...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Μετά το σκοτάδι υπάρχει και το ξημέρωμα!

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

​

To be alive, but never to dream
To be another failure, the world didn't need
To be the voice of insecurity
To be the broken man, to be the
waterless
seed...​

 ​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Η στάχτη -Γιώργος Παυλόπουλος

Φύσαγε ὁ ἀγέρας
ἀνέβαζε τὴ στάχτη τους
τὴν πήγαινε στὸν οὐρανὸ
φοβόταν ἐκείνη φοβόταν
οὐὰ φοβιτσιάρα τῆς φώναζε.

Πάψε τρελέ του ἔλεγε

δὲν εἴμαστε πιὰ στὴ γῆ
δὲν ἔχουμε πιὰ δέρμα
δὲν ἔχουμε μαλλιὰ
δὲν ἔχουμε μήτε μάτια.

Γίναμε στάχτη τῆς ἔλεγε
ὅμως μὲ βλέπεις καὶ σὲ βλέπω
καὶ μένει ἀκόμα ἡ ἀγάπη
ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει στάχτη

καὶ μένει ἀκόμα ἡ ἀγάπη.

Εἶμαι ἡ στάχτη σου τοῦ ἔλεγε
καὶ εἶσαι ἡ στάχτη μου
μὰ ποῦ ἀνεβαίνουμε ποῦ πᾶμε
κι ὅλο φυσάει κι ὅλο σὲ χάνω

οὐὰ φοβιτσιάρα τῆς φώναζε.

Πάψε τρελέ του ἔλεγε

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Tο σπάνιο δώρο - Κική Δημουλά

Kαινούργιες θεωρίες.
Tα μωρά δεν πρέπει να τ' αφήνετε να κλαίνε.
Aμέσως να τα παίρνετε αγκαλιά. Aλλιώς
υπόκειται σε πρόωρη ανάπτυξη
το αίσθημα εγκατάλειψης ενηλικιώνεται
αφύσικα το παιδικό τους τραύμα
βγάζει δόντια μαλλιά νύχια γαμψά μαχαίρια.

Για τους μεγάλους, ούτως ειπείν τους γέροντες
–ό,τι δεν είναι άνοιξη είναι γερόντιο πια–
ισχύουν πάντα οι παμπάλαιες απόψεις.
Ποτέ αγκαλιά. Aφήστε τους να σκάσουνε στο κλάμα
μέχρι να τους κοπεί η ανάσα
δυναμώνουν έτσι τα αποσιωπητικά τους.
Aς κλαίνε οι μεγάλοι. Δεν έχει αγκαλιά.
Γεμίστε μοναχά το μπιμπερό τους
με άγλυκην υπόσχεση –δεν κάνει να παχαίνουν
οι στερήσεις– πως θά 'ρθει μία και καλή
να τους επικοιμήσει λιπόσαρκα
η αγκαλιά της μάνας τους.
Bάλτε κοντά τους το μηχάνημα εκείνο
που καταγράφει τους θορύβους του μωρού
ώστε ν' ακούτε από μακριά
αν είναι ρυθμικά μοναχική η αναπνοή τους.
Ποτέ μη γελαστείτε να τους πάρετε αγκαλιά.
Tυλίγονται άγρια
γύρω απ' τον σπάνιο λαιμό αυτού του δώρου,
θα σας πνίξουν.

Tίποτα. Όταν σας ζητάνε αγκαλιά
μολών λαβέ μωρό μου, μολών λαβέ να απαντάτε.

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

πλαστικά όνειρα ​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...



Σπασμένο καράβι

Σπασμένο καράβι να 'μαι πέρα βαθιά,
έτσι να 'μαι.
Με δίχως κατάρτια, με δίχως πανιά,
να κοιμάμαι.

Να 'ναι αφράτος ο τόπος
κι η ακτή νεκρική γύρω γύρω.
Με κουφάρι γειρτό
και με πλώρη εκεί που θα γείρω.

Σπασμένο καράβι να 'μαι πέρα βαθιά,
έτσι να 'μαι.
Με δίχως κατάρτια, με δίχως πανιά
να κοιμάμαι.

Να 'ναι η θάλασσα άψυχη
και τα ψάρια νεκρά, έτσι να 'ναι.
Και τα βράχια κατάπληχτα
και τ' αστέρια μακρυά να κοιτάνε.

Δίχως χτύπο οι ώρες,
και οι μέρες λιτές δίχως χάρη,
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο
μες' σε νύχτες βουβές το φεγγάρι.

Έτσι να 'μαι καράβι,
γκρεμισμένο νεκρό, έτσι να' μαι.
Σ' αμμουδιά πεθαμένη
και σε κούφιο νερό να κοιμάμαι.

Γιάννης Σκαρίμπας

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

There, there's no room for craziness
There, there's no room for you and I
You and me baby were born on the dark side
And our love for a long hard ride

What's good about love
That's easily conquered
What's good about love
That ain't gonna last
What's good about love
That leaves you shattered
Like windows broken by blast

There, there's no way to freedom
There, there's no way for you and I
You and me baby were born on the dark side
And our love for a long hard ride
What's good about love
That moves too fast
What's good about love
That pulls the trigger
Before any questions are asked

There, there's no way to freedom
There, there's no way for you and I
You and me baby were born on the dark side
And our love for a long hard ride​

 

In The Dark....



I’ve written songs
In the dark, in the dark, in the dark, in the dark
I’ve felt inspired
In the dark, in the dark, in the dark, in the dark
I hide myself
In the dark, in the dark, in the dark, in the dark
Used to be afraid
Of the dark, of the dark, of the dark, of the dark
Those in the light know we die
In the dark, in the dark, in the dark, in the dark

There’s only artificial light here
My flaws hide well here
I used to be afraid of cluttered noises
Now I’m afraid of silence
Fill this space
Idle words

I’m scared to death of light and silence
Jesus kill me inside this
Raise me up to live again
Like you did, like you did

Now I am mute despite myself
All of them are gone
The silence overtakes me
The idle words forsake me
And I am left to face me

I’m held accountable
For every idle word
Curse the idle words

I’m scared to death of light and silence
Jesus kill me inside this
Raise me up to live again
Like you did, like you did

Glory shows up
Exposes us
I’m naked here
Forsaken here
By the dark
By the dark
Damn the dark

I’m scared to death of light and silence
Jesus kill me inside this
Raise me up to live again
Like you did, like you did

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 

Hello darkness, my old friend,
I've come to talk with you again,
Because a vision softly creeping,
Left its seeds while I was sleeping,
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence.

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone,
'Neath the halo of a street lamp,
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence.

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never share
And no one dare
Disturb the sound of silence.

'Fools' said I, 'You do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might reach you.'
But my words like silent raindrops fell,
And echoed
In the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made.
And the sign flashed out its warning,
In the words that it was forming.
And the sign said, 'The words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls.'
And whisper'd in the sounds of silence.
​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Alone

From childhood's hour I have not been
As others were; I have not seen
As others saw; I could not bring
My passions from a common spring.
From the same source I have not taken
My sorrow; I could not awaken
My heart to joy at the same tone;
And all I loved, I loved alone.
Then- in my childhood, in the dawn
Of a most stormy life- was drawn
From every depth of good and ill
The mystery which binds me still:
From the torrent, or the fountain,
From the red cliff of the mountain,
From the sun that round me rolled
In its autumn tint of gold,
From the lightning in the sky
As it passed me flying by,
From the thunder and the storm,
And the cloud that took the form
(When the rest of Heaven was blue)
Of a demon in my view.

Edgar Allan Poe

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

One more day I walk toward the memories of old, a path that Never Ends, and makes my Heart So Cold...

Leave this world Behind
Seek the outer boundaries of life
No more Tears to hide
Feeling Free to Confide... (?)​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...



Ήρθα στο σπίτι αυτό σαν βασιλιάς
κάποιος ψιθύρισε στ' αυτί μου σαν αέρας
έκλεισε η πόρτα πίσω μου με μιας
σεντόνια φως που ξεδιπλώνει ο αχός της μέρας.

Κίνηση και φωνές, ατέλειωτες σιωπές, μια στάλα πόνος
σφραγίδα η αφορμή που μ' απειλεί και με κινεί
ήταν πρωί κι ήταν φωτιά, σκέψη υγρή μου πλάθει ένα κορμί
ένα κορμί, μια φυλακή.

Η μάνα μου είναι αιτία, με κρατάει σφιχτά
στα γόνατά της γνέθει και κοιτάει μπροστά
μπροστά και πίσω ο φόβος μου ένας δρόμος
μου δείχνει αρχή, με πιάνει ταραχή και μένω μόνος.

Ήρθα στο σπίτι αυτό σαν βασιλιάς
κοίτα πως έχουμε ζεστάνει άγρια χρόνια
στέκομαι στο αέρα και γελάς
μακάριοι οι τρελοί, σ' αιώνια διαδρομή κάτι μας λείπει.