κανονες και πρωτοκολλα

Νομίζω πως είστε λίγο αυστηρός. Εχω την εντύπωση πως η thaleia δεν θα ενοχληθεί. Πρόκειται μάλλον για ένα μυστικό κωδικα επικοινωνίας τους,παρά για κακεντρεχή σχόλια και προσβολές. 
​

 

Απάντηση: κανονες και πρωτοκολλα

Ευχαριστώ γιά τη διευκρίνιση αγαπητέ, προφανώς η χρήση ενός παραπάνω εικονιδίου, δημιούργησε μιά παρεξήγηση. Η Θάλεια μπορεί βεβαίως να ήξερε, αλλά δεν νομίζω να ήταν υπερβολική απαίτηση να καταλάβουμε κι εμείς οι υπόλοιποι, έτσι που διαχύθηκαν τα "σκάγια"...  

Εγώ ενοχλήθηκα Λαίδη μου, παρεξηγήσατε. Δεν θα έβρισκα το λόγο να ενοχληθεί η Θάλεια, από το "επίμαχο" ποστ. Καλώς ή κακώς, αυτός που έχει γράψει τα περισσότερα και μάλιστα αρκετά ογκώδη ποστς σ' αυτό το νήμα, είμαι μάλλον εγώ... Μετά τη διευκρίνιση πάντως, όπως είδατε, δεν υφίσταται πλέον πρόβλημα από πλευράς μου. Και θεωρώ ότι ήταν ένας αρκετά "φιλικός διακανονισμός"... 

 

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον MindMaster για τα μπόσικα που κρατά στο νήμα τούτο, κρίμα που δεν δέχεται ρεπ, Πατριάρχη θα τον είχα κάνει, πραγματικά πολύ όμορφο γράψιμο και thanks   εκεί δε με τη φωτό του Πάπα, μ έστειλε κανονικότατα  

Σκεπτόμουν, επειδή έγινε αυτή η ερώτηση στην αρχή της κουβέντας, από πότε και πώς ξεκίνησαν τα πρωτόκολλα. Δεν βγαίνει εύκολα (αξιόπιστη) άκρη, δεν υπάρχουν στοιχεία.

Πάντως, η "Ιστορία της Ο" ήταν με πλήρη πρωτόκολλα, πάνω κάτω αυτά που είναι γνωστά και τώρα. Πληθυντικός, ποτέ κοίταγμα στα μάτια, ολική υπακοή, σιωπή μέχρι νεωτέρας, σεξουαλική διαθεσιμότητα εκεί που επιβαλλόταν και με τον τρόπο που επιβαλλόταν, γονάτισμα, προσοχή στη στάση και στις κινήσεις ακόμα και τις χαλαρές στιγμές, αυτοέλεγχος στις σκέψεις, στα λόγια και στις πράξεις, επιβεβλημένο ντύσιμο και σιδεριές στα σωστά σημεία. Ζωή ανάμεσα στους βανίλλα, μαζί αλλά χώρια, χωρίς κραδασμούς και τυμπανοκρουσίες. Υποθέτω ότι ήταν για απόλαυση και για οδύνη μαζί, για να νιώθει ο σκλάβος τη θέση του και ό,τι αυτή συνεπαγόταν, κάθε στιγμή της ζωής του, κυρίως σε σχέση με τον Αφέντη του και με τους υπόλοιπους του χώρου.

Πρωτόκολλα είχε η Old Guard. Στα SM μπαρ της Νέας Υόρκης και του Σαν Φραντσίσκο ίσχυαν. Σκέψη δική μου είναι ότι αλλιώς δεν θα ήταν διόλου φανερό σε όλους ποιός έκανε τί και οι παρεξηγήσεις (από ένα πιάσιμο λάθος κώλου πχ) ιδιαίτερα επικίνδυνες.

Έχω παρατηρήσει, και ομολογώ ότι μου προξενεί βαθιά εντύπωση, πως για τίποτα άλλο δεν υπάρχουν τόσο παγιωμένες και ακλόνητες θέσεις κάθε ενός από αυτούς που ενεργά συμμετέχουν στο χώρο, όσο για τα πρωτόκολλα. Αυτό μου λέει ότι σε κάποιους πραγματικά "μιλάνε" και τα θέλουν ιδιαίτερα πολύ ενώ κάποιους άλλους τους αφήνουν αδιάφορους, επιεικώς ή άλλοι τα κοροϊδεύουν, προσπαθώντας έτσι ν απαξιώσουν μια υποκουλτούρα, στις παρυφές της οποίας, κι αυτοί οι ίδιοι, κάτι γυρεύουν, έστω κι αν αυτό είναι μόνο να βλέπουν.

Η γνώμη μου είναι ότι η επιλογή του αν θα υπάρχουν πρωτόκολλα, ποιά και σε ποιά έκταση και το αν θα υπάρχουν περιστατικά ή διαστήματα εκτός πρωτοκόλλου για έναν σκλάβο, αφορά μόνον τους Κυρίαρχους. Όσο για τους σκλάβους ... για μένα θα έβρισκα προτιμότερο να γνωρίζω τί είμαι και τί πρέπει να κάνω με ή και χωρίς πρωτόκολλα, ανάλογα με το τί θα μου υποδειχτεί.

Θα πρόσεχα όμως πολύ, να μην κάνω διαχείριση συναισθημάτων ή των αντιφάσεων που μπορεί να ταλανίζουν έναν σκλάβο με χρήση των πρωτοκόλλων. Τα τελευταία μπορεί να δίνουν σ έναν σκλάβο μια εύκολη επιβεβαίωση ότι "ανήκει" σε άνθρωπο ή χώρο, ευχαρίστηση, ηρεμία και την αίσθηση ότι "κάνει το σωστό". Με λίγα λόγια, είναι πολύ εύκολο να συγκαλυφθούν κενά, αιχμές και τραχιά σημεία, πάθη και εντάσεις, αναζητήσεις, αγωνίες, ερωτήματα του σκλάβου με την επίκληση και τη χρήση των πρωτοκόλλων. Είναι ένα πρόβλημα κατ εμέ, αν μια υποτακτική δεν εκδηλώσει τον καημό που μπορεί να έχει και να την πονάει ή δεν εκφράσει, με τον σωστό τρόπο, τα επώδυνα για την ίδια συναισθήματά της, αφού μπορεί να τα μαλακώσει και λίγο λίγο να τα κρύψει κάτω απ' τα πρωτόκολλα.

Αυτό όλο, ότι δηλαδή τα πρωτόκολλα ίσως να δίνουν ένα "διάδρομο" αυτοδιαχείρισης σε υποτακτικούς, το βρίσκω την κακή πλευρά των πρωτοκόλλων - σε αντίθεση με σχετικό ποστ μου της 30.8.2007, για να μη νομιστεί ότι δεν έχω συναίσθηση του τί έλεγα τότε και τί τώρα  

Θεωρητικά, είναι πολύ εύκολο να πει κανείς ότι δεν πρέπει να γίνεται κάτι τέτοιο ή να δαιμονοποιήσει τα πρωτόκολλα ότι "πνίγουν τη σχέση", ότι "δεν αφήνουν τ όνειρο ν ανθίσει", ότι "ροκανίζουν την απόλαυση" (ε ναι, προφανώς, σε αυτούς που δεν τα αποδέχονται ιδεολογικά ή που ξενερώνουν με αυτά) και άρα γι αυτό το λόγο δεν πρέπει να υπάρχουν, αλλά δεν είναι έτσι, απλά, πιστεύω, πρέπει να χρησιμοποιούνται σωστά.

Για τους κανόνες, ποιούς κανόνες ακριβώς; δεν έχω καταλήξει.

Είναι "κανονικοποιημένη" μία σαδομαζοχιστική σχέση ή δεν είναι; Γνωρίζω σχεδόν στα σίγουρα ότι η ζωή ενός σκλάβου ρυθμίζεται από τον Αφέντη του, αυτό σημαίνει κατ ανάγκην και την ύπαρξη κανόνων;

Έχει στο νου της μια υποτακτική κάποιους κανόνες πριν επιλέξει αν και σε ποιόν θα παραδοθεί; Ζητά αποδέσμευση όταν δει ουσιώδεις κανόνες [ποιούς άραγε;] να παραβιάζονται συστηματικά κι επικίνδυνα, ακόμα κι αν αυτή περνάει καλά; Ή το ένστικτό της πάντα θα την οδηγεί σωστά να αποφεύγει σοβαρές κακοτοπιές και να κάνει επιλογές που θα της δίνουν ικανοποίηση;

Οι κανόνες πουθενά δεν υπάρχουν για να ορίζουν τη ζωή μας. Πάντα τους ανεχόμαστε, ποτέ δεν τους απολαμβάνουμε. Εντάξει, κάποιες φορές εξυπηρετεί, που δεν χρειάζεται ν ανακαλύψουμε τον τροχό ξανά και ξανά. ¨Ομως, τους ανεχόμαστε με το ζόρι, επειδή και στο βαθμό που αποδεχόμαστε ότι μπορεί να προλάβουν ατυχήματα ή λάθη. Κι όταν δούμε το δρόμο ανοιχτό και κανέναν να μην έρχεται, παραβιάζουμε το κόκκινο. Υπερβαίνουμε φαντασιακούς κυρίως, συλλογικά αποδεκτούς κανόνες, που όμως κατέχουμε καλά την ουσία τους και πού ακριβώς μας χαλάνε, όταν αυτοί εμποδίζουν τη δημιουργική έκφρασή μας.

Πότε τους απορρίπτουμε συνολικά, ως αντίληψη; Για μένα, όταν δεν δεχόμαστε την έννοια του σφάλματος, όταν τίποτα σε μια σχέση δεν είναι λάθος, είναι μόνο ένα συμβάν που δημιουργεί τη δική του δυναμική, προς την όποια κατεύθυνση. Όταν το επιθυμητό είναι να είναι προδιαγεγραμμένη σε κάποιο βαθμό η κατεύθυνση; Τότε, που υφίσταται η έννοια του σφάλματος, υπάρχουν και κανόνες που κάποια σφάλματα θα τα προλάβαιναν;

Δεν είμαι διόλου βέβαιη, ειλικρινά, ότι οι κανόνες μπορούν να υποκαταστήσουν το ένστικτο, την εμπειρία και κυρίως να αποτρέψουν (τραυματικά ενδεχομένως) ατοπήματα.

Από την άλλη πλευρά, το βδσμ είναι - μεταξύ άλλων - μια υποκουλτούρα, άρα, ως τέτοια, έχει τους κώδικές της, για να μπορούν τα μέλη της να επικοινωνούν πιό άνετα μεταξύ τους και για να ξεχωρίζουν τα μη μέλη της. Έχουν και αυτόν τον ρόλο τα πρωτόκολλα και οι κανόνες  

 

Απάντηση: κανονες και πρωτοκολλα

ζητω συγγνωμη για τον αυθορμητισμο του γατσουδιου και θα τιμωρηθει αναλογως διοτι δεν φροντισε να περιχαρακωσει το χιουμορ του.
μη το παρεξηγεις καλε μου ΜΜ
ενα γατσουδ ειναι ..... 

 

Re: Απάντηση: Re: κανονες και πρωτοκολλα

OXI

 

Re: Απάντηση: Re: κανονες και πρωτοκολλα

 

 

Re: Απάντηση: Re: κανονες και πρωτοκολλα

Όχι φυσικά, δεν θα ήταν καλύτερο αλλά και τα «μικρά, γλυκούλια,
αστειούτσικα, χαριτωμένα, γατσούδικα ποστάκια» αν έλειπαν πάλι
δεν θα ήταν καλύτερο.
Αυτές τις μέρες είχαμε αποκαλύψεις προσωπικών στιγμών που
φωτογράφιζαν τους πρωταγωνιστές , είχαμε απειλές του τύπου…
«θα τα πω όλα» και μου κάνει εντύπωση ότι δεν είχες να πεις
ούτε μια κουβέντα γι’ αυτά τα πραγματικά ενοχλητικά. Οι μόνες
περιπτώσεις που βγαίνεις για να μας «μαλώσεις» όλους είναι όταν
γίνεται καλό η κακό, λεπτό η χοντροκομμένο χιούμορ.
Αν έχω καταλάβει σωστά, μόνο αυτό σε ενοχλεί η έστω μόνο αυτόν
θεωρείς σοβαρό λόγω για να κατσαδιάσεις κόσμο?
Κατά την γνώμη μου υπάρχουν πιο σοβαροί λόγοι για να βγεις και
να πεις … «ελάτε τώρα.. σταματήστε , δεν είναι σωστό»
Αλλά πάντα κατά την γνώμη μου και για το δικό μου σύστημα
προτεραιοτήτων. Κράτησε εσυ το δικό σου αλλά σκέψου και για λίγο
το δικό μου
Φιλικη παρατηρηση ειναι και χωρις διαθεση αντιπαραθεσης

 

Παρ'ολ'αυτα,δεχομαστε την ισχυ τους.Κατι σαν τον Λογο του Θεου ενα πραμα...

H lifestyle εκφανση του ΒΔΣΜ ειναι οντως η μονη περιπτωση που μπορει να δικαιολογησει την υπαρξη αυτων των πρωτοκολλων.

Aκριβως.Το κοστουμακι δεν κανει σ'ολους.Ο καθενας εχει τις αναλογιες του και δικαιουται να διαλεγει υφασμα, σχεδιο για να το ραβει στα μετρα του.

Εδω βρισκεται ο πυρηνας της διαφωνιας μου.Δεν εχει να κανει βεβαια με τους κανονες και τα πρωτοκολλα καθ'εαυτα, αλλα με την συμμετοχη στην διαμορφωση τους και των δυο μερων.
Προσπαθω να κατανοησω την αντιληψη που λεει οτι η μονη επιλογη που κανω ειναι αυτη του προσωπου που θα εναποθεσω τις επιλογες ,τις αποφασεις και τον ελεγχο εφεξης.
Προσπαθω να κατανοησω οτι αυτη η μονη ,αλλα θεμελιακη επιλογη ,η ορθη κριση δηλαδη,αποτελει και την μονη ασφαλιστικη δικλειδα πριν την υπογραφη και παραδωση της λευκης επιταγης.
Ποσο ομως σιγουρος μπορεις να εισαι γι'αυτη την ορθη κριση;Και μετα απο ποσο χρονο γνωριμιας;
Θεωρητικα αυτη η λευκη επιταγη σημαινει οτι ο αλλος μπορει να σου επιβαλλει απο το τι χρωμα βρακι θα φορας μεχρι τι κομμα θα ψηφισεις , μεχρι ποσα κιλα θα εισαι.(Θυμομαστε ολοι το προσφατο σχετικα νημα της Συρα).Αν εισαι συνεπης και τιμας την υπογραφη σου,οφειλεις να κοψεις τον κωλο σου και να συμμορφωθεις .Ειναι δυνατον να το κανεις;Ειναι δυνατον να βρεθει ανθρωπος που θα ταυτιστει απολυτα, η θα σεβαστει ,ολες τις βασικες συνιστωσες της προσωπικοτητας σου,του ειναι σου, ωστε να μην φτασουμε να μιλαμε καποια στιγμη για αλλοτριωση αυτης της προσωπικοτητας ;Η μηπως γινεσαι σκλαβος συμβιβαζομενος με την ιδεα της πιθανης αλλοτριωσης;
Επειδη δεν δεχομαι ουτε το ενα,ουτε το αλλο,θεωρω οτι ειναι λανθασμενη αυτη η επιλογη της λευκης επιταγης.Θεωρω οτι ειναι επιβεβλημενη η συμμετοχη του μελλοντος σκλαβου στην διαμορφωση των ορων και των πρωτοκολλων της "συμβασης" που θα καλυπτει τις συγκεκριμενες ιδιαιτεροτητες της συγκεκριμενης σχεσης.
Ισως να τα λεω αυτα και να φαινομαι απολυτος,αλλα εχω συνηθισει στην ζωη μου να προσεχω που υπογραφω,η "υπογραφω",αλλα και να τηρω μεχρι κεραιας τις υποχρεωσεις που απορρεουν απο την υπογραφη μου.

Γιατι λοιπον να ετεροκαθορισουμε την σχεση και να μην θεσμισουμε ( ως διπολο) τα δικα μας πρωτοκολλα;
Γιατι να μην αυτονομησουμε (ως διπολο) την ερωτικη μας ζωη;

H αυτονομουμενη σχεση απαντα σ'ολα αυτα τα ζητηματα.
Αυτονομια της σχεσης δεν σημαινει φυσικα μια αρχικη ,παγια ρυθμιση δικην Συνταγματος,ειναι μια δυναμικη διαδικασια,που λαμβανει υπ'οψιν την ροη της σχεσης ,την διαρκη "ανακαλυψη" του αλλου και των αναγκων του η των προβληματισμων του.

Oχι. Οι κανονες υπαρχουν ακριβως για να οριζουν την ζωη μας.Για να ρυθμιζουν τις μεταξυ μας σχεσεις.Η γενικευση,η αδυναμια της προβλεψης του ειδικου,του ιδιαιτερου, ειναι που γεννα την αναγκη υπερβασης τους .Αυτο συμβαινει οταν τιθενται εξωθεν.Γι'αυτο περναμε με κοκκινο .Στην σχεση μας δε δεν χρειαζεται να αισθανομαστε ενοχοι οταν το κανουμε.Εξεταζουμε γιατι το καναμε και ενδεχομενως τροποποιουμε τον ΚΟΚ.

Θα πρεπει και παλι να διαχωρισουμε τους λαιφσταιλερς απο δυο ανθρωπους που αποφασιζουν να δομησουν την ερωτικη τους ζωη με βαση καποιες δραστηριοτητες και αρχες που εμπιπτουν στην κουλτουρα αυτη του βδσμ,εξειδικευοντας τις με βαση τις αναγκες και τα θελω τους.
Για τους πρωτους ,συμφωνω απολυτα με την τελευταια παραγραφο.

 

Η προσέγγιση του ατόμου της οποιασδήποτε υποκουλτούρας που εκφράζεται σε επίπεδο ατόμων , είναι κατ' ουσίαν μια διαδικασία κοινωνικοποίησης.Σε όλες τις διαδικασίες κοινωνικοποίησης το άτομο , αφουγκραζόμενο την γενική αίσθηση που απορέει από την εκάστοτε ομάδα (άτομο-άτομα) την οποία προσπαθεί να προσεγγίσει , λαμβάνει (ασυναίσθητα λίγο ή πολύ) ένα σαφή ρόλο τον οποίο και φροντίζει να παίζει μέσα σε αυτήν.Γιατί είναι αυτός ο ρόλος ακριβώς που τον ταυτοποιεί μέσα σε αυτή και μόνο μέσω αυτού μπορεί να αισθάνεται την ασφάλεια πως ανήκει πράγματι σε αυτή την ομάδα.

Νομίζω πως δεν είναι δύσκολο για κάποιον να αντιληφθεί , πως το άτομο το οποίο εισχωρεί σε μία ομάδα , χάνει ένα μέρος της προσωπικής του ταυτότητας , στην προσπάθειά του να μπορέσει να γίνει αποδεκτό από αυτή.

Για παράδειγμα , πάρτε την απλή υπόθεση ενός καφέ με μια άλφα παρεούλα.Αν κάτσει και παρατηρήσει κανείς τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτή , θα δει πως η υπόσταση του καθενός μέσα στην παρέα διαφέρει από λίγο έως πολύ , με αυτήν που εμφανίζεται όταν θα βρεθείτε να μιλάτε κατ ιδίαν.
Είναι το αποτέλεσμα της κοινωνικοποίησης (προσωπικά προτιμώ την έννοια της κοινωνικής απορόφησης)

Παίρνοντας λοιπόν ως σημείο αναφοράς την ανάγκη του ανήκειν και κάνοντας την απλή αναγωγή από το επίπεδο του καφέ σε αυτό της υποκουλτούρας του bdsm , πιστεύω πως η ανάγκη προσκόλησης στα πρωτόκολα και η επιθυμία βίωσης αυτών αφορά περισσότερο τα υ παρά την άλλη όχθη.Γιατί η ίδια η αναζήτησή τους αφορά στην ανάγκη ακριβώς τους ανήκειν.

Προσωπικά θεωρώ ανάξιο το Master ο οποίος άγεται και φέρεται από κανόνες που δεν τον εκφράζουν και τους οποίους αντιλαμβάνομαι ότι προσετερίζεται χάρην της πλήρωσης της ανάγκης του ανήκειν.Γιατί σε αυτή την περίπτωση μου δίνεται η αίσθηση της αυτοαναίρεσης αυτού που πρεσβεύει.
Και για να μην παρεξηγηθώ να πω πως αυτό δε σημαίνει πως αίρω η αξία των πρωτοκόλων.Απλά σε ότι αφορά τους κυρίαρχους , θεωρώ πως η απόφαση τήρησης αυτών είναι θέμα προσωπικής απόφασης , που τελεί κάτω από τη συναίσθηση του ποιος είμαι , τι θέλω και σε τι αποσκοπώ.

Αν για να νοηθεί κάποιος σκλάβος μου πρέπει να εντρυφήσει σε όλα τα πρωτόκολα που υπάρχουν , τότε αμφιβάλλω για την ευτυχή έκβαση της υπόθεσης.Γιατί τότε αυτός θα βρεθεί να ανήκει στα πρωτόκολα τελικά κι όχι σε μένα.(Εκτός φυσικά κι αν εγώ ταυτοποιώ συνειδητά τον εαυτό μου μέσα από την πλήρη τήρηση των όσων αυτά υπαγορεύουν).

Εξ ου κι ερχόμενος σε επαφή με σκλαβοφέροντες , τείνω να καταπατώ εντελώς εξόφθαλμα αρχικά όλους τους κανόνες έναν προς έναν.Κι αυτό όχι γι' άλλο λόγο , παρά για να μπορέσω να τους επαναοριοθετήσω με τα δικά μου μέτρα και σταθμά και να μη βρεθώ να με πηγαίνει ο σκλάβος καροτσάκι.

 

Απάντηση: Re: κανονες και πρωτοκολλα

Οτι ακριβώς σκεφτόμουν σήμερα!
Στην προσπάθεια να ταυτιστεί-γίνει αποδεκτό απ την ομάδα* πιθανότατα θα προσπαθήσει να προβάλει κομμάτια του χαρακτήρα του που κατά την εκτίμηση του θα τον κάνουν πιο εύκολα αποδεκτό.Μπορεί να τα καλλιεργήσει να τα διαμορφώσει με το πέρασμα του χρόνου και έτσι ενώ ταυτόχρονα να απολαμβάνει τα οφέλη του να "ανήκει" (ασφάλεια σιγουριά), να φτάσει να αλλοιώσει την προσωπικότητα του.

Να φτάσει ακόμη και να "χάσει" τον εαυτό του .....

Ακόμα και προσπαθώντας να βάλει σε εφαρμογή τα πρωτόκολλα....

Έχοντας την πίστη ότι εφαρμόζοντας "όλο αυτό" θα έρθει πιο κοντά.....
σε επαφή.... με κάτι μεγαλύτερο .... σπουδαιότερο......ολοκληρωμένο....
Πίστη που έχει δημιουργήσει η αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς του "ανήκω"....

Τα πρωτόκολλα είναι σίγουρα χρήσιμα για κάποιον που θα επιλέξει να τα χρησιμοποιήσει εάν όμως πρώτα είναι σίγουρος για το τί πραγματικά θέλει και χρειάζεται!

* δεν εκτιμώ ότι ο καθένας κάνει κάτι ανάλογο απλά συμβαίνει και αυτό

 

Re: Απάντηση: Re: κανονες και πρωτοκολλα

Σήμερα όλο εσένα κάνω quote!

Κι εγώ απόρησα που δεν παρενέβησαν περισσότεροι. Και ειδικά ο MindMaster, που συνηθίζει να σχολιάζει τα "κακώς" κείμενα και δεν αφήνει και τίποτα να πέσει κάτω. Δεν το λέω με αρνητική έννοια. Ούτε με θετική. Μια διαπίστωση είναι. Και λέω γι'αυτόν, γιατί όπως και να το κάνουμε, άλλη βαρύτητα έχει να το κάνω εγώ ή κάποιος άλλος με ελάχιστη παρουσία στο φόρουμ και αλλιώς είναι να προέρχεται από κάποιον που γράφει συχνότερα.

Μετά όμως σκέφτηκα πως κανένας δεν είναι "προστάτης" του φόρουμ. Υπάρχει η διαχείριση γι'αυτό. Και στο κάτω κάτω, πιστεύει κανείς ότι αν έβγαινε κάποιος και έλεγε "σταματήστε, δεν είναι σωστό", θα τον άκουγαν? Επίσης σκέφτηκα ότι πιθανότατα να μην αφορά περισσότερους (για να μην το προσωποποιούμε) και καλά κάνουν. Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι κάποια άτομα μπορεί να το γουστάρουν αυτό? Να τρέφονται απ'αυτό και να μην είναι και τόσο σοβαρό γι'αυτούς? Γιατί να παρέμβεις καλέ και να τους το χαλάσεις? Άστους εκεί, περνάν ωραία! Μη μασάτε. Κι εγώ μαζί με την elfcat, κρίμα. Αλλά μάλλον μάσησα. Άλλοι μπορεί να φάνηκαν πιο έξυπνοι, να μη μάσησαν και να μην έπαιξαν το ρόλο του Ζορό  .

 

μα ειναι τοσο ρομαντικη και συγχρονως αισθησιακη η τηρηση των πρωτοκολλων και μαλιστα η αυστηρη τηρηση, απορω γιατι μερικοι τα απαξιωνετε? ή γιατι σε μερικους δεν αρεσουν?