βιασμος

Οκ κόβουμε τις ευχαριστίες γιατί θα μας έρθει ζάχαρο και στους δυο...  Αν και στην έδωσα γιατί την ένιωθα...Τεσπα...έδωσα χαχααχα...Στα υπόλοιπα λεγόμενα σου...απλά σωστή...  

 

Εδώ θα διαφωνήσω με τον αγαπητό Tenebra (επιτέλους!). Αρκετές ενοχές μας έχει φορτώσει ο περίγυρός μας (κοινωνία, οικογένεια κ.λ.π) για τις πράξεις μας. Αλοίμονο αν πρέπει να νιώθομε ενοχές και για τις σκέψεις και φαντασιώσεις μας.
Αν ρωτήσεις τις γυναίκες που φαντασιώνονται το βιασμό αν θα ήθελαν να βιαστούν πραγματικά, είμαι σίγουρος πως ούτε μία δεν θα απαντούσε καταφατικά.
Μπορώ να φαντασιώνομαι πως σκοτώνω τον πατέρα μου, πως βιάζω τη μητέρα μου, και ότι μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Αν ανατρέξεις στις αρχαίες τραγωδίες θα βρεις μιά πλούσια γκάμα από πράξεις που, ακόμα και σήμερα, χαρακτηρίζονται βδελυρές και αποτρόπαιες. Ο άνθρωπος έχει μιά ζωώδη και σκοτεινή πλευρά. Οσο όμως αυτές παραμένουν στη σφαίρα της φαντασίας και όσο δεν υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, ο άνθρωπος μπορεί να είναι απόλυτα υγιής και αρμονικά ενταγμένος στο περιβάλλον.

 

Εγώ διαφωνώ επιτέλους οριζοντίως και καθέτως μαζί σου, ειλικρινά αγαπητέ Peleas...Ότι ήτανε να πω για το θέμα το είπα ήδη...Δεν έχει να κάνει τίποτε με τους κοινωνικούς κανόνες η τις ενοχές...Όσο και αν είναι φαντασίες των οπισθίων ( ακα του κώλου ) επί του θέματος, εύχομαι σε κανένα να μην τις νιώσει ποτέ στο πετσί του ( ούτε εγώ το έχω βιώσει δόξα σοι ο Θεός, αλλά το έχω παρά ακουμπήσει και από πολύ πολύ κοντά για λόγους που προανέφερα )...Εννοείται ότι η γνώμη σου είναι σεβαστή...όσο και να διαφωνώ...και αυτό μας έλειπε...

Αλλά εγώ εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι όποιος φαντασιώνεται να "βιάσει" η να" βιαστεί" είναι τουλάχιστον μαλάκας και όποιος θέλει ας θιγεί η παρεξηγηθεί ( μετά αν το κάνει η θα ήθελε να το κάνει, η αν το φαντασιώνεται μονάχα, μαγκιά του και καπέλο του πάντα )...Εκτός και αν βάζουμε όλες τις φαντασιώσεις και όλα τα παιχνίδια στο ίδιο τσουβάλι...Ε το λοιπόν...τουλάχιστον για μένα ( που η γνώμη μου έχει το ίδιο βάρος με οποιουδήποτε άλλου, ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη ) η συγκεκριμένη είναι παντελώς ηλίθια και κατάπτυστη per se και όχι επειδή έτσι "πρέπει"...Δεν δικαιολογούνται, ούτε εκλογικεύονται τα πάντα ( ούτε καν θέματα εκτός "ελέγχου" όπως οι φαντασιώσεις ), όσο και αν γνωρίζουμε την τέχνη της διαλεκτικής...Άλλο το έτυχε να μου περάσει από το μυαλό...άλλο επαναλαμβάνεται σαν σκέψη...

...Στα σκατά όση ζάχαρη και να ρίξουμε, κομπόστα δεν θα γίνουν ποτέ. Θα είμαι "φανατικός" στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά "συγνώμη" για την άποψη μου περί αυτού δεν ζητάω ( όσο και αν είναι ακραία ), ούτε προσφέρω εκπτώσεις...σε κανέναν...

 

Ο Καρλ Γιουνγκ, μαθητής του Φρόυντ και εξαίρετος ψυχαναλυτής, έγραψε οτι οι δυνάμεις που υπάρχουν μέσα μας και καθορίζουν τη συμπεριφορά μας εμφανίζονται με τη μορφή δίπολου (κάτι σαν το γιν-γιανγκ). Οταν επικεντρωνόμαστε και αναπτύσσουμε τον έναν πόλο (επειδή είναι κοινωνικά και προσωπικά αποδεκτός) και κατακρίνουμε έντονα (άρα απωθούμε) τον αντίθετο πόλο, εκείνος πιέζει να βγει στην επιφάνεια. Αποτέλεσμα τούτου είναι οι εσωτερικές συγκρούσεις που βιώνουμε όλοι σε πολλά θέματα της ζωής μας.

Ολοι βρίσκουμε έναν τρόπο να διαχειριστούμε αυτές τις συγκρούσεις (προβολή, άρνηση, απώθηση, μεταβίβαση κ.λ.π.). Ενας τρόπος είναι η φαντασίωση, που προσφέρει μια νοητική και συναισθηματική εκτόνωση. Αλλος τρόπος είναι το βδσμ (εδώ περιμένω αντιρρήσεις, αλλά είμαι ανοιχτός να το συζητήσουμε). Πιό συνήθεις τρόποι είναι οι εξαρτήσεις (εργασιομανία, εξάρτηση από ουσίες, εθισμοί διαφόρων τύπων). Αν δεν καταφεύγαμε σε αυτούς τους μηχανισμούς διαχείρησης των συγκρούσεων, θα βιώναμε ανεξέλεγκτες εκρήξεις με καταστροφικές συνέπειες για την ψυχική μας ισορροπία. Ουσιαστικά οι ψυχώσεις δηλώνουν αδυναμία του ατόμου να διαχειριστεί τις εσωτερικές του συγκρούσεις.

Αρα, το να φορτώνουμε τις οδούς εκτόνωσης των συγκρούσεων αυτών με ενοχές και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς δεν προσφέρει τίποτα σε κανένα. Η λύση είναι να αποδεχτούμε τον άλλο πόλο, τη σκοτεινή μας πλευρά. Να τη βγάλουμε στο φως και να αναζητήσουμε νέες ισορροπίες, πιό κοντά στο αριστοτελικό μέτρο.

 

Στην βιβλιογραφία - θεωρία, σε κάποιο άλλο σύμπαν πιθανώς να βρίσκουν τρόπους να τις διαχειριστούν συνειδητά.
Για να είμαστε εμπράγματοι, σε αυτό το σύμπαν - γεωγραφική περιοχή αμφιβάλω, και ακόμα περισσότερο αμφιβάλω για την ψυχική ισορροπία.
Οι αποδομημένοι χαρακτήρες υπερτερούν μακράν καθώς και το ανεκπαίδευτο υποσυνείδητο, η δε έννοια της συνειδητής επιλογής, εμπριμέ.

Η όποια ελευθεριότητα, ανοιχτομυαλοσύνη, ελευθερία εμπεριέχεται στο bdsm τείνει να ερμηνεύεται ως ξέφραγο αμπέλι, μπουρδέλο, ό,τι κατέβει στου καθενός την γκλάβα.
Επόμενο και λογικό να συμβαίνει τούτου άλλωστε σε μια χώρα οριακών, που η Σωκρατική μέθοδος ορισμών , γεωμετρικός λόγος τείνει να ερμηνεύεται ως στέρηση ελευθερίας απ' την στιγμή που δεν χωρεί τις βλακέντιες ερμηνείες του καθενός μας.

 

Εγώ τον σκοτεινό μου πόλο τον αποδέχομαι στο έπακρο, πλέον χωρίς καμία ενοχή η ηθικές κρίσεις. Βάζω όμως κάπου το φρένο μου και διατηρώ το δικαίωμα να θεωρώ κάτι καθαρή μαλακία και σιχαμερό έστω και αν μένει στην σφαίρα της φαντασίωσης ( που περιμένει να εκπληρωθεί...η έχει ήδη εκπληρωθεί και βρίσκεται στο δρόμο προς επανάληψη...ειδάλλως είναι ανούσιο έστω και να μιλάμε σχετικά με το θέμα ). Πιστεύω ότι έχω το δικαίωμα στην σκέψη μου. Σέβομαι των άλλων και ας μην την αποδέχομαι. Το ότι είπε κάτι ο Γιούνγκ η ο Μπάμπης ο ξηροκαρπάς, αν δεν με πείθει, μου κάνει το ίδιο και δεν στο λέω ούτε για να να σε θίξω, πόσο μάλλον για να σε ειρωνευτώ. Απεχθάνομαι τις αυθεντίες όποιες κι αν είναι αυτές. Και οι σοφιστείες και οι θεωρίες κάπου δίνουν την θέση τους στην αντικειμενικότητα κάποιων πραγμάτων η καταστάσεων...

Σου επαναφέρω το παράδειγμα που έδωσες σε μια πρότερη απάντηση σου...Σχετικά με την φαντασίωση της πατροκτονίας...η καλύτερα της σκέψης...Το λοιπόν εγώ τον πατέρα μου ( όσο ζούσε καλή του ώρα εκεί που είναι ) είχα σκεφτεί και μάλιστα σοβαρά να τον σκοτώσω. Δεν το έκανα για δυο απλούς λόγους. Ο πρώτος γιατί πίσω από τα κάγκελα δεν σκόπευα, ούτε σκοπεύω να βρεθώ για κανέναν. Δεύτερον, γιατί αν και μου το είχε ζητήσει κατά κάποιον τρόπο, κατάλαβα ότι δεν το εννοούσε...Και αν μη τι άλλο θα ήταν έγκλημα ελέους και δεν χρειάζεται να πλατιάσω γιατί αλήθεια είναι κάτι αισχρά προσωπικό...Το λοιπόν, η δικαιολογία ότι άφησα τον σκοτεινό μου εαυτό να "μιλήσει" και να σκεφτεί τη δολοφονία, και ότι δεν την διέπραξα δεν σημαίνει ότι ακόμη και η μόνη σκέψη μου δεν ήταν τρισάθλια...

Μας αρέσει η όχι κάποια "αγαθά" είναι αδιαπραγμάτευτα και δεν χωρούν εναλλακτικής ερμηνείας...και όχι για λόγους "κοινωνικής συμβάσεως" η ηθικής...Εγώ ομολογώ ότι έχω μια ηθική εντελώς ξεχαρβαλωμένη...αλλά κάποια πράγματα δεν το νιώθω ούτε να τα "ακουμπήσω"...Εγώ...καπέλο δικό μου και οι άλλοι με το δικό τους, φτάνει να μην κάνει κακό ο ένας στον άλλο...Όταν μπορεί να μην κάνει κακό...η καλύτερα όταν δεν θέλει...Αλλά αυτό το τελευταίο είναι ένα άλλο εντελώς διαφορετικό ζήτημα....

Το λοιπόν ας ξαμολήσουμε όλοι στο έπακρο το σκοτεινό μας μισό η ολόκληρο και ας τα κάνουμε γης Μαδιάμ...Αλλά ξέρεις τι μας φρενάρει πρωτίστως? Η ιδέα της τιμωρίας...Ας υπήρχε πλήρης ατιμωρησία και να δεις τι ψυχώσεις η εκρήξεις θα βλέπαμε γύρω μας...

ΟΚ η σκέψη που περνάει από το μυαλό μας...σαν θραύσμα ανεξέλεγκτο...όταν όμως μια πανηλίθια και σιχαμερή σκέψη σαν το role paly του "βιασμού", επαναλαμβάνεται, πες με Ταλιμπάν, εγώ εξακολουθώ να την θεωρώ μαλακία και αηδία...

...Και αν κάπου "ξέφυγα"...

...Εγώ τουλάχιστον δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο σε αυτό το νήμα...Ίσως και αυτή μου η παρέμβαση να ήταν πλεοναστική...αλλά μου φαινόταν άκομψο να αποχωρήσω από έναν διάλογο δίχως να ολοκληρώσω τη σκέψη μου...πόσο μάλλον όταν ο συνομιλητής είναι ένα άτομο που έμαθα να εκτιμώ...

 

...Για εκείνο που μπορεί ν'αξίζει...απλά συμφωνώ...Εκτός από το γεγονός ότι μόνο η Ελλάδα είναι χώρα οριακών...και στην οποία υπάρχουν βλακέντιες ερμηνείες του καθενός μας...μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα μονάχα εδώ...

 

Mε την σκέψη, πολύ πιθανόν, αρκετοί από μας να έχουμε σκοτώσει ορισμένους από εκείνους που απεχθανόμαστε. Αλλά, άλλο η σκέψη κι άλλο η τέλεση αυτής.

 

Δια την ακρίβεια η σκέψη εστί υποσυνείδητο και η τέλεση αυτής συνειδητό.
Υγειές και αναμενόμενο να υπάρχουν τέτοιες σκέψεις. Φοβού αυτούς που δεν τις παραδέχονται.
Στην δική μου ζωή ελάχιστος στόχος η εναρμονισμένη πόρευση εις μίαν οδό όπου το ζώο δεν θα καταπιέζει τον homo sapiens, λογικά σκεπτόμενο ων.

 

...είναι πολύ πιθανό να χαθείς κανείς διαβάζοντας τις μελέτες μεγάλων ψυχαναλυτών για το ασυνείδητο...καθώς και να μπερδευτεί ή επίσης να ερμηνεύσει και λανθασμένα.... εστιάζοντας λιγάκι στην γυναικεία ψυχολογία και όντας πιο πρακτική ως γυναίκα, θεωρώ ότι το σενάριο του "βιασμού" ως ρόλος, μόνο με rough SEX δύναται να ερμηνευτεί μέσα στο μυαλό της... δεν θα ήταν δυνατό διαφορετικά να θέλει να βιώσει άνθρωπος κάτι τόσο αρρωστημένα απάνθρωπο (κυρίως όσο αφορά το ψυχολογικό κομμάτι)...

 

Σε αντιδιαστολή με όλους όσοι εδώ μέσα φαντασιώνονται και πραγματοποιούν ξυλοδαρμούς, μαστιγώματα, εξευτελισμούς και εφαρμόζουν κάθε λογής βία, οι οποίοι είναι άκρως υγιείς, γιατί συγκεκριμένα αυτοί οι οποίοι επιθυμούν έναν βιασμό ως παιχνίδι ρόλων είναι άρρωστοι;

Μήπως με τα καμώματα πολλών από εδώ δε θίγονται οι μνήμες τόσων κακοποιημένων γυναικών;

Εφόσον καταδικάζετε τα μεν, να καταδικάσετε και τα δε (ή μη).

 

@kati

η απάντηση στο ερώτημά σου θα ήταν προφανής. Αν δεν έβλεπες το όλο θέμα απολύτως αφ' υψηλού.

Ευχαριστούμε για την παραίνεση περί συνέπειας στις απόψεις, politically correct ισοπέδωσης των πάντων και κνίτικης ορθοκρισίας, την κρατώ στα υπόψη.