μιά ελπίδα γεννημένη απ'το.. τίποτα

Για να είναι κανείς καλόψυχος πρέπει να είναι πρώτα και κύρια εντάξει με τον εαυτό του. Να είναι ισχυρός δηλαδή.

Ένας τέτοιος δίνει απλόχερα και ακόμα και αν κυριαρχεί δεν καταδυναστεύει. Και ακόμα και αν θα τον ευχαριστούσε να του το ανταποδώσουν δεν θα αλλάξει συμπεριφορά αν δεν το κάνουν.

Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι.

Όσο για το γιατί να μοιραστεί κανείς κάτι με κάποιον όταν ξέρει ότι κάποτε θα τελειώσει: Ή επειδή είναι ένας από τους από πάνω, ή από θέληση να γευτεί.

Όπως ένα καλό έργο ή βιβλίο που κάποτε θα τελειώσει αλλά θα το δει ή θα το διαβάσει κάποιος και δεν θα στενοχωρηθεί καθόλου ή δεν θα τον νοιάξει που κάποια στιγμή θα τελειώσει, παρόλο που ξέρει ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί.

Ο @Iagos το περιέγραψε ακόμα εμβριθέστερα. Το λένε και αγάπη για ζωή.

 

Αγαπητέ όποιος βαδίζει στον δρόμο του δούναι και λαβείν, προχωρά σιγά σιγά προς την ανία, την κούραση και τον θάνατο....

Όποιος ξέρει να αφουγκράζεται προσεκτικά την απόλαυση, αγνοεί πατρίδες και σύνορα, αφέντες και δούλους, κέρδος και ζημία. Η σεξουαλική πληθώρα είναι αυτάρκης, έχει στον χώρο της και στον χρόνο της αρκετή τόλμη για να συντρίψει ό,τι την εμποδίζει

 

Μια χαρά βλέπω τους απανταχού αναίσθητους.Η λογική
του δίνω χωρίς να περιμένω τίποτα δε με εκφράζει.Σε
μια σχέση περιμένεις να πάρεις.Αν δεν πάρεις κάτι είσαι
μάλλον κορόιδο ή αφελής.Οι σχέσεις πρέπει να σε ευχαριστούν
και σε ευχαριστούν όταν ο άλλος έχει στοιχειώδη σεβασμό
προς το πρόσωπο σου,άρα επιθυμεί να σου δώσει και εκείνος
κάτι.Το να ερωτεύεσαι δε σημαίνει να αποβλακώνεσαι ούτε να
έχεις τα λουριά ελεύθερα να σε κάνει ο εκάστοτε σύντροφος σου
ό,τι θέλει,γιατί εκεί καταλήγεις όταν δίνεις χωρίς όρια και χωρίς
να προσβλέπεις στη θέληση του άλλου να δώσει και εκείνος.Δεν είμαι
ονειροπόλος ούτε πιστεύω σε ρομαντικές ιδέες περί άδολης δοτικότητας.
Υπάρχει έρωτας και μπορείς να κάνεις πράγματα για τον άλλον,αλλά
όχι τα πάντα και πάντα με γνώμονα τι παίρνεις.Είναι θέμα αυτοσεβασμού
και όχι ψυχρού υπολογισμού.Προσωπικά σέβομαι τις απόψεις όσων
θέλουν να δίνουν ελεύθερα,αλλά συνήθως αυτό δε σημαίνει ότι ακυρώνεται
η λογική μου την οπόα περιέγραψα στο προηγούμενο μου ποστ.Ο καθένας
κάνει ό,τι θέλει,αλλά το πως δρα ο άνθρωπος συνήθως είναι αυτό που
περιέγραψα και δεν αλλάζει

Και περισσότεροι τα έχουν τινάξει από ερωτική απογοήτευση

 

Το να θέλεις να γευτείς το ηλεκτροσόκ που τρώει το ποντικάκι στο εργαστήριο
κάθε φορά που τρώει από τη λάθος δε λέγεται αγάπη για ζωή,αλλά βλακεία.
Στο τέλος το ποντικάκι μαθαίνει τι το ενοχλεί και δεν τρώει ξανά από εκείνη
την ταΐστρα.Μόνο ο άνθρωπος αρνείται να δεχτεί το γεγονός ότι πέφτει στο
ίδιο λάθος συνεχώς μόνο και μόνο γιατί αρνείται να δεχτεί τη σκληρή αλήθεια.
Δεν υπάρχουν καλόψυχοι άνθρωποι.Όλοι μπορούμε να κάνουμε κακό και κάτω
από συγκεκριμένες περιστάσεις θα κάναμε.Και ξέρω πολλούς ανθρώπους που
στεναχωριούνται όταν τελειώνει μια καλή ταινία ή ένα βιβλίο.Αλλά κάνουν
αυτό που δε μπορείς να κάνεις με μια τελειωμένη ανθρώπινη σχέση.Βλέπουν
την ταινία πάλι και διαβάζουν το βιβλίο από την αρχή

 

μακρια απο αυτους
που -λενε- οτι βαζουν κουδουνακια στα ποδια
για να φευγουν τα μυρμιγκια,
μην τα πατησουν...

μονο που τ ακους,
καταλαβαινεις με τι εχεις να κανεις.

 

Αααααααχχχχ, τι ωραία ιδέα τα κουδουνάκια στα πόδια! Μπράβο ρε Λύκε με τις καινοτόμες ιδέες σου.
Γιατί ρε Λύκε, έχει η δική σου ή η δική μου ύπαρξη μεγαλύτερη αξία από αυτήν του μηρμηγκιού θαρρρείς?
Όλοι μας μηρμήγκια είμαστε, σε σχέση με το σύμπαν, μη νομίζεις, αλλά δεν χρειάζεται να το παίρνουμε και τόσο βαριά, ούτε τόσο σοβαρά...

 

χμ. Δεν καταλαβες τι εγραψα @brenda . Μου εχουν τυχει ανθρωποι, ατομα, οντα, που ΛΕΝΕ οτι βαζουν κουδουνακια στα ποδια τους για τα μυρμιγκια, αλλα επειδη αναφερομαι σε υπαρκτα προσωπα και αληθινες καταστασεις, σε διαβεβαιω για το εξης : αυτοι που τις λενε αυτες τις παπαριες, ΠΑΤΑΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ.

Σε γενικες γραμμες, αποφευγω να παταω ανθρωπους.

Χθες, προχθες το ελεγα σε φιλο, ειναι λαθος να λεμε "τον/την γραφω στα @@ μου". Τα δικα μου τα @@ τα φυλαω για αυτην που τα αξιζουν, δεν τα χαραμιζω στην καθε... χμ... αρρωστη. Αυτους και αυτες που αξιζουν την περιφρονηση μου, απλα τους/τις αγνοω.

Οτι αφορα το συμπαν, ναι, ειμαστε παρα πολυ μικροι για να υψωσουμε αναστημα, αλλα ελα που για καποιον περιεργο συμπαντικο λογο, ολο και ολες εχουμε την θεση μας στο συμπαν. Και τα μυρμιγκια. Κι ας μην εχει ο ελεφαντας κουδουνακαι στα ποδια, εδω και δισεκατομμυριοα χρονια συνηπαρχουν αρμονικα και μυρμυγκια και ελεφαντες στον πανεμορφο και θαυμαστο γαλαζοπρασινο πλανητη που εχουμε κατω απ τα ποδια μας...

 

Εγω παντως πιστευω οτι υπαρχουν καλοψυχοι ανθρωποι.

Πιστευω μαλιστα οτι η φυσικη ροπη μας ολων μας, αν δεν προκληθουμε, ειναι προς το καλο.

Βεβαια ολοι μας ειμαστε ικανοι και για τα καλυτερα και τα χειροτερα.

Μονο που πολλοι επιλεγουν συνειδητα τα πρωτα κατα κανονα.

 

κανεις δεν ειναι καλόψυχος... κανεις... ουτε σκατόψυχοι όμως υπάρχουν... Ατομιστές... αυτό είμαστε όλοι μας στο τέλος της ημέρας... όλοι μας...

 

Εγω παντως προσωπικα δεν το πιστευω αυτο.

Αλλα δε βαριεσαι.

Εσυ πχ. @Soraya θα διακινδυνευα να πω απο ποστ σου που εχω διαβασει και χωρις να σε ξερω προσωπικα οτι δεν εισαι μονο ατομιστρια.

Θα υπαρχουν υποθετω ανθρωποι που νοιαζεσαι για αυτους χωρις να περνα αυτο απο νοιαξιμο για σενα και μονο.

Καμια φορα και αγνωστοι/ες που απλα νοιωθεις την επιθυμια να τους σταθεις εστω και για λιγο στο πλαι απο απλη καλοσυνη.

Εχω δει τετοια ποστ σου.

 

ναι... τι κρίμα λοιπόν που δεν θα ξαναδεις τέτοια ποστ μου.... γιατι τότε ήμουν απλα μια ανόητη που πίστευε στους ανθρώπους... τωρα, απλά, μπορούν όλοι να μείνουν μακριά μου...
σε ευχαριστώ για την συνομιλία.

 

Any time dear.  

Να' σαι καλά και Καλή Ανάσταση!