η Εκμετάλευση

το πήγες πολύ βαθιά στη φιλοσοφία. αυτά είναι συζητήσεις που θέλουν χρόνο, ενώ εγώ το έθεσα πολύ απλά και επιφανειακά, που όπως και να’χει το πράμα δεν δέχομαι ότι είμαι φταίχτης επειδή ξέχασα τα γυαλιά μου στο τραπέζι και μου τα έκλεψαν. από κει και πέρα θα μπορούσα να βρω λόγους για να δικαιολογήσω ή ακόμα και να δικαιώσω τον κλέφτη, αλλά μην φτάσουμε και στο σημείο να είμαι κατηγορούμενος επειδή έδωσα ευκαιρία σε κάποιον να γίνει κλέφτης. το βιβλίο από το οποίο πήρες το κείμενο, αν δεν κάνω λάθος είναι φιλοσοφία για κοινωνικό σύστημα για κοινωνική δομή. αυτά δεν μπορώ όμως να τα συζητήσω από μακριά και γράφοντας.

 

σάκης...
Εχεις πάντα επιλογές και ναι εισαι 100% υπευθυνος για το τι συμβαίνει στη ζωή σου, κι οταν λεω υπευθυνος δεν εννοώ φταίχτης, αλλά πως πρέπει να στέκεσαι περήφανα, σταθερά κι ατρόμητα πίσω από τις επιλογές σου. Να μην φορτώνεις τις ευθύνες σου στους άλλους.
Όπως είπε και η carissa[L_T]

Και για να μιλήσω και με το απλό παράδειγμα που έδωσες, αν ξεχάσεις τα γυαλιά σου στο τραπέζι, ήσουν απρόσεκτος, τοτε δική σου ευθύνη είναι και το ότι τα έχασες δεν είναι τίποτα άλλο παρά αποτέλεσμα της πράξης σου. Μπορείς μόνο να είσαι υπεύθυνος και υπόλογος για τις δικές σου πράξεις και τα αποτελέσματά τους. Το αν τα πήρε κάποιος είναι κάτι που ήταν δική του επιλογή, και ο ιδιος θα έχει να αντιμετωπίσει τα όποια αποτελέσματα των δικών του επιλογών.

Όντως είναι δύσκολο για της υποτακτικής φύσης ανθρώπους να λένε όχι γενικά. Η ανάγκη να ικανοποιούν τους πάντες είναι έμφυτη. Αλλά ζούμε μέσα σε μια κοινωνία μέσα στην οποία αν θέλουμε να επιβιώσουμε, πρέπει να μάθουμε και όχι να λέμε και να μην προσπαθούμε να ευχαριστούμε τους πάντες και να μην θυματοποιούμαστε.
Αν πάρει ο καθένας την ευθύνη της ζωής και των επιλογών του κι αν πάψουμε να φορτώνουμε τους λόγους για τις όποιες αποτυχίες μας στους άλλους, στις περιστάσεις, στον κακό καιρό κ.ο.κ.

Αν με κακοποιεί ο σύζηγός μου είναι και δική μου ευθύνη απ' τη στιγμή που το ανέχομαι και συνεχίζω να ζω μαζί του.
Η δειλία, η έλλειψη κουράγιου επίσης δεν πρέπει να επιβραβεύεται, ούτε να προκαλεί οίκτο κατά την γνώμη μου.\
Οίκτο μου προκαλούν τα ανυπεράσπιστα ζωάκια και τα παιδιά. Κανένας ενίληκος που με τις πράξεις και επιλογές του δημιουργεί την τύχη και τη ζωή του δεν με κάνει να νιώσω πως, ο καημένος είναι "θύμα". Επιλέγει να είναι θύμα και μπορώ ίσως να συμπονέσω.. Είναι όμως πάντοτε στο χέρι του να πάψει να είναι.
Με το να βλέπω έτσι τα "θύματα" δεν σημαίνει πως παίρνω το μέρος των εκμεταλλευτών. Απλά τα βλέπω σαν δυό εντελώς ξεχωριστές υποθέσεις.

Ο Gibran είναι Λιβάνιος ποιητής, με τη δική του ξεχωριστή φιλοσοφία που δεν έχει άμεσα να κάνει ούτε με κοινωνικές δομές ούτε με κοινωνικά συστήματα, αλλα με τους ανθρώπους, την αγάπη και όλα όσα τους αγγίζουν.

Και ζητώ συγνώμη αν εμβάθύνα και πάλι.  

η λάρα Του

 

Μια που το θεμα πηρε τετοιο δρομο, δε μπορω να αντισταθω να πω δυο λεξεις πολυ συντομα, και τις προεκτασεις νομιζω ολα τα μελη του forum μπορουν να καταλαβουν χωρις να κουραζω εδω. 1). Νομιζω οτι ο ανδρας ειναι το δυνατο φυλλο, αυτο δε σημαινει ομως οτι ολοι οι ανδρες ειναι δυνατοι. Πως φαινεται αυτη η δυναμη? με το να τη θετει στην υπηρεσια της γυναικας και οχι εναντιον της. Γρηγορο και απλοικο παραδειγμα, στενοχωριεμαι οταν βγαινω με καποια και οταν της δινω προτεραιοτητα π.χ. οταν περναμε μια πορτα, εκεινη κοντοστεκεται χωρις να ξερει τι να κανει. Μα κανεις δεν της εχει φερθει ετσι ? 2). Αναφερεται κυριως στη κυριαρχικη ψυχολογια των Dom καθε φυλλου. Εχω δει μερικες Dommes που ειναι γενικα στη ζωη τους απιστευτα εγωιστριες και δυστροπες. Καποιος θαλεγε οτι ειναι φυσιολογικο, ομως νομιζω δεν ειναι παρα ενδειξη φτωχου πνευματος και μαρτυρα ταπεινα εναυσματα για την κυριαρχικη τους φυση. Το να εισαι εγωιστης ειναι αναποφευκτο, το να εισαι εξυπνα εγωιστης ομως ειναι μια τεχνη που κανει τους αλλους ανεκτικους στις απαιτησεις σου. Ποσο πιο ευκολα επιβαλλεσαι οταν δινει προτεραιοτητα στις επιθυμιες του αλλου, την ιδια στιγμη αφοπλιζοντας τον και παιρνοντας απο αυτον μονο θετικες αντιδρασεις. Η συνειδηση ευτυχισμενη, και τα βιτσια ικανοποιημενα, τοσο απλα   Και δε κανω μαθημα εδω, αποψη λεω και καθολου δογματικη μαλιστα.

134]

 

RE: RE: η Εκμετάλευση

Κωνσταντινο διευκρινίζω πως εκεινο που εννοώ, είναι πως υπάρχει αρχικά μέσα μας η επιθυμια να μην δυσαρεστησουμε κανενα, και δεν εχει να κανει με το αν ειμαστε καν στο χωρο του Bdsm ή όχι.

Με όποιο υποτακτικής φύσης άνθρωπο κι αν μίλησα, λέει πως όντως στη ζωή του αρχικά δυσκολευόταν να πει όχι, να φερθεί απότομα κ.ο.κ.

Με τα χρόνια και βέβαια αλλάζουμε οι περισσότεροι μια και είναι θέμα επιβίωσης.
Αλλα και πάλι δεν σημαίνει πως δεν νιώθουμε και ενοχές κάνοντας το, ειδικά στην αρχή.

Εγω το αντιμετώπιζα με το θυμό παλιά. Θύμωνα κι έτσι εβρισκα το θάρρος να απαιτησω τα δικαιώματα μου.

Δεν έχει αυτό να κάνει με το ότι είμαι και νιώθω υποτακτική τώρα με Τον Κύριο μου... ή μάλλον έχει..γιατί από τότε που ανήκω σ Αυτόν, όλη μου η υποταγή βγαίνει σ Αυτόν και μόνο, και με τις διαταγές Του λέω και όχι και αρνιέμαι να κάνω αυτά που δεν θέλω εύκολα πια.

Δεν εννοούσα πως οντας υποτακτικός, ικανοποιείς με την έννοια του bdsm κάποιους.

Η υποτακτικότητα σαν ψυχοσύνθεση είναι πολύ περισσότερα απ' αυτό.

η λάρα Του

 

Το ποιος πρόσκειται σε ό,τι ονομάζεται BDSM δεν άπτεται του χαρακτήρα καθενός. Ακόμη και αν το περιστατικό είναι ενδεικτικό διάθεσης εκμετάλλευσης, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο η εν λόγω κυρία να είναι λ.γ. κυριαρχικού χαρακτήρα, ή σαδίστρια, ή φετιχίστρια κ.λπ.

Στο προκείμενο, από την περιγραφή δεν διαφαίνεται καθεστώς εκμετάλλευσης. Υπάρχουν fora στα οποία δίνονται δωρεάν συμβουλές σχετικά με χρήση Η/Υ, με διαδίκτυο, με Hardware, με κατασκευή ιστοσελίδων κλπ. Στο IRC ομοίως κάποια κανάλια είναι αφιερωμένα σε βοήθεια χρηστών, είτε στη χρήση συγκεκριμένων scrpits είτε γενικώς σε χειρισμό H/Y. Επίσης μεταξύ διαδικτυακών συνομιλητών ή και σε παρέες είναι σύνηθης η παροχή βοήθειας σε τέτοια θέματα χωρίς φυσικά κάποια οικονομική επιβάρυνση.

Πέρα από αυτό, αν κάποιος διατηρεί διαδικτυακούς ή μη "φίλους" κυρίως για να τον εξυπηρετούν σε τέτοια ζητήματα, τούτο δεν σχετίζεται καθόλου με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό αλλά με το πώς αντιλαμβάνεται τη φιλία. Και ασφαλώς όσοι αποδέχονται τη "φιλία" με αυτούς τους όρους, δεν στέκει να θεωρούν εαυτόν θύματα, εφόσον έχουν αποσαφηνίσει τις προθέσεις του έτερου. Δεν πρόκεται λοιπόν για εξαπάτηση.

Αν υπονοείται εδώ, ότι η εν λόγω κυρία (ως παράδειγμα και όχι προσωποποιημένα) προφασίζεται συνάφεια με το BDSM ακριβώς επειδή είθισται οι υποτακτικοί άνδρες να κάνουν γενναιόδωρες προσφορές εξ αιτίας του μικρού λόγου Mistress ανά male slaves, τότε καλό θα είναι οι τελευταίοι να επαναπροσδιορίσουν τις τακτικές μέσα από τις οποίες επιθυμούν να προσεγγίσουν κυριαρχικές γυναίκες.