αγάπη και πόνος-προσωπική προσέγγιση...

άτρωτος ίσον τέλειος...
άτρωτος ίσον άνιωθος...
ο φίλος μας ο Πιντέρης λέει ότι άτρωτοι υπάρχουν μόνο στα ψυχιατρεία...σίγουρα δεν ανήκεις εκεί...μην αποκλείεις την πιθανότητα να μπορεί κάποιος ή κάτι να σε πληγώσει...
μακάρι να μην σε πληγώσει κανείς και τίποτα...ούτε η αγάπη, ούτε ο πόνος...
δυστυχώς όμως αυτό είναι μάλλον απίθανο αν δεν ζεις σε κελί ή δωμάτιο ψυχιατρείου....(αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι κι εκεί μπορούν να σε πληγώσουν αυτά... άρα μονόδρομος...)   

 

Επειδή ο μαζοχισμός μου δεν έχει πραγματικά τέλος, εγώ δεν μένω στο τρίτο "αν", αλλά συνεχίζω και παρακάτω.
Σε όλους, όμως, τους υπόλοιπους φυσιολογικούς ανθρώπους έχω να πω ότι σοφό είναι να φύγουν από το δεύτερο ακόμα.

 

Λατρεμένη μου @Black Butterfly όταν μιλάμε την ίδια γλώσσα, καταλαβαινόμαστε, στην διαστροφή της υπερβολής....

 

Είναι γλυκό το να έχεις εξουσία και να προκαλείς πόνο (κάθε είδους), και γι αυτό μπορεί κανείς να εθιστεί στην άσκηση πόνου και εξουσίας πάνω σε άλλους, μην το μπερδεύουμε με την αγάπη, εκεί το κίνητρο είναι άλλο....

 

Λοιπόν ένα θα πω και σε παρακαλώ όχι πνεύμα αντιλογίας αυτή την φορά...Γιατί όσο κι αν με ξέρεις...όσο κι αν με νιώθεις...
Να νιώσεις το χάος μέσα μου...την καυτή παγωμάρα...Μου...Τον σιωπηλό θόρυβο...Μου...Δεν μπορείς...
Όχι τον δικό...Σου...Που ίσως και στον δικό μου να μοιάζει...αλλά δεν είναι...

Απλά άδειασα...Και ίσως και να έχω αδειάσει από χρόνια και να κουβαλάω στο δισάκι μες το πέτο φωτογραφίες κάποιας ακαθόριστης μορφής που ίσως και αγάπη να ήταν αληθινά...
Δεν ξέρω πόνος για αγάπη τι θα πει πια...
Σβήνω αρκετά γρήγορα, όσο αργά και δύσκολα γίνομαι πια "πυρκαγιά"...

Supernova...Μια έκρηξη στιγμιαία ( αχ αυτές οι γαμημένες οι στιγμές...στοιχειώνουν )...Και μετά...Σκοτάδια...Σαν εμένα...
Αγαπάω τα σκοτάδια μου...Εκείνα ναι...Με κρατούν μουδιασμένο...σε εγρήγορση...με θρέφουν, μου μιλούνε...Κάνουν μαζί μου όργια...
Με πετούν στο ταβάνι και με κολλάν στον τοίχο...

Rebound...Recall...Αέναο...
Είναι όλοι τους καλά και μια γερασμένη μούρη που γνέφει χνώτα σ' ένα τζάμι τρένου της μη επιστροφής...
Ποιος είπε ότι έχουν όλοι ανάγκη από καρδιά για να κάνουν το αίμα να "κυκλοφορήσει"?
Εγώ έχω μελάνι, έχω νικοτίνη, έχω αρμύρα, έχω καυσαέριο και ιδρώτα, έχω υγρούς δαίμονες και ξερούς διαόλους...
Σαν εκείνον με τον οποίο χόρευε ο Τζόκερ στο Σεληνόφως...

Και όπως σου είχα πει για μια γλώσσα...Πλέον το ρήμα έχω όσον αφορά τα αισθήματα, στο λεξιλόγιο μου δεν υπάρχει...
Όχι από φόβο, όχι από πόνο παλιό που δεν θα ήθελα...δεν θα προσπαθούσα να ξεπεράσω...
Αλλά επειδή πια δεν το αποδέχομαι...
Εγώ είμαι...αγάπη, μίσος, μελαγχολία, τρέλα....είμαι για μένα...είμαι για κάποιους άλλους/ες...είμαι τώρα...

Και σε όποιον αρέσει...Σε όποιον δεν αρέσει...Πρόβλημα του...Αγάπη...εγώ...για μένα...η κάτι που να της μοιάζει...
Στα παπάρια μου αν και για μένα είναι γιαλαντζί...
Αυτήν πια ξέρω...
Μου φτάνει...

Υ.Γ. Χαίρομαι που άνοιξες το πρώτο σου νήμα...καιρός ήταν...Έχεις τόσα να πεις...

 

συνειρμος απο επικουρο..
για τον επικουρο λοιπον ακομη και ο πονος,ορισμενες φορες λειτουργει θετικα,εποικοδομητικα,λυτρωτικα και φερει την ευδαιμονια
ζωντας με τις ηδονες μας,συμβαινει να απελευθερωνομαστε απο τον πονο,μεσω του πονου...
οσον αφορα το θαυμασμο μου για καποιον(προτυποποιηση) ειχε για μενα πονο,μονο τις φορες που λαθεψα στο θαυμασμο μου για εκεινον,κι επειδη ειμαι αρκετα εγωιστρια για να αποδεχθω το διαφορετικο του,πονουσα δυστυχως "κατα την εξαγωγη" Του..
επιστρεφοντας στον επικουρο ομως,θυμαμαι την πρωτη φορα που με πυγοραπισε
εφοσον οπως παντα,αντεδρασα στη παρατηρηση του "μες στον κοσμο" να μη τρωω τα νυχια μου
μετρησα τη διαδοχη τεσσαρων συναισθηματων στο τελος
τασσομαι υπερ επικουρου...σε μια σχεδον ακροβατικη προσπαθεια ισορροπιας μεταξυ καταστηματικων και κατα κινησιν ηδονων,αναλογης της προσπαθειας ισορροπιας μεταξυ βανιλας και υποτακτικης
"ο εξαισιος ιλιγγος...οπως ταλαντευσαι μες στο ιδιο σου το κυμα...."

 

το ότι άνοιξα το πρώτο μου νήμα το οφείλω σε σένα @Tenebra_Silente ...και σ΄ευχαριστώ γι΄αυτό...
δεν είναι κακό να αγαπάς τον εαυτό σου και την μελαγχολία και την τρέλα σου....
κι εγώ το ίδιο κάνω, ίσως γι αυτό καταλαβαινόμαστε σ΄έναν βαθμό....απλά να αφήνεις και άλλους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο με σένα, γι΄αυτούς και για σένα....
αυτοί που ξέρουν να σκέφτονται δεν χρειάζονται κανέναν να τους κουνήσει το δάχτυλο για το τι σκέφτονται...
αφέσου ελεύθερος και πες ότι σου περνάει απ΄το μυαλό...
εγώ απολαμβάνω να μαθαίνω πράγματα για τους άλλους από τον τρόπο που εκτίθενται....
ίσως γι΄αυτό εκτίθεμαι κι εγώ προσωπικά....
είναι αγάπη για τον πόνο? είναι ο πόνος της αγάπης? είναι και τα δύο μαζί συνδεδεμένα? μια μορφή ψυχολογικού-συναισθηματικού μαζοχισμού για μένα?
απλά βλέπω ότι κι εσύ ως mistress και η @Siren_Peisinoe ως domme έχετε τον πόνο σας...όλοι έχουμε τον πόνο μας.....έχουμε όμως όλοι αγάπη μέσα μας?
ο @lucozade το συνέδεσε με την ελευθερία....
να εμένα τώρα μου αρέσουν αυτά...    

 

...

...Δε νομίζω να είχε θηλειές και μαστίγια ο Κήπος.

 

αγαπητό @Koproskylo αν αναφέρεσαι στον Κήπο του Επίκουρου, τότε πολύ θα ήθελα να το συζητήσουμε κι αυτό.... 

 

χαχαχα, ξέρεις καλά ότι το mistress το έχω βάλει για το "ξεκάρφωμα"...γιατί δεν είμαι ο "καθαρός" Κ...Αλλά...ακριβώς..ελεύθερος...ειλικρινής μέχρι σιχάματος παντού και πάντα...Πόνος ίσως υπάρχει αλλά όχι γι' αγάπη, όχι πια...Εκείνη μου πέθανε εντελώς, της έκανα μια ωραία κηδεία αλα New Orleans με τζαζ, ρούμι και πούρα...
Εγώ δεν "μπλοκάρω" κανέναν λατρεία μου...ας κάνουν ότι θέλουν...Αν βρίσκουν υδάτινη επιφάνεια...δεν φταίω εγώ...Κουράστηκα να σκέφτομαι και ν' αποκρυπτογραφώ τους άλλους...όσο και να μην δυσκολεύομαι πια...Δεν είναι ούτε αγάπη για τον πόνο...είναι πιρουέτες στον αέρα και κάρφωμα στην γη...Είναι βύθιση...είναι εξαφάνιση...είναι ταξίδι στην Υπερβορέα και μουσική του handel...Είναι σπασμένα δόντια και σκουριασμένα μάτια...Σε σενα είχα μιλήσει για σκουριά στα μάτια...

Υ.Γ. Δεν μου οφείλεις το γεγονός ότι άνοιξες το πρώτο σου νήμα...Εγώ όμως σου οφείλω που το έκανες...Γιατί λατρεύω την σκέψη σου...και τον λαβύρινθο που έχεις στο μυαλό σου τον αγαπάω...Είσαι ο λαβύρινθος σου...όπως είσαι και η προβολή του για μένα...Είμαι και είσαι το πανί μας ώρες ώρες...Και ας καταλαβαινόμαστε έως ένα σημείο...Έτσι είναι τέλειο...Για μένα δεν χρειάζεται μέχρι τέρμα...Κάτι πια μονάχα για μένα...

 

οι αρχαίοι ποιητές και φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με ουσιαστικά ζητήματα γιατί δεν είχαν internet, facebook, instagram και φόρουμ....
μπορούμε λίγο να τους αντιγράψουμε και να εμβαθύνουμε στις ηδονές που απολαμβάνουμε σ΄αυτόν τον χώρο σε σχέση με τις εσωτερικές μας ανάγκες...
όποιος δεν χτυπιέται δεν εκπαιδεύεται είπε ο Μένανδρος....η ζωή είναι μια χαρά και δέκα λύπες έλεγε η γιαγιά μου....αλλά αυτή η χαρά που νιώθεις ότι δέρνεσαι ή όταν δέρνεις, εντός ή εκτός εισαγωγικών δεν χρήζει διερεύνησης?