...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Λέτε ότι επαναλαμβάνω
Κάτι που έχω πει και πριν. Θα το πω πάλι,
Να το πω πάλι; Για να φτάσετε εκεί,
Για να φτάσετε εκεί που είστε, να φτάσετε από εκεί που δεν είστε,
Πρέπει να πάτε από ένα δρόμο όπου δεν υπάρχει έκσταση.
Για να φτάσετε σ' αυτό που δεν γνωρίζετε
Πρέπει να πάτε από ένα δρόμο που είναι ο δρόμος της άγνοιας.
Για να κατέχετε αυτό που δεν κατέχετε
Πρέπει να πάτε από το δρόμο της στέρησης.
Για να φτάσετε σε αυτό που δεν είστε
Πρέπει να πάτε μέσω του δρόμου στον οποίο δεν είστε.
Και αυτό που δεν γνωρίζετε είναι το μόνο πράγμα που γνωρίζετε
Και αυτό που σας ανήκει είναι αυτό που δεν σας ανήκει
Και εκεί που είστε είναι εκεί που δεν είστε.​

T. S. Eliot
"East Coker" from "The Four Quartets"​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Που να σε βρώ-που να σε βρώ
Όλα εδώ αλλάξανε.
Τι να σου πώ-τι να σου πώ
Έτσι απλά σωπάσαμε.

Τι να σου πω...
Γι αυτά που ήρθαν, γι' αυτά που πάνε,
για ό,τι χάθηκε στα ματια μου μπροστά
γι αυτά που έφυγαν και δεν γυρνάνε,
για ό,τι πίστεψα κι ακόμα μου χρωστά,
τι να σου πω...

πού να σε βρώ-που να σε βρώ
σε ποιο κάλπικο όνειρο.
Πού να κρυφτεί τέτοια ζωή
που την κράτησα όμηρο

που να σε βρω...

Γι αυτά που ήρθαν, γι' αυτά που πάνε,
για ό,τι χάθηκε στα ματια μου μπροστά
γι αυτά που έφυγαν και δεν γυρνάνε,
για ό,τι πίστεψα κι ακόμα μου χρωστά,
που να σε βρώ...

 
​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

Κάθε φορά που θα ρθεις βρέχει
Δεν φταις εσύ δεν φταίει κανείς
Λες κι ο καιρός χαρές δεν έχει
Κι έρχεσαι εδώ για να κρυφτείς

Κάθε φορά που θα ρθεις βρέχει
Γίνεσαι φως στη συννεφιά
Μα κάθε φορά κάτι τρέχει
Φεύγεις μακριά
Μόνος ξανά σαν μια γκρίζα σκιά

​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

I can't laugh
I can't cry
I can't see inside of me
Don't know the reason why

I ain't straight
And I ain't high
I'm the ugly in between
Can't live and I can't die

I wanna scream
And I can't win
My life's a living soundtrack
For a human horror film
I can't feel
And I can't love
My mama never showed me how
I never was enough

I can't laugh
And I can't smile
I'll sacrifice my aged elders
To show me how to die
I can't love
And I can't feel
And my mother never loved me
Deep down she hated me

I can't fuck
I can't feel
I'm one bizzare motherfucker
What the fuck's inside of me

I'll kill the beast so to free my soul
And smash the mirrors that won't let me go
Oh if there's a smile that ya see
It's only the clockwork orange that's in me

I curse the darkness impassioned plea
And tear the heart out and watch me bleed
I'll sacrifice my blood for free
To satisfy the vengence that's in me
And bury the mirror that's inside me​

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 ​

"Μυρίζεις προσδοκία από μακριά: σκέψεις υπόδουλες, θρεμμένες με την νοσηρή ευφρόσυνη, την άρρωστη κινητικότητα του εξαπατημένου δούλου· πράξεις ανόητες —ανόητε— που δεν οδηγούν πουθενά εκτός πυθμένα.

Τα στάσιμα νερά είναι, βέβαια, πάντα νερά: βρώμικα, σκουληκιασμένα, αλλά νερά. Τέλος πάντων, μπορούν το ελάχιστο, το στοιχειώδες: να πνίξουν τον ανύποπτο.

Κατάλαβες, βουρκόπαιδο; Θέλει ένα δόντι εξυπνάδας στη μασέλα του ζώου, που πασχίζει να σκεφτεί μέσα του, καθένας για να κυλιστεί στο βούρκο της πραγματικότητας, δίχως να πνιγεί.

Κι αν δεν κάνω λάθος, είσαι ακόμη ζωντανός. Ανύποπτος, κάπως ανόητος, αλλά ζωντανός.

Κράτα το βλέμμα σου, λοιπόν, και κράτα την απόσταση που θα σου δώσει μια σίγουρη—καίτοι μολυσματική, κάπως οδυνηρή και πάνω απ’ όλα χρόνια— διάκριση στον βάλτο της πόλης σου.

Άλλη η δική μου αρρώστια. Δεν είναι για τα μάτια σου.

Πες μου τώρα τι θέλεις. Έχει σημασία να το ακούσεις.

Όσο για μένα... ξέρω καλά πως δεν ανέβηκες τόσο σκοτάδι χάριν πνευματικής αναψυχής.

Αν και δείχνεις αρκετά αφελής, ώστε να σ’ έπεισαν, ίσως, πως θ’ αντικρίσεις στην ερημιά κάποιο είδος αλήθειας.

Φαίνεται πως οι σοφοί άρχισαν ήδη να μιμούνται τις σαύρες. Ή μήπως όχι; Μίλα! "

(Γ. Μπλάνας, Τερατούργημα)

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 


A limbo large and broad, since call'd
The Paradise of Fools to few unknown.
- John Milton, Paradise Lost

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

"Πάρτε πενήντα φωτογραφίες οποιουδήποτε. Σε μερικές φωτογραφίες το πρόσωπο θα είναι τόσο διαφορετικό που με δυσκολία θα το αναγνωρίσετε. Εννοώ πως οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολλά πρόσωπα. Ο Τζέρι είχε ένα. Ο Δον Χουάν λέει πως όποιος παρουσιάζει πάντα το ίδιο πρόσωπο δεν είναι πρόσωπο. Είναι κάποιος που παριστάνει ένα πρόσωπο."

Ο Ιδιωτικός Κωλοτρυπίδας.
Οι Πόλεις της Κόκκινης Νύχτας, Ουίλιαμ Μπάροουζ.


Υ.σ. Ετεροχρονισμένη απάντηση που όφειλα σε κάποιον.

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...




«Δεν είμαι εγώ απαισιόδοξος. Ο κόσμος είναι απαίσιος»
José Saramago.

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...

 
​

 

"I wanted so badly to lie down next to her on the couch, to wrap my arms around her and sleep. Not fuck, like in those movies. Not even have sex. Just sleep together, in the most innocent sense of the phrase. But I lacked the courage..."

J.Green

 

Απάντηση: ...κι είμαι στο σκοτάδι, κι είμαι το σκοτάδι...