...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

...σαν κόκκινο του παντζαριού!

"The highest function of love is that it makes the loved one a unique and irreplaceable being."
_____
"To achieve the impossible, it is precisely the unthinkable that must be thought."
_____
"“You know what I mean? Real and unreal, beautiful and strange, like a dream. It got me high as a kite, but it didn’t last long enough. It ended too soon and left nothing behind.”

“That’s how it is with dreams,” said Priscilla. “They’re the perfect crime.”"
_____
"February is pitiless, and it is boring. That parade of red numerals on its page adds up to zero: birthdays of politicians, a holiday reserved for rodents, what kind of celebrations are those? The only bubble in the flat champagne of February is Valentine’s Day. It was no accident that our ancestors pinned Valentine’s Day on February’s shirt: he or she lucky enough to have a lover in frigid, antsy February has cause for celebration, indeed."
_____
"Hold on to your divine blush, your innate rosy magic, or end up brown. Once you're brown, you'll find out you're blue. As blue as indigo. And you know what that means. Indigo. Indigoing. Indigone."
_____
"Perhaps the most terrible (or wonderful) thing that can happen to an imaginative youth, aside from the curse (or blessing) of imagination itself, is to be exposed without preparation to the life outside his or her own sphere - the sudden revelation that there is a there out there."
_____
"The price of self-destiny is never cheap, and in certain situations it is unthinkable. But to achieve the marvelous, it is precisely the unthinkable that must be thought."
_____
"All dreams continue in the beyond."
_____
"There is a comfort in conformity, a security in control, that is appealing. There is a thrill in domination, and we are all secretly attracted to violence."
_____
"Meet me in Cognito, baby. In Cognito, we'll have nothing to hide."
_____
"On their sofas of spice and feathers, the concubines also slept fretfully. In those days the Earth was still flat, and people dreamed often of falling over edges."
_____
"Breathe properly. Stay curious. And eat your beets."
_____
"When you're unhappy, you get to pay a lot of attention to yourself. And you get to take yourself oh so very seriously. Your truly happy people, which is to say, your people who truly like themselves, they don't think about themselves very much. Your unhappy person resents it when you try to cheer him up, because that means he has to stop dwellin' on himself and start payin' attention to the universe. Unhappiness is the ultimate form of self-indulgence."
_____
"She continued weeping until the heat of her tear water, the sheer velocity of its flow, finally obscured the already vague circumstances of its origins."
_____
"When we accept small wonders, we qualify ourselves to imagine great wonders."
_____
"Never underestimate how much assistance, how much satisfaction, how much comfort, how much soul and transcendence there might be in a well-made taco and a cold bottle of beer."
_____
"I cannot believe that the most delicious things were placed here merely to test us, to temp us, to make it the more difficult for us to capture the grand prize: the safety of the void. To fashion of life such a petty game is unworthy of both men and gods."
_____
"A sense of humor, properly developed, is superior to any religion so far devised."
_____
"Magic things are fond of deceptions."
_____
"Gods and men create one another, destroy one another, though by different means."
_____
"There are apparently few limitations either of time or space on where the psyche might journey and only the customs inspector employed by our own inhibitions restricts what it might bring back when it reenters the home country of everyday consciousness."
_____
"Our individuality is all, all, that we have. There are those who barter it for security, those who repress it for what they believe is the betterment of the whole society, but blessed in the twinkle of the morning star is the one who nurtures it and rides it, in grace and love and wit, from peculiar station to peculiar station along life's bittersweet route."
_____
"The party in Alobar’s head, which agitation and anxiety were throwing, now was crashed by a notion: existence can be rearranged."
_____
"Reality is subjective, and there's an unenlightened tendency in this culture to regard something as 'important' only if 'tis sober and severe."
_____
"...it is better to be small, colorful, sexy, careless, and peaceful, like the flowers, than large, conservative, repressed, fearful, and aggressive, like the thunder lizards; a lesson, by the way, that the Earth has yet to learn." ​

— Tom Robbins (Jitterbug Perfume) ​

come with me
on a journey beneath the skin
come with me
on a journey under the skin
we will look together
for the Pan within
close your eyes
breathe slow we'll begin
close your eyes
breathe slow we'll begin
to look together
for the Pan within
swing your hips
loose your head and let it spin
swing your hips
loose your head and let it spin
and we will look together
for the Pan within
close your eyes
breathe slow we'll begin
close your eyes
breathe slow we'll begin
to look together
for the Pan within
put your face to my window
breathe a night full of treasure
the wind is delicious
sweet and wild
with the promise of pleasure
the stars are alive
and nights like these
were born to be
sanctified by you and me
lovers thieves fools and pretenders
and all we gotta do is surrender
come with me on a journey
under the skin
come with me on a journey under the skin
and we will look together
for the Pan within​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

"Να με σκεπάζει την αφήνω/ με σκεπάζει/ να με ξεχνάς την αφήνω/ με ξεχνάς/ να με ξεχνάς/ σε αφήνω/ γιατί δεν αντέχω τα τινάγματα/ του μέσα βίου έξω."

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Peter Steele, R.I.P.

 

Χωρίς φωνή ακροβατείς
πάνω στη τρέλα της ζωής
δεν ξέρεις πότε και ποιος θα 'ρθει
να κόψει το σχοινί

Αμφιβολίες σε οδηγούν
σε πάνε αλλού σ' απότομους γκρεμούς
αν ήθελες να γεννηθείς
δε ρώτησε κανείς

Κανείς δεν ξέρει τίποτα εδώ
είσαι μόνος σου με την σκληρή αλήθεια
στους δρόμους της αγάπης δεν υπάρχει φως
και είναι πάντα νύχτα

Κανείς δεν ξέρει πως έφτασες εδώ
μόνος σου με την σκληρή αλήθεια
η αγάπη φίλε μου δε μένει πια εδώ
γι' αυτό είναι πάντα νύχτα

Αμφιβολίες σε κυνηγούν
σε πάνε αλλού σ' απότομους γκρεμούς
κανείς δεν θα 'ρθει να σου πει
σταμάτα αν μπορείς

Κανείς δεν ξέρει τίποτα εδώ
είσαι μόνος σου με την σκληρή αλήθεια
στους δρόμους, της αγάπης δεν υπάρχει φως
γι αυτό είναι πάντα νύχτα

Κανείς δεν ξέρει πως έφτασες εδώ
μόνος σου με την σκληρή αλήθεια
στους δρόμους, της αγάπης δεν υπάρχει φως
και είναι πάντα νύχτα

Κοίτα λοιπόν τι έχεις κάνει
πως φτάσαμε σ' αυτό το σημείο
κάτι πρέπει να γίνει
κάτι πρέπει να αλλάξει
φοβάσαι τις αλλαγές
φοβάσαι τις αλλαγές
που κρύβουν όνειρα
πες όχι στις συνήθειες των μεγάλων
πες όχι στις συνήθειες των μεγάλων
για να γίνουνε μικροί.
​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

"Αν κάτι γυρεύω σε τούτο τον κόσμο,
είναι μιαν άκρη να βρω
καθώς διαβαίνω,
τον λαβύρινθο της ύπαρξής του.

Κάποτε βρίσκω τον δρόμο

μα γρήγορα πάλι τον χάνω.

Αδιέξοδα υψώνονται σαν τείχη μπροστά μου

Δύσκολο να τα προσπεράσω...

Κι έξω δεν είναι κανείς,

να μου δείξει το δρόμο.

Μιαν Αριάδνη ζητάω κι εγώ

σαν άλλος Θησέας,

ένα κουβάρι κλωστής να μου δώσει

για να βρω μια πορεία.

Μα έξω δεν είναι κανείς...

Μονάχη μου γυρίζω τριγύρω

βρισκόμενη ξανά και ξανά

στο ίδιο σημείο...

Στάσιμη...

Χωρίς επιλογή...

Ποιό μονοπάτι τώρα να διαλέξω;"

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Κορώνα γράμματα κι άμα ζαλιστείς
Πάντα θα υπάρχει μια γιορτή να μοιραστείς
Όλα κοστίζουνε κι όμως τι μ' αυτό
Ότι σε πόνεσε, σ'έκανε θεό

Κι έσφαξες τη μια ομορφιά
για να πιει το αίμα η άλλη
γιατί είναι το κορμί αμμουδιά
που θέλει το χειμώνα να βγάλει

Κορώνα γράμματα πάει η ζωή μπροστά
Κι ο χρόνος νόμισμα που κατρακυλά
Είμαστε χρώματα μέσα σε γυαλί
Όπως οι μπίλιες που παίζαμε μικροί

Και σφάζαμε τη μια ομορφιά
για να πιει το αίμα η άλλη,
γιατί είναι το κορμί αμμουδιά
Που θέλει το χειμώνα να βγάλει

Κορώνα γράμματα σκύβεις για να δεις
Και οι όψεις χάνονται πριν σιγουρευτείς
Σαν δύο φαντάσματα που κράτησαν γέρα
Μες στα ερείπια μια παιδική χαρά

Κι έριξες τη μια ομορφιά
για ν' ανέβει στην κούνια η άλλη,
γιατί είναι το κορμί αμμουδιά
που θέλει το χειμώνα να βγάλει​

 ​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 

 

I. ...

Να 'ρθεις μια βραδιά,
κι ας έχεις κλείσει τώρα την καρδιά.
Να 'ρθεις, κι ας φύγεις ξανά.
Θα'ναι το σπίτι μου μες τη γιορτή να σε ξαναδεί.

Όλα ζητούν το σώμα σου
το μυρισμένο χώμα σου,
λουλούδια να γενούν.
Όλα ζητούν τα χείλη σου,
το κόκκινο μαντήλι σου,
δυο λέξεις να σου πουν:
«Σε συγχωρούν, σ' ευχαριστούν».

Να 'ρθεις το πρωί
με τα μαλλιά λυτά σαν προσευχή,
θα είμαι πάντα εκεί.
Γλυκά φιλιά κι αγάπες πια δεν ζητώ,
μόνο να σε δω.

Όλα ζητούν το σώμα σου
το μυρισμένο χώμα σου,
λουλούδια να γενούν.
Όλα ζητούν τα χείλη σου,
το κόκκινο μαντήλι σου,
δυο λέξεις να σου πουν:
«Σε συγχωρούν, σ' ευχαριστούν».

Όλα ζητούν τα χείλη σου,
το κόκκινο μαντήλι σου,
δυο λέξεις να σου πουν:
«Σε συγχωρούν, σ' ευχαριστούν».​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

"Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο. Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα. Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ’ ένα πολύ γόνιμο παράπονο… Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ’ αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα…"

Κική Δημουλά, Μια ποιήτρια εξομολογείται

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 

Τι 'ναι αυτό που μας ενώνει
Mας χωρίζει, Mας πληγώνει
Eίναι ο χρόνος που τελειώνει
Kαι ξανά μένουμε μόνοι ...