βιασμος

Κι εγώ διάβασα τα αποτελέσματα της έρευνας και θεωρώ ότι αντανακλά σε όλα τα στατιστικά συμπεράσματα την πραγματικότητα....

 

Αυτά παθαίνει κανείς όταν διαβάζει έρευνες του κιλού χωρίς θεμελίωση κι επίσημη αναγνώριση απ'την επιστημονική κοινότητα.

 

δεν καταλαβαινω πως γινεται καποια να μουσκευει απ τη φαντασιωση βιασμου απο εναν αγνωστο, τη στιγμη που αν το ζουσε θα εχανε καποια χρονια απ τη ζωη της στην καλυτερη...

γυναικεια πραγματα... σαν ταινια του παζολινι ενα πραμα...

προφανως ειμαι ατομο μειωμενης φαντασιας...  

 

Μου αρέσει το παιχνίδι -θέλω αλλά κάνω πως δε θέλω αλλά εσύ να καταλάβεις οτι θέλω και να το επιβάλεις- αλλά μόνο με τον δικό μου ή με το αντικείμενο του πόθου μου. Να μη θέλω πραγματικά και να επιμένει θα τη φάει την ανάποδη. Και στη φαντασία μου και real. Ούτε καν χούφτωμα δεν ανέχομαι στη φαντασία μου αν δε το θελω.

 

Μεγάλο, πολύπλοκο θέμα ο βιασμός...ο στημένος βιασμός, διότι ο κακουργηματικός μόνο κατακριτέος είναι.

Προσωπική εμπειρία, πολλά χρόνια πριν, με μία κοπέλα η οποία είχε το απωθημένο του RPG βιασμού. Ήτανε φοιτήτρια, ζούσε μόνη της, πράγμα που εξυπηρετούσε πολύ το να πραγματοποιηθεί σε ελεγχόμενο χώρο. Το είχαμε κανονίσει έτσι ώστε να ξέρει ότι θα είμαι κρυμμένος μέσα στο σπίτι όταν θα επέστρεφε από το Πανεπιστήμιό της, αλλά δε θα γνώριζε που θα ήμουν. Ωστόσο, θα ήξερε ότι θα ήμουν εγώ. Αφού μπήκε στο σπίτι, της επιτέθηκα. Από πίσω. Φορούσα γάντια και μάσκα του σκι, σαν άλλος Paul Spector (Jamie Dornan) στο THE FALL. Είμαι σωματώδης, 1.86 ύψος και 92 κιλά. Έπεσα πάνω της ενώ έκλεισα το στόμα της. Κα αφού της ψιθύρισα στο αυτί της ότι εάν φωνάξει βοήθεια θα υποφέρει πολύ, την πήρα...

Ο οργασμός της ήτανε πέραν του κανονικού. Στο τέλος με κοιτούσε, εγώ όρθιος, αυτή στο πάτωμα, διαλυμένη αλλά ευχαριστημένη, με τα αναστατωμένα ρούχα της, ζητώντας μου να μη βγάλω τη μάσκα του σκι. Να με βλέπει εκεί έτσι, απρόσωπο και εγώ να την κοιτάω διαπεραστικά, απειλητικά μέσα από τη μάσκα. Ο άγνωστος βιαστής της.

Επαναλαμβάνω: ως πράξη μέσα στα κοινωνικά πλαίσια είναι κατακριτέα, κατάπτυστη. Ως RPG και ως κάτι που το επιθυμούν και οι δύο είναι "αλατοπίπερο"...

 

Είναι και αυτό μια καλή φαντασίωση...!!!!

 

Πολύ καλό σκηνικό...!!! Πάντα όμως στα πλαίσια του νόμου...!!!

 

Η φαντασίωση του βιασμού είναι νομίζω πάρα πολύ κοινή φαντασίωση σε μας τις γυναίκες. Τουλάχιστον αν κρίνω από την εμπειρία μου και τα όσα γνωρίζω από φίλες.

Και σε αντίθεση με ότι φαίνεται εκ πρώτης, προφανώς και ΔΕΝ έχει να κάνει με την επιθυμία μας να γίνουμε θύματα βιασμού.

Ο βιασμός, σε επίπεδο αναπαράστασης, προσφέρει ένα πάρα πολύ μεγάλο άλλοθι. Σε επίπεδο αναπαράστασης το τονίζω!

Ο βιασμός, ως εξαναγκασμός σε κάτι δίνει πλήρη απαλλαγή από τις ενοχές, τις όποιες ενοχές, την ενοχή συνολικά.

Ο βιαστής έχει την απόλυτη ευθύνη άρα και ενοχή, το θύμα του βιασμού, δηλαδή εμείς, δεν έχουμε καμία.

Οποιαδήποτε αντιφατική, οριακή επιθυμία μέσα μας (όσο και αν είναι αμφίβολη και για μας τις ίδιες ότι είναι τελικά επιθυμητή αλλά εντούτοις υπάρχει) μπορεί να δοκιμαστεί με την ασφάλεια που προσφέρει μια αναπαράσταση, μια φαντασίωση.

Αυτή είναι η άποψη μου  

 

Εχω μια σχετικη εμπειρια. Ειχα μια κοπελα καποτε, καμια 10αρια χρονια πριν. Μου ελεγε πως ειχε φαντασιωση να τη βιαζουν, αλλα δεν ηθελε να ειναι καποιος πραγματικα αγνωστος. Η κουβεντα που ελεγε μαλιστα, επακριβως, ειναι "θελω να ξερω πως εισαι εσυ, αλλα δε θελω να ξερω πως εισαι εσυ". Φανταζομαι οτι αυτη η "ανωριμη" περιγραφη απο το στομα μιας 18χρονης, αναφερεται σε ακριβως αυτο που περιγραφει παραπανω η @margarita_nikolayevna .

To αποτελεσμα ειναι οτι πολλα χρονια μετα απο το χωρισμο μας, και ενω ειχαμε βρεθει για λογο εντελως ασχετο με σεξ, τη βιασα οντως. Γνωριζοντας πως δεν παρεμβαινω σε καποια σχεση, προσεχοντας να μην την κανω να νιωσει απειλουμενη αλλα με σκοπο να την κανω να νιωσει ανικανη, τη βιασα με ολη τη σημασια της λεξης. Και την εκανα να πονεσει, να ουρλιαξει και να κλαψει. Και με ευχαριστει ακομα γι'αυτο...

Για να εξηγησω τι εννοω: Δε νομιζω οτι ο ιδιος ο βιασμος εχει καποια σχεση με τη βια που ασκειται, η τον πονο, η οτιδηποτε σχετικο. Νομιζω οτι το μοναδικο πραγμα που κανει ενα βιασμο να ειναι κατι παρανομο και κατακριτεο, ειναι η παραβιαση της προσωπικης επιθυμιας ενος ατομου. Και διαχωριζω την προσωπικη επιθυμια, απο την εξωτερικευση αυτης στον υπολοιπο κοσμο.

Οποτε για μενα, το να μπορει καποιος/καποια να διακρινει αυτη την προσωπικη επιθυμια και να τολμα να παραβιασει τις αμυνες του ατομου στο οποιο "επιτειθεται", δεν ειναι βιασμος. Ουτε ειναι ομως και φαντασιωση/αναπαρασταση, απο τη στιγμη που δεν ειναι συμφωνημενο. Οποτε τελικα πως το ονομαζουμε αυτο;

 

Στην σημερινη εποχη καποια πραγματα εχουν ξεφυγει εντελως,οπως με αυτη την ερευνα για τον βιασμο σαν φαντασιωση.Ολοι μας ας εχουμε στο νου πως υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που δεν μπορουν να ξεχωρισουν,να καταλαβουν η δεν θελουν,τι εννοουν οι γυναικες οτι "φαντασιονωνται τον βιασμο τους".Σε πολλους καρφωνεται στο μυιαλο πως οι γυναικες γουσταρουν να τις βιαζουν,οποτε....δεν υπαρχει προβλημα βιαστε...Το συγκεκριμενο πειραμα το θεωρω εντελως αστοχο,μια μαλακια.

 

@4misstres Όντως άστοχο πείραμα... άστοχη παρουσίαση... γενικώς...  

Η αναπαράσταση δεν έχει να κάνει με το συμπεφωνημένο, όχι με το ρητά συμπεφωνημένο τουλάχιστον. Η αναπαράσταση είναι μια μάλλον αφαιρετική εικόνα (όσο γίνεται αφαιρετική) για το κοινά νοούμενο. Άρα εξακολουθεί για μένα να είναι αναπαράσταση. Θα μπορούσαμε όμως να το ονομάσουμε και απαλλαγμένο από άμυνες ή υποσυνείδητο μιας και εδράζεται πιο κοντά σε αυτό που η φροϋδική ψυχανάλυση ονομάζει Εκείνο (Id).

Kαι πάλι πάντως αυτό που περιγράφετε κατά τη δική μου κρίση είναι συναινετικό.

Το πρόβλημα (που δεν ξέρω αν λύνεται) είναι ότι σε τέτοιες οριακές ισορροπίες και καταστάσεις είναι πολύ εύκολο να "διαγνώσουμε" λάθος και να κάνουμε τελικά κακό στον άλλο. Είναι περιορισμένη έτσι κι αλλιώς η ελευθερία σε τέτοιες καταστάσεις, ακόμη και η ελευθερία που έχουμε εμείς οι ίδιοι απέναντι στον εαυτό μας οπότε επίφοβα για μένα τα πράγματα πολύ, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να διαχειριστώ μια τέτοια κατάσταση.