ερωτηση

Οντως θελει χιουμορ να αντιμετωπιστει το σχολιο σου στο τελος! Δεν ειναι καν διαστροφη! Ειναι εσωτερικες αναγκες και αναζητησεις που βρισκουν διοδους και κοινα σημεια επαφης με αλλους ανθρωπους!
Δεν σχολιαζω το τελευταιο που ειπες... καλυτερα να σκεφτεσαι πριν μιλησεις!

 

Προσωπικά πιστεύω ότι γεννιέσαι. Από κει και πέρα πρέπει να το καλλιεργήσεις. Δεν πιστεύω ότι καταφέρνεις κάτι με το να προσπαθήσεις να το περιορίσεις. Κάποια στιγμή θα ξαναεμφανιστεί στη ζωή σου και η ανάγκη να το εξερευνήσεις θα είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Όσον αφορά το τελευταίο σου σχόλιο, το βλέπω με όσο χιούμορ διαθέτω, αλλά αν πιστεύεις πραγματικά ότι χρίζεις ψυχιατρικής παρακολούθησης προτείνω να το κάνεις άμεσα κιόλας φίλε μου  

 

δεν νομιζω να σε εφερε εδω κανεις με τη βια ..ουτε να εισαι αναγκασμενος να μεινεις και να χανεις το χρονο σου αντι να εχεις παει σε ψυχιατρο μηπως και το προλαβεις οσο ειναι καιρος
η πορτα ειναι ανοιχτη το ιδιο προς τα μεσα οπως κ προς τα εξω νομιζω

 

Προσωπικά πιστεύω οτι είμαστε από τη στιγμή που γεννιόμαστε είμαστε switch με διάφορες τάσεις προς κάποιο συγκεκριμένο σημείο του χώρου ή με ισορροπία στα δύο αυτά σημεία. Αργότερα, με συγκεκριμένα βιώματα και ανάλογη καθοδήγηση μπορούμε να γίνουμε κάποιο απ'τα δύο. Σε ότι αφορά το τελευταίο σχόλιο, πολύ απλά το παραβλέπω γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο θα μείνουμε όλοι ταπί και ψύχραιμοι από τις διάφορες συνεδριάσεις με τους ψυχίατρους και τους ψυχολόγους  

 

Η ερώτησή σου με ευχαριστεί πολύ rolfo, γιατί Μ/μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε ένα θέμα που απασχολεί πολλούς. Επίσης χαίρομαι που μίλησες ανοιχτά και νομίζω ότι κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται προσβεβλημένος ή αναγκασμένος να αμυνθεί όταν γίνονται τέτοιες ερωτήσεις.

Προσωπικά, όταν κατάλαβα ότι κατά πάσα πιθανότητα είμαι femsub, από τη μία το ψιλοδιασκέδασα - όλοι έχουμε κι ένα ανατρεπτικό στοιχείο μέσα μας - σε ένα άλλο επίπεδο ανακουφίστηκα που βρήκα τις λύσεις μου, αλλά επίσης μου ήρθε και κεραμίδα. Θα αναγκαζόμουν να ανατρέψω ένα σωρό πράγματα που με κόπο είχα στήσει για να βρώ τις ερωτικές μου ισορροπίες;

Με πολύ κόπο, βρήκα κουράγιο και συζήτησα το θέμα με δύο ανθρώπους από τον vanilla κόσμο: α) τον ψυχολόγο που έτσι και αλλιώς έβλεπα - όντως είναι ακριβή υπόθεση Master Spiler και β) τη μοδίστρα μου.

α) Ο ψυχολόγος, με τον οποίο το συζήτησα διεξοδικά το θέμα, μου είπε ότι χρήζουσα θεραπείας θα με θεωρούσε είτε αν δεν έβλεπα τίποτα άλλο εκτός από το BDSM στη ζωή μου είτε αν ήμουν εύκολο πιθανό θύμα εκμετάλλευσης. Απο κει και πέρα, δικό μου θέμα.

β) Η μοδίστρα, στην οποία το έθεσα αλλιώς βέβαια, μου είπε ότι δεν έχει δει και λίγα βουρδουλιασμένα γυναικεία οπίσθια, για ερωτικούς λόγους στην μακρόχρονη καριέρα της (υπολογίζει μία στις δέκα περίπου) και ότι η γυναίκα που τις έχει μαζέψει για ερωτικούς λόγους ξεχωρίζει πολύ ξεκάθαρα από αυτή που απλά έχει δαρθεί από τον άντρα της.

Απο κει και πέρα, ο σκοπός δεν είναι ούτε να καλλιεργούμε τις "διαστροφές" μας ούτε να τις περιορίζουμε. Ο σκοπός μας είναι να περνάμε καλά, για να γίνει αυτό πρέπει να ξέρουμε ποιοί είμαστε και τι θέλουμε από το ερωτικό ταίρι μας πρόσκαιρο ή μακροχρόνιο.

Η κοινωνία, σύμφωνα με τον Οκτάβιο Παζ στο βιβλίο του "Ερωτας και Ερωτισμός" έχει διττή προσέγγιση στο θέμα της ερωτικής έκφρασης των ατόμων: Η μία είναι της προτροπής στον έρωτα και η άλλη είναι του περιορισμού. Και τα δύο χρειάζονται κατά περίπτωση. Και, αν δεν είναι πιά τόσο ακραίο ώστε να σε "καταπίνει ολόκληρο", αυτό που τώρα ονομάζεται BDSM δεν ήταν ποτέ κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα για την κοινωνία. Η ομοφυλοφυλία ήταν πάντα το κυρίως πρόβλημα της κοινωνίας για τον ευνόητο λόγο ότι ο βασικός στόχος του έρωτα από πολιτική και κοινωνική οπτική είναι το "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε".

Απ' όσο μπορώ να καταλάβω, ερωτικά submissive κύτταρο ανέκαθεν είχα, ιδιαίτερα "διεστραμμένη" όμως δεν είμαι.

Έτσι και αλλιώς είναι βαθιά και πολύπλοκα θέματα αυτά, υποταγή και κυριαρχία είναι το ένα, διαστροφή ή "διαστροφή" είναι το άλλο, κοινωνική αποδοχή και ανάγκη κοινωνικής αποδοχής είναι ένα άλλο και δε λύνονται εύκολα, ούτε με στάνταρ προσεγγίσεις.

 

πιστεύω ότι γενιέσαι έτσι...
απο πολύ μικρός μου άρεσε να αισθάνομαι έτσι

 

Η γνώμη μου είναι ότι γεννιέσαι ( sub or Dom/me ) και θα συμφωνήσω απόλυτα με την άποψη της Mistres 4f subs. Προσωπικά θυμάμαι τον εαυτό μου στο δημοτικό ακόμα, όσο και αν ακούγεται παράξενο ( αν ακούγεται ) να παίρνω σχοινιά και να δένω τον εαυτό μου όσο περισσότερο μπορούσα. Και μη μου πει κανείς ότι ήξερα τίποτα για BDSM στην ηλικία των 10 ετών  

 

Πάντως μηνύματα μπορεί να εισπράξει ο άνθρωπος από τότε που είναι ακόμα μέσα στη μήτρα. Από κει και πέρα ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο θα ζήσει μπορεί να λειτουργήσουν αυτά τα μηνύματα ή να εξουδετερωθούν.
Προσωπικά ψάχνοντας να βρω βιώματα που μπορεί να μου διαμόρφωσαν χαρακτήρα μαζοχιστικό, εντόπισα κάποια έξω από το οικογενειακό περιβάλλον, τα εντόπισα στο σχολικό (που ποτέ μου δεν το χώνεψα) και είναι τα εξής:
Στο νηπιαγωγείο είχαμε μια κοπέλα όμορφη η οποία μας συμπεριφέρονταν ευγενικά αλλά αυστηρά και επιβλητικά, μας εξουσίαζε. δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα θυμάμαι μόνο ότι την έβλεπα στον ύπνο μου να με χτυπάει χαϊδευτικά κι ένιωθα όμορφα, κι όταν ξυπνούσα και χαλούσε το όνειρο ένιωθα τσιμπιματάκια μέσα μου και προσπαθούσα να συνεχίσω το όνειρο. Μετά στο δημοτικό, κι εκεί είχαμε κάτι δασκάλες γκομενάκια να τα πιεις στο ποτήρι. Οπως και να ντύνονταν (δεν φορούσαν βέβαια μίνι φούστες κλπ) ήταν πάντα ερωτικές και η θηλυκότητα τους μόνο έφτανε. Μονίμως καρδιοχτυπούσα που τις έβλεπα να περπατάνε πέρα δώθε στην αίθουσα, να ανεμίζουν τα μαλλιά τους όταν περπατούσαν γρήγορα, τα βήματα τους στο πάτωμα, και κάποια είχε και μια φωνή γλυκιά που σε συνδυασμό με κάτι κινήσεις που έκανε για να ισιώσει τα μαλλάκια της ήταν σκέτη παράλυση. Αυτά λοιπόν τα τριζάτα θηλυκά που με αναστάτωναν, με είχαν του χεριού τους κι όποτε γούσταραν ερχόταν και μου προκαλούσαν πόνο. και το έκαναν άλλοτε με ευγένεια με νάζι, κι άλλοτε με ύφος γεμάτο πάθος και πάντα με σχόλια που φανέρωναν ευχαρίστηση. αυτή δε με τη γλυκιά φωνή και το χαριτωμένο τικ να τινάζει τα μαλλάκια της, μερικές φορές καθόταν πάνω στο θρανίο μου και με βασάνιζε (επειδή δεν έκανα καλά γράμματα) ενώ μαζευόταν η φούστα της μέχρι λίγο πάνω από το γόνατο κι έβλεπα κάτι πόδια υπέροχα σε απόσταση αναπνοής. Μέσα μου γινόταν μεγάλος χαμός και τρικυμία, τα συναισθήματα μου μπερδεμένα, από τη μια η θηλυκότητα που με αναστάτωνε από την άλλη ο πόνος που μου προκαλούσε το τρισχαριτωμένο θηλυκό, να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση δεν μπορούσα, μάλλον ανέπτυξε ο εγκέφαλος κάποιο μηχανισμό επιβίωσης, κι έτσι ενώ αυτές με βασάνιζαν εγώ τις ερωτευόμουν. όχι όλες, καναδυο. Ειδικά αυτήν με τη γλυκιά φωνή που τίναζε και τα μαλλάκια της τόσο χαριτωμένα πολύ τη γούσταρα, ήταν ξεχωριστή ήταν νεραιδάκι και τα σχόλια της όταν μου προκαλούσε πόνο τα έκανε με τόση γλύκα!!! Αυτήν την έβλεπα στον ύπνο μου συνέχεια αλλά δεν μου έκανε ότι στην πραγματικότητα, στα όνειρα μου μου έκανε άλλα πράγματα. Με έδενε λέει και με μαστίγωνε και μου μιλούσε τρυφερά και γλυκά, με μαστίγωνε κι είχε ένα βλέμμα σαν να μου έκανε το ομορφότερο πράγμα σαν να έκανε κάτι για το καλό μου κι εμένα μου άρεσε κι ένιωθα ευτυχισμένος. έβλεπα επίσης και την άλλη που ήταν πιο άγρια που είχε στο βλέμμα πάθος ήταν απειλητική....
Αργότερα άρχισα να ονειρεύομαι δυο γειτονοπούλες. Εδώ όμως ήταν λιγάκι αλλιώς τα πράγματα, αυτές άλλοτε τις έβλεπα να με δένουν στα δοκάρια ενός υπόστεγου που είχαμε στην αυλή, και να με βασανίζουν, κι άλλοτε τις έδενα και τις βασάνιζα εγώ. στάσεις στις οποίες μου άρεσε να τις δένω βλέπω πολύ τακτικά σε φωτογραφίες.

Προσωπικά θεωρώ αιτία για τις τάσεις μου, τα βιώματα που περιέγραψα, και τις θεωρώ ανωμαλία, αλλά δεν θέτω καθόλου θέμα ηθικής. Ο όρος ανωμαλία δεν με τρομάζει, κι αφού δεν κινδυνεύει κανείς από την ανωμαλία μου, δεν έχω καμιά διάθεση να πάω σε ψυχίατρο και να ξοδεύω λεφτά, και γιατί βαριέμαι τις διαδικασίες, και τέλος, στη σκέψη ότι μπορεί να απαλλαγώ από αυτή την ανωμαλία αισθάνομαι πολύ δυσάρεστα, και το μόνο που μ ενδιαφέρει είναι η ικανοποίηση της. Δεν μου καίγεται καρφάκι αν είμαι σεξουαλικά ανώμαλος διεστραμμένος ή αρρωστημένος.

 

Και εγω πιστευω πως γεννιεσαι με καποια σχετικη ταση στο σαδομαζοχισμο.
Σιγουρα μεγαλωνοντας διαμορφωνεται και εξελισεται αναλογα τα βιωματα,τις εμπειριες και τον χαρακτηρα του καθενας μας.
Θυμαμαι ημουν στις πρωτες ταξεις του δημοτικου και εκδηλωνα βιαιη συμπεριφορα στα αγορακια του σχολειου(ποτε σε κοριτσια) τοσο βιαιη που ενα πηγε στο νοσοκομειο(το δαγκωσα πολυ δυνατα στην κοιλια).Αυτη η συμπεριφορα μου παραλιγο να μου στοιχισει την αποβολη μου απο το σχολειο αλλα με εσωσε οτι ημουν πολυ καλη μαθητρια και πολυ ησυχη μεσα στην ταξη.Το ξυλο που επεφτε με τα αγορια ηταν σχεδον καθημερινο.Η μαμα μου με πολυ κοπο με επεισε πως δεν κανει να χτυπαμε τα αλλα παιδακια και ετσι καταπιεσα αυτα που αισθανομουν.
Σαν εφηβη ακομα και οι ερωτικες μου φαντασιωσεις ηταν μονο bdsm σκηνες
Ενιωθα ασχημα για αυτες και τις καταπιεσα για αλλη μια φορα.
Αρχιζοντας την ερωτικη μου ζωη βγηκαν παλι οι τασεις στην επιφανεια   πιο συνειδητοποιημενα και ελεγχομενα βεβαια.
Τωρα οσον αφορα στο ψυχολογο επειδη και μενα με απασχολουσε αυτη μου η ταση και η επιδραση της στην ζωη μου η γνωμη του ειναι παρομοια με του ψυχολογου της tender lily.
Εφοσον δεν ειναι εμμονη ιδεα και υπαρχουν τοσα αλλα πραγματα που πλαισιωνουν την ζωη μου και εφοσον πλεον το ελεγχω και δεν με ελεγχει το ενστικτο κανενα προβλημα.

 

Από τότε που ανακάλυψα το sex θυμάμαι τον εαυτό μου να εκφράζεται ως σκλάβος. Όταν έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο {Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ} τρελλάθηκα, άλλαξε η ζωή μου, βρήκα το δρόμο μου. Το ίδιο συναίβει και όταν είδα την Ιστορία της Ο. Και όλα αυτά σε σχετικά μικρή ηλικία. Είμαι σίγουρος ότι γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Και αν δεν σου έχει γίνει εμμονή (υπάρχουν και άλλα πράγματα στη ζωή), και δεν εξαναγκάζεις κανέναν να κάνει κάτι που δεν θέλει, τότε δεν χρειαζόμαστε ψυχίατρο.