καυλιάρα

Καυλώνει σε κάθε θέα και επαφή των ποδιών μου.

Καυλώνει όταν τρώει κατευθείαν από το πιάτο της στο πάτωμα, και εκείνη καθισμένη στα τέσσερα. ( ιδεοληψία ίσως...)

Και τώρα το πιο παράξενο. Καυλώνει όταν συμφωνώ και επιτρέπω (για οικονομικούς λόγους), να παραγγείλουμε τροφή σκύλων της Royal Canin για την σκυλίτσα της, έναντι άλλων ζωωτροφών.

Τώρα για το ερώτημα του νήματος. Αφορά περισσότερο το "software" του ζητήματος ( εγκεφαλικά να το πούμε? ). Καυλώνουν με την αίσθηση της απόλυτης ακεραιότητας, η οποία εκπέμπει αυτοπεποίθηση σε όλα τα μέρη. Δεν πάει να την έχει ο άλλος 16 ή 14 εκ, δεν πάει να είναι ο άλλος ψήλος ή κοντός, αν είναι απόλυτος και όχι "ναι μεν αλλά" η αυτοπεποίθηση του διαβιβάζεται και στους άλλους. Αν γαμάει με ακέραια σκέψη στο μυαλό του, και δεν σκέφτεται κάποια άλλη ή κάτι άλλο εκείνη την στιγμή που γαμάει, παραδίδει κάτι ακέραιο και απόλυτο. Το ίδιο ισχύει και στις άλλες περιπτώσεις. Αν του αρέσει ο παθητικός ρόλος, και έχει ενδοιασμούς στο αν του αγγίξουν την πρωκτική περιοχή του, τότε δεν έχει ακέραια σκέψη στο μυαλό του για το τι θέλει να κάνει. Κάπως έτσι καυλώνει ή ξεκαυλώνει ο καθένας.

 

Εγώ καυλωνω με το να είναι ο Αλλος διαφορετικός, ιδιαίτερος να μην ειναι βαρετός.

Θα μου πείτε το κλασσικό " όλοι οι άνθρωποι είναι ξεχωριστοί και και ..." για μένα δεν είναι, το 90% μου φαίνονται ίδιοι, το παίζουν το ίδιο, λένε τα ίδια, θέλουν τα ίδια, βλέπουν τα ίδια ακούνε τα ίδια.
Δεν ξέρω.

Καυλωνω με οτιδήποτε ξεφεύγει απο τα ίδια, δε με νοιάζει τι θα είναι αυτό σαν ιδιότητα, σαν ενδιαφέροντα σαν επαγγελμα, δεν είναι εκεί το θέμα μου.

Το θέμα μου είναι στην αντιμετώπιση, στην έκφραση, στο μέσα. Βαριέμαι.

Μου λείπει να βλέπω σκοπό, στόχο πάθος. Πάθος του Άλλου, του άλλου, της άλλης και της κάθε άλλης για τον εαυτό τους, για κάτι που αγαπάνε, για κάτι που θέλουν. Μου λείπει να βλέπω γύρω μου όνειρα, πείσμα, θέληση.

Βλέπω χλιαρό, ανούσιο, προβλέψιμο " Κάνε αυτό θα κανει αυτο, λεει αυτο γιατι θέλει εκείνο..." Οχι!

Καυλωνω με χαρακτήρες που δεν εχουν ανάγκη να κάνουν θόρυβο, που δεν έχουν ανάγκη να με πείσουν, που απλά είναι, θέλουν και παίρνουν. Δεννν το ζαλίζουν δεν φοβούνται αλλά ταυτόχρονα να το παίζουν ατρομητοι. Χαρακτήρες που ξέρουν, ξέρουν τον εαυτό τους, τι τους κάνει χαρουμενους, τι τους εξελίσσει, τι τους αφήνει στασιμους και κυρίως χαρακτηρες που ξέρουν τι τους ξενερώνει και δεν κανουν εκπτώσεις.

Edit, σε όλο αυτό παίζει πολυ σημαντικό ρόλο η σαγήνη. Προσωπικά με καυλωνει η ηρεμία, η σιγουριά να μην βιάζεται να μην νευριάζει να μην κάνει σαν παιδάκι. Η σαγήνη είναι τέχνη, να μπαίνει στο μυαλο σου και να μην ξέρεις πως το έκανε, αθόρυβα, να δίνεις..να θες να του δώσεις αυτά που ξέρεις οτι θέλει χωρίς καν να μπει στο κόπο να τα ζητήσει με λόγια με φωνές με θόρυβο.

 

@kinsha no onna

Δεν θα μπορούσες να το θέσεις καλύτερα.

 

Με ξενερώνει στους άντρες:

-η έλλειψη αυτοπεποίθησης
-το κουτσομπολιό και η κατινιά
-όταν μιλούν άσχημα και προσβάλλουν
-η υπεροψία και η δηθενιά

Με καυλώνει :

-το αντρικό βλέμμα, το άγριο, το "τώρα θα σε σκίσω"
-η βαθιά αντρική φωνή
-η μεγάλη ανοιχτή γυμνασμένη πλάτη, τα όμορφα χέρια και ο καλοσχηματισμένος πωπός
-τα ωραία τατουάζ
-η δυναμικότητα και η αξιοπιστία

 

Απλα με ανατρίχιασες ΤΕΛΕΙΟ!!!

 

Με καυλώνουν τα θηλυκά κορμιά.
Με καυλώνουν δύο συγκεκριμένοι άνδρες (ο ένας είναι ο άντρας μου, ο άλλος είναι η αιώνια τιμωρία για τις αμαρτίες μου).
Με καυλώνουν οι καταστάσεις έντονου στρες (αυτό ΕΙΝΑΙ ανωμαλία, το ξέρω).

Με ξεκαυλώνουν τα κλάματα, το να πρέπει να παρακαλάω για τα αυτονόητα, το να θεωρείται δεδομένο ότι θέλω σεξ επειδή είμαι γυναίκα, οι αναξιοπρεπείς συμπεριφορές.
Με ξεκαυλώνει επίσης όταν το άτομο που έχω απέναντί μου δε μου λέει ξεκάθαρα τι στα κομμάτια θέλει.

 

Με καυλώνει η Καύλα! Είμαι καυλοτζάνκι.

Την θέλω μέσα στην καθημερινότητα μου. Στα πιο απλά πράγματα, που όταν γίνονται με καύλα είναι απόλαυση. Η Καύλα τα κάνει ξεχωριστά όλα.

Με καυλώνει να δίνομαι στις στιγμές. Να καταβροχθίζω όση ηδονή μπορούν να μου δώσουν, χωρίς να σκέφτομαι. Να δίνομαι μέχρι να γίνω η ίδια καύλα. Ούτε ερωμένη, ούτε γυναίκα, ούτε άνθρωπος.. Να είμαι Καύλα.

Με καυλώνει να γίνομαι ευχαρίστηση. Από το καλημέρα μέχρι το καληνύχτα ένα υπέροχο γαμήσι. Πηγή νεότης!

Με καυλώνει η απόλαυση στο απόλυτο. Βάζω ψυχή σε αυτό και θέλω ψυχή σε αυτό όπως ο διάολος του Φάουστ. Θέλω ένα "μαζί" που να αγγίζει την αιωνιότητα ποιοτικά και όχι ποσοτικά. Είμαι συλλέκτης τέτοιων στιγμών. Είμαστε περαστικοί σε αυτήν την κωλοζωούλα δεν υπάρχει ιδανικότερο από το να νιώθεις και να περνάς υπέροχα σε κάθε ευκαιρία που σου δίνεται, για όσο σου δίνεται.

Με καυλώνει η διαδικασία της καυλοποίησης μου. Πως να τον ευχαριστήσω? Τι του αρέσει? Να δοκιμάζομαι σε νέους τρόπους και όταν το βρίσκω, να γίνεται δικό μου και να το δώσω.
Υπάρχουν αναρίθμητοι τρόποι να πας ένα ποτήρι νερό στον άνθρωπο που γουστάρεις, με καυλώνει να ανακαλύπτω τον μοναδικό ηδονικό τρόπο της εκάστοτε στιγμής στην πιο απλή πράξη.

Με καυλώνει το παιχνίδι, δεν παίζω για να κερδίσω , παίζω γιατί ευχαριστιέμαι να παίζω. Ρόλους από γκέισα, υπηρέτρια, γραμματέας ,πουτάνα , παρθένα ..μέχρι το πιστό σκυλί του, οργάνωση, σκηνικά, κουστούμια, φροντιστήρια.
Κερδίζω πάντα όταν απολαμβάνω το παιχνίδι, ακόμα και στο τάβλι, δεν με ενδιαφέρει το σκορ, με ενδιαφέρει ο συμπαίχτης. Συχνά κερδίζεις περισσότερα χάνοντας.

Καυλώνω να βγαίνω με φίλους και να γελάω μέχρι δακρύων, να οδηγώ με τέρμα μουσική στο αμάξι και να χορεύω στο τιμόνι, να τσαμπουκαλεύομαι, να μαθαίνω, να γονατίζω..

Καυλώνω να καυλώνω και να χύνω.

Αλλά αυτό που μου λιώνει το μυαλό, η απόλυτη απόλαυση μου, το ζενίθ της ηδονής μου.. είναι να γίνομαι η καύλα.
Είναι σπουδαία τύχη - ευτυχία να συναντάς ανθρώπους που να μπορούν να στο προσφέρουν αυτό. Για όσο ..

 

 
πιανει αραγε??χαχαχαχα