κιλα και ερωτισμος, bdsm

Οτιδήποτε που υπονοεί ότι στην όποια συλλογικότητα, από ζευγάρι που παίζει μπριτζ έως κόμμα, ως εκ της θέσης, ιδεολογίας ή της λειτουργίας της, κάποια στερεότυπα μπορεί να εκλείπουν στους κόλπους της, αποτελεί ευχολόγιο και μένει στην χώρα του Μάρλμπορο.

Μπορεί να δημιουργούνται χαλαρές παραδοχές (π.χ, οι οικολόγοι αγαπάνε το περιβάλλον), πεποιθήσεις (έστησαν την ομαδάρα μας), ιδεοληψίες (οι Ανωμουσουνιτσιώτες είμεθα παληκάρια, οι Κατωμουσουνιτσιώτες είναι κόται) και ιδεολογήματα (ηθικόν ακμαιότατο, των κουμουνιστώνανε ανύπαρχτο) αλλά σε κάθε περίπτωση τα υπάρχοντα στερεότυπα εξακολουθούν να παραμένουν στην θέση τους για λόγους που είναι προφανείς ακόμα και σε κλινικά διαπιστωμένο κρεττίνο, δηλαδή δεν αλλάζει το μέσα μας ούτε μέσω "εγγραφής" ούτε από εξωρραϊσμούς ούτε από ιδεολογικούς εράνους...

Μπορούν κάποια κοινωνικά εμφυτευμένα στερεότυπα να αναθεωρηθούν?
Βεβαίως, τραβάει ένα ζόρι δαύτο (φραγκοδίφραγκα δεν έχει χρ' σό μ'), συνηθέστατα τέτοιες δηλώσεις περί "αλλαγής εαυτού" καταρρέουν με γελοιωδέστατες αφορμές, που έχουν να κάνουν με το μουνί της μάνας μας ή την δόση του "αμαξιού" ή την αστοχία στον καλλωπισμό στο πρώτον ρανδεβού με τον "μάστουρα απέναντι πείτε του πως τον θέλω" ή που δεν πέτυχε το ρουσφετοκολλητιλίκι για τα δέοντα, γιααα..?

Ο πιο καλός τρόπος όμως για να κάνεις ρόμπα τους "στερεοτυπικούς" είναι να καταγγείλεις με σφοδρότητα και σθένος με τα ίδγια τους τα λόγια, υπάρχουν παντού αυτές οι κοινοτοπίες, ένα "κόπι - πέιστ" φτάνει και περισσεύει, οπότε τρώνε το κοκομπλόκο τους, ένα πουτ-δε-κοτ-ντάουν και μείναν κάγκελο, ως που να πάρουν χαμπάρι τι έγινε, παρλάρεις εσύ τις δικές τους παρόλες και μετά γλεντάς το "άμα τρουπώσω, τρούπωσα"...

Θα μου πείτε "και καλά ρε συ, θα καταφέρει, έτσι με το τίποτα, ο Λαλάκης να κάνει ρόμπα τους "στερεοτυπικούς"..?
Η απάντηση είναι "φυσικά και όχι", ο Λαλάκης το ίδιο με τους πιο πολλοί άλλοι είναι (ξαναμαναλέω, αυτοί που καμώνονται πως δεν είναι) γι' αυτό κάνει το κόλπο "καθρέφτης", δεν έχει να προτείνει κάτι άλλο, τα ίδια λέει με δήθεν άλλα λόγια (στο στιλ κρύο-ζέστη, μπρουταλιτέ και νοιάξιμο, τέτοια , ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος, ουουουουυ), να (ξανα)τρουπώσει θέλει κυρία Κοκοβίκου μου", Λαλάκης είναι, δεν είναι σαν τον άλλονα παλιά, που ήταν στο ανώτερο στάδιο της πυραμίδας του Maslow, τςςςς....
Αλήθεια, τι να γίνεται εκείνη η ψυχή άραγε, ακόμα συνωμοτεί με το σύμπαν ή θα είναι ο επόμενος μουσαφίρης..?

 

Να σου πω την δική μου εμπειρία?
Εγώ παντα από παιδι ακόμα ήμουν τσουπωτο. Μπαμπατσικο που λένε  
Αυτό δεν με σταμάτησε ποτε στο να μην μου λείπει το σέξ (μεταξύ μας είχα πολυ περισσότερο απο φίλες που ήταν αδύνατες)
Είχα συντρόφους όλων των ειδών. Αδυνατους, πολυ αδύνατους, γυμνασμένος, αγυμναστους, χοντρούς, πολυ χοντρους.
Με μικρά προσοντα με μεγάλα προσοντα...
Ένα κουτάκι κοκα κολας
Ένα σήμα υποχρεωτικής πορείας δεξιά
Και μια μπάμια....
Με διάρκεια, μεγάλη διάρκεια, με μικρή διάρκεια και με "εγώ τώρα γιατί κατέβασα το βρακί μου";;;;;
Όλοι τους είχαν την χάρη τους (εκτός από την μπάμια... Σηκώθηκα και έφυγα.. Οπότε δεν ξέρω)
Είχα ποικιλία, δεν έχω παράπονο.
Όμως είχα παντα στο μυαλό μου αυτό:

" Αν εσυ ο ίδιος δεν αισθάνεσαι καυλα με τον εαυτό σου, να θες να σκίσεις τις τρύπες σου... Να θες να σε γαμήσεις... Πως περιμένεις να το θέλουν οι άλλοι ";;;;
(Φυσικά είναι κλεμμένη ατάκα από ταινία... Δεν θυμάμαι πως την λένε... Είχε όμως μια σκηνή με χυσια, τζελ μαλλιών και μια φράντζα κοκοράκι μέχρι το ταβάνι )

 

Για τις γυναικες δεν ισχυει το ιδιο μια τσουπωτη μπορει αν θελει να παει με 1 μυριο στον ιδιο χρονο ο αντρας για να την περασει θα πρεπει να ξοδεψει 1 μυριο για να πιασει το στοχο

 

Εχω φιλαράκια χοντρουλιδες (έως πολυ) που πραγματικά δεν έχουν τπτ να ζηλέψουν. Πιστευω οτι το παν ειναι θέμα αυτοπεποίθησης και χιουμορ  
Οι γυναίκες αγαπούν το χιούμορ

 

Οκ φιλαρακι.

 

@mariosxl,

Ναι, έχω εικόνα της θέσης που αντιπροσωπεύεις. Όπως επίσης σε πιστεύω όταν λες πως έχεις 20 γκόμενες που με ένα σου τηλεφώνημα θα έρθουν εκείνες. Και βεβαίως βασίζομαι σε αυτό που λες, πως δηλαδή αυτό οφείλεται στο γυμνασμένο σώμα σου και το ύψος σου.

Μία ερώτηση έχω πάνω σε αυτά και ένα σχόλιο.

Η ερώτηση είναι η εξής: πιστεύεις πως και οι γυναίκες πρέπει αντίστοιχα να κάνουν τέτοια προσπάθεια για να διατηρούν το σώμα τους ή με εκείνες η φάση μπορεί να είναι πιο χαλαρή?

Το σχόλιό μου είναι το εξής: συνήθως άντρες που έχουν μία στάση απέναντι στα πράγματα τέτοια που εστιάζουν στο πόσες πολλές μπορούν να καψώσουν με το κούνημα ενός δαχτύλου τους είναι εκείνοι που αντιμετωπίζουν τη φάση ως διαδικασία ανακύκλωσης κρεάτινων προϊόντων (όχι πως δεν είμαστε αυτό ακριβώς, φυσικά κρεάτινα προϊόντα, αλλά βοηθάει στη συγκρότηση λειτουργικών κοινωνιών να μην αλληλο-αντιμετωπιζόμαστε έτσι). Έχουν τη στάση "φύγε εσύ, έλα εσύ". Μετά οι γυναίκες που απορρίφθηκαν έτσι στην ψύχρα (ή έστω κάποιες από αυτές) κατηγορούν τους άνδρες και το γυρνάνε στο φεμινισμό.

Φταίνε αυτοί οι άνδρες? Φταίει το σεξουαλικό ένστικτο των γυναικών που καυλώνει με αυτά ακριβώς τα κριτήρια εμφάνισης και μετά το δαιμονοποιεί επειδή δεν υπήρξε ανάλογος θαυμασμός μεγαλύτερης διάρκειας και από την άλλη πλευρά? Ποιος ξέρει? Φταίμε κι εμείς, φταίνε κι αυτοί, φταίνε κι άλλοι. Φαύλος κύκλος. Σαν το ερώτημα του πως μπορείς να κουνάς το δάχτυλο στις πολυεθνικές που γαμάνε τον πλανήτη, όταν εσύ χρησιμοποιείς τα προϊόντα που παράγουν. Φιλοσοφικοί προβληματισμοί...

Θέλω ωστόσο να πιστεύω πως δεν ανήκεις κι εσύ σε αυτήν την κατηγορία ανδρών που προανέφερα.

 

κολακεύομαι που με βλέπεις ως φίλη σου.

 

Να εχεις μια ομορφη καλη συνεχεια.

 

Προσωπικά, παρόλο που είμαι αδύνατη, θεωρώ ότι ο ερωτισμός δεν επηρεάζεται από τα κιλά. Κατά καιρούς έχω δει ερωτικά και άνδρες με περισσότερα κιλά, αν και ακόμα και σε αυτό υπάρχει ένα μέτρο. Μη σου πω ότι έτυχε να έχω και πιο όμορφες αναμνήσεις, σε σχέση με τους υπόλοιπους!

Πέρα από αυτό, υπάρχει μια ψυχολογική ερμηνεία που δεν ξέρω κατά πόσο είναι βάσιμη: Υποτίθεται πως αν ανατρέξουμε στα πρωτόγονα ένστικτα μας, η γυναίκα έλκεται περισσότερο από έναν άνδρα εύσωμο (σε σχέση με έναν αδύνατο), διότι ασυνείδητα ο εγκέφαλος της λαμβάνει το σήμα πως αυτός μπορεί να της εξασφαλίσει τροφή και επιβίωση γι' αυτήν και τα παιδιά της.

 

Χωρίς να γνωρίζω εικάζω, πως πέρα από παθολογικές περιπτώσεις, δεν υπήρχαν χοντροί homo sapiens μέχρι την γεωργική επανάσταση.

 

Ούτε καν αυτό, κάτι "μου λέει" πως οι παθολογικές περιπτώσεις ήταν μια χαρά πανσέτες για τα αρπακτικά...
Και μιας και τόφερε η κουβέντα, η γεωργική επανάσταση, την στιγμή που μιλάμε, θεωρείται πως "εσκασε μύτη" τουλάχιστον 19.000 χρόνια πριν, με βάσιμες ενδείξεις για ακόμη 2.500-3.000 πιο νωρίς...
Αρσενικά πάνω από 1,60 ήταν "μπασκετμπολίστες", το γύρω στο 1,40 στα θηλυκά ήταν το σύνηθες.

 

Με μια επίκεψη Hôtel des Invalides στο Παρίσι, θα καταλάβει ο καθένας, από το μέγεθως των στολών και των πανοπλιών τι "μποϊλίδες" ήταν οι περισσότεροι πριν καμιά κατοσταριά χρόνια.