"εχω σχεση"

Τι λες καλε?

Υπαρχει πιο υγιες πραμα απο το να ξεσπας οποτε το νοιωθεις κι ετσι να μην κρατας κακια και να μενεις καθαρος απο μνησικακιες?

Μια χαρα παιδια ειστε και οι δυο για μενα.

Παιδια...τελος παντων...λεμε τωρα...loool! 

 

δεν μπορεις να φανταστεις, μεχρι ΠΟΥ φτανει η ματαιοδοξια μερικων, για "αναγνωριση".

 

Δεν μπορεις να φανταστεις ΠΟΣΟ στα τετοια μου κατι τετοιοι, χαχα 

Ποιος λογικος ανθρωπος καθεται να ξαποστασει διπλα σε ενα βουναλακι κουραδες?

Αφου παντα δυο λεπτα δρομο απο εκει θα υπαρχει ωραια καβατζα να αραξει ωραια και καλα.

Εδω μεσα εγω προσωπικα εχω γνωρισει γαμω τα παιδια, αντρες και γυναικες και αυτους σκεφτομαι.  

 

ακριβως !  

 

Άσε τους να την ψάχνουν, απλά μην τους δίνεις την δική σου. Αφού δεν το νιώθεις να τους την δώσεις. Τεσπα, δεν θέλω να σε πρήζω άλλο.
Ξέρω ότι η ποίηση, δεν είναι ότι σε ξετρελαίνει ( γούστα είναι αυτά ), αλλά τόσο ο Καρυωτάκης όσο και ο Αλεξανδρινός, ίσως και κάτι να ήξεραν, όταν έγραφαν τ' ακόλουθα.
Ένα τελευταίο προσθέτω, εγώ τουλάχιστον υπήρξαν και φορές που ήμουν "κούκλα ιαπωνική" ( και ας αναφέρεται το ποίημα του στις γυναίκες. Βλέπεις, κάποια "κουσούρια", δεν πιστεύω, ότι θα είχαν φύλο ).
Να είσαι καλά... 


Αποστροφή

Φθονώ την τύχη σας, προνομιούχα
πλάσματα, κούκλες ιαπωνικές.
Κομψά, ρόδινα μέλη πλαστικές
γραμμές, μεταξωτά, διαφανή ρούχα.

Ζωή σας όλη τα ωραία σας μάτια.
Στα χείλη μόνο οι λέξεις των παθών.
Ένα έχετ’ όνειρο: τον αγαθόν
άντρα σας και τα νόμιμα κρεβάτια.

Χορός ημιπαρθένων, δυο δυο,
μ’ αλύγιστο το σώμα, θριαμβευτικά,
επίσημα και τελετουργικά,
πηγαίνετε στο ντάνσιγκ ή στο ωδείο.

Εκεί απειράριθμες παίρνετε πόζες.
Σαν τη σελήνη πριν ρομαντικές,
αύριο παναγίες, όσο προχτές,
ακούοντας τη «Valenzia», σκαμπρόζες.

Ένα διάστημα παίζετε το τέρας
με τα τέσσερα πόδια κολλητά.
Τρέχετε και διαβάζετε μετά
τον οδηγό σας «δια τα μητέρας».

Ω, να μπορούσε έτσι κανείς να θάλλη,
μέγα ρόδο κάποιας ώρας χρυσής,
ή να βυθομετρούσατε και σεις
με μια φουρκέτα τ’ άδειο σας κεφάλι!

Ατίθασα μέλη, διαφανή ρούχα,
γλοιώδη στόματα υποκριτικά,
ανυποψίαστα, μηδενικά
πλάσματα, και γι’ αυτό προνομιούχα…

( Κ.Γ. Καρυωτάκης )



Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντας την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντας την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

( Κ. Καβάφης )

 

και ας μην ειναι του πεδιου μου, βρισκω ευγενικη την πραξη σου και σε ευχαριστω.

Θα ηθελα να σου στειλω ενα μοντελο με γραναζακια, αυτα που γυρνανε τρελα "ζζζζζζζζζζττττττττ"
και να σου πω, να κοιτα, αυτο ειμαι εγω, αυτο εισαι εσυ, αυτο ειναι "ο θανασης" "η μαρια" κλπ κλπ
και κοιτα να δεις τωρα τι θα γινει, αμα κανω αυτο να γυριζει πιο γρηγορα, αυτο αναποδα και το αλλο φουλ στοπ.

 

 

Παρακαλώ και με χαρά κάποτε να δω τα γραναζάκια σου. Αν και όταν θελήσεις να μου τα δείξεις. Για να δω ένα μέρος του ποιος είσαι ( γιατί δεν πιστεύω, ότι είσαι μόνο εκείνο ).
Και κάνε τα να γυρίζουν, όπως θέλεις. Να δω το γρανάζακι μου μέσα απ' τα δικά σου μάτια και γιατί όχι, να χαμογελάσω. Ακόμα και να πω, μπράβο βρε engineer, κάτι έπιασες από μένα, σ' ευχαριστώ για τον κόπο σου.

42 βρε συ και η ζωή είναι μικρή για σπατάλες, δεν έχω άλλο χρόνο για χάσιμο. Θα σου έλεγα, να μην την χαλαλίζεις ούτε κι εσύ ( εντάξει, δεν σου είπα κάτι που δεν ήξερες ήδη. ). Ότι "έφυγε έφυγε", στο ντουλαπάκι, στα σκουπίδια, όπου θέλουμε.
Αλλά "έφυγε", εμείς μένουμε στο τέλος, μέχρι το τέλος, οι όποιοι/ες άλλοι/ες είναι υπό αίρεση. Μπροστά...μόνο μπροστά...Το πίσω δεν έχει άλλο νόημα απ' το να μας γίνει μάθημα ( όχι βάρος ). Αυτά  

 

ετσι. και μου τη δινουν οι νοοτροπιες "ολα μονα ζυγα δικα μου", "πιτα ολοκληρη και σκυλος χορτατος" και "οτι αρπαξει ο κωλος μας".

δεν σπαταλιεμαι, δεν χαραμιζομαι, δεν μπαινω σε λιστα αναμονης. Ειμαι κυνηγος και παιρνω αυτο που θελω.

Κουτοπονηρες, στον χλιαρο χαλβα σας. Τροχαδην μαρς.