Ω Ρα Μέγα (1281 Η ιστορία ενός Ήρωα)

00:01

Από το πρωί και ηγούμενο.

Ένα ρολόι θυμάται…

Ο Α στα ψηλά ναι βαίνει και ως ηγέτης και βαρκάρης στα Κάλι και στα Ζελέ συστήνεται. Χρόνο πολύ δεν θέλει, για να πείσει, τα φοβισμένα και δίχως στόχο πια στρατιωτάκια, πως αυτός ξέρει…

-Τη φωτιά να την φοβάσαι ποτέ και όχι. Μέσα της να πέφτεις και να κάνεις πως λυπάσαι. Και μετά ο πύρινος του λόγος…

Και στο τέλος μια στροφή και προς τον Ι γυρνά.

Ο Ι σε μικροκλάσματα του δευτέρου τα λεπτά, το μνημείο βλέπει.

Το Κωνικό Ρολόι, το μαύρο στη σύνδεση των κω και νων φωτίζει, τον Λόκο και την Λίνα επίσης, που αγκαλιά ο ένας τον άλλον βαστά, μία αστραπή, βροντή οι λέξεις που μέσα τους γεννιούνται…

-Ακολουθήστε με, να το σταματήσω, ξέρω εγώ το πώς…

Στον έξω από το Ρολόι κόσμο, το χάος συστήνεται στην ένταση και μαζί, την ενάτη συμφωνία πλάθουν.

Τα Κάλι φλεγόμενα, το ένα το άλλο αγκαλιάζει, θαλπωρή ή το τέλος Του, το Τους να ουρλιάξει. Τα Ζελέ, παρωδίες των Σταυρών τη φλόγα μεταφέρουν στα υγρά τελειώματα. Υγρό και αθάνατο το πυρ από άκρη σε άκρη μετά και φέρει τη Ζωή…

Ίσως και το αντίστροφο…

Οι φλόγες στη Δία και στο Βόλο φτάνουν. Κάλι που πέφτουν φλεγόμενα, από τα σύννεφα και πάνω στα φίδια για πάντα μένουν. Άραγε δαίμονες ή αγέλη, φίδια της φωτιάς; Τα φίδια, οι παλιότεροι θεοί από σύμπαν άλλο, αχνιστοί μεζέδες τώρα.

Ένα Ζε και ένα Κα λε και λι, σε μεταλλικό στύλο της αστραπής, τους Δία και Βόλο διαπερνούν. Τα τέρατα την λάμψη μεταδίδουν στο της μάχης το πεδίο. Άραγε έτσι να πεθαίνουν τα σκυλιά;

Ο Αύγουστος από ψηλά, κεραυνούς να ρίχνει σε ότι από τη φωτιά ξεφεύγει. Εκατοντάδες και ψιλά, μικρά και ζωντανά τα Ζελέ και Κάλι που ακόμα απομένουν ζωντανά.

Γύρω από το Λιβάδι, μία του μελανού Μεμβράνη, τη σφαίρα κλείνει, δίχως τίποτε στο απέξω να μπορεί να από και δράσει. Μόλις και το τελευταίο αστέρι την οπτική και μάτι χάνει προς το Λιβάδι, η Μεμβράνη αρχίζει να σφίγγει το κλοιό.

Σφαίρα Μελανή, που τη διάμετρο της χάνει…

Στο κέντρο της ένα τεράστιο Μνημείο. Πυραμίδα κωνική με βάση κυκλική και στη μύτη απάνω, η μύτη άλλης που η δική της βάση στα ψηλά κοιτά…

Μέσα στο Ρολόι, τούτο, ο Ιούλιος με τα μύρια μικρά του φωτισμένα σημεία. Παλμό και εικόνες στέλνει…

-Ξέρω το πώς, αυτό συμβάν για πάντα να τελειώσει…

( Είναι υποχρέωση κάθε τυφλού λαού η παραχάραξη της ιστορίας του.

Λόγια του Λοξία)

Μία πύλη, ένα άλογο και μία ρόδα τηλέ και παθητικά διαφωνούν.

Η πύλη ψηλή και ευθυτενής σε ξύλινη σφήνα καρφωμένη το μάθημα γνοεί και τα λόγια στερεά και καθαρά.

-Το 333 π.Χ. ο Άλεξ του Ανδρός ο Μέγας καταλαμβάνει στη μάχη της Ισσού πέρα από 3000 αργυρά και τάλαντα και μια ωρα ία παρά και λεία. Πίσω της τα λόγια πίνακα μακριά και θολωμένα. Του πατρός στίχοι σκονισμένοι.

-Ο Κ ώ νος καταλαμβάνει όγκο Ο,333 του αντίστοιχου κυλίνδρου που έχει με αυτόν το ύψος ίδιο…

-Όχι και πάλι όχι!! Το άλογο σφήνα χώνεται ανάμεσα σε μία μπλε και σε μία κόκκινη λοί μο και τη χαίτη του τινάζει και συνέ και το λόγο της ορθά χρήζει.

-Η μάχη το 660 μ.Χ. συνέβη στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου και Ω Ρα αιγύπτιος θεός με κεφάλι γερακιού και κεφαλ ή λίου κατέλαβε την Ιερά σου και Λη μου. Στα αυτοκίνητα η μητέρα τη δια λέξη της μεγά και λα αμβλεία ρύζι.

-Κώνος σε κώνο πάνω, με μύτη την μύτη να ακουμπά, όγκο καταλαμβάνει που ισούται με το 66,6 % του κυλίνδρου με ύψος ίσσου με το ύψος του ενός κώνου. Τη μήτρας λόγια ιδρωμένα.

Ρόδα φορτηγού με σφήνα καρφωμένη και σε ανηφόρα παγωμένη, βήχει και τον αέρα καθαρίζει.

-Η κλίση μου τα 3/3 και το 100% εγώ γνωρίζω. Η μάχη συνέβη στο Λιβάδι και αντίπαλοι ο Ιούλιος και Αύγουστος. Σαράντα και πέντε οι μοίρες που με την ρόδα τραγουδούν και τα παραμύθι ξεκινά…

Ώρα 00 και πέντε…

 

Ωμέγα 3 (1281 η ιστορία ενός Ήρωα)

Για κάθε πρόταση υπάρχει τουλάχιστον ένα σύνολο στο οποίο στέκει αληθής και ένα τουλάχιστον που κρέμεται από τα μανταλάκια ψευδής…

Πρόταση..

Τα παρακάτω στο μέλλον θα συμβούν.

Μια φορά στο πριν, αν από το μέλλον έρχεσαι και στη κορυφή κανένα ή στο μετά, αν στο τώρα κάθεσαι και πίνεις τον κα και fe σου…

Σ’ ένα μικρό πράσινο πλανήτη οι πετ και αλλού για δες τα φτερά τους με τα χρώματα του κόκκινου βάφουν του πολέμου. Στο Λιβάδι δίχως ήλιο, εκείνο τον καιρό αντικρυστά στέκονταν δύο από τα πιο ισχυρά πλάσματα δύο παράλληλων συμβάντων.

Ο Ιούλιος και ο Αύγουστος να ενωθούν έψαχναν τον τρόπο, αλλά το χάσμα που τους χώριζε του απείρου το ελάχιστο και συγχρόνως του μεγίστου. Αυτό που ανάμεσα τους ελλόχευε, μια στιγμή μονάχα. Αλλά πως ο Ιούλιος και ο Αύγουστος στην ίδια την στιγμή θα μπορούσαν να βρεθούν;

Η Δέα του Ιού και Λίου που και ο Αύγουστος νόστιμη την έβρισκε, σ’ ένα οικοδόμημα τους έφερνε παγκοσμίως γνωστό και άγνωστο.

Αρχή και Τέκτων ένα μικρό και ταπεινό σκιάχτρο ο Μάδα. Ζητούμενο μνημείο στους ψεύτικους θεούς τη Δία και τον Βόλο, έστησε, ικανό τα Καλισκιαχτράκια να ενώσει και την αγαπημένη του Μάδα, Εύα πίσω στη ζωή να φέρουν.

Φυσικά ένα μύθι του φτηνού παρά, ποτέ δεν εκτυλίσσεται όπως εσύ το θέλεις.

Οι Δία και ο Βόλος, το Μάδα πλήρωσαν με χρήμα του καινού και τα Κάλι εναντίον του ξεσήκωσαν. Οι Ανατροπές με το Χάος μεθυσμένες κοιμήθηκαν και παιδιά ατίθασα γέννησαν και ρυθμικά. Τώρα…

Έξω από το μνημείο που σε κλέψει Δρα μοιάζει, δύο φίδια κολοβά σε παλούκι καρφωμένα, σουβλιστά να στάζουν τα υγρά τους, νεκρά στις φλόγες.

Μέσα και στο πάτωμα του κάτω κώνου ο Αύγουστος στέκεται λαμπρός και χρυσοστολισμένος. Να πολεμήσει, να μισήσει ή την Ειρήνη να αγαπήσει; Δίπλα του δύο σταυροί και Κάλι, μικρά αλλά ασήμαντρα ποτέ σκιαχτράκια, ο αξιότιμος Κο Λόκο Τρώνης και η περήφανη η Λίνα η ΜπουΜ που.

-Λάθος ή σωστή η ένωση αυτή Μέγα του Αυγού και στου;

-Η υπέρβαση της θνητότητας έρχεται την ώρα που δυο θνητοί συνειδητοποιούν πως λάθος ή σωστό στο άπειρο ή στο 0 δεν δύναται να υπάρξει. Τα Λόγια του Μέγα Α σημαία με ύφασμα της Λίνας και Λάβαρο του Λόκο, οι δύο σταυροί τις άκρες τους απλώνουν.

Η αριστερή της Λίνας και η Δεξιά του Λόκο και ένα σκαλί που πάνω ανεβαίνει ο Αύγουστος.

Στην ανάποδη κατεύθυνσης και της σφαίρας πλάνο, ο Ιούλιος στέκεται ανάποδα στη βάση του άνω κώνου, ντυμένος με χλαμύδα του φτωχού και λιτά από το πλήθος ξεσκισμένα. Εμπρός του δύο από τα Ζελέ, στον ρυθμό να χορεύουν σαν τρελά και με αγάπη το ένα το άλλο να αναζητούν.

-Λάθος ή σωστό; Ζε

-Σώστο ή άθλος; Λε

-Και τα δύο και κανένα, ο Ιούλιος αφήνεται από τον ουρανό να πέσει και στην κορυφή και κάτω φτάνει. Το σώμα του γυρνά και τα πόδια του στραβά…

Σε μια λεπτή χοάνη.

-Σε ένα τα δυο να γίνουν; Λε

-Και πάλι στο μετά και ένα; Ζε

-Σε ένα κι ένα που ένα κάνει. Ιούλιος

Τα Ζελέ ενώνονται και το ρετιρέ γεμίζουν.

Ώρα 00:10.

Στο κάτω κώνο οι σταυροί με τάξη αρχή και λογική συνάμα, τον χώρο γεμίζουν, θεμέλια γερά να στρώσουν. Οι αδύναμοι, δίχως ίσως, ίσος και sos καθόλου αμέσως τους τελειώνουν και στους πιο πολύτιμους σε προσφορά ως δούλους τους προσφέρουν.

Κάποιοι για τροφή, ρούχα, άλλοι για έπιπλα και οι πιο άχρηστοι τελείως, ξύλα για φωτιά.

Ο Κο Λόκο Αρχή στρατηγός με τη Μπουμ και που τη Λίνα ριστερά το Σχέδιο επιβλέπει, ώσπου το πρώτο πάτωμα τελειώνει. Τρεις οι υποψήφιοι για δύο θέσεις που πρώτοι ανεβαίνουν.

Ο των υαλών ο Ταύρος μοχθηρός και Λαύριος, ισχυρός μα να λώσιμος, για κέρωμα του Σταυρού της Λίνας, τράπεζα κι πάνω του αυτή σκαλί για να

Πατήσει. Ασταθής, αλλά ρωμαλέο και με τέσσερα καρφιά τη καρδιά και τα άκρα του σταθερά σταυρώνει. Πρώτα αυτός ο Τρώνης και από πίσω η Λίνα και πάνω τους ακόμα πιο ψηλά ο Αύγουστος.

Στον άνω κόσμο τα ντικείμενα εν στον αέρα πλω. Ο Ιούλιος στην βάση το αρνί να περιμένει και τα Ζελέ στα σύννεφα και πάνω…

…όμορφα, άναρχα και ευτυχισμένα. Δίχως μέτρο, γωνίες και συμμετρίες, τον ουρανό να γεμίζουν και το ένα μέσα στο άλλο να μπαίνω κου Τσα και βγαίνω.

Ο ουρανός γεμίζει και θέση ελεύθερη ΟΥΚ. Στο πιο κάτω να πρέπει να κατεβούν, αλλά στα πάνω ποιο, ποια, ποιους να φήσουν;

Τι στον αφρό να φήσεις, πάνω σου να στηριχθεί και σε ένα μέλλον το παρελθόν να ζήσει;

Κάτι ελαφρύ;

Μικρό;

Ή βρέφος;

Ο Ιού και Λίος την απόφαση του παίρνει…

Στο βυθό αυτός και στη κορυφή..

Φωτιά.

Ώρα 00:15.

 

Ω ραι Α

Ωμέγα 00:38 (1281)

Σε μια διάσταση στους Τρίτους ξένη, ένα κόκκινο στερέωμα βρίθει από ανόθευτη, πυκνή και εύφορη σαν του χρυσού και της σκουριάς, ενέργεια.

Μέσα του μία ακτίνα, με σχήμα που την καμπύλη απεγνωσμένα του ζητά, αλλά σαν της αστραπής, στις τεςθλασμένες ευθύγραμμες αγωνίες υποκύπτει. Και τις δύο του άκρες όμως επεκτείνει, τρεφόμενη από την πλούσια χάλκινη θάλασσα. Όταν στο κατάλληλο μήκος επέκτασης φτάνει κι ενέργεια ικανή κατέχει, ένα σχεδόν μηδενικό σημείο από το σώμα του αποκόπτει και προσεκτικά δίπλα του αφήνει.

Στα πρώτα στάδια, αδύναμη σαν τρίχα, η βρεφική ακτίνα. Μα Να καθώς την ενέργεια απορροφά η μεγαλύτερη, ραφινάρει και πριν εξού και δέτε βρώσει, φτάνει, πουρέ, υγρό και δίχως κόκκαλα στην μικρή να δώσει.

Η μικρή με ρυθμό αργό, στην πρώτη της γωνία με ζαλάδα αφήνεται, αλλά και με επιτυχία, στο κορμί κρατά ενώ και για πάντα εδώ θα μένω, το επόμενο της ευθύγραμμο τμήμα. Όταν με τον καιρό τα τμήματα, στου…

-Φι Πονάς;

-Τσι ! Το 89 φτάνει μετά του 5 το οκτώ και πριν το ένα ένα 4, μία φωνή των αφρών κυματομορφή με ήχους στη μεγαλύτερη χαρίζει.

-μΠα;

-Ναι;

-Θα μου πεις; Μικρό παιδί, χαρούμενο το τές και θλα.

-Τι μικρό μου; Το χαμόγελο, σε σπίθες έγχρωμες σκορπίζεται απλόχερα, γύρω από το σώμα του γεμάτο.

-Μπορείς να μου πεις, πως το μέλλον θα διαβάζω;

Η μεγάλη αδιάβαστη συχνότητα ραδίου κεντάει στη γραμμή της. Της Λίζα Μόνα ναι, ζυγά ποτέ. Την ευθύνη το παρελθόν να φέρει ή ο καπνός που εκπέμπει τον μέλλον προλογίζει;

Το αύριο και το χθες γλυκιά μου μοίρα, ισόποσα μοιράζουν τα παιδιά τους στη στιγμή αυτή, στο τώρα…

Γραμμή μικρή, τροχιά αβέβαιη. Στο απότομο στρίβει και αή, την τριβή και εμπόδιο να μπορέσει να αποφύγει. Γραμμή αντίθετης φοράς εμπρός της, βλέπει και στρίβει και αυτή για να αποφύγει, αλλά…

Γραμμή μεγάλη και στις πηγές καλά μελετημένη.

-Αν τη γραμμή από ψηλά κοιτάξεις κι ένα σημείο ένδειά και μέσο από μονώσεις, τότε κάθε τμήμα της γραμμής θα αντιληφθείς τη σχέση που έχει με το αντίστοιχο και εκατέρωθεν του. Το σώμα της η γραμμή σε καμπύλη δείχνει να λυγίζει, η τριβή μικρή και το φρένο τρένο για την Λάρισα.

-Καλά τα λες, αλλά εκ του ασφαλούς και ύστερα μιλάς. Στο πριν;

-Στο πριν το μόνο σύννεφο και ομίχλη, το που θα ήθελα και όχι το που θα πάω…

Η μικρή γραμμή να συμφωνεί μοιάζει και στο δέκα φτάνει. Στο πίσω της το…

..9 και στο εμπρός της 11. Από το μέλλον έρχεται και στη κορφή κανένας. Του κύκλου το παιδί στο δέκα στέκεται. Στο εμπρός του…

…το 9 και στο πίσω του το 11.

Στο Λιβάδι, πρώτος φτάνει στο 0 και γύρω του κοιτά. Το τείχος ξαπλωμένο ανάμεσα στους πύργους και ο Πύργος από σίδερα φτιαγμένα, ο ψηλός…

Ώρα 00:00