μόνο γιά κλάματα

στην γωνία, παρακαλώ.

 

Θα μου το πεις η να αρχίσω γκρίνια+κλάμα part two;   

Εσείς μου χρωστάτε εκείνο με το ελέφαντα από χτες και την επιλεκτική μνήμη.  

 

Αυτή σας η απάντηση είναι κακοποιητικη και με οδηγεί αναπόφευκτα στο κλάμα.
Πάω.   

 

το παίξαμε αυτό. κλάψαμε.

 

Απευθυνθείτε στο σωμάτιο σας  

 

Previously on the phone
​

Σ Ω την πουτάνααα! Και τώρα; Δες τι έγραψε! Μα να με λέει κατίνα; Και εσένα ξεφτιλισμένη; Ιιι τα νεύρα μου!
Ν Είσαι με τα καλά σου μωρή; Εσένα λέει ξεφτιλισμένη, εγώ είμαι η κατίνα εδώ, τόσα χρόνια σπέρνω κουτσομπολιά και δεν με πήρε ποτέ χαμπάρι κανείς!
Σ Αποκλείεται να λέει εμένα! Εμένα δεν με ξεφτίλισε ποτέ κανείς! Μόνη μου αποφάσισα να πάω στο φετλάιφ!
Ν Ναι νταξ, ξέχασες ότι σε σουτάρανε από δω γιατί έλεγες μαλακίες και σε γιουχάισαν όλοι; Κι εσύ μανία να θες να επιστρέψεις στα μουλωχτά;
Σ Δηλαδή εσύ μωρή, το ίδιο δεν κάνεις, για να μείνει καθαρό το κανονικό σου, πώς το έγραψε αυτή, κάου; Όπως λέμε αγελάδα δηλαδή;
Ν Αγελάδα είσαι και φαίνεσαι μωρή, ακκάου έγραψε η άσχετη, όλοι ξέρουν ότι ακάου γράφεται με ένα κ!
Σ Κ; Ποιό κ, μάστερ δεν δήλωσα ότι είμαι; Ε; Μα δε με λες, ποιά είναι η διαφορά είπαμε;
Ν Ξέρω εγώ, κάτι ανάμεσα σε ξύλο, γονατίσματα, μαστίγια, ποτέ δεν κατάλαβα, τι με νοιάζει, εγώ για το κουτσομπολιό ζω!
Σ Και τι ηλίθια, έγραψε ότι εξευτελιστήκαμε παγκοίνως, με ωμέγα! Όλοι το ξέρουν ότι παγκολίνος γράφεται αλλιώς! Μα γιατί ο παγκολίνος; Λόγω κόβιντ;
Ν Άσε με τώρα, που να καταλάβεις... Και δεν ξέρω και τι να της απαντήσω γαμώ το, δεν έχω τι να πω αλήθεια. Τι να κάνω; Kαθρεφτάκι μόνο...
Σ Εεεμμμ, αυτό το κατάλαβα σχεδόν, περίμενε... α ναι, όπως στο δημοτικό, θυμήθηκα! Ωραίοι καιροί!
Ν&Σ Της κάναμε τη μούρη κρε-ε-ε-ας! Νια-νια-νια-νια! [exeunt omnes]


Από Μαϊντανού Θεός [within]: ΘΑ ΤΗΝ ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΗΣΩ. ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΤΕ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΙΣΩΣ ΒΡΑΧΕΙ.

[chorus]​

 

[curtain]​