διαζυγιο και βδσμ

αρκετα μελη της βδσμ κοινοτητας ειναι διαζευγευμενα

θεωρειτε οτι το βδσμ επηρεασε την ερωτικη τους ζωη και οδηγησε στο διαζυγιο?
[διαφορα φιλοσοφιας ,ασυμφωνια χαρακτηρων ,προσαρμογη και αποδοχη καποιων
βδσμ καταστασεων μετα απο καποια χρονια εγγαμου βιου]

παρατηρειται επισης το φαινομενο πολλοι παντρεμενοι να εχουν εντονες βδσμ ανησυχιες
[τις οποιες δεν συμμεριζεται το ετερον ημισυ] ειναι σιγουρο οτι καποια στιγμη θα απατησουν
τον/την συζυγο τους

 

Τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι μιλάνε πιο ανοιχτά για τέτοια θέματα, είμαστε κάπως πιο απελευθερωμένοι (ή λιγότερο συντηρητικοί) σε σχέση με το παρελθόν. Το κακό είναι ότι δεν πολυμιλάνε για τις επιθυμίες τους στο σύντροφό τους, αλλά αναζητούν αλλού την εκπλήρωσή τους. Δική μου η εκτίμηση βεβαίως βεβαίως.

 

σε εμενα επαιξε ρολο παντως... καποια πραγματα μετα το γαμο σταματησαν και υπηρξε μια στροφη προς το vanilla. οσο γινεται αυτο σιγα σιγα σταματας να βλεπεις τη αλλη οπως πριν. καβλωνεις ολο και λιγοτερο, μετα τη βλεπεις σαν ξαδερφη, μετα την βλεπεις σαν προβλημα και στο τελος αντε γεια.

οπως βλεπεις εδω βαζω μια λιγο διαφορετικη παραμετρο, οπου ενω το ετερον ημισυ συμμεριζεται τις βδσμ ανησυχιες πριν το γαμο, μετα το γαμο αρχιζει να ρεταρει...

αυτη ηταν η προσωπικη μου εμπειρια πριν χρονια που ειχα παντευτει.

 

Το συμπέρασμα επομένως είναι ότι ο γάμος, εκτός από τον έρωτα, σκοτώνει και το bdsm.

 

νταξει τωρα δεν μπορει να ειναι απολυτο αυτο. σιγουρα υπαρχουν και παντρεμενοι που ειναι ευτυχισμενοι. αλλα και αυτο που εζησα εγω δε φανταζομαι να ειμαι ο μονος...

 

Μεγάλο και δυσεπίλυτο το θέμα. Αυτό που θεωρώ εκ των ουκ άνευ είναι να αποκαλύψει ο καθένας στη/στον σύντροφό του τις ερωτικές του προτιμήσεις. Αν δεν το κάνει, υπονομεύει τον εαυτό του και τη σχέση.

Αν το κάνει αλλά συναντήσει άρνηση, τοίχο, μπετόν αρμέ, έχει δύο δρόμους. Υπομονή και επιμονή (μέχρι να μαλακώσει το χταπόδι....εεε... ο σύντροφος), ή τον πούλο (καλή η παρέα σας, αλλά βρωμάν τα πόδια σας). Υπάρχει βέβαια και ο τρίτος δρόμος (προς το σοσιαλισμό), που λέει "μένω στη σχέση και κοιτάω και αλλού για τα τσιμπολογήματα, τα βδσμ, το κατατίς μου βρε παιδί". Δεν σκοπεύω να ηθικολογήσω. Εκαστος όπως βούλεται.....

Σε τελική ανάλυση, όλα είναι θέμα αξιολόγησης. Η σχέση -είτε μετά είτε άνευ γάμου- δεν είναι μόνο σεξ. Τα βάζεις κάτω, τα μετράς και αποφασίζεις. Αντε και καλή ψυχή... 

 

...και όταν υπάρχουν στη μέση και παιδιά και οι εξ αυτών απορρέουσες υποχρεώσεις μπλέκει το πράμα...

 

Συμφωνώ με κάποια από όσα έγραψες...Όσον αφορά την επανάσταση των γαρύφαλλων...Εννοείται ότι και κέρατο έχω ρίξει και κέρατο έχω φάει...και σε καμία περίπτωση πλέον δεν το κατακρίνω...Από την στιγμή που μόνο το εκάστοτε ζευγάρι γνωρίζει τις δυναμικές της σχέσεως του...Ως παντελώς σκουριασμένος μαλθάκας που είμαι...Δεν νοώ τα "τσιμπολογήματα" όταν βρίσκομαι σε σχέση...Και όχι σε "σχέση"...Αν κάποια πράγματα δεν τα κάνω με την σύντροφο μου...ένα σημαντικό κομμάτι της σχέσεως/γάμου θα ήταν "λειψό"...

Ως προς τα της υπομονής και επιμονής...Σωστά μέχρι ενός σημείου...Ο άλλος έχει κάθε δικαίωμα να μην μοιράζεται κάποιες προτιμήσεις η "παιχνίδια" μας...Αν για υπομονή και επιμονή εννοούμε τον διάλογο για να δούμε αν θα μπορούσε η όχι να υπάρχει κάποιος κοινός τόπος, συμφωνώ και επαυξάνω...Αν με την υπομονή και επιμονή, εννοούμε, σπάμε στην άλλη/άλλο τα αρχίδια μέχρι να μας κάνει το χατήρι...Πάντα ως μαλακοειδέστατη μορφή ζωής που είμαι, ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω...Οτιδήποτε κερδίζεται με τον "εξαναγκασμό", την λύπηση η την χρήση "εκβιασμού" ( και στην προκείμενη περίπτωση συναισθηματικού )...εμένα τουλάχιστον δεν με ενδιαφέρει...

Ως προς τον πούλο, τα είπες όλα και συμφωνώ απολύτως...

Αν μπορεί να διαλυθεί μια σχέση η ένας γάμος λόγου του ΒΟΥΔΟΥΣΟΥΜΟΥ η οποιουδήποτε φετίχ/παραφιλίας/σεξουαλικής περιέργειας? Βεβαίως και μπορεί αν και κανόνας δεν είναι...Πιθανότατα η μη αποδοχή των προαναφερομένων να είναι και η σταγόνα που θα έκανε να ξεχειλίσει η τσανάκα...

Έστω ότι και το βουδουσουμου θα ήταν ο μοναδικός λόγος διαζυγίου, θα ήταν λάθος? Ο καθένας πορεύεται με βάση την κοσμοθεωρία και τα όρια του...Και τα υπόλοιπα πιστεύω αυτονόητα...

Όσον αφορά το ουκ άνευ και την πιθανή αρνητική συνέπεια που ανέφερες...Όπως και σχετικά με την τελική ανάλυση που παρέθεσες...Συντάσσομαι και σου λέω...ΟΛΟΣΩΣΤΟΣ...

 

Σαφώς και είμαι αντίθετος στα παρακάλια, τους εκβιασμούς, τη ζητιανιά και τις κλάψες. Οχι μόνο στα ερωτικά, αλλά στη σχέση γενικά. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διεκδικήσεις, χωρίς να γίνεσαι φορτικός και αναξιοπρεπής.

Βέβαια, σε όλα αυτά μπαίνει και ο παράγοντας χρόνος. Μπορεί κάτι που στην αρχή της σχέσης άντεχες να το παραβλέπεις ή το χαρακτήρισες ήσσονος σημασίας, με το πέρασμα του χρόνου να αποκτά όλο μεγαλύτερη σημασία για σένα (γιατί π.χ. μπαίνοντας στη σχέση το είχες από πριν χορτάσει, ενώ συν τω χρόνω αρχίζει να σου λείπει). Ακόμα και στο σημείο που να επηρεάσει τη βιωσιμότητα της σχέσης.

 

Με καλύπτεις πλήρως...και αν και είναι πλεοναστικό να το γράφω...Ένα ξερό like σε κάποιες περιπτώσεις δεν μου αρέσει...Για να μην βγω εντελώς off topic...Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δυναμικές, ελάχιστα δεδομένα τους παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο...Το σημαντικό είναι να μην παίρνουμε τον άλλο σαν σίγουρο ( όπως ούτε και τα θέλω η τις παραχωρήσεις του ) και να μην κουραζόμαστε να επαναδιαπραγματευόμαστε διαρκώς ούτε αναφορικά με τον εαυτό μας, ούτε και με την σχέση μας...

Και σε αυτό τον μεγαλύτερο ρόλο κατέχει ο διάλογος και η ειλικρίνεια, σε οποιοδήποτε θέμα αφορά τη σχέση μας ( όπως και το "ζύγισμα" κάποιων πραγμάτων πριν σε μια σχέση να εισέλθουμε )...Εγώ που τις ιδιαιτερότητες μου τις έχω...Δεν είχα σχέση που να διαλύθηκε για αυτές...Για άλλους λόγους ναι...Για ασυμφωνία χαρακτήρων, για κέρατο, για οικονομικά ζητήματα ( και την λογική μουρμούρα που μετά από ένα σημείο φέρνουν )...για απόσταση η πρόβλημα στην επικοινωνία ναι...Για παρατεταμένες περιόδους "μαυρίλας" εμένα η της άλλης επίσης...Ποτέ όμως για θέματα σεξουαλικής φύσεως...Με κάποιες τα βρίσκαμε τέλεια, με άλλες λιγότερο...Κάπου κάνεις και πίσω σε κάποια σημεία...Αλλά όπως είπες και εσύ...εξαρτάται από τι βάρος δίνουμε σε κάποια πράγματα και τι αξία θα είχαν για εμάς. Και αυτό το ανακαλύπτουμε πάντα στην πορεία...Εννοείται ότι με κάποια/κάποιον που θα νιώθαμε σεξουαλικά ανικανοποίητοι ( και πολλές φορές υπό αρνητική κρίση )...τα πόδια της σχέσης θα ήταν πολύ κοντά...Αλλά πολλά εξαρτώνται και από εμάς τους ίδιους και την διάθεση μας τουλάχιστον να προσπαθήσουμε, να κάνουμε τον άλλο/η να κατανοήσει κάποια θέλω μας, που μπορεί και να μην ενστερνίζεται...Και αν ντρεπόμαστε τον/την σύντροφο μας...Shit high and gaze...Αλλά και το άλλο, αν από την αρχή της γνωριμίας με κάποιον/κάποια είναι πασιφανές για εμάς, ότι το επίπεδο συντηρητισμού του/της είναι αρκετά υψηλό για τον τρόπο σκέψης μας...Να μπλεχτούμε μαζί του/της, θα ήταν απλά το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου...ΟΚ, δεν είναι ότι τον άλλο/η με το που τον/την συναναστρεφόμαστε λιγάκι, αρχίζουμε να του συζητάμε για γαμήσια, βδσμ, φετίχ κτλ...Αλλά δεν χρειάζεται και να περιμένουμε άπειρο χρόνο για να "αντιμετωπίσουμε" κάποια "θέματα"...Καλύτερα να βγει γρήγορα η ψυχή ( και για τους δυο )...παρά μετά ο ένας ( η και οι δυο ) να "ψυχορραγεί"...Άποψη πάντα.. 

 

Eξαρτάται από το έτερον ήμισυ. Για εμένα προαπαιτούμενο είναι πριν κάποιος προβεί σε γάμο, να αποκαλύψει τα πάντα για τον εαυτό του. Αν πραγματικά σέβεται το έτερον ήμισυ οφείλει να το κάνει. Αν δεν το κάνει πιστεύω πως στη διάρκεια θα επέλθει ρήξη και στο τέλος διαζύγιο. Δεν είναι υποχρεωμένο το έτερον ήμισυ να τρώει κέρατο....Καλό είναι επίσης κάποιος ο οποίος επιθυμεί τον γάμο να μην τον επιδιώξει με βανίλλα, αλλά με άτομο της κοινότητας αλλιώς οι καταστάσεις που θα υπάρξουν νομίζω πως θα είναι δύσκολες και για τους δύο. Και δεν θα φταίει ο/η βανίλλα αλλά το άτομο της κοινότητας και ότι δεν ήταν ειλικρινές άτομο...

 

Συμφωνώ και με σένα σε όλα εκτός από ένα...Το ότι κάποιος/α είναι βανίλλα δεν αποτελεί θέσφατο ότι είναι περισσότερο κλειστόμυαλος/η από ένα οποιοδήποτε άτομο της κοινότητας...Πάρε το παράδειγμα του φόρουμ στο οποίο συγκατοικούμε όλοι μας...Έχεις συναντήσει λίγες περιπτώσεις που κάποιος όχι μόνο δεν συμφωνεί ( λογικό και δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο. Και εγώ δεν ενστερνίζομαι κάποια φετίχ η πρακτικές )...αλλά κατακρίνει τα "γούστα" κάποιου άλλου? Και μιλάμε για άτομα που λόγω ιδιοσυγκρασίας, θα έπρεπε αν μη τι άλλο να ήταν τουλάχιστον ανεκτικά απέναντι στις ιδιαιτερότητες των άλλων....

Μετά πάντα κατά την γνώμη μου οι ετικέτες βοηθάνε, αλλά αν τις παραφοράμε "στενές" πνίγουν...Συμφωνώ απολύτως ότι η σεξουαλική διάσταση του κάθε ανθρώπου είναι σημαντικότατη πτυχή της υπάρξεως του...Αλλά αν φτάσαμε να γίνουμε "μάνα raver", πάντα κατ' εμέ καήκαμε...Οι άνθρωποι αλλάζουν κάποιες φορές, ανακαλύπτουν και ανακαλύπτονται..."Περιορίζουν" και "περιορίζονται"...Ότι μένει στάσιμο στη φύση εκφυλίζεται και πεθαίνει...Το ξέρεις πολύ καλά κι εσύ...Εγώ θέτω εαυτόν μπροστά σε πιθανή σχέση πρώτα σαν άνθρωπος, και μετά σαν βουδουσουμιάρης η παραφιλικός η διεστραμμένος...Όλα αυτά είναι μέρος του ποιος είμαι, δεν είμαι μόνο εκείνα...Και σίγουρα θα μου προκαλούσε ανία η εκνευρισμό η πιθανή σύντροφος να με αντιλαμβανόταν μόνο σαν μια πτυχή του ποιος είμαι ( και σε εκείνη την περίπτωση πιθανότατα και το φταίξιμο να ήταν μόνο δικό μου )...Θες να είναι αυτή τα σεξουαλικά μου χούγια, θες να είναι η δουλειά μου η μια μόνο ψηφίδα του χαρακτήρα μου...

Υ.Γ. Όλα είναι υπό αίρεση...και ακόμη και η αποδοχή η όχι κάποιων πραγμάτων μπορεί να έρθει από εκεί που δεν την περιμένουμε...Σίγουρο είναι, ότι πιο εύκολο είναι να δεχτεί κάποια "θέματα", κάποιος που "μέσα" βρίσκεται, παρά κάποιος άλλος που ίσως ούτε καν ιδέα να είχε...

Y.Γ 2...Μην ξεχνάμε και το συναίσθημα ως καθοριστικό παράγοντα ως προς την αποδοχή ( η τον πειραματισμό ) πραγμάτων/καταστάσεων/ιδιαιτεροτήτων που ίσως και να ήταν έξω από την προσωπική μας σφαίρα...Που όσο δύσκολο και αν είναι κάποιος/α να το βρει...δεν είναι και τόσο αδύνατο...