κλαμα

Νιώθεις ότι κάτι σπάει μέσα σου εκείνη την στιγμή. Συνήθως κάτι που σε κλονίζει τόσο που στην αρχή δεν αντιλαμβάνεσαι καν τι είναι.
Εγώ δεν επικεντρώνομαι ωστόσο εκεί. Τι γίνεται με την αδυναμία ενός ανθρώπου πχ να κλάψει;
Έτσι ήμουν εγώ πριν τον Κύριο μου, για ένα διάστημα, ένιωθα τόσο περίεργα με τον εαυτό μου. Έκλαιγα πολύ πιο εύκολα, έφευγαν από μέσα μου όσα δάκρυα δεν είχαν κυλήσει όταν έπρεπε. Δεν είναι η παρηγοριά που περιμένεις, γιατί μπορεί να μην υπάρξει. Είναι ωστόσο η ασφάλεια. Βγάζεις όλες τις ανασφάλειες, αποφορτίζεσαι μπροστά στο μοναδικό άτομο που ξέρεις ότι θα τα αποδεχτεί και θα μπορέσει να σε στηρίξει (όχι με τον τρόπο που θέλεις, αλλά με τον τρόπο που πρέπει) αν χρειαστεί.

Τώρα δεν πια δεν κλαίω, παρά μόνο όταν έχω πολύ σοβαρούς λόγους. Πχ να ανησυχώ για τους ανθρώπους μου.

 

......................... οταν ερχεται το κλαμα σου ειναι υπεροη στιγμη............

 
....ξανα και ξανα..... και ξανα.............

 

Το κλάμα είναι απελευθερωτικό μετά από ένα έντονο μαστίγωμα...Φυσιολογικό το βρίσκω!

 

Έχω γνωρίσει άτομα που τα έχω δει κλαμένα ΜΟΝΟ όταν "τσαλακώθηκε" ο εγωισμός τους. ΠΟΤΕ άλλοτε!!!! Και δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά τα άτομα ήταν υπέρμετρα εγωιστικά.

 

σαν ένα αόρατο χέρι που στύβει την ένταση και τον χωνεμένο πόνο
σε δάκρυα
τεντώνεται μέσα και ξεσπά
λυτρώνει δίχως λόγια