αγάπη και πόνος-προσωπική προσέγγιση...

M : Είμαι στο πλευρό σου Περσεφόνη αν και δεν με βλέπεις, ενώνομαι στις εκκενώσεις και διεισδύω μέσα σου κι εγώ.
Είμαι στο άλλο δωμάτιο από το οποίο αποτελείται η «λέσχη»…Εκείνη που με έκανε να επισκεφθώ η Φανή έξι χρόνια πριν…
Εκείνη που σύχναζες κι εσύ κατά την διάρκεια των «συνεδριάσεων» μου, συμμετέχοντας πρώτα στον διαμελισμό μου και μετά προσπαθώντας να μου επανασυνδέσεις μυς και ίνες…
Εκεί υπήρχε ένα παλιό πιάνο, μαύρο…
Γδύνεσαι από την στολή σου…κάθεσαι με το προφίλ…το πλούσιο στήθος σου σε καλή θέα…γάμπες γλυπτές…
Άλλα δυο άστρα αντί για τις πρησμένες κόρες μου…Το βασανισμένο μου μυαλό τώρα υποδύεται τον ουρανό…
Moonlight sonata να συνοδεύει την κάθοδο μου στα Τάρταρα…Εκτελείς αργά το κομμάτι, υπνωτικά…σχεδόν σαν να θέλεις να με αναισθητοποιήσεις, αλλά εκείνη δεν έρχεται ποτέ…
Παρατηρώ το πρόσωπο της Φανής ενώ αλλοιώνεται…Κείτομαι στο παρκέ σαν σπασμένη κούκλα…με τον αριστερό κρόταφο στη σκόνη…τη γλώσσα πασαρέλα για τα μυρμήγκια…


Μια πλαστική μεμβράνη να μου καλύπτει το κεφάλι, απαγορεύοντας μου την αναπνοή…
Η Φανή κάθεται πάνω μου αφαιρώντας κάθε έξοδο διαφυγής…Σου κατεβαίνουν δάκρυα, αλλά δεν κάνεις τίποτε για να μ’ ελευθερώσεις…


Φ : Ξέρεις τι θα σου κάνω τώρα? Θα πάρω ένα σκουπόξυλο και θα σε σοδομίσω ανελέητα, είναι η αγαπημένη μου φαντασίωση, να σε κοιτώ να σπαρταράς σαν ψάρι δίχως οξυγόνο.
Γύρνα πουτανίτσα…θα σου κάνω μια τρύπα στο περιτύλιγμα ούτως ώστε να μπορέσεις να μου γλείψεις τις σόλες…
Το ν’ αγαπάς κάποιον δεν είναι συνώνυμο του να θέλεις το καλό του…


Ν : … Μην κοιτάς Περσεφόνη…Σε είχα προειδοποιήσει να μην κοιτάξεις …

… Το ν' αγαπάς κάποιον δεν είναι συνώνυμο του να θέλεις το καλό του …


Π : « Είσαι το ναρκωτικό μου »…


M : « Κι εσύ το δικό μου »…


Π : Μια σύντομη επιδρομή στη μήτρα…


Μ : Πλακούντας που πνίγει και λυτρώνει…

--------------------------------------------------

* T_S ... απόσπασμα από έναν "εξορκισμό"

 

… Το ν' αγαπάς κάποιον δεν είναι συνώνυμο του να θέλεις το καλό του …

γι αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό να αγαπάς...

εγώ θέλω το καλό σου, ξέρω ότι δεν είμαι το καλό σου, δεν είμαι το καλό κανενός, ούτε και το δικό μου...

να σε κρατήσω χωρίς πόνο και χωρίς αγάπη, αυτό ονειρεύομαι....

για να μην σε χαράξω και να μην με διαλύσεις...

απλά να σου γλύψω την ψυχή με λύσσα...

 

Ξέρω ότι μιλάς σε μένα...Σε ακούω και χωρίς φωνή...Ούτε εγώ είμαι το καλό μου...πόσο μάλλον οποιασδήποτε άλλης...
Παρά μόνο όταν σέρνει ο άνεμος άδεια κουτάκια μπύρας σε ξεχασμένους διαδρόμους...
Με κρατάς ήδη δίχως πόνο και δίχως αγάπη...Όπως σε κρατώ ήδη κι εγώ...
Απλά την ψυχή να σου την βγάλω...να καταβροχθίσω όσο γίνεται περισσότερο δηλητήριο...Και έννοια σου...όταν θα φτάσω στο χείλος του να σε διαλύσω...
Θα βγάλω από την "τσέπη" ένα από κείνα τα σπάνια μου χαμόγελα και θα στο φορέσω σάλι στις πλάτες, μην κρυώσεις στο ταξίδι σου μακριά μου...
Χάραξε...μου αρέσουν οι "ουλές", όσο και να μην νιώθω πια πόνο...Λατρεύω τις καινούριες ρότες στον "χάρτη" μου...
Λύσσαξε μαζί μου...

 

Σε χρειάζομαι γιατί σ΄αγαπώ, πονάω επειδή σ΄αγαπώ, δεν σ΄αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι, ή επειδή πονάω....

 

Τους κατεστραμμένους ανθρώπους να τους φοβάσαι...
είναι οι πιο επικίνδυνοι....
ακριβώς γιατί δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν...
και δεν παίζουν παιχνίδια....ή τα παίζουν όλα τα παιχνίδια....
γιατί δεν τους ενδιαφέρει ούτε και να κερδίσουν....

Γιατί χωρίς αγάπη ο πόνος τους είναι αδιάφορος....(φορώντας το λυκοτόμαρο της αναισθησίας....) 

 

Δεν παίζουν παιχνίδια, γιατι το παιχνίδι είναι από μόνοι τους...
Κόκκινο...μαύρο και η μπίλια θα σταματήσει έξω από την ρουλέτα...
Ο φόβος είναι που σ' ελκύει...Αλλά δεν υπάρχει πισωγύρισμα...
Η πας μέχρι τέρμα η μένεις στην αρχή...
Και ότι και αν αποφασίσεις...χαμένη είσαι μες το κέρδος σου...
Γιατί κανείς από τους δυο μας δεν θα είναι ο ίδιος μετά...

Ούτε αγάπη, ούτε πόνος, ούτε αναισθησία...
Μόνο κατεστραμμένες ψυχές...Στο χειρουργικό τραπέζι του εαυτού μου και του δικού σου...
Κάθισε κάτω από τους εφιάλτες μου...Να ξέρεις ότι είναι παράφρονες και ότι το "νυστέρι" τους γυαλίζει...
Και μην ανησυχείς...θα σ' αφήσω να κομματιάσεις ότι θέλεις από μένα...
Πλέον γνωρίζω πως να περιφέρομαι "ακρωτηριασμένος"...
Και το προτιμώ...σημαίνει ότι βρίσκομαι την ίδια στιγμή σε διαφορετικές κολάσεις...
Και κεινες δεν έχουν χρώματα...
Γαλήνη...

 

σκέψεις σχετικές αλλά σε άτακτη διάταξη:

όποιος δεν πόνεσε από αγάπη δεν είναι ικανός να αγαπήσει αληθινά
όποιος δεν φοβάται να πονέσει δεν αξίζει να αγαπηθεί
όποιος φοβάται να πονέσει αλλά εκτίθεται στον κίνδυνο, αξίζει όλη την αγάπη
όποιος σταμάτησε να αγαπάει επειδή πόνεσε, δεν είχε αγαπήσει πραγματικά

κάθε μια από αυτές τις σκέψεις σίγουρα έχει τον αντίλογό της και μια διαφορετική προσέγγιση, εμένα όμως σε αυτές με οδήγησαν τα διάφορα που έζησα

 

οι ματωμενοι κοποι του ανεκπληρωτου ερωτα..
το ματωμενο βελος του ποθου μιας δηλητηριασμενης ψυχης..
φερει μονο μουσικης κυκνειο ασμα..ελεγειες στοιχειωμενων αισθηματων
μεσω των οποιων εκπληρωνεται η τερψη της ψυχης για ερωτα..
παντα ο ψυχικος πονος ειναι πιο αμειλικτος απο το σωματικο.οσες φορες θελουμε να περιγραψουμε ενα ψυχικο πονο χρησιμοποιουμε παρομοιωσεις σωματικου πονου(πχ "της αγαπης μαχαιρια"κτλ)καθως ειναι τετοια η ενταση του ωστε ειναι δυσκολο ακομη και να περιγραφει.
ποτε δεν αντλησα καποια ευχαριστηση απο οποιαδηποτε μορφη ψυχικου πονου,το αντιθετο..λειτουργησε για μενα νεκρωτικα στα εκαστοτε συναισθηματα μου επειδη ακριβως κατελυε τη συναισθηματικη βαση της αμοιβαιοτητας συναισθηματων τα οποια ειναι θεμελιωδη σε μια σχεση
αντιθετως,ο σωματικος πονος στα πλαισια του ερωτικου παιχνιδιου λειτουργησε αποκαλυπτικα για μενα οδηγωντας με βαθμιδωτα σε τεσσερα σταδια/αποχρωσεις των οποιων το τελευταιο ηταν μια μορφη γαληνιας ψυχικης ομοιοστασης..
η αισθηση της σεξουαλικης διεγερσης και λυτρωσης μεσα απο τη μη ακραια προκληση πονου,λειτουργησε μεσα στα πλαισια των ρολων Κυριαρχιας και υποταγης ως ενα ενδιαφερον,εναλλακτικο σεξουαλικο παιχνιδι μεσα στο οποιο ο αμοιβαιος ερωτας αποτελουσε τη βαση ασφαλειας κυριως για μενα που επρεπε να εμπιστευθω Εκεινον στην τελεση των επιθυμιων μας.

 

Γιατί θα πρέπει η αγάπη να ποναει; εκτός κι αν εννοείτε τον σωματικό πόνο μέσα στα πλαίσια του bdsm.

 

Δεν αναφέρθηκε κάπου ότι θα πρεπε η αγάπη να πονάει, και νομίζω ότι γίνεται αναφορά σε κάθε είδους πόνο, ψυχικό και σωματικό, γι αυτό ο καθένας έχει την δική του οπτική.....

 

Έμπνευση!!!!

 

...άποψή είναι ότι ο Σέξπηρ δεν θα έγραφε ποτέ κάτι τόσο τοσο ελαχιστα πνευματώδες.



πάμε μερικές ατάκες?




"Love like a shadow flies
when substance love pursues;
Pursuing that that flies,
and flying what pursues."
_____________________________________________________

"....But love that comes too late,
Like a remorseful pardon slowly carried,
To the great sender turns a sour offence."
_____________________________________________________

Good shepherd, tell this youth what 'tis to love.
It is to be all made of sighs and tears;—
It is to be all made of faith and service;—
It is to be all made of fantasy."
_____________________________________________________


"...O, how this spring of love resembleth
The uncertain glory of an April day
Which now shows all the beauty of the sun,
And by and by a cloud takes all away."

_____________________________________________________

"Doubt thou the stars are fire.
Doubt that the sun doth move.
Doubt truth to be a liar.
But never doubt I love."

_____________________________________________________


"...Love is a smoke raised with the fume of sighs
Being purged, the fire in lovers' eyes,
Being vexed, a sea nourished with lovers' tears.
What is it? A madness most discreet,
A choking gall and a preserving sweet."

_____________________________________________________



Και βέβαια το αμίμητο

"...If music be the food of love, play on;
Give me excess of it, that, surfeiting,
The appetite may sicken, and so die."






Ευχαριστούμε φυσικά Γουίλλιαμ, αλλά για φέτος θα διαβάσω το 50 shades of gray