η μοναξιά του BDSMερ.

πόσο όμορφο νήμα. όμως την απάντηση μου θα τη δώσω την επόμενη φορά πού θα σεδω με αλκοόλ και τσιγάρο να μιλάμε ατελείωτες ώρες και ποιος να ξέρει άραγε που θα βγάλει και αυτή η συζήτηση μας  
τα συγχαρητήρια μου για το νήμα.
την αγάπη μου για τα συναισθήματα σου.
και την απέχθεια μου σε όλους όσους δημιούργησαν αυτά τα συναισθήματα..
να χαμογελάς όπως παντα και να κοιτάς την μοναξιά σου με τρυφερότητα.
ακόμα και αυτή κατι έχει να μας μάθει

 

ξέρεις οτι η αγάπη μου για το πρόσωπο σου και το μυαλό σου είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που θα πρέπει να ανταγωνιστεί μια κοπέλα για να με κερδίσει. και μάλιστα με σίγουρο αποτέλεσμα να χάσει !!   φιλιά στο μουσούδι σου!!!!

 

η τυχερή που θα σταθεί δίπλα σου δεν θα έχει να ανταγωνιστεί τπτ.
αν ξεκινήσει με αυτή την εντύπωση τότε κατι δεν κατάλαβε καλα για τη θέση της και την θέση μου.
 

 

επιδέχεται διπλή ανάγνωση, ένα μέρος της ανεπάρκειας που περιγράφεις, μπορεί κάλλιστα να αφορά εσένα.

 

Εμένανε πολύ με αρέζουν οι εκθέσεις των παιδιώνανε τση πέμπτης και τση έκτης Δημοτικού, με θέμα την κενωνία που θάβρουν σα μεγαλώσουν και που εκφράζουν όοοολο τον αυθορμητισμό τους στα προβλήματα που θα συναντήσουν με βαθυστόχαστους προβληματισμούς με αφορμή το που δεν είδαν τα μπούτια της Κατερίνας όταν κατούραγε, τις φάπες που μάζεψαν ή δεν πρόλαβαν να δώκουν στον Κωστάκη της Τετάρτης πούναι κωλοπαίδι και τρέχοντας χουφτωσε τον κώλο της Άννας την ώρα που της την έπεφτε ο Δημήτρης πούναι αρχηγός στον πόλεμο και το μαλακιασμένο το Ελενάκι που μπουγέλωσε την Ανθούλα που της έφαγε τον Μπάμπη που παίζει σέντρε φορ στη μπάλα κι έχει και δυο Νιτέντα κι ένα Σόνυ πλαιυστέσιο...

 

Πολύ καλό thread @Dom M . Kudos.

Μέγα ζήτημα εδώ κατ' εμέ είναι αυτό της μυστικοπάθειας, ακόμα και σε επίπεδο προβολής του προσώπου του εκάστοτε μέλους (όταν μιλάμε για online. Το φαινόμενο γενικεύεται σαφώς κι εκτός κυβερνοχώρου). Είναι λες κι αντιμετωπίζεται από εμάς τους ίδιους σαν "ντροπή" το ότι έχουμε αποδεχθεί την φύση μας, σαν "ρετσινιά". Ελάχιστες εξαιρέσεις μπορώ να εντοπίσω σε αυτό, όπως αυτή των παντρεμένων (μεταξύ των οποίων και τα κοινά trolls/φαντάσματα τα οποία απλά βαριούνται πολύ και περιφέρονται λόγω έλλειψης εναλλακτικής) ή των εκπαιδευτικών - ξέρουμε δα πως αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία το kink, το "μακριά από τα αγγελούδια μας" φυσική προέκταση της ηδονιστικής ξενοφοβίας.

Όταν λοιπόν ο χώρος κατακλύζεται από αυτή την ανάγκη για το "κρυφό" και το "αθέατο" (δυστυχώς με την μη φετιχιστική του έννοια) πώς μπορούμε να περιμένουμε - μαζική - ειλικρίνεια και ξεκάθαρες διαθέσεις; Άπειρες fake περσόνες, κομπλεξισμοί, υποκρισία. Όπως αναφέρθηκε και στο op, πόσες φορές να έχει συμβεί άραγε κάποιος ή κάποια να παίξει με τις προσδοκίες ενός άλλου ανθρώπου εδώ μέσα ή και στον χώρο γενικότερα; Το BDSM - είχα ανοίξει και σχετικό thread - συμβολίζει για μένα την καθολική αποδοχή των αναγκών μας κι αυτών του διπλανού μας. Ένα επίπεδο συνειδητοποίηση παραπάνω. Αλληλοσεβασμός. Το ότι μαστίζεται από καιροσκόπους, αγάμητους κι άρπαγες είναι δεδομένο... όμως δεν θα ήταν εύλογο να είμαστε λίγο πιο... ενήλικες;

Μοναξιά... μάλλον δυσκολία στο να βρεθούν μεταξύ τους άνθρωποι που όντως θέλουν κάτι και το αναζητούν - σαφώς ΟΧΙ μόνο σε επίπεδο partener - μέσα στον λάκκο με τους μικροαστούς που αποφεύγουν να κάτσουν να δουν τηλεόραση με την/τον σύζυγο ή κοινώς πλήττουν.

Ιερή η καύλα και οι ανάγκες του καθενός, κρίμα που λίγοι - επί του πρακτέου - σέβονται και των άλλων.

ΥΓ. Είχα την τύχη να γνωρίσω πολύ, ΠΟΛΥ αξιόλογους ανθρώπους μέσα σε αυτό το σινάφι, εντός κι εκτός session. Εν τέλει, αυτή η δικτύωση είναι η ουσιαστικότερη αφετηρία: Ας γνωριζόμαστε κι ας μην είμαστε απλά ερωτηματικά στα monitors των άλλων. Τα καλύτερα, όταν θέλουμε να τα συναντήσουμε, έρχονται.

 

Φόβος… Ψευτιά… Μοναξία και Προκατάληψη…

 

Σε κάθε περίπτωση ένα κατοικίδιο βοηθάει....  

 

Ο κόσμος αντανακλά την εικόνα μας...

 

Αγαπητέ @Dom M όλα όσα περιγράφεις είναι στάδια μέσα στη ζωή. Στο χέρι μας είναι πόσο θα παραμείνουμε μέχρι να αφήσουμε πίσω.

Η μοναξιά ως κατάσταση μπορεί να είναι αφόρητη. Η προσωρινή οικειοθελής μοναξιά όμως, η μοναχικότητα, είναι ευεργετική.


Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, αλλά επειδή το μήνυμά σου είναι πολύ ανθρώπινο και ειλικρινές επίτρεψέ μου να σου πω κάτι που έχω μάθει εγώ μέχρι στιγμής στη ζωή μου, πάνω σε αυτά που νομίζω ότι εννοείς:


Προσπαθώ να ακολουθώ με εμπιστοσύνη ό,τι μου λέει το ένστικτό μου ακόμα και αν φαντάζει λάθος και με οδηγεί σε πολύ πόνο και απελπισία για πολύ χρόνο.
Κι αυτό επειδή στο τέλος, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, μου έχει βγει πάντα και σε όλες τις περιπτώσεις σωστό, όποτε είχα το καθαρό μυαλό να το ακούσω.

Δείχνε απεριόριστη ανοχή στους άλλους ανθρώπους. Μιλάμε για αποστασιοποιημένη ανοχή. Όχι για παθητικότητα ούτε αυτοενοχοποίηση.

Επιλέγεις, εκφράζεσαι και περιμένεις.
Η ανταπόκριση είναι κέρδος.
Η μη ανταπόκριση όμως δεν είναι ζημία. Είναι επιλογή του άλλου.

Προσπερνάς αυτοστιγμή, υποκλίνεσαι με ευγένεια, ξεχνάς και πας παρακάτω σαν να μη συνέβη τίποτα. Με κενή καρδιά και βαθύ σεβασμό στην επιλογή του άλλου. Και βαθύ σεβασμό και στη δική σου επιλογή να βρεις ταίρι για φιλία ή σχέση χωρίς περιττές χρονοτριβές και αδιέξοδα.

Κι όλα αυτά επειδή αγαπάς τον εαυτό σου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, κι έτσι φροντίζοντάς τον γίνεσαι καλύτερος, ηπιότερος αλλά συνάμα ισχυρότερος, σπλαχνικότερος και συνάμα πιο ακλόνητος, οπότε και έτοιμος να δεις στα μάτια με ανθρωπιά το οτιδήποτε.


Με αυτόν τον τρόπο πάντα θα βρίσκονται άνθρωποι να σε γεμίζουν, είτε περιστασιακά είτε μόνιμα, και μάλιστα με πιο βαθύ και πιο γεμάτο τρόπο.

Επειδή τίποτα δεν θα σε ενοχλεί μόνιμα και τίποτα δεν θα σε αποσπά από τον δρόμο σου.

Και θα πάψεις πια να νοιώθεις θλίψη ή οργή βαθιά ριζωμένη. Και αυτό θα φαίνεται πάνω σου από μακριά. Και θα κάνει άλλους ανθρώπους άθελά τους να σε προσεγγίζουν.


Και έτσι θα διαπιστώσεις ότι ποτέ ξανά δεν θα ξανανοιώσεις την ανησυχία της προοπτικής μόνιμης μοναξιάς.

Και μέσα από εκεί θα προκύψουν και οι άνθρωποι εκείνοι, συνήθως μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού που όμως είναι παραπάνω από αρκετό, που αληθινά κάνουν την διαφορά στη ζωή σου και πορεύεστε μαζί με χαρά και αγάπη ο ένας για τον άλλο.

Είτε ταίρι είτε φίλος είτε και τα δύο είτε οτιδήποτε. Οι δικοί σου άνθρωποι δηλαδή που σε κάνουν ευτυχισμένο και ελεύθερο.

Οι υπόλοιποι δεν μετράνε. Κανείς δεν έχει ούτε τον χρόνο ούτε το δικαίωμα απέναντι στον εαυτό του να σπαταλιέται με άλλους.

Αυτά.

 

Όλοι "τέλειοι", όλοι "αλάνθαστοι" πίσω απ' την οθόνη! Η έκθεση στο φώς της πραγματικότητας ''ξεγυμνώνει''. ΜΓΔ....