ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Μ αρεσει που ειπα πλυν εθνικων   Δεν βλεπω σε τι ωφελησε η επανασταση στη Νικαραγουα , των γαριφάλων η λεγόμενη δεν ηταν λαικη επανασταση αλλα στρατιωτικο κινημα. (Σαν το δικο μας ενα πραγμα αλλα πιο φιλολαικο) Περαν αυτου οι δυο μεγάλες επαναστασεις που αναφερεις δηλ Ρωσιας και Κινας σαφέστατα εβλαψαν (κατα τη γνωμη μου)τους λαους τους και πολλους αλλους λαους

 

Όταν λες εθνικών, εννοείς εθνικοαπελευθερωτικών, ή κάνω λάθος;

Αν ναι, τότε η Αμερικανική επανάσταση δεν είναι ακριβώς εθνική, όπως ας πούμε η δική μας του 1821. Εξέγερση υπηκόων ενάντια στο στέμμα ήταν, Άγγλοι εναντίον Άγγλων πολέμησαν, άποικοι εναντίον Μητρόπολης.

Για την εκτίμηση των αποτελεσμάτων της κάθε επανάστασης ξεχωριστά οι γνώμες διίστανται κι αυτό είναι σεβαστό. Νομίζω πάντως πως αν ο Κινεζικός, ο Ρώσικος ή οποιοσδήποτε άλλος λαός της γης περνούσε στοιχειωδώς ανθρώπινα, τότε μάλλον δεν θα είχε ποτέ ξεσηκωθεί.

 

Η αλήθεια ειναι πως δεν περνούσε στοιχειωδώς ανθρώπινα. Η συζητηση και το ερωτημα ειναι αλλο. Μετα την επανασταση περνουσε στοιχειωδως ανθρωπινα;
Ενα αλλο ερωτημα ειναι κατα ποσο και σε ποιο ποσοστο οι λαοι συμετειχαν σε αυτες τις επαναστασεις. Θελω να πω μηπως θα ηθελαν πιο μετριοπαθεις λυσεις αναμεσα στα παλια καθεστωτα και τους επαναστατες και ποτε δεν καταφεραν να εκφραστουν;
Και ενα ερωτημα για σενα. Σαν αριστερος που εισαι φανταζομαι πως οταν λες επανασταση εννοεις κομμουνηστικη επανασταση δεν εννοεις τυπου 21η απριλίου. Σωστα;

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Planet-Greece: Έγκυρη ενημέρωση: Επιστολή Κωστόπουλου - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΩΡΑ

Φτάνει μια μέρα, στη ζωή κάθε άντρα, η στιγμή του απολογισμού. Τώρα είναι η δική μου. Είναι πια προφανές ότι η ΙΜΑΚΟ δεν μπορεί να συνεχίσει κατ’ οποιονδήποτε τρόπο να λειτουργεί όπως συνέβαινε επί 17 συναπτά έτη. Αυτό σημαίνει ότι εγώ απέτυχα -έστω κι αν οι συνθήκες που επικρατούν στο χώρο του Τύπου είναι....
“δολοφονικές”. Ο τζίρος των περιοδικών έχει πέσει μέσα σε τέσσερα χρόνια από 70% έως 90% ενώ στα ραδιόφωνα οι ζημιές αγγίζουν το 60%. Από το 2008 που ξεκίνησε η κρίση προσπάθησα με όλους τους τρόπους να κρατήσω την ΙΜΑΚΟ ζωντανή. Ακόμα και στους χειρότερους εφιάλτες μου δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η εξέλιξη στην οικονομία και ειδικά στον Τύπο θα ήταν τόσο άσχημη, τόσο άγρια. Επί τέσσερα συναπτά έτη προσπάθησα με όλους τους τρόπους να κρατήσω ζωντανό το μαγαζί επενδύοντας ότι είχα και δεν είχα σε ψυχικό, σωματικό και οικονομικό δυναμικό. Διαψεύστηκα. Στην προσπάθεια μου αυτή επένδυσα ότι είχα και δεν είχα σε κινητό ή ρευστό στην εταιρεία. Τη γέννησα και ο θάνατός της σήμερα ισοδυναμεί με το θάνατο ενός παιδιού μου. Με το θάνατο του μέλλοντός μου. Γνωρίζω πολύ καλά ότι η ανθρωποφαγία που ειφίσταμαι αυτές τις ημέρες έχει τις ρίζες της σε άλλες αιτίες. Όλα όσα διαβάζω πια ξεπερνούν και την πιο αρρωστημένη φαντασία. Όταν φτάνουμε στο σημείο να υποθέσουμε ότι το ΚΛΙΚ ή το Nitro, δύο και μόνο περιοδικά, είναι αυτά που προκάλεσαν την καθίζηση της χώρας, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις μεταμορφωθεί στο εξιλαστήριο θύμα μιας στρεβλής κατάστασης!


Δεν ήταν οι Υπουργοί Οικονομικών που μιλούσαν για το χρηματιστήριο, δεν ήταν οι τραπεζίτες που διέβλεπαν μια διαρκή άνοδο, δεν ήταν οι οικονομικές εφημερίδες που πόνταραν σε ψόφια «γκανιάν», δεν ήταν τα μεγάλα συγκροτήματα των οποίων οι ναυαρχίδες πόνταραν στη διαρκή ανάπτυξη και στο διαρκές κέρδος. Δεν θέλω να αποποιηθώ των ευθυνών μου, αλλά θεωρώ αστείο να υποθέσει κανείς ότι την καταναλωτική, τη χρηματιστηριακή και την επενδυτική Ελλάδα την καθόριζε ένα και μόνο περιοδικό του «βλάχου» Κωστόπουλου! Θα ήταν εντυπωσιακό να διαθέτουν τόση δύναμη τα προϊόντα μου, αλλά οι αναγνώστες μου έχω την αίσθηση, αγαπητοί, ότι δεν φτάνουν ούτε για τα κόλυβα σε μια χώρα 10.000.000 ανθρώπων. Δεν λέω, βέβαια, άλλα συγκροτήματα προμοτάριζαν το «lifestyle» Porsche, Franck Muller και Hermes, αλλά να με συγχωράτε δεν ήμουν εγώ αυτός. Το «ΚΛΙΚ» στα ντουζένια του θεωρούταν ένα προϊόν του ελληνικού περιθωρίου. Οι παλιότεροι θα το θυμούνται καλά.

Το 1995 έπειτα από μια διαφωνία με το αφεντικό μου, τον Άρη Τερζόπουλο, αποφάσισα με «συμπαίκτες» τους επιχειρηματίες κ. Μαρινόπουλο και Ιωάννου να δημιουργήσουμε την ΙΜΑΚΟ. Ο καθένας μας κατείχε το 33% και όχι δεν μας βοήθησε το ΠΑΣΟΚ όπως διατείνονται κάποιοι κρετίνοι εδώ και χρόνια. Διότι το ΠΑΣΟΚ ενδιαφερόταν αποκλειστικά για τον mainstream πολιτικό Τύπο (ενίοτε και τον περιθωριακό), οποίος έφτιαχνε τα πρωτοσέλιδα στα περίπτερα.
Είμαι περήφανος (και σίγουρα αρκετά μαλάκας) που ποτέ δεν πήρα παρά πενταροδεκάρες από τις κρατικές διαφημίσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όπως όλος ο περιοδικός τύπος και όλα τα μουσικά ραδιόφωνα. Κάμποσες εφημερίδες της πλάκας που καρπώνονταν 50 φορές περισσότερα από την κρατική διαφήμιση απ’ ότι ένα συγκρότημα με 1.500.000 αναγνώστες ή ακροατές. Αλλωστε αυτά περιέχονται σε διαρκείς διαμαρτυρίες τόσο των μουσικών ραδιοφώνων όσο και των περιοδικών όχι μόνο των δικών μου, αλλά του συνόλου της Ελλάδας. Οι συνάδερφοι ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάω και ας έχουν σωπάσει πια. Η διαπλοκή διαδραματιζόταν στους τίτλους που κρέμονταν στα περίπτερα.
Για να επιστρέψω, όμως, στο κυρίως θέμα θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι προκειμένου να επιβιώσει η ΙΜΑΚΟ προσέφερα τα τελευταία τέσσερα χρόνια όλη την ακίνητη και κινητή περιουσία μου ακόμα και αυτή που αποκτήθηκε πριν καν ιδρύσω την ΙΜΑΚΟ. Μιλάω για 32 χρόνια δουλειάς, τα οποία εκποιήθηκαν είτε με χρέη σε τράπεζες με αντίτιμο την ακίνητη περιουσία, είτε με απ’ ευθείας καταθέσεις οχι μόνο δικές μου αλλά και συγγενικών μου προσώπων. Νομίζω ότι λίγοι επιχειρηματίες σε αυτό τον τόπο μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο. Ότι δηλαδή έβαλαν ό,τι είχαν και δεν είχαν για να ζήσει το μαγαζί τους. Τα λέω όλα αυτά επειδή εσχάτως διαβάζω «τέρατα» και διαπιστώνω έναν αδιανόητο κανιβαλισμό εις βάρους μου. Καλώ τον οποιονδήποτε να του παρέχω οποιαδήποτε διευκόλυνση να διαπιστώσει το αληθές των λεγομένων μου. Ας έρθει ακόμα και ο ανώνυμος κομπλεξικός ενός blog που στο βωμό της ανέξοδης λασπολογίας ικανοποιεί τα πιο άγρια ένστικτά του.

Η οικονομική πολιτική που ακολουθησαν τα δύο μεγάλα κόμματα (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), τα τελευταία χρόνια, διέλυσαν την οικονομική ζωή της Ελλάδας πνίγοντας τα εισοδήματα των μικρομεσαίων στρωμάτων. Αποτέλεσμα; Οδήγησαν τον Τύπο όχι απλώς σε κρίση αλλά σε κραχ, σαν και αυτό της Αμερικής της δεκαετίας του ‘30. Μάλιστα θαυμάζω τους συναδέρφους και ανταγωνιστές μου που κρατιούνται ακόμα ζωντανοί, αλλά είμαι περίεργος να δω για πόσο θα αντέξουν τελικά. Το λέω με πλήρη επίγνωση των ευθυνών μου. Διότι, είχαμε παράλογους, απίστευτους για τους κανονικούς εργαζόμενους μισθούς και τεράστιο προσωπικό για αυτό που μπορούσαμε να παράγουμε. Ναι, ήταν μια φούσκα. Έχετε δίκιο. Η έκρηξη των media στη δεκαετία του ’90 οδήγησε σε σχιζοφρενικά κόστη όλους μας. Η ΙΜΑΚΟ έφτασε να έχει 550 υπαλλήλους και μισθολόγιο 15 εκ. ευρώ το χρόνο! Και μιλάμε για μια μικρομεσαία εταιρεία...
Αποδείχθηκε τελικά ότι η πραγματικότητα ήταν πιο σκληρή. Με το που έσκασε η κρίση το πρώτο πράγμα που έκοψε κάθε επιχείρηση ήταν η διαφήμιση ενώ πολλοί συμπατριώτες μας έκοψαν τα περιοδικά γιατί τα δύο και τα τρία ευρώ κατέληξαν να είναι πολυτέλεια. Φυσικά είχαμε και εμείς ευθύνες. Ως ύλη μιλάω...

Παρόλα αυτά αισθάνομαι πραγματικά περήφανος που διέθεσα ότι είχα και δεν είχα για την επιβίωση της ΙΜΑΚΟ. Πολλοί μου έλεγαν ότι είμαι μαλάκας αλλά προτίμησα να ακολουθήσω αυτούς που μου έλεγαν βάλ’ τα όλα, κέρδισε χρόνο όλα μπορεί να γυρίσουν. Δεν γύρισε τίποτα. Αντιθέτως το 2012 ξεκίνησε με εισπράξεις που δεν έφταναν ούτε στο 15% των εισπράξεων του 2009! Και δεν ήταν μόνο αυτό. Στην ΙΜΑΚΟ οφείλονται από πελάτες 7-8 εκ. ευρώ. Από ανθρώπους που δεν πλήρωσαν όσα όφειλαν, ποσό περίπου ίσο με αυτό που οφείλει σήμερα η ΙΜΑΚΟ στους πελάτες της. Ουδείς φυσικά ασχολήθηκε με αυτούς που μας εβαλαν τα φέσια γιατί προφανώς τα ονόματά τους δεν πουλούσαν στον Τύπο. Έτσι γίνεται πάντα. Ο γνωστός μαλάκας την πληρώνει. Οι ανώνυμοι αναφέρονται ως οι «καημένοι» που τους έπληξε η κρίση.

Επίσης, μεγάλη κουβέντα γίνεται για το αν το τέλος της ΙΜΑΚΟ οφείλεται στο τέλος του «lifestyle». Πολύ διασκεδαστικό το βρίσκω. Αν η Ελευθεροτυπία, το ALTER, ο «Κόσμος του Επενδυτή» και δεν ξέρω εγώ τι άλλο που προηγήθηκε ήταν lifestyle, τότε είμαι πολύ χαρούμενος για την επιρροή που είχα. Δυστυχώς όμως αυτά είναι γελοιότητες κάποιων κομπλεξικών ανθρώπων οι οποίοι δεν ενδιαφέρθηκαν για το lifestyle που οι ίδιοι ζούσαν, αλλά αντιθέτως ενδιαφέρθηκαν για τον μαλάκα, τον παλιάνθρωπο «βλάχο» που ήρθε από το Βόλο και έφτιαξε ξαφνικά συγκρότημα Τύπου. Με τρώει το χέρι μου, αλλά δεν θα γράψω για το ποιοι έχουν Porsche και τις κυκλοφορούν. Ή τέλος πάντων ποιοι σας δουλεύουν ψιλό γαζί με πρόσκαιρες ηθικολογίες. Το σίγουρο είναι ότι το δαιμονοποημένο «lifestyle» δεν μπορούσε να συμμετάσχει στη διπλοκή. Άντε το πολύ, πολύ να είχε πρώτο τραπέζι πίστα σε καμιά Βίσση και κανένα Ρουβά και να μην πλήρωνε τίποτα στο τέλος. Κι αυτό γιατί είτε το χάριζε ο καλλιτέχνης, είτε ο μαγαζάτορας που διαφημιζόταν δωρεάν στα έντυπα του εκάστοτε εκδότη. Δεν κάνει πολύ φθηνό για διαπλοκή; Βέβαια παρότι δημιούργησα τέσσερις ραδιοφωνικούς σταθμούς που παίζουν από βαριά λαϊκά μέχρι hip hop, συν, αν θυμάμαι καλά, 16 περιοδικά σαν και αυτά που έχει ο Λαμπράκης, ο Μπόμπολας, ο Λυμπέρης ή ο Φιλιππόπουλο, στο τέλος της μέρας ο υπεύθυνος της κατάστασης είμαι εγώ. Τι να πω. Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Νιονιό εννοώ...

Τον τελευταίο καιρό προσπάθησαν να εκποιήσω όσο, όσο -μέσα στην ανάγκη και την κρίση- περουσιακά στοιχεία στα οποία ο νόμος μου επέβαλλε να πληρώσω το αντίτιμο απ’ ευθείας στους εργαζομένους. Δαπάνησα εκατοντάδες ώρες για να κλείσω συμφωνίες έτσι ώστε να καλυφθεί το προσωπικό -όλοι αυτοί που δούλεψα μαζί τους. Όχι μόνο με αποζημιώσεις, αλλά και με νέες δουλειές, νέες θέσεις εργασίας σε άλλα γκρουπ. Έχουν ήδη γραφτεί στον Τύπο τα περισσότερα. Δυστυχώς τα «κοράκια» πρόλαβαν δικαστικά να ανασχέσουν αυτές τις αποφάσεις. Έφτασαν στο σημείο να μπουκάρουν για να πάρουν ότι υπήρχε κινητό και ακίνητο μέσα στο μαγαζί αγνοώντας στην πραγματικότητα ότι οποιαδήποτε εκποίηση περουσιακού στοιχείου της ΙΜΑΚΟ έπρεπε να πάει στους εργαζομένους και αν περίσσευε κάτι σε άλλους μιας και έχω ικανοποιήσει πλήρως τις υποχρεώσεις της ΙΜΑΚΟ προς το δημόσιο.

Αυτό που έχω να δηλώσω πια είναι ότι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση μέσα στην περιδίνηση της κρίσης, κατά βάση αισθάνομαι υπεύθυνος μόνο στους συνεργάτες μου. Τους ανθρώπους που δούλεψαν για να κρατήσουν την εταιρεία ζωντανή. Σε αυτούς που συμπαράσταθηκαν στις δυσκολότερες στιγμές της ΙΜΑΚΟ και έδωσαν ότι μπορούσαν για να μείνει το μαγαζί ανοιχτό. Οι εταρείες Τύπου στηρίζονται στους ανθρώπους τους, όχι αναγκαστικά σε όλους αλλά στους περισσότερους από αυτούς. Έστω κι αν η ΙΜΑΚΟ, όπως και εγώ προσωπικά, έχει πέσει ουκ ολίγες φορές θύμα «συνεργατών» που επωφελήθηκαν τα μέγιστα -για να το πω ευγενικά. Όμως ακόμα και αυτό είναι αποκελιστικά δική μου ευθύνη. Δική μου αποτυχία. Το να θέλεις να είσαι δημιουργικός δεν σου επιτρέπει σε καμία περίπτωση σαν επιχειρηματία να αγνοήσεις το καθημερινό οικονομικό γίγνεσθαι. Ας πούμε οι φωτογραφήσεις που κόστιζαν 3,5 εκ. ευρώ το χρόνο κοστίζουν σήμερα 500.000 ευρώ! Δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν για αυτό. Κανέναν πέρα από τον εαυτό μου. Πιστεύω ότι έκανα μια σειρά «ανακαλύψεων» που βοήθησαν πολύ κόσμο να μπει σε αυτή τη δουλειά, όμως, σε καμιά περίπτωση και δεν ζητάω από κανέναν να με συγχωρήσει για το ότι οικονομικά δεν τα κατάφερα, έστω κι αν η κρίση την οποία ζούμε θα φέρει σε αδιέξοδο το 70% των media στη χώρα μας.

Εκείνο που θέλω να πω για να κλείσω αυτό το κείμενο είναι ότι θέλω να προσφέρω στους εργαζομένους οποιονδήποτε τίτλο περιοδικού μπορεί να πωληθεί και οποιοδήποτε κινητό ή ακίνητο στοιχείο το οποίο μπορεί να τους αποφέρει αποζήμιωση για όλα όσα έχουν προσφέρει στην εταιρεία. Επίσης δηλώνω σε οποιοδήποτε τσογλάνι ισχυρίζεται ότι έχω λογαριασμούς στο εξωτερικό να το ψάξει, να το καταγγείλει και να το αναφέρει. Θα τον βοηθήσω να βρει την αλήθεια. Κουράστηκα να ακούω ψέματα και ασυναρτησίες.

Εγώ φαλήρισα προσωπικά. Δεν μου ανήκει τίποτα από αυτά που έχτισα έπειτα από 32 χρόνια δουλειάς. Ούτε σπίτια (ναι, μου τα παίρνουν), ούτε χρήματα. Δεν ψάχνω για κατανόηση γιατί ο Τύπος στην Ελλάδα έχει καταλήξει να είναι ανθρωποφαγικός. Αυτοί που χρωστάνε έξι μήνες στους εργαζομένους καταγγέλουν αυτούς που χρωστάνε τρεις. Δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα άλλο πέρα από το ότι λυπάμαι για το ότι δεν έχω καταφέρει μαζί με τα άλλα να ξεπληρώσω τους ανθρώπους που δούλευαν για μένα και πιστεύω ότι τα περουσιακά στοιχεία της εταρείας περισσεύουν για να γίνει αυτό. Δεν το χρωστάω μόνο σε αυτούς, αλλά και σε εμένα. Γιατί έμαθα ένα πράγμα από τον μακαρίτη τον πατέρα μου. Να είμαι αξιοπρεπής ακόμα και όταν όλοι θέλουν να με φάνε ζωντανό. Στη μνήμη του θα το παλέψω μέχρι τέλους.

Λένε συνήθως ότι δεν έχει σημασία αν πέσεις, σημασία έχει να μπορείς να ξανασηκωθείς. Ξέρω ότι αυτή είναι μια ωραία φράση, αλλά κομματάκι δύσκολη στην εφαρμογή της, ιδιαίτερα όταν ζεις σε καθεστώς κλινικής κατάθλιψης επί 12 μήνες. Όμως, αυτό είναι που θέλω να κάνω αυτή τη στιγμή αποζημιώνοντας όσους χάνουν από εμένα -χωρίς να σκέφτομαι αυτούς που μου έχουν κάνει τη ζημιά. Πλέον η μόνη δουλειά που έχω είναι αυτή της τηλεόρασης. Πριν βγω στον αέρα εδώ και 11 μήνες χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο μέσα στο καμαρίνι και μετά βγαίνω έξω χαζογελώντας. Κάποιοι το εκλαμβάνουν ως σταρχιδισμό. Δεν έχουν ιδέα τι νιώθω. Βλέπω μάλιστα ότι θέλουν να μου κόψουν και αυτή τη δουλειά, το μοναδικό πλέον εισόδημα για την οικογένεια και τα παιδιά μου. Αγνοούν ότι τα έσοδα από τις εκπομπές μου στον ALPHA πήγαν όλα στην ΙΜΑΚΟ. Ελέγξιμο και αυτό για όποιον θέλει.

Όμως, δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το συγκινησιακό, κλαψομούνικο στυλ που θα έλεγαν και τα φιλαράκια μου. Δεν μου πάει και δεν το έκανα ποτέ. Ξέρω θα ταλαιπωρηθώ για πολλά χρόνια, αλλά κάπου εδώ θα χρησιμοποιήσω τη χολιγουντιανή ατάκα ενός «λαϊκού» τύπου. «I’ll be back» έλεγε ο Άρνι, το ίδιο λέω και γω. Έτσι θέλω να πιστεύω. Μόνο που πια δεν θα είμαι τόσο αφελής...

Υ.Γ1: Για τον μαλάκα που έγραφε ότι έχω Bentley (σιγά μην έχω και ιδιωτικό αεροπλάνο), τι να πω... Ας έρθει να του τη χαρίσω.

Υ.Γ2: Αν ευχαριστώ κάποιον σε αυτές τις δύσκολες ώρες είναι τη γυναίκα μου που κάθεται σαν βράχος δίπλα μου. Όλοι σου λένε στα κρίσιμα ότι η υγεία μετράει και το να είμαστε καλά. Βέβαια όσοι ήταν στον Τιτανικό είχαν υγεία, τύχη δεν είχαν. Δεν γκρινιάζω, όμως, γιατί η ζωή μου φέρθηκε καλά. Μέχρι σήμερα... Άλλωστε, τι να πω εγώ όταν υπάρχουν πια πολλοί συνάνθρωποί μας που ζουν κάτω από το «μηδέν». Είναι η Ελλάδα του 2012. Κουράγιο...

Υ.Γ3: Πολύ διασκεδάζω με όλους αυτούς που για χρόνια δούλευαν στην ΙΜΑΚΟ, πληρωνόντουσαν πλουσιοπάροχα και φυσικά πριν από την ώρα τους και πλέον στάζουν χολή σε κάθε ευκαιρία. Είναι το καλύτερο μάθημα που μπορώ να πάρω για το μέλλον. Ειλικρινά τους ευχαριστώ.

Υ.Γ4: Πάτησα σχεδόν τα 60 αλλά επιμένω: Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Θα τα ξαναπούμε...

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Αγαπητοί σύντροφοι,
αυτό που εγώ κατ’ ελάχιστον βλέπω να ξεπροβάλει από την επικοινωνία μας,
είναι πως αφού εκθρέψαμε με τα ίδια μας τα χέρια το θεριό,
τώρα αναλωνόμαστε στο να βρούμε ποιανού το φαρμάκι θα είναι πιο δραστικό να το σκοτώσει.
Στο μερίδιο που μου αναλογεί, δεν με ενδιαφέρει ποιο θα είναι το φαρμάκι,
αρκεί να ψοφήσει το θηρίο.

Δεν διάβασα τίποτα που να είναι εντελώς λάθος ή έστω περιττό.
Όπως και να αντιλαμβάνεται ο καθένας μας τον εχθρό, με όποιο τρόπο και να βιώνει την καταχνιά,
το ζητούμενο είναι να ξέρουμε ποιοι και πως μας δουλεύουν
και να εξαντλήσει ο καθένας μας τις δυνατότητές του σε αυτή την κατεύθυνση.

Όσο και να έχει ακυρωθεί το Σύνταγμα αυτού του τόπου από τους ίδιους τους εντολοδόχους θεματοφύλακές του,
όσο και να λοιδορούνται σε καθημερινή βάση το Δίκαιο, η Λογική και το Πασιφανές,
όσο παρωχημένες ή μικροαστικού τύπου φαντάζουν σε ορισμένους οι επικλήσεις σε θεμελιώδεις αρχές και έννοιες σαν τις παραπάνω,
όταν ο άγνωστος συντάκτης του ακροτελεύτιου άρθρου του καταστατικού χάρτη τούτης της χώρας
επικαλείται τον Πατριωτισμό των Ελλήνων
δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να κλείνει το μάτι στις επόμενες γενιές
ψιθυρίζοντας στα αυτιά τους πως πρέπει να προνοούν από πριν για να μην τρέχουν και δε φτάνουν μετά,
κάτι που ο Πέτρος Κωστόπουλος δεν κατάλαβε ποτέ του
και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου (και) γι ‘ αυτόν να το πληρώσει.
Αυτό που δεν του είναι δυνατό να καταλάβει
είναι πως το λάθος του δεν ήταν κατά βάθος λογιστικό – επιχειρηματικό αλλά πηγαίνει πολύ πιο πίσω,
εκεί στη δεκαετία του ’80, όταν έβαζε κι’ εκείνος την πέτρα του
για να χτίσει τις γενιές των ελληνόπουλων που με την απάθεια και τον για-παρτη-μου-ισμό τους,
που μεταξύ πολλών άλλων εξέθρεψε και προήγαγε και ο ίδιος,
έχτισαν ένα γκλαμουράτο πύργο με δανεικά τραπουλόχαρτα
που τώρα πέφτει και τον πλακώνει από κάτω του.
Δυστυχώς ο Πέτρος ο Κωστόπουλος όπως χιλιάδες άλλοι σαν κι’ αυτόν
δείχνει ακόμα να μην έχει καταλάβει,
επιμένοντας να θέλει να κοιτάει το δάχτυλο και όχι αυτό που δείχνει.
Να μας γίνει μάθημα.

Ο πατέρας μου ο συγχωρεμένος μου έλεγε μεταξύ πολλών άλλων όταν ήμουνα μικρός,
ότι στην Ελλάδα οι μισοί Έλληνες πουλάνε λαχεία στους άλλους μισούς.
Εγώ με τη σειρά μου τώρα, όταν με ρωτάνε τα παιδιά μου γιατί φτάσαμε ως εδώ,
τους λέω ότι οι μισοί Έλληνες αδιαφόρησαν για τους άλλου μισούς
και όλοι μαζί για τον εαυτό του ο καθένας και για τον τόπο τους συνολικά.
Ακούγεται οξύμωρο το ότι οι μισοί παρτάκηδες αδιαφόρησαν για τους εαυτούς τους, το ξέρω,
αλλά όποιος έχει απορία, καλό είναι να διαβάσει Πέτρο Κωστόπουλο και θα καταλάβει.
Αν εν πάση περιπτώσει δεν καταλάβει,
τότε δεν πρόκειται να καταλάβει τίποτα, οπότε, χαμένος κόπος.

Ξεσηκωθείτε λοιπόν, οργανωθείτε, αντισταθείτε μας παροτρύνει ο υποπόδιος νηματοθέτης
και έρχομαι με τη σειρά μου να συμπληρώσω με μια ερώτηση.
Σε τι ακριβώς να τα κάνουμε όλα αυτά;
Έχουμε επιτέλους καταλάβει;

Για να ανατρέψουμε την παρούσα συγκυρία μπορεί να χρειαστούν 2-3, μπορεί και 10 χρόνια
ή μπορεί και σ΄ένα μήνα να τους πάρουμε αμπάριζα και ν’ αρχίσουμε να ισιώνουμε το τιμόνι.
Κανείς δεν ξέρει.
Αυτό που σίγουρα ξέρω όμως, είναι ότι για να μην ξαναγυρίσουμε πάλι στα ίδια
χρειάζεται δουλειά για τουλάχιστον 2-3 γενιές.

Έχουμε ψυχή ωρέ;;


Υ.Γ.
Ride a Woman
Η εκτίμηση είναι αμοιβαία.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

"Δυστυχιά του, ω δυστυχιά του,

Οποιανού θέλει βρεθεί

Στο μαχαίρι σου αποκάτου

Και σ’ εκείνο αντισταθεί".

(YMNOΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΙΧΟΣ 31)





H φλόγα θα ανάψει ....

και θα γίνει πυρκαγιά

και θα κάψει και τους ξένους γύπες

και τα ντόπια πουλημένα τομάρια

πούχουν για θεό το χρήμα

και ξεπουλάνε ακόμα και την ψυχή τους στον διάολο .......

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Tο ευκολο ειναι οταν υπαρχει ελλειψη επιχειρηματικης προσαρμογης στα νεα δεδομενα της εποχης να ριχνουμε ολα τα δεινα στις εκαστοτε πολιτικες ηγεσιες.
Φυσικα τα κομματα εχουν τεραστιες ευθυνες(οπως και οι πολιτες) οπου αντι για κρατος εχουμε φτιαξει ενα εκτρωμα με απιστευτη γραφειοκρατια και διαφθορα.
Νομοι που αλλαζουν συνεχως, φορολογικο συστημα απαρχαιωμενο και ανεπαρκες τυπου Ουγκαντας,γενικως δεν ξερεις τι σου ξημερωνει....
Συνεπεια ολων αυτων(και χιλια δυο ακομη) καθιστα οποιαδηποτε επειχειρηματικη δραστηριοτητα προβληματικη ακομη και εν τη γεννεσει της προσπαθειας.
Ομως αγαπητε Κε Κωστοπουλε ουτε το Πασοκ ουτε η Ν.Δ φταιει για την ΙΜΑΚΟ. Η κριση στον εντυπο τυπο ειναι διεθνης κυριως λογω διαδικτυου.
Αρκει ενα κλικ στην μηχανη αναζητησης και τα παντα ειναι δωρεαν,αποψεις,θεσεις,ενημερωση,lifestyle,κουτσομπολια,φωτογραφιες κλπ κλπ.
Ποιος ο λογος λοιπον ν'αγορασει κανεις τα περιοδικα σας?

Οσοι γνωριζουν να διαβαζουν πισω απο τα νουμερα ηταν εμφανες απο το 2008 οτι ο Αρμαγεδων βρισκοταν προ των πυλων κυριως σε χωρες του Νοτου.
Οι περισσοτεροι επιχειρηματιες οχυρωθηκαν εγκαιρως, προτιμησαν να κλεισουν επιχειρησεις, χωρις να διακινδυνευσουν να χασουν περιουσιες και χρηματα,
παρα λιγο μονο απο το γοητρο και την αλλαζονεια τους.
Μια στρατηγικη επιχειρηματικη υποχωρηση,χωρις ιδιαιτερες κεφαλαιακες απωλειες, μονο κερδη θ'αποφερει μολις ο κυκλος της υφεσης κλεισει.
Τα κεφαλαια νομιμως τοποθετηθηκαν σε τραπεζες του εξωτερικου και σε λογαριασμους συνδεδεμενους με διεθνεις ηλεκτρονικες πλατφορμες χρηματοοικονομικων προιοντων.
Ουτως η αλλως, trading και παραγωγα προσφερουν απιστευτα κερδη στις οικονομικες κρισεις σε εξαιρετικα συντομο χρονικο διαστημα.
Δεν εχουν κανενα λογο να βιαστουν να ξαναστησουν καινουργιες επιχειρησεις,ο χρονος και η εξαθλιωση των πολλων,ειτε με ευρω ειτε με δραχμη,
σιγουρα λειτουργει υπερ τους. Αυτο ειναι το μονο σιγουρο.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

ναι σε όλα σύντροφε!
εκτος απο την ψυχή , χρειαζόμαστε και την φρόνηση
να μάθουμε - επιτέλους - από τα λάθη μας
να καταλάβουμε πως μόνο αν προτάξουμε το¨"εμείς" απο το "εγώ" θα δημιουργήσουμε τις κοινωνικές συνθήκες για μια πραγματική επανά-σταση
να ψάχνουμε κάθε στιγμή, σε κάθε φάση,αυτό το "εμείς" , να συνηθίσουμε να σκεφτόμαστε σαν"εμεϊς"

και τότε , να είσαι σίγουρος, πως απο την κοινωνία του "εμείς" θα ξεπηδήσουν πηγαία και οι ηγέτες του "εμείς" , η πολιτική πρακτική και εκπροσώπηση του "εμεϊς"

..για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ...

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Ευτυχώς οι αγκυλώσεις τους παρελθόντος τελειώνουν. Πάει η Ελλάδα της τεμπελιάς και της διαμαρτυρίας που ξέρατε. Ο τόπος χρειάζεται αλλαγή ώστε να μην επιστρέψουμε στα παλαιά κακά «κεκτημένα δικαιώματα» εργαζομένων, ανέργων και λοιπών συντεχνιών που πλήγωσαν θανάσιμα την οικονομία μας και την συντηρούν οι ξένοι μας με τις τεχνητές αναπνοές τους.
Κάτι πρέπει να κάνουμε. Φταίμε όλοι για τα χάλια της οικονομίας μας. Πρέπει να αλλάξουμε ως άνθρωποι αλλά και φυσιογνωμικά.

Ας αναγνωρίσουμε λοιπόν το δικαίωμα στους αστυνομικούς, αν θέλουν να χρησιμοποιούν όση βία θέλουν χωρίς να απαιτείται να λογοδοτήσουν άμεσα για όση παραπάνω χρησιμοποιήσουν (δε συμβαίνει συνήθως μωρέ...).

Να μπορεί π.χ. αν θέλει η αστυνομία να σπάσει στο ξύλο κάποιον άνεργο αν διαμαρτύρεται αλλά να μην πάει αυτόφωρο ο μπάτσος. Ας δικαστεί σε 5 – 10 ή 20 χρόνια.
Να τελειώσουμε επιτέλους με τις διαμαρτυρίες των βολεμένων συντεχνιών των ανέργων των συνταξιούχων και άλλων τεμπέληδων.

Αθήνα
Κατάργηση της αυτόφωρης διαδικασίας για ένστολους σε ώρα υπηρεσίας καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας λόγο για «επίσημη εισαγωγή καθεστώτος ατιμωρησίας την ώρα που οργιάζει η αστυνομική βία».

Πρόκειται για το άρθρο 20 του νομοσχεδίου για την εισαγωγή ένοπλων φρουρών σε εμπορικά πλοία. Το άρθρο προβλέπει πως για τα αδικήματα που διώκονται κατ' έγκληση και φέρεται ότι διαπράχθηκαν από αστυνομικό, λιμενικό ή πυροσβεστικό υπάλληλο κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και εξαιτίας αυτών δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις των 275, 409-413 και 417-429 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Πηγή: in.gr - Προκλητική κατάργηση του αυτόφωρου για ένστολους σε υπηρεσία καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ - Ειδήσεις - Ελλάδα



Πάρτε και λίγη δημοκρατία ακόμη.

 

Όχι, λάθος φίλε μου, δεν συγχέω τις προσωπικές μου επιθυμίες με την κοινωνική πραγματικότητα και τον συσχετισμό των δυνάμεων, εσωτερικό ή διεθνή. Η κομμουνιστική αριστερά αποτελεί μια μικρή μειοψηφία, κι όσες φορές μια μειοψηφία προσπάθησε δια της βίας να επιβάλλει τις απόψεις της στην πλειοψηφία, όλοι γνωρίζουμε την κατάληξη. Αυτή η παραδοχή δεν σημαίνει εγκατάλειψη της σοσιαλιστικής προοπτικής. Προβάλλουμε τις ιδέες μας αλλά η υλοποίηση τους θα ξεκινήσει όταν οι πολλοί πειστούν για τη ορθότητά τους. Μπορεί αύριο, μπορεί σε δέκα χρόνια, ίσως όμως και ποτέ…

Προς το παρόν, μιλώ για μια δημοκρατική επανάσταση. Αστικοδημοκρατική αν προτιμάς. Νομίζω πως αυτό το κράτος σάπισε πια και χρειάζεται επαναθεμελίωση. Δεν είναι μόνο τα κόμματα κι οι πολιτικοί που συγκεντρώνουν την δίκαιη αγανάκτηση, τίποτα δεν λειτουργεί σωστά. Η δικαιοσύνη; Η τοπική αυτοδιοίκηση; Η αστυνομία; Η εφορία; Το εκπαιδευτικό σύστημα; Η εκκλησία; Ο συνδικαλισμός; Δεν ξέρω, ίσως είμαι υπερβολικός και τα βλέπω όλα μαύρα, αλλά αν διαφωνείς, το συζητάμε.

Πιστεύω λοιπόν ότι η σήψη έχει προχωρήσει τόσο που η κατάσταση δεν διορθώνεται με ημίμετρα. Οι παλιές δομές πρέπει να σαρωθούν και να αντικατασταθούν με νέους θεσμούς που θα τους επανδρώσουν καινούργια πρόσωπα. Το σημαντικό κατ’ εμέ είναι αυτή η ριζική κι αναγκαία αλλαγή να μην επιβληθεί άνωθεν και κυρίως έξωθεν, αλλά να πραγματοποιηθεί με τη δική μας συμμετοχή και γνώμη. Αντί να περιμένουμε ένα σχέδιο Μάρσαλ ή το Μνημόνιο Νο 13, να επεξεργαστούμε το δικό μας σχέδιο ανόρθωσης με βάση τις ανάγκες των πολιτών και όχι των αγορών.

 

Δε νομίζω ότι για τον ολοκληρωτισμο και τα υπολοιπα το θεμα ηταν αν είχαν πλειοψηφία η μειοψηφία. Ετσι κι αλλιως δεν εκαναν ποτε εκλογες και αν εκαναν ηταν εντος επιτροπων οι οποιες "δημοκρατικοτατα" εβγαζαν ομοφωνία.
Το προβλημα του υπαρκτου νομίζω οτι ηταν δομικό. Δηλαδη πασχει και η ίδια η δομη , η ίδια η ιδέα αν θέλεις καθως δεν λαμβάνει υποψιν παράγοντες καθόλα ανθρωπινους.

Δεν διαφωνώ αλλα η πιο πάνω παράγραφος μου κάννει περισσοτερο σε "επανίδρυση" Σου θυμιζει κατι; Εμένα ναι. Μου θυμίζει εναν καλων προθέσεων ανόητο ανιψιό ενος πολύ αξιου θειου. Οταν ο εν λογω ανιψιός μιλούσε για "επανίδρυση" προφανως δεν ειχε την παραμικρη ιδεα για το ποσο δυσκολο , ειναι κατι τετοιο. Ελεγε λογια του αερα δηλαδη.

Εδω τωρα μιλας για επανάσταση

Καταρχην το σχεδιο Μαρσαλ μπορει να ηταν ενα σχεδιο επικυριαρχιας της Ευρωπης απο τους Αμερικανους αλλλα τουλαχιστον αυτοι πληρωναν. Εφεραν στην Ευρωπη πολυ χρημα
Κατα τα αλλα νομίζω πως η βασικη αναγκη των πολιτών ειναι τα λεφτα , τα οποια εχουν οι αγορες ,(καλως η κακως , σε προλαβαινω) και αυτες με τη σειρα τους ,πρωτα θα κοιταξουν τα κερδη τους , δηλ τις δικές τους αναγκες και μετα τις αναγκες οποιονδηποτε αλλων. Σκατα δηλαδη. Γι αυτο σου λεω, το θεμα ειναι πως θα βγαλουμε δικα μας λεφτα ωστε να τις εχουμε αναγκη ολο και λιγοτερο.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Παρατηρώντας κανείς από τα Αριστερά πάντα, την απεργία των εργατών στην Χαλυβουργία,διαπιστώνει την έλλειψη ταξικής συνείδησης στους εργασιακούς χώρους καθώς και την παντελή απουσία της λογικής της Κομμούνας.

Θα είδατε την παρουσία της Χρυσής Αυγής στο εργοστάσιο, την επικοινωνία αυτής της δράσης και την προσπάθεια αποπροσανατολισμού του εργατικού κόσμου με σκοπό να εκμεταλλευτεί την απεργία επικοινωνιακά προς όφελος της.

Η παραπάνω δράση των φασιστών είναι απόλυτα φυσιολογική κι αναμενόμενη για όσους παρατηρούν το φαινόμενο και την άνοδο τους.

Η αριστερά τόσο στην πολυσυλλεκτική της έκδοση, όσο και στο ακόμα «σταλινικό» ΚΚΕ αδυνατεί τελικά να σκεφτεί κομμουνιστικά και να δράσει συλλογικά.

Από το ΕΑΜ και μετά η αριστερά αποκόπηκε από το εργατικό κίνημα, που είχε έντονα αναπτυχθεί την δεκαετία του 30, και πήρε σταδιακά τη μορφή ενός πατριωτικού απελευθερωτικού μετώπου μεν, με αρκετά εθνικιστικά χαρακτηριστικά και νοοτροπία δικτατορικής καθοδήγησης των μελών της δε...

Μετά την διάσπαση του 68, ένα καινούριο φρούτο ανέτειλε, η λεγόμενη ανανεωτική κομμουνιστική αριστερά η οποία, ενώ θα μπορούσε να προσφέρει πολλά, δυστυχώς εγκλωβίστηκε στην αγωνία της να μην κατηγορηθεί ως η ουρά του ΚΚΕ κι έτσι κατέληξε να αποκόψει κάθε ουσιαστικό δεσμό με το εργατικό κομμουνιστικό κίνημα, χωρίς να εργαστεί πάνω στις ιδέες της κομμούνας, και συνέβαλε τελικά να ταυτιστεί η έννοια του κομμουνισμού με το ΚΚΕ.

Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι και το ότι αγκιστρώθηκε στην ιδέα του ευρωπαϊσμού σε τέτοιο βαθμό που δεν μπόρεσε να διακρίνει την επικινδυνότητα της συνθήκης του Μάαστριχ, που ορθά σε αυτήν την περίπτωση το ΚΚΕ είχε διακρίνει, και την ψήφισε θεωρώντας πως πράττει με αριστερή ανεξάρτητη από το ΚΚΕ συνείδηση.

Το ΚΚΕ από την άλλη μεριά βαθιά συντηρητικό κι εγκλωβισμένο στην πρώην Σοβιετική μανούλα έχασε τη δυνατότητα να παίξει ένα ρόλο κινηματικό μέσα στην εργατική τάξη, απομονώθηκε από τους τόπους παραγωγής κι αρκέστηκε στο να ελέγχει τρεις- τέσσερις πιάτσες, έτσι, για να κάνει την επαναστατική του γυμναστική, χωρίς όμως να προωθεί τη ρήξη και την ανατροπή του υπάρχοντος σάπιου αστικού κοινοβουλευτισμού.

Από τη μεταπολίτευση και μετά οι δύο αυτές πολιτικές της αριστεράς - ως κοινοβουλευτικοί ή όχι μηχανισμοί- βρήκαν έδαφος για οργάνωση και δράση κατά κύριο λόγο στο δημόσιο τομέα.

Εκεί αναπτύχθηκε και το δημοσιοϋπαλληλικό συνδικαλιστικό κίνημα που, μαζί με την άνθιση των πράσινων φρουρών του Ανδρέα, πίεσαν και διεπλάκησαν με το πολιτικό σύστημα ώστε να τους δωρίσει προνόμια που οι εργάτες του ιδιωτικού τομέα ούτε στα βαθύτερα όνειρα τους δεν φαντάζονταν ότι θα μπορούσαν να τα έχουν ποτέ. Και οι δύο εγκατέλειψαν τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που ζει συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα όχι τώρα με την κρίση αλλά εδώ και τριάντα χρόνια τουλάχιστον. Αυτό συντέλεσε και στη δημιουργία δύο «στρατοπέδων» εργαζομένων, αυτών των «προνομιούχων του δημοσίου» και των «σκλάβων» του ιδιωτικού... Πως λοιπόν να μπορέσει να υπάρξει η όποια αλληλεγγύη ανάμεσα τους και τότε και τώρα;..

Από την άλλη μεριά η ύπαρξη ενός σοβαρού αναρχικού-εργατικού κινήματος στην Ελλάδα αποτελεί όνειρο θερινής νυχτός.

Το αναρχικό κίνημα αποτελείται ως επί το πλείστον από καμένους εγκέφαλους με παντελή απουσία ιδεολογικής κατεύθυνσης και φασίζουσας νοοτροπίας που έφτασε στο σημείο να διεκδικεί μερίδιο από τα καμμένα των διαδηλώσεων φοβούμενο μην του πάρει την πρωτιά το παρακράτος.

Με βάση τα παραπάνω είναι απόλυτα φυσιολογικό να μπουκάρουν οι φασίστες σε χώρους απεργίας κι όχι μόνο να μην τους παίρνουν με τις πέτρες αλλά να αποκτούν και τη συμπάθεια μερικών καθώς και να στρατολογούν καινούργια μέλη.

Γιατί οι Εθνικοσοσιαλιστές είναι κίνημα.

Η Αριστερά είναι καθεστώς.

Εκατό και κάτι μέρες απεργίας προκαλεί τη συμπάθεια και τη συμπόνοια της κοινωνίας αλλά δεν βοηθά στην κατανόηση της εργατικής κινηματικής διαδικασίας και δεν δίνει διέξοδο στην κόπωση που προκαλεί μία απεργία διαρκείας στους μετέχοντες...

Η εργατική δράση είναι συγκεκριμένη σε τέτοια περίπτωση.

Δεν απεργοί σταματώντας την εργασία σου, απλά καταλαμβάνεις το εργοστάσιο, βάζεις μπροστά τις μηχανές, δημιουργείς μια ισχυρή περιφρούρηση και παίρνεις την παραγωγή στα χέρια σου.

Παράγεις εργατικό χάλυβα, μοιράζεσαι τα κέρδη με την κοινότητα, αναπτύσεις δίκτυο παιδείας και πολιτισμού για τα μέλη της κοινότητας των εργατών, επικοινωνείς την κομμούνα σου με άλλους χώρους εργασίας κι απεργίας όπως η ΔΩΔΩΝΗ πχ η οποία με τη σειρά της διαμορφώνει τη δική της κομμούνα και ξεκινάει να παράγει εργατικό γιαούρτι σε τιμή που το ξεπουλάει σε χρόνο ρεκόρ και παίρνει μαζί της και την κοινωνία.

Κάπως έτσι στήνεται ένα εργατικό κίνημα.

Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε πήξει στους αριστερούς αλλά δεν έχουμε κομμουνιστές.

Και όταν δεν έχουμε κομμουνιστές και κομμούνες σε περιόδους κρίσης θα αλωνίζουν οι φασίστες.

Το αισιόδοξο είναι πως παρά την διαπίστωση ότι η νοοτροπία, η ηθική, ο πολιτισμός, η πολιτική σκέψη των εθνικοσοσιαλιστών έχει μολύνει μέρος της κοινωνίας - έκφανση αυτής της μόλυνσης είναι και η εμφάνιση πολλών που γκαρίζουν με σημαίες στα χέρια για «κλέφτες πολιτικούς», χωρίς όμως να προτείνουν λύσεις, καθώς τα αρρωστημένα μυαλά τους το μόνο που έχουν πλέον στη λογική τους είναι η μούντζα και η εικόνα γηπέδου που επεκτείνεται ως επιδημία - , υπάρχουν υγιώς σκεπτόμενοι σύντροφοι που κατανοούν την αναγκαιότητα της ανάπτυξης ενός κομμουνιστικού κινήματος όπου τα μέσα παραγωγής θα περιέλθουν στα χέρια των εργατών της γης και της βιομηχανίας.

Θα προλάβουν αρκετοί καλοθελητές να λοιδωρήσουν την αναγκαιότητα της Κομμούνας για την οριστική έξοδο από την κρίση του καπιταλισμού. Θα μας πουν πώς θα γίνουμε Σοβιετία και άλλα τέτοια γνωστά και θα αγκαλιάσουν τους λαοπλάνους φασίστες.

Όμως οι κομμουνιστές είναι εδώ, ελάχιστοι προς το παρόν αλλά συνειδητοποιημένοι και έτοιμοι για αγώνα.

Αν δεν ανθίσει ένα κομμουνιστικό κίνημα αυτοδιαχειριζόμενο, ταξικό, δημοκρατικό, με δημιουργική δράση, οι φασίστες θα αλωνίσουν τις ζωές μας. Και τότε θα είναι αργά.

Η άνοδος του φασισμού δεν είναι απλά ένα φαινόμενο που περικλείεται μόνο γύρω από τον Άγιο Παντελεήμονα μη αφορώντας εκείνον που δεν κατοικεί στην περιοχή.

Η άνοδος του φασισμού διαβρώνει και συντηρητικοποεί τις συνειδήσεις του εργατικού κόσμου συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια. Ο φασίστας δεν είναι απαραίτητο να είναι ψηφοφόρος της Χρύσης Αυγής, αρκεί να μισήσει τον Πακιστανό στα φανάρια και ο σπόρος έχει φυτευτεί.

Το πολιτικό μας σύστημα ευνόησε την άνοδο του φασισμού και σίγουρα θα κληθεί να τον αντιμετωπίσει γιατί αυτή η άνοδος θα στραφεί εναντίον του. Γιατί ο φασισμός όπως και η Κομμούνα δεν αναγνωρίζουν τον κοινοβουλευτισμό ως σύστημα αναγκαίο. Θα συμπεράνει με ευκολία κανείς πως αφού και τα δύο αυτά συστήματα σκέψης δεν πιστεύουν στον κοινοβουλευτισμό, άρα δεν πιστεύουν ούτε και στην δημοκρατία.

Στην περίπτωση του φασιστικού κινήματος αυτό είναι αληθές και ιστορικά αποδεδειγμένο.

Στην περίπτωση όμως που έχουμε να κάνουμε με σκεπτόμενους κομμουνιστές κι οργανωμένες κομμούνες, η δημοκρατία ενισχύεται μέσα από την συνείδηση της αυτοδιαχείρισης, της αλληλεγγύης, της οργάνωσης ενός συστήματος χωρίς αφεντικά , όχι όμως και χωρίς πλούτο. Γιατί ο πλούτος ανήκει στην κομμούνα που τον παράγει και τον διαχειρίζεται και μοιράζεται σε ίσα μερίδια στον καθένα που συμμετέχει. Ουτοπικό; Όχι βέβαια. Μέχρι την Ισπανία να ταξιδέψει κανείς θα ανταμώσει την Μαριναλέντα, μια περιοχή πρότυπο αυτοδιαχείρισης που λειτουργεί μέσα σε ένα κράτος με 25% ανεργία, έτοιμο να καταρρεύσει όπως και η ψωροκώσταινα. Κι όμως εκεί δεν υπάρχει ανεργία, δεν υπάρχει κρίση, δεν υπάρχει εγκληματικότητα, δεν υπάρχει αστυνομία, η δημοκρατία λειτουργεί και ο πλούτος έχει διανεμηθεί στους κατοίκους και τον ορίζουν οι ίδιοι. Εξαγάγουν τα προϊόντα τους και διαμορφώνουν το οικονομικό τους ισοζύγιο χωρίς να έχουν ανάγκη το εθνικό ισοζύγιο. Δείτε την κομμουνιστική ουτοπία να παίρνει σάρκα και οστά εδώ [ame=http://vimeo.com/16501735]Μαριναλέντα, η Γη της Ουτοπίας on Vimeo[/ame]

Ο καπιταλισμός τρώει τις σάρκες μας πλέον, το σύστημα της μεταπολίτευσης καταρρέει, ο υπάρχων κοινοβουλευτισμός αποδείχθηκε fake δημοκρατία, οι συνεχείς αναλύσεις για το ποιος φταίει καταντούν πλέον κουραστικές κι αποπροσανατολίζουν από κάθε νέα σκέψη αλλά και δράση.

Είναι απλό να είσαι κομμουνιστής. Αντί να αγοράσεις τρόφιμα και να τα δώσεις στους παπάδες και το ΣΚΑΙ να τα μοιράσουν, χτύπα την πόρτα του γείτονα, ρώτησε τον αν χρειάζεται κάποια βοήθεια, ανέπτυξε μια προσωπική σχέση μαζί του και δώσε του αυτό που εσύ δε χρειάζεσαι και το χρειάζεται εκείνος. Κι εκείνος θα σου δώσει κάτι που δε χρειάζεται και μπορεί να το χρειάζεσαι εσύ, είτε υλικό, είτε ηθικό, είτε πνευματικό...

Είναι απλό να είσαι φασίστας. Αντί να δείξεις αλληλεγγύη φτύσε στα μούτρα τον Αλβανό που μένει δίπλα σου και μετά μπες στη μάχη ποιος θα δείρει πιο δυνατά τον άλλον...

Τι θέλουμε τελικά; Προς τα που βλέπουμε τις ζωές μας; Αυτό είναι το ερώτημα...

Iagos