απειρα Κυριαρχικα ατομα vs εμπειρα Υποτακτικα

Εγώ το λέγω και αμνοερίφιο.

 

Γίδι?  

 

Κι όμως Estelwen, παρεξηγείς τα λόγια μου. Κάτι που φυσικά είναι απόλυτα λογικό καθώς δεν μπορείς να ακούσεις πώς μιλάει κάποιος πίσω από έναν γυάλινο τοίχο. Πίστεψέ με, όσα χαρακτηριστικά έδωσα για το υ πριν, δεν είχαν κανέναν σκοπό κοροϊδίας του ή ταπείνωσής του. Ίσα - ίσα, τα είπα όντως με αγάπη. Τουλάχιστον όταν εγώ εκφράζομαι έτσι στην υποτακτική μου το ξέρω ότι της αρέσει. Είναι όπως κάποιος θα πει τον ερωτικό του σύντροφο "μωρό μου" για παράδειγμα...
Τώρα όσον αφορά το "φυσικά μην ξεχνάμε": Το κάνω όντως και καθαρά για να τονίσω τα επόμενα λόγια μου χωρίς κάποιο ίχνος ειρωνείας.
Ζητώ συγγνώμη για την αναστάτωση που δημιούργησα, δεν ήταν σκοπός μου. Παρόλα αυτά δεν θα απολογηθώ για τον τρόπο που μιλάω. Απλά θα κατανοήσω ότι μπορεί να ακούγομαι όντως περίεργος καθώς η συζήτηση γίνεται χωρίς να υπάρχει μια πραγματική αλληλεπίδραση ανάμεσά μας. Συνεπώς, θα προτιμούσα να μην δέχομαι κατηγορίες που δεν στέκουν καθώς εκφράζομαι ξεκάθαρα στο κείμενό μου.

Ευχαριστώ για την υπομονή σου. Ελπίζω να έλυσα την παρεξήγηση ή την απορία που σου δημιουργήθηκε με βάση την διατύπωση της άποψής μου.

 

Πάω βρε σουρλουλού να δείξω μία ευαίσθητη χορδή μου και μου το γκρεμίζεις  

 

Ναι, κανένα πρόβλημα. Αναπόφευκτες ιντερνετικές παρεξηγήσεις. No harm done προφανώς.  

 

ευτελές το ούζο;
ουζο οταν πιείς, γίνεσαι ευθύς,
βασιλιάς, δικτάτορας Θεός και Παντοκράτορας
Κυρίαρχος και Μάστορας
(ως λογική συνεπαγωγή)
Ειναι υψηλόν το ούζο .Μη σου πω Υψηλόν .
...και Ωραίον altogether.
χικ.

 

Ε δεν έχει; Με όποιο δάσκαλο καθίσεις κλπ  
Πέρα από χαριτωμενιές (μου) πάντως, ναι θεωρώ ότι έχει τεράστια σημασία από ποιον μαθαίνουμε για αυτό και κανένας μας ποτέ δεν θα πει "εγώ θα μάθω από τους χειρότερους". Πάντα από τους καλύτερους (κατά τα δικά μας κριτήρια) θέλουμε να μαθαίνουμε, όχι;  

Δυο παράγοντες εδώ που δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε κατά τη γνώμη μου.
Α. Η τυχαιότητα. Το ότι ένα παιδί θα πει κάτι σωστό δεν σημαίνει απαραίτητα συνειδητοποίηση, μπορεί να είναι και τυχαίο. Δεν λέω ότι είναι πάντα τυχαίο, απλά λέω ότι μπορεί και να είναι.
Β. Τα παιδιά έχουν μια υπέροχη αγνότητα αλλά και μια απίστευτη σκληρότητα συνάμα. Το ότι μπορεί να πουν κάτι με απλά λόγια, το οποίο μπορεί να είναι και αληθές, δεν σημαίνει, κατά τη γνώμη μου, ότι και εμείς ως ενήλικες μπορούμε ή και θα έπρεπε να το πούμε με τον ίδιο τρόπο.
Π.χ. τα παιδιά έχουν μια πολύ καθαρή εικόνα του καλού και του κακού, ως δυο πόλων εκ διαμέτρου αντίθετων. Εμείς μεγαλώνοντας (εγώ τουλάχιστον) μάθαμε ότι δεν είναι κανένας 100% καλός (ο τέλειος ήρωας του παραμυθιού), ούτε 100% κακός (η εκδικητική κακιασμένη μάγισσα). Αυτό ένα παιδί βεβαίως δεν μπορεί να το συνειδητοποιήσει. Εμείς όμως θα έπρεπε. Για αυτό κάτι που φαντάζει "μα πώς δεν το είχα σκεφτεί" όταν λέγεται απλοικά από τα χείλη ενός μπομπιριού, δεν είναι και τόσο "δεν το είχα σκεφτεί", είναι ότι το είχα σκεφτεί αυτό μαζί με 32 άλλα πράγματα που μπορεί να παίζουν παράλληλα με αυτό και ένα μπομπίρι αγνοεί και ΠΡΕΠΕΙ να αγνοεί.
 

Σε αυτά δεν διαφωνώ   Η απορία μου όμως παραμένει: το άτομο που παίρνει τον καθοδηγητικό ρόλο και τις αποφάσεις δεν είναι το κυρίαρχο μέσα στη συγκεκριμένη σχέση τουλάχιστον;

 

Φυσικά και έχει σημασία με τον δάσκαλο που θα καθίσεις!   (για να συμμετέχω κι εγώ στη χαριτωμενιά). Πιο πολύ στόχευα να δείξω στο ότι δεν έχει τόση σημασία (ή τουλάχιστον δεν είναι προσβλητικό αν θέλεις) το αν θα τα μάθεις από έναν πιο έμπειρο υποτακτικό - παρόλο που εσύ είσαι κυριαρχικός χαρακτήρας.

Όσον αφορά το παράδειγμα με τα παιδιά: Δεν ήταν τόσο ότι έτεινα στο να δείξω πως πρέπει να απλοποιούμε καταστάσεις όσο στο ότι μπορεί να μας έχει ξεφύγει κάποιος απλός παράγοντας μέσα στην εξίσωση και να μας έρθει ξαφνικά η απάντηση ουρανοκατέβατη! (ας ελπίσουμε ωστόσο να μην μας έρθει και ο ουρανός στο κεφάλι   )

Τώρα για τον καθοδηγητικό ρόλο margarita_nikolayevna πιστεύω πως έχεις ένα καλό στήριγμα σε αυτό που λες. Όπως και να το κάνουμε μαθαίνεις. Επομένως πρέπει να είσαι έτοιμος να ανταπεξέλθεις στην υποχρέωση του μαθητή. Ναι, ο υποτακτικός σου θα πάρει έναν καθοδηγητικό ρόλο, αλλά αυτά που θα σου μαθαίνει δεν θα τα εφαρμόσεις στο τέλος πάνω του; Δεν είναι τόσο Power Exchange, όσο παρατηρήσεις του υ σου πάνω στη δική σου κυριαρχική πρακτική. Δεν θα στις "βρέξει" για να σου δείξει πως γίνεται, αλλά σίγουρα θα σου πει πώς θα το προτιμούσε ή πώς θα μπορούσες να το κάνεις καλύτερα.
Όσο προχωράς στα επίπεδα μάθησης, τόσο περισσότερο ο ρόλος σου θα ανέρχεται στον κυρίαρχο της σχέσης (καθώς, λογικά, θα αποκτάς όλο και περισσότερη αυτοπεποίθηση, γνώση, ικανότητες κτλ που πριν δεν κατείχες). Επιπλέον είναι ένας τρόπος να μάθεις και πολύ καλά και εύκολα τον υ σου (ίσως λίγο βαρετός).
Σίγουρα θα είναι ένας ρόλος καθοδήγησης επομένως, αλλά όχι κυριαρχίας (εκτός και αν είναι και οι δυο switch ή κάτι παρόμοιο, αλλά εκεί μετά θα βγω εκτός νήματος και δεν το θέλω). Τώρα, αν θέλεις μπορούμε μέσα από την συζήτηση να προσπαθήσουμε χτίσουμε ένα σύστημα εκμάθησης που θα μπορούσε να είναι Dom-friendly μέσω ενός υ έτσι ώστε να μην φοβηθούν να το εφαρμόσουν μέχρι και οι πιο θεριακλήδες αρχάριοι Ντομάδες της οικουμένης!   (θα ήταν χαρά μου)

Ελπίζω να βοήθησα margarita_nikolayevna!

 

Από ό,τι έχω δει μέχρι τώρα, αυτό που μου φαίνεται αρκετά ρεαλιστικό ως ενδεχόμενο είναι ένας κυριαρχικός να μάθει από έναν υποτακτικό αλλά τελικά να γίνει Κυρίαρχος κάποιου άλλου υποτακτικού.
Στο προσωπικό μου παράδειγμα που ανέφερα παραπάνω, πιστεύω πως αυτό θα γίνει σε εύθετο χρόνο, μιας και ο συγκεκριμένος έχει πολύ πολύ καλά φόντα να γίνει ένας πολύ καλός Κυρίαρχος. Πέρασα όμως το σημείο που θα μπορούσα να τον δω σαν δικό μου Κυρίαρχο.
Όχι ότι είμαι και πολύ εύκολο πλάσμα δηλαδή στο να με ελέγξει κανείς, έχω απείρου κάλλους περιστατικά να διηγηθώ από εμένα (στα γλυκύτερα μου    ) να έχω σπάσει τα νεύρα ακόμη και έμπειρων Κυριάρχων... Χαχα.
Αλλά και πάλι μου φαίνεται δύσκολο πολύ. Δεν ξέρω. Δεν το έχω δει. Ίσως στο μέλλον αναθεωρήσω αν δω κάποιο λειτουργικό σχήμα  

Χαρά μου (όπως ίσως έχετε δει) να αυξάνουμε και να πληθύνουμε τα ενδιαφέροντα νήματα        

 

Τέλεια. Πώς θα έπρεπε να ξεκινήσουμε; Ίσως με το δυσκολότερο παράδειγμα;
Ας πάρουμε έναν αρχάριο μα υπερήφανο κυριαρχικό - ο οποίος ωστόσο έχει τις δυναμικές να γίνει καλύτερος. Πώς θα πρέπει να του φέρεται ο υποτακτικός για να μην του θίξει τη μούρη;  
Πιστεύω πως η διπλωματία είναι το παν - συνοδευόμενη ωστόσο από την κατάλληλη δόση ειλικρίνειας. Καθώς μιλάμε για δύσκολη περίπτωση θα πρέπει η μάθηση να είναι μακροσκελέστερη απ' ό,τι το συνηθισμένο. Baby steps και φυσικά one (baby) step at the time.
Αρχικά θα πρέπει να μάθει ο υποτακτικός τι ΔΕΝ ξέρει ο Κύριός του. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να βρει από πού θα πρέπει να ξεκινήσει. Η όλη μάθηση θα περιλαμβάνει συμβουλές, διόρθωση στα λάθη και φυσικά παρατήρηση των λαθών αυτών την ίδια στιγμή που γίνονται (ή αργότερα, την "κατάλληλη στιγμή" - εμείς οι κυριαρχικοί μπορούμε να γίνουμε στραβόξυλα μερικές φορές    ).

Σε ένα επόμενο επίπεδο θα πρέπει οπωσδήποτε να προάγεται η συζήτηση. Η επικοινωνία είναι από τους δυνατότερους (αν όχι ο δυνατότερος) δεσμούς στις σχέσεις. Επομένως ο κυριαρχικός θα πρέπει να μάθει να συζητάει (αν δεν ξέρει ήδη), να ρωτάει και να αποδέχεται τα λάθη του (ή τουλάχιστον να τα αναγνωρίζει με ένα μουγκρητό δυσανασχέτησης   ).
Προς το παρόν μέχρι εδώ έχω σκεφτεί. Από το μυαλό μου πέρασε και κάποιο είδος (αφανούς για να μην νιώθουν και παιδάκια) "επιβράβευσης" (του τύπου: "Σας ευχαριστώ Κύριε που κάνετε υπομονή μαζί μου" -κι ας γίνεται ακριβώς το αντίθετο- ή "Ωωωω! Τι ωραίο spanking ήταν αυτό;!"     )
Η βοήθειά σου (και των υπόλοιπων συμφορουμητών) είναι χρήσιμη αυτή τη στιγμή!  

 

Γμτ εμένα αυτό μου φαίνεται άπειρα topping from the bottom!    
Δεν μπορώ να δω πώς αυτό μπορεί πέρα από παιχνίδι να γίνει σχέση και πράγματι ο spanker να γίνει και Κυρίαρχος της ξυλιζόμενης  
Θα πω όμως τι πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει για να προχωρήσει κάποια βήματα ο κυριαρχίζων...
Βασικά θα πω τι έκανα εγώ στην περίπτωση που προανέφερα.  

Καταρχάς, το πρόβλημα δεν ήταν στο σεξ, ποτέ δεν είναι νομίζω. Οκ, εκεί βγαίνει και το ένστικτο, γρυλίζει, είναι πολύ πιο εύκολα τα πράγματα: σωματική καθήλωση, ακινητοποίηση του "από κάτω", επιβολής σωματικής δύναμης, διείσδυση (σαφώς κυριαρχική πράξη για μένα), με ένταση, με δύναμη κλπ
Κάτι που μπορεί να δείξει όμορφα ο "από κάτω", χωρίς να πληγώσει κανέναν εγωισμό ή κάτι είναι αν κάποια σεξουαλική κίνηση τον πονάει ή τον ενοχλεί πολύ ή τον φοβίζει (π.χ. ένα breath play).
Ο άνθρωπος στον οποίο αναφέρομαι εγώ δεν είχε καμία ανάγκη καθοδήγησης στο σεξ, ήταν από τους πιο ευφάνταστους εραστές που είχα ποτέ, εκπληκτικός στο κρεβάτι. 
Ενδεικτικό (για μένα) κυριαρχικής ποιότητας του ήταν ότι ακριβώς σε αυτά τα σήματα μου ότι κάποιες κινήσεις με ενοχλούσαν, σταματούσε αμέσως. Και μετά με ρωτούσε. Αν το έβρισκε βάσιμο αυτό που του εξηγούσα, δεν το επιχειρούσε ποτέ ξανά. Αν όχι, το τροποποιούσε και προσπαθούσε κάπως να το ξανακάνει. Αν έβρισκε την ίδια αντίδραση, σταματούσε κατευθείαν.

Πέραν του κρεβατιού, όντως συζητούσαμε πάρα πολύ. Περισσότερο με ερωτήσεις (ίσως λίγο σωκρατικές ) προσπαθούσα να τον βοηθήσω να βλέπει συμπεριφορές και τις αιτίες πίσω από αυτές, το πώς (κατά τη γνώμη μου) μια αντίδραση του σε μια α' συμπεριφορά κάποιου άλλου θα τον έφερνε να έχει το "πάνω χέρι" και τον έλεγχο της κατάστασης.  

 

Σε καταλαβαίνω πως το εννοείς. Εφόσον ήσουν εσύ που του έμαθες να είναι σωστός Κύριος, σημαίνει ότι τον ήξερες όταν δεν ήταν. Κάτι που μάλλον είναι αρκετά "ξενερωτικό" για να καθίσεις αργότερα να γίνεις η υποτακτική του. Αυτό βέβαια ανάγεται στον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου και είναι απόλυτα σεβαστό. Ένας άλλος υποτακτικός θα μπορούσε να νιώθει περήφανος, π.χ. για αυτό που κατάφερε με τον αρχάριο Κύριό του κ.ο.κ.
Η καθοδήγηση που αναφέρω ωστόσο δεν επιβάλλεται αυταρχικά ή κυριαρχικά από τη μεριά του υποτακτικού ωστόσο (για την περίπτωση topping from the bottom). Δηλαδή ο υποτακτικός δεν γίνεται σε καμιά περίπτωση κυριαρχικός ή ακόμα και σαδιστής (μιας και που μιλάμε για topping). Είναι εκεί σαν σύμβουλος αν θέλεις. Επιπλέον, μπορούμε να ακυρώσουμε το όλο κομμάτι της καθοδήγησης και συμβουλευτικής, αν θέλεις, και να βάλουμε απλά και μόνο το κομμάτι όπου ο υποτακτικός συζητάει τα λάθη του κυριαρχικού του με τον ίδιο όποτε αυτά προκύπτουν χωρίς περεταίρω καθοδήγηση. Αυτό κατεβάζει την πίεση και το άγχος ενός αρχάριου σε πολύ χαμηλά επίπεδα, τον κάνει σίγουρα πιο δεκτικό, αλλά του δίνει πολύ μεγάλη ελευθερία κινήσεων για το επίπεδο στο οποίο ανήκει.

Ενδιαφέρουσες ακούγονται αυτές οι σωκρατικές ερωτήσεις (μαιευτική δηλαδή;   ). Θα συμφωνήσω για το σεξουαλικό κομμάτι όπως επίσης και για το κοινωνικό. Η επικοινωνία είναι το παν σε αυτές τις περιπτώσεις.