ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Η εξουσια αφομειωνει και εξαφανιζει καθετι που μπορει να της κλεψει αυτο που απεγνωσμενα και ανεντιμα διεκδικει.......την εξουσια, απαγορευοντας στους ανθρωπους να εχουν κριτικη σκεψη και να αποφασιζουν οι ιδιοι για τη μοιρα τους.

Σε ευχαριστουμε για το υπεροχο αρθρο

 

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ Συγγραφέα, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς


Η γλώσσα των αληθινών αριθμών


Σύμφωνα με την ειδική διεθνή εταιρεία συμβούλων δανειοδοτήσεων TFMA, τα 8 δισεκατομμύρια ευρώ της επόμενης δόσης, για την οποία μας εκβιάζουν, θα διανεμηθούν ως εξής: 19% θα πάνε στο ελληνικό Δημόσιο, 23% σε έλληνες κατόχους ομολόγων, κύρια ελληνικές τράπεζες, 18% στην ΕΚΤ.

Τέλος, το υπόλοιπο 40% θα πάει σε αλλοδαπούς επενδυτές, κύρια σε γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα βρίσκεται εκβιαζόμενη για μια δόση δανείων τα οποία κατά το 81% θα επιστραφούν ως τοκοχρεολύσια στους δανειστές, ενώ το ελληνικό Δημόσιο θα λάβει το 19%. Πρόκειται για τον πλήρη παραλογισμό: μας εκβιάζουν οι δανειστές μας που θα λάβουν τα 4/5, αντί να τους «εκβιάζουμε» εμείς που θα τους τα δώσουμε μόλις τα λάβουμε! Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν τα δύο τελευταία έτη. Το 2009 και το 2010 το 86,4% των δανείων που έχουμε λάβει χρησιμοποιήθηκαν για πληρωμή τοκοχρεολυσίων.

Η τρέλα δεν είναι μόνο ότι πληρώνουμε χρέη που δεν είναι όλα νόμιμα, αλλά ότι μας εκβιάζουν προκειμένου να «αποκτήσουμε» τη δυνατότητα αποπληρωμής τους! Δίνουμε κυριαρχία. Ευνουχίζουμε κανόνες δημοκρατίας. Πήγαμε σε βαθιά ύφεση. Ενα εκατομμύριο άνεργοι. Και όλα αυτά για να έχουμε «το δικαίωμα» να τους πληρώνουμε δανειζόμενοι με βαρείς όρους.

Η ακολουθούμενη από Βερολίνο και Βρυξέλλες τακτική είναι η ίδια με εκείνη που ασκήθηκε απέναντι στη νικημένη Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε, οι Γάλλοι και άλλοι σύμμαχοί τους, σε αντίθεση με τις αντιλήψεις των ΗΠΑ, επεδίωξαν να τιμωρήσουν και να πειθαρχήσουν τη Γερμανία με μέτρα που την οδήγησαν σε μεγάλη ανεργία, ύφεση και υπερχρέωση. Οι αποζημιώσεις που υποχρεώθηκε η Γερμανία να πληρώσει για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονταν σε 325 σημερινά δισεκατομμύρια ευρώ. Η αποπληρωμή τους τέλειωσε μόλις το 2010! Το χρέος αυτό, αποτέλεσε σημαντική αιτία υπονόμευσης της δημοκρατίας στη Γερμανία και επέτρεψε την κυριαρχία του ναζισμού.

Οι Αμερικάνοι, όπως και οι Γάλλοι, διδάχθηκαν από τη λάθος αντιμετώπιση της Γερμανίας και γι' αυτό μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αντί να επιλέξουν την ουσιαστική διάλυση της Γερμανίας, όπως ήταν η αρχική τους σκέψη, στήριξαν τελικά τη σταθερότητά της συμβάλλοντας στο «οικονομικό θαύμα» της Γερμανίας. Η διαφορά συμπεριφοράς των νικητών ανάμεσα στον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ότι είχαν, πλέον, αντιληφθεί ότι η λύση δεν ήταν η τιμωρία, δεν ήταν η πειθάρχηση της Γερμανίας με εξοντωτικά μέτρα, αλλά η ενσωμάτωσή της σε ένα συνολικότερο σύστημα. Η ανάγκη υποστήριξης της ανάπτυξή της. Το συμπέρασμα που εξήγαγαν, ότι για τα λάθη της ηγεσίας της Γερμανίας, ορθότερα για τα εγκλήματά της, δεν έπρεπε να τιμωρηθεί ο γερμανικός λαός ως σύνολο, αλλά κύρια οι ηγέτες της.

Σε αντίθεση, όμως, με ό,τι θετικό συνέβη για τη Γερμανία μετά το 1945, παρά τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε, η Γερμανία απαιτεί σήμερα τη συλλογική τιμωρία του ελληνικού λαού, ενώ διευκολύνεται στα αυτοκρατορικά της σχέδια από την ηγεσία της χώρας που ευθύνεται για ό,τι συνέβη. Αυτό δείχνει ότι οι ελίτ της Γερμανίας, εγκλωβισμένες σε έναν βαθύ οικονομικό εθνικισμό έχουν πλήρως τυφλωθεί και δεν έχουν διδαχτεί ούτε καν από την ίδια την Ιστορία.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

ΕΛΛΗΝΙΚΟ PSI

Βρισκω πολυ ευστοχη την παρακατω προταση που αλιευσα απο οικονομικο φορουμ.
Λυνει τα περισσοτερα προβληματα και εχει τις λιγοτερες αδυναμιες.


"Ανταλλαγή των ομολόγων με νέα 30-ετη σε τιμή αγοράς (όποιος τα απέκτησε στη δημοπρασία τα ανταλλάσσει στο 100,
οι υπόλοιποι στην τιμή που τα απέκτησαν στη δευτερογενή) με επιτόκιο ΕΚΤ + 1% και η οποία θα περιλαμβάνει και την ΕΚΤ.
Το κούρεμα που θα γίνει θα είναι ότι για τα επόμενα 3 χρόνια δε θα πληρωθούν τόκοι
ενώ παράλληλα απο την ίδια την ανταλλαγή πιθανότατα θα προκύψει και ελάφρυνση γύρω στα 40 δις €.
Οι τράπεζες θα κάνουν τις προβλέψεις τους για τα επόμενα 3 χρόνια,
θα υπολογίσουν με βάση το 30-ετες bund το NPV τους
και μετά θα έχουν ισχυρό ενεργητικό για χρήση του χωρίς haircut για παροχή ρευστότητας.
Παράλληλα, η ΕΚΤ θα πρέπει να κάνει rebate τους τόκους άνω του επιτοκίου χρηματοδότησης για τα ομόλογα που κατέχει.

Το δημόσιο θα αποφύγει την πληρωμή τόκων για 3 χρόνια απελευθερώνοντας ένα κονδύλι γύρω στο 3-4%
του ΑΕΠ για επενδύσεις και στήριξη της οικονομίας ενώ στη συνέχεια οι ανάγκες για τόκους θα είναι περίπου στα 10 δις €
ενώ δε θα απαιτηθεί στήριξη στις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία για τα κουρέματα στα ομόλογα."

 

Η νέα γλώσσα της εξουσίας: μια πλημμυρίδα ευφημισμών


«Το δικό του πόλεμο έχει αρχίσει στη Γαλλία ο Φρανκ Λεπάζ, που είναι κάτι ανάμεσα σε θεατρίνο και λαϊκό παιδαγωγό: τον πόλεμο των λέξεων. Οταν οι απολύσεις γίνονται «σχέδια για τη διάσωση της εργασίας», όταν οι τραπεζίτες μασκαρεύονται σε «συνεργάτες» μας από την ξύλινη γλώσσα της εξουσίας, τότε είναι βέβαιο πως χρειαζόμαστε επιτακτικά μια αποτοξίνωση από αυτήν.
Και αυτό ακριβώς κάνει εδώ και τέσσερα χρόνια ο Φρανκ Λεπάζ, μαζί με ένα τσούρμο όχι από σαλτιμπάγκους, αλλά από λαϊκούς παιδαγωγούς.

"Δουλέψαμε πολλά χρόνια στη λαϊκή εκπαίδευση, υποχρεωμένοι να εκπορνευόμαστε σε εκπαιδευτικά προγράμματα, προκειμένου να παίρνουμε επιδοτήσεις", λέει στο περιοδικό "Μπάστα". "Ωσπου αποφασίσαμε να τα βροντήξουμε και να κάνουμε αυτό που επιθυμούσαμε πάντα". Τι είναι αυτό; Ενα περιοδεύον εργαστήριο που έχει στόχο να αποτοξινώσει τον λαό από την ξύλινη γλώσσα της εξουσίας. "Λαϊκή εκπαίδευση θα πει να ανακτά κανείς την κριτική γλώσσα και να επινοεί τρόπους αντίστασης στη συμβιβασμένη γλώσσα», λέει ο Φρανκ Λεπάζ.

Παραδείγματα; Υπάρχουν πολλά. Εδώ και κάμποσο καιρό, ο καπιταλισμός έχει μετονομαστεί σε "ανάπτυξη", η κυριαρχία σε "συνεργασία", η εκμετάλλευση σε "διαχείριση ανθρώπινων πόρων". "Αυτήν ακριβώς τη γλώσσα πολεμάμε σήμερα", συνεχίζει ο Λεπάζ. "Επειδή δεν είναι ανώδυνη. Αλλάζει βαθιά τον τρόπο που σκεφτόμαστε".

"Τα τελευταία χρόνια, λέξεις έρχονται και παρέρχονται. Η εξουσία τις αλλάζει σαν πουκάμισα, ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης. Καθόλου τυχαία. Επειδή ακόμη και το παιχνίδι των λέξεων είναι ένας πόλεμος που εκφράζει σχέσεις ισχύος. Παλιά τους φτωχούς τους ξέραμε "φτωχούς". Σήμερα έχουν γίνει "λιγότερο προνομιούχοι", σαν να έχουν διατηρήσει μέσα στη φτώχεια τους έστω κάποια προνόμια που, όταν φτιάξουν τα πράγματα, τους περιμένουν στην επόμενη γωνία. Τους ανέργους τους ξέραμε "ανέργους". Σήμερα έχουν γίνει "απασχολήσιμοι", σαν να είναι δηλαδή η ανεργία τους μια κατάσταση προσωρινή, που από στιγμή σε στιγμή θα αλλάξει με την πρώτη ευκαιρία. Και οι γέροι δεν υπάρχουν πια. Εχουν γίνει "τρίτη ηλικία".

Στο βιβλίο τους "Το νέο πνεύμα του καπιταλισμού", οι κοινωνιολόγοι Λικ Μπολτανσκί και Ιβ Σιαπέλο παρουσιάζουν τις λέξεις που εμφανίζονται πιο συχνά στα εγχειρίδια της διοίκησης επιχειρήσεων. Πριν από 50 χρόνια ήταν η λέξη "ιεραρχία". Σήμερα αυτή η λέξη έχει εξαφανιστεί. Εχει αντικατασταθεί από άλλες: συμμετοχή, συναγωνισμός, συνεργασία. "Πρόκειται για πλημμυρίδα από ευφημισμούς", λέει ο παιδαγωγός Φιλίπ Μαρκ. "Αποδυναμώνουν μια κοινωνική πραγματικότητα για να μας την παρουσιάσουν λιγότερο βίαιη".

Οι τοκογλύφοι έγιναν "δανειστές". Και οι υπανάπτυκτες χώρες που ξέραμε έγιναν "αναπτυσσόμενες", αλλά παρ' όλη τη λεπτότητα του νέου όρου οι ανεπτυγμένες δεν έπαψαν να τις καταληστεύουν, αποκρύπτοντας πίσω από τον κομψό όρο "πλεονάσματα" το προϊόν της ληστείας τους. Οσο πιο πολύ θα αποτοξινώνονται οι άνθρωποι από την ξύλινη γλώσσα της εξουσίας τόσο πιο πολύ θα νιώθουν την ανάγκη να της αντισταθούν».

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ- «Νέα»

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Τζίτζικες και μέρμηγκες – ο κυρίαρχος μύθος
του Γ.Βαρουφάκη

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα του Νότου, τα τζιτζίκια ζούσαν ανέμελα σε μια συνομοσπονδία με μερμήγκια βόρειων χωρών τα οποία δούλευαν, δούλευαν και δούλευαν. Όσο η συνομοσπονδία τους αυτή πέρναγε μέρες καλοκαιριού, όλα πήγαιναν φίνα. Τα τζιτζίκια τραγούδαγαν και κορόιδευαν τα μερμήγκια αλλά και τα μερμήγκια που και που επισκέπτονταν τον Νότο για μερικές εβδομάδες ανεμελιάς στον ήλιο δίπλα στα τεμπέλικα τζιτζίκια.

Μια μέρα όμως, το καλοκαίρι της συνομοσπονδίας τους τελείωσε. Άγριοι, παγωμένοι άνεμοι άρχισαν να φυσούν από βορειοδυτική κατεύθυνση, αρχικά από την Wall Street και αργότερα από κάθε δυνατή κατεύθυνση. Τότε, τα τζιτζίκια του Νότου, ιδίως στην Ελλάδα, παραλίγο να ξεπαγιάσουν. Χωρίς τρόφιμα στις αποθήκες τους, χωρίς να έχουν προνοήσει για τις δύσκολες ημέρες του χειμώνα της συνομοσπονδίας τους, έτρεξαν στις πρωτεύουσες του Βορρά, με προτεταμένο το χέρι, ζητώντας από τα μερμήγκια αρωγή, αλληλεγγύη. Τα μερμήγκια, όπως είναι φυσικό, δίσταζαν να ανοίξουν τις αποθήκες με τα όλο κόπο συσσωρευμένα καλούδια τους. Δεν δίσταζαν ωστόσο από τσιγκουνιά αλλά από φόβο. Φόβο ότι αν αρχίσουν να ταΐζουν ανεξέλεγκτα τα πεινασμένα, άφρονα τζιτζίκια, ήταν πολύ πιθανόν αυτά να κάνουν πάλι τα ίδια: να συνεχίσουν να γλεντοκοπούν και, κάθε φορά που η κοιλιά τους είναι άδεια, να τρέχουν πάλι στα μερμήγκια να την γεμίσουν, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να αδειάσουν οι αποθήκες των μερμηγκιών και να πεινάσουν όλοι μαζί.

Να γιατί τα μερμήγκια ναι μεν δεν αρνήθηκαν στα τζιτζίκια συνδρομή αλλά απλά απαίτησαν από αυτά δείγματα γραφής ότι θα αλλάξουν. Θα γίνουν κι αυτά πιο... μερμήγκια. Όταν άκουγαν από τα χείλη των τζιτζικιών κουβέντες περί ευρωομολόγων, ενεργοποίηση της ΕΚΤ με στόχο την «ορθολογική διαχείριση του χρέους της ευρωζώνης» κλπ, αμέσως στύλωναν τα πόδια, σκεπτόμενα μέσα τους: «Πάλι τις αποθήκες μας έβαλαν στο μάτι.» Κι έτσι επέμεναν ακόμα περισσότερο στην μερμηγκοποίηση των τζιτζικιών ως συνθήκη για να ανοίξουν τις αποθήκες τους για να ταϊστούν τα πεινασμένα τζιτζίκια.

Μύθοι και πραγματικότητα

Το πρόβλημα με τους μύθους, όπως ο Αίσωπος γνώριζε καλά, είναι ότι όταν τους χρησιμοποιούμε για να κατανοήσουμε την πραγματικότητα, να εξαγάγουμε συμπεράσματα και ηθικά διδάγματα, είναι πολύ εύκολο να οδηγηθούμε σε καταστροφική πλάνη όταν ο μύθος που τελικά κυριαρχεί χάνει την «επαφή» με καίριες διαστάσεις της πραγματικότητας, καλύπτοντας έτσι την τελευταία στο σκοτάδι (αντί να την λούζει με φως). Κάτι τέτοιο συμβαίνει τώρα στην Ευρώπη. Ο Αισώπειος μύθος με τα μερμήγκια του Βορρά και τα τζιτζίκια του Νότου αντανακλά μια νοοτροπία, έναν κυρίαρχο τρόπο ανάλυσης της Κρίσης, που αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό της ευρωζώνης, καθώς ωθεί τις ελίτ (Βορρά τε και Νότου) σε πολιτικές που, χωρίς πλέον αμφιβολία, κρατούν το καράβι της ευρωζώνης σε σταθερή πορεία σύγκρουσης με την σκληρή πραγματικότητα της κατάρρευσης. Χρειαζόμαστε λοιπόν έναν νέο μύθο. Έναν μύθο που να μένει όσο πιο κοντά στην αφήγηση του κυρίαρχου μύθου αλλά, παράλληλα, να τον διορθώνει με τρόπο που να απελευθερώσει τις απομένουσες δυνατότητες της Ευρώπης να σταματήσει την κατρακύλα.

Τζίτζικες και μέρμηγκες – ο μύθος redux

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια όμορφη συνομοσπονδία, ζούσαν μερμήγκια και τζιτζίκια. Τα τζιτζίκια ζούσαν ζωή χαρισάμενη ενώ τα μερμήγκια δούλευαν, δούλευαν και δούλευαν. Όσο η συνομοσπονδία τους αυτή πέρναγε μέρες καλοκαιριού, τα τζιτζίκια τραγούδαγαν και κορόιδευαν τα μερμήγκια που, κάθιδρα και κάπως αντιαισθητικά όπως ήταν, δεν συμμετείχαν στο φαγοπότι.

Τα μερμήγκια ζούσαν παντού. Όπως και τα τζιτζίκια. Μπορεί τα βόρεια ξαδέρφια τους να μην τους έμοιαζαν απόλυτα, όμως τα τζιτζίκια του Νότου είχαν πολλά κοινά με τα τζιτζίκια του Βορρά, όπως άλλωστε συνέβαινε και με τα μερμήγκια: αλλιώς δούλευαν εκείνα του Βορρά κι αλλιώς εκείνα του Νότου. Ας τα γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.

Τα νότια μερμήγκια: Ζευγάρια μερμηγκιών που, στις καλές εποχές, δούλευαν και τα δυο σε κλάδους χαμηλής παραγωγικότητας (π.χ. ταμίες supermarket), πολλές φορές κάνοντας δύο δουλειές με σκοπό να τα βγάλουν πέρα δεδομένων των χαμηλών τους μισθών και ενός οικογενειακού πληθωρισμού πολύ μεγαλύτερου του επίσημου μέσου πληθωρισμού. Παρ όλες τις τέσσερις δουλειές που έκαναν μεταξύ τους, τα εισοδήματά τους δεν έφταναν για να παρακολουθούν το γενικότερο φαγοπότι γύρω τους. Όταν το παιδί τους τους πίεζε για ένα καινούργιο gadget ή αναγκάζονταν να πληρώνουν φροντιστήρια για τα πάντα, φακελάκια στα νοσοκομεία κλπ., ο μόνος τρόπος που μπορούσαν να σκεφτούν πως θα τα κατάφερναν ήταν να πούνε ναι σε μία από τις πάμπολλες προσφορές που λάμβαναν κάθε μέρα από λογιών- λογιών τράπεζες για πιστωτικές κάρτες, εορτοδάνεια κ.ο.κ. Κι όταν το «καλοκαίρι» τελείωσε, κι ήρθε η Κρίση, είδαν τα εισοδήματά τους από την πρώτη τους δουλειά να εξαφανίζονται, οι εργοδότες τους της δεύτερης δουλειάς τους είπαν να μην ξαναπάνε, τα δάνεια άρχισαν να τους πνίγουν, οι επιθέσεις της εφορίας τους ανάγκασαν ακόμα και να σκεφτούν να μείνουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Και σαν να μην έφταναν αυτά, κάποια στιγμή συνειδητοποίησαν ότι όλη η οικουμένη τους θεωρούσε υπεύθυνους για τη συντέλεια του κόσμου που ήταν καθ’ οδόν. Έγιναν οι δακτυλοδεικτούμενοι θύτες της παγκόσμιας οικονομίας!

Τα βόρεια μερμήγκια: Ζευγάρια μερμηγκιών-εργατών σε παραγωγικότατα εργοστάσια που όμως έβλεπαν, για μια δεκαετία, την αγοραστική δύναμη των εισοδημάτων τους να μειώνεται. Όσο πιο σκληρά και αποδοτικά εργάζονταν τόσο πιο δύσκολα τα έβγαζαν πέρα. Κι αυτά συνέβαιναν στις καλές εποχές του καλοκαιριού της μεγάλης συνομοσπονδίας τους. Η όλο και παραγωγικότερη εργασία τους, σε συνδυασμό με τους όλο και πιο ασθενικούς μισθούς τους, οικοδομούσε τεράστια πλεονάσματα. Από την μία, η μείωση του κόστους της εργασίας των βόρειων μερμηγκιών αύξανε τα κέρδη των επιχειρήσεων και από την άλλη, καθώς τα προϊόντα τους γίνονταν φθηνότερα σε ολόκληρη την συνομοσπονδία (αλλά και παγκοσμίως), αυξάνονταν οι εξαγωγές και, μαζί τους, τα πλεονάσματα ψήλωναν ακόμα πιο πολύ. Όμως, αντίθετα με τους σπόρους των μερμηγκιών του Αισώπου, τα πλεονάσματα αυτά δεν αποθηκεύονται. Έχουν γίνει χρήμα και το χρήμα δεν επιτρέπεται να λιμνάζει. Πρέπει να κινείται ψάχνοντας καλύτερες αποδόσεις. Καθώς μάλιστα τα βουνά αυτά των πλεονασμάτων έριξαν πολύ τα επιτόκια στον Βορρά, άρχισαν να ρέουν προς τον Νότο, όπου τα επιτόκια ήταν πάντα σχετικά τσιμπημένα (λόγω της χαμηλότερης παραγωγικότητας των εκεί μερμηγκιών, που οφείλεται στο ότι τα νότια μερμήγκια δεν είχαν τα μηχανήματα και την τεχνολογία που θα τα βοηθούσαν να δουλεύουν εξ ίσου παραγωγικά).

Ποιος ενορχήστρωσε την ροή των πλεονασμάτων που παρήγαγαν τα βόρεια μερμήγκια προς τον Νότο; Μα τα βόρεια τζιτζίκια, σε αγαστή συνεργασία με τα νότια ξαδέρφια τους. Οι βόρειες τράπεζες που, αποφασισμένες να μετατρέψουν σε προσοδοφόρο ευαγγέλιο την νοοτροπία του τζίτζικα (μέγιστη απόδοση για ελάχιστη προσωπική εργασία), βρήκαν στα νότια ξαδέρφια τους (κατασκευαστικές εταιρείες, ελληνικές τράπεζες κλπ κλπ) τους ιδανικούς παρτενέρ στην διοχέτευση των πλεονασμάτων του Νότου, μέσω θαλασσοδανείων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που όμως απέφεραν υψηλότερα επιτόκια από εκείνα που θα έβρισκαν στον βορρά – για τον ίδιο λόγο που παρήχθησαν στον Βορρά τα πλεονάσματα αυτά (δηλαδή, την φθηνή, παραγωγική εργασία των βόρειων μερμηγκιών).

Και τι γίνεται κάθε φορά που ζεστό, μπόλικο χρήμα ρέει ξαφνικά σε μία περιοχή; Δημιουργούνται φούσκες. Στην Ισπανία η φούσκα δημιουργήθηκε απ’ ευθείας στον ιδιωτικό τομέα καθώς εκεί οι επιτήδειοι τζίτζικες-κατασκευαστές δανείστηκαν τα βόρεια πλεονάσματα από τις ιδιωτικές τράπεζες-τζιτζίκια του Νότου. Και πού βρήκαν τα χρήματα οι τελευταίες; Από τις ιδιωτικές τράπεζες-τζιτζίκια του Βορρά βεβαίως! Αντίθετα, στην Ελλάδα, η φούσκα προέκυψε μέσα στα σπλάχνα του δημοσίου καθώς, τα δικά μας τζιτζίκια-κατασκευαστές έπεισαν τα φιλαράκια τους, τα τζιτζίκια του ελληνικού δημοσίου, να δανειστεί το δημόσιο ώστε, κατόπιν, να τους δώσουν χρυσοφόρα συμβόλαια.

Δεν έχει απολύτως καμία σημασία πώς ακριβώς δημιουργήθηκαν οι φούσκες του Νότου. Είτε άμεσα από τον ιδιωτικό τομέα (όπως στην Ισπανία) είτε έμμεσα μέσω του Δημοσίου (όπως στην Ελλάδα) οι φούσκες δημιουργήθηκαν επειδή τα πλεονάσματα τα οποία παρήγαγαν τα βόρεια μερμήγκια δεν τα γεύτηκαν εκείνα αλλά, και εδώ έγκειται η τραγωδία, τα υπεξαίρεσαν τα βόρεια τζιτζίκια τα οποία, συνεπικουρούμενα από τα νότια τζιτζίκια, τα έστειλαν στον Νότο δημιουργώντας φούσκες από τις οποίες κέρδισαν πολλά όλα τα τζιτζίκια. Ότι θα έσκαγαν, θα έσκαγαν. Έσκασαν όταν έσκασε πρώτη μια ακόμα μεγαλύτερη υπερ-φούσκα, εκείνη που έχτιζαν για 25 χρόνια τα υπερπόντια super-τζιτζίκια της Wall Street.

Κάπως έτσι, τα μερμήγκια του Βορρά είδαν την σκληρή δουλειά τους όχι μόνο να μην μεταφράζεται σε καλύτερη ζωή για τα ίδια και για τα παιδιά τους αλλά, αντίθετα, να έχει υπονομεύσει ολόκληρη την συνομοσπονδία.

Τοξικοί μύθοι

Κι όταν η Κρίση χτύπησε, στα βόρεια μερμήγκια είπανε να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι. Να κατέβουν άλλο ένα σκαλοπάτι προς την κόλαση της ανέχειας και της ανασφάλειας. Τους είπανε ακόμα ότι η κυβέρνησή τους, την ίδια ώρα, απαιτεί την έγκριση των αντιπροσώπων τους για να στείλει, άκουσον άκουσον, αναρίθμητα δισεκατομμύρια στην ελληνική κυβέρνηση και άλλες νότιες κυβερνήσεις λίγο πολύ σαν και την ελληνική. Και δεδομένου ότι ποτέ δεν τους ξεκαθάρισαν τι επιτρέπεται και τι όχι να τα κάνουν οι νότιες κυβερνήσεις τα χρήματα αυτά (ότι, ουσιαστικά, αποτελούν κονδύλια που στόχο έχουν την διάσωση των απανταχού τζιτζικιών, βορείων και νοτίων, και υπό τον αδιαπραγμάτευτο όρο να μειωθούν κι άλλο τα εισοδήματα των νότιων μερμηγκιών), τα βόρεια μερμήγκια έμειναν εμβρόντητα: Πως συνέβη να δουλεύουν όλο και πιο πολύ για όλο και πιο λίγα, την ώρα που οι κυβερνήσεις τους στέλνουν πακτωλούς χρημάτων σε ξένους; Τότε, οι κυβερνώντες τους, για να μην παραδεχτούν ότι αυτό συμβαίνει για να προστατευτούν τα απανταχού τζιτζίκια, τους εξήγησαν τι συνέβη στο πλαίσιο ενός μύθου του Αισώπου. Ενός μύθου που όμως όλα τα τζιτζίκια ζούσαν στον Νότο και όλα τα μερμήγκια στον Βορρά (βλ. πιο πάνω).

Την ίδια ώρα, τα νότια μερμήγκια βρίσκονταν σε απόγνωση. Τα απανταχού τζιτζίκια, βόρεια και νότια, τα έβριζαν χυδαία: Ανεπρόκοπα τα ανέβαζαν, διεφθαρμένα τα κατέβαζαν. Τα κατηγορούσαν ως δυναμιτιστές του Δυτικού Πολιτισμού οι οποίοι λόγω της τεμπελιάς τους και της καλής ζωής που ζούσαν έβαλαν σε κίνδυνο την παγκόσμια οικονομική τάξη. Δεν ήξεραν πως να αντιδράσουν. Αναρωτιόντουσαν πως γίνεται να τα κατηγορούν για καλοζωία όταν δεν θυμούνται μέρα που να μην δούλευαν από το πρωί μέχρι το βράδυ και εβδομάδα που να μην δυσκολεύονταν να τα βγάλουν πέρα. Ακόμα και στις καλές εποχές! Πάλευαν τότε, παλεύουν ακόμα χειρότερα σήμερα. Κι όσο για τα πακέτα διάσωσης, δεν έχουν δει τίποτα παρά μόνο ακούνε για δισεκατομμύρια - την ώρα που καλούνται να πληρώνουν όλο και περισσότερους φόρους, όλο και ακριβότερα τα είδη πρώτης ανάγκης, από όλο και ισχνότερα εισοδήματα. Κι όταν ακούνε τους βόρειους να τους αποκαλούν τζιτζίκια, αχρείους, κλέφτες, δεν είναι δύσκολο να σκύψουν πάνω από το πηγάδι της συλλογικής μνήμης και να βρουν υλικό με το οποίο να χτίσουν δικές τους ύβρεις κατά των βορείων (ιδίως εκείνων που τους βρίζουν στα γερμανικά).

Ηθικό δίδαγμα (κάθε Αισώπιος μύθος πρέπει να έχει ένα!)

Πολλοί θεωρούν ότι με τον Τζίτζικα και τον Μέρμηγκα, ο Αίσωπος προσπάθησε να μας αποτρέψει από την τεμπελιά προτρέποντάς μας να είμαστε καλοί προς τον μελλοντικό μας εαυτό – κάτι που ο Τζίτζικας δεν μπορούσε να κάνει. Σωστά. Όμως, ο Αίσωπος θεωρούσε προβληματικό τόσο τον Τζίτζικα όσο και τον Μέρμηγκα, προετοιμάζοντάς μας για το ηθικό δίδαγμα του παν μέτρον άριστον: Ούτε Μέργηγκας, που δεν μπορεί ποτέ να χαρεί παρά μόνο την σκέψη της μελλοντικής κατανάλωσης, ούτε Τζίτζικας, που αρνείται να κάνει θυσίες προς όφελος του μελλοντικού του εαυτού. Σήμερα, εδώ στην Ευρώπη, μια νέα διάσταση του Αισώπιου μύθου έκανε την εμφάνισή της – μια διάσταση που ο Αίσωπος δεν είχε φανταστεί και, δυστυχώς, ούτε και οι σημερινοί Ευρωπαίοι λαμβάνουν υπ’ όψη τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να σταματήσουμε την κατρακύλα της ευρωζώνης.

Ποια είναι η διάσταση αυτή, η συνυφασμένη με την ευρωζώνη; Η εξής: Όταν οι μέρμηγκες και οι τζίτζικες είναι κατανεμημένοι τόσο στον Βορρά όσο και στον Νότο, τόσο στα ελλειμματικά όσο και στα πλεονασματικά κράτη-μέλη της ευρωζώνης, το σκηνικό είναι έτοιμο για μια Μεγάλη Ύφεση παντού, η οποία, αργά ή γρήγορα, δίνει το έναυσμα για μια σκοτοδίνη από την οποία μόνον ηττημένοι προκύπτουν. Ένα σκηνικό στο οποίο κανείς δεν μπορεί να διασωθεί.

Η μόνη μας διέξοδος από αυτό το δυστοπικό σκηνικό, στο οποίο ήδη βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι, είναι να ανατρέψουμε ο κυρίαρχο αφήγημα. Να επανα-σχεδιάσουμε την συνομοσπονδία μας στην βάση της συνειδητοποίησης ότι σε αυτήν συμβιώνουν από την μία άκρη της στην άλλη (α) τα παραγκωνισμένα και απογοητευμένα μερμήγκια και (β) τζίτζικες με περισσότερη εξουσία και “φροντίδα” απ’ ότι δικαιούνται και από όσο μπορεί η συνομοσπονδία μας να αντέξει.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Ρώτησαν από το CNBC τον Γουόρεν Μπάφετ τι θα έκανε με το έλλειμμα του προϋπολογισμού.
Απάντησε: «Θα το τελείωνα σε πέντε λεπτά. Απλώς περνάς έναν νόμο, που λέει ότι κάθε φορά όπου το έλλειμμα είναι περισσότερο από 3% του ΑΕΠ, όλα τα μέλη του Κογκρέσου χάνουν το δικαίωμα να θέσουν ξανά υποψηφιότητα».

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Κυριε Βενιζελο,Υπουργαρα μου...
Σας εχω εορταστικες εισηγησεις ...

Πρέπει να φορολογηθεί το παθητικό κάπνισμα.
Ως πότε οι τζαμπατζήδες θα απολαμβάνουν δωρεάν και αφορολόγητα τον ακριβό μου καπνό;
ΤΟ ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΟΠΗ.

Θα επαναφέρω τη ρηξικέλευθη πρόταση που είχα κάνει για τη φορολόγηση του π3ους.
Θα μπει φόρος Χ ευρώ ανά εκατοστό και θα πληρώνουμε ανάλογα με τη δήλωσή μας, χωρίς αυτοψία.
Δεν υπάρχει περίπτωση αρσενικό να δηλώσει κάτω από 25cm.
Άρα, [έλλειμμα] / ([πλήθος ενήλικων αρσενικών]*25) μας κάνει το μαγικό Χ που ψάχνουμε.
Λογικά θα βγει και πλεόνασμα. Και θα είμαστε και ευχαριστημένοι.
(πηγη:capital-sxolia απο ''Αφρικανος'')


ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ 

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Δεν είναι η πρώτη φορά που έμμεσα ή άμεσα δείχνω το απαιτούμενο σεβασμό
στις οικονομικές απόψεις του καθηγητή Βαρουφάκη...
Απλά αναρωτιέμαι πόσο διατεταγμένη υπηρεσία προσέφερε "το παιδί με το ποδήλατο/κανώ..
και εμείς??
εμείς απλά πιόνια σε μια παρτίδα σκάκι,ώστε να μάθει κινήσεις τακτικής και να τις εφαρμόσει σε μελοντικά του παιχνίδια/αγώνες ένας μελοντικός οικονομικός "Κασπάροφ".

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Το πραξικόπημα ήταν βελούδινο, όλοι συναίνεσαν, κανείς δεν έβγαινε χαμένος ή συντετριμμένος (ίσως να τσαλακώθηκε λίγο ο Σαμαράς).

Το μαζικό λαϊκό κίνημα μετά τις δύο κεντρικές εισβολές του (πλατείες και παρελάσεις) μπήκε κι αυτό στην ανάπαυλα, την ίδια στιγμή που καταγράφει σημαντική παρουσία στα θέματα των χαρατσιών και της αλληλεγγύης.

Στα χαράτσια η κυβέρνηση αναγκάστηκε σε ελιγμούς και κάποιες υποχωρήσεις, στη δε σημαντική απεργία της Χαλυβουργικής ξεσηκώθηκε ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης και έμπρακτης συμπαράστασης. Παράλληλα, υπάρχουν έκδηλες, ελπιδοφόρες απόπειρες οικοδόμησης δικτύων αλληλεγγύης και επιβίωσης για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Το σκηνικό δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί.
Προετοιμάζονται οι επόμενες πράξεις του έργου. Δεν θα είναι ομαλές, κανονικές. Αντίθετα, θα περιλάβουν εκπλήξεις, μεγάλες αλλαγές, στοιχεία εκτροπής, διαδοχή σεισμικών πολιτικών γεγονότων.

Πιο συγκεκριμένα: Απασφαλίζεται μια μεγάλης ισχύος πολιτική βόμβα που θα εκραγεί. Η μνημονιακή ευθυγράμμιση των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση αντιμετωπίζει μια κατηγορηματική και εκφρασμένη με πάρα πολλούς τρόπους αντιμνημονιακή διάθεση και στάση του 80% σχεδόν του πληθυσμού.

Ποτέ άλλοτε η πολιτική εξουσία και μάλιστα μια συλλογική διακυβέρνηση δεν έχει γνωρίσει τόσο μεγάλη αποξένωση και αντίθεση.

Αυτό το κενό όχι μόνο δεν πρόκειται να καλυφθεί, αλλά θα διευρυνθεί καθώς το πρόγραμμα του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου και τα μέτρα που έρχονται θα συνεχίσουν την κατεδάφιση. Θα λειτουργήσουν ως αποτελεσματικοί πυροκροτητές.

Αντιμέτωπες με αυτήν την κατάσταση οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ καταστρώνουν σχέδια ώστε να παρατείνουν την εκτροπή και να την αναβαθμίσουν. Μια μορφή πραξικοπήματος πάνω στο πραξικόπημα επιχειρείται με διπλό τρόπο: Να παραταθεί ο βίος της κυβέρνησης Παπαδήμου, να αναλάβει ο ίδιος πρωτοβουλίες ανασχηματισμού και ξεμπλοκαρίσματος του σχήματος (κατά τα πρότυπα του Μόντι στην Ιταλία).
Τόσο η παρέμβαση του πρώην προέδρου Κ. Στεφανόπουλου, όσο και οι πρόσφατες δηλώσεις του «λαγού» Καρατζαφέρη προετοιμάζουν το έδαφος. Παράλληλα, από τα κέντρα που πατρονάρουν το πολιτικό σύστημα, δόθηκε το σύνθημα ώστε να αρχίσει το «πάρτι» στα δύο μεγάλα κόμματα. Στο ΠΑΣΟΚ να δρομολογηθούν σενάρια και εξελίξεις για εκπαραθύρωση του Παπανδρέου, για δημιουργία άλλων σχημάτων του χώρου, για νέους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ κ.λπ. Στην Ν.Δ. τα πράγματα είναι πιο μπλεγμένα και προς στιγμήν λιγότερο χειραγωγίσιμα από ό,τι στο ΠΑΣΟΚ. Το στρίμωγμα, όμως, του Σαμαρά μετά την τελευταία μεταστροφή του, η κατάρρευση της εικόνας του αποφασιστικού ηγέτη, ανοίγει δρόμους για αμφισβήτηση και ανταρσίες στη Ν.Δ. Το σχέδιο για ένα σουπερ-μνημονιακό κόμμα, φορέα αντίστοιχης διακυβέρνησης -με ή χωρίς εκλογές- που θα αποτελείται από παράγοντες των δύο κομμάτων (με πρωταγωνιστικό ρόλο των προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ) δρομολογείται. Πήρε πράσινο φως και από απλό σενάριο πέρασε στην κατάσταση «υπό ανίχνευση και εφαρμογή». Η βόμβα όμως δεν απασφαλίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θα εκραγεί από μια νέα εισβολή του λαϊκού παράγοντα στον κεντρικό πολιτικό στίβο με αιτήματα συνολικά κεντρικά πολιτικά (δημοκρατία, ανεξαρτησία, σωτηρία του λαού και της χώρας). Το πολιτικό σύστημα, η νέα κατοχή και η νέα χούντα θα είναι στο στόχαστρο λαϊκών κινητοποιήσεων πιο μεγάλων και πιο αποφασιστικών και ο κρότος, το ωστικό κύμα της έκρηξης θα φτάσει ως στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό.

Εκτροπή και φασιστικοποίηση δεν μπορούν να λύσουν την αντίθεση ανάμεσα στο 80% του λαού και σε ένα φθίνον 20% που συσπειρώνει το μνημονιακό-τροϊκανό τόξο. Το πολιτικό κενό και η εκρηκτικότητά του δεν μπορούν να καταργηθούν. Η καταφυγή στην εκτροπή δεν θα προσφέρει, τελικά, λύσεις στο σύστημα, αντίθετα θα οξύνει τις αντιθέσεις. Οι αντιστάσεις θα δυναμώσουν. Το πολιτικό σύστημα, η τρόικα, τα μνημόνια θα παραμείνουν στοχοποιημένα. Ο πολιτικός αγώνας θα είναι η μήτρα των εξελίξεων.

http://e-dromos.gr/

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Από την αριστερά στο… «σώστε τη ρευστότητα των Τραπεζών», «απολύστε τους εργαζόμενους» και «εφαρμόστε δραστικότερα μέτρα στη χώρα».




Οι κομσομόλοι που έγιναν διεθυθυντές και ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στην Ελλάδα...:

Γιώργος Μπόμπολας: Ο ΕΠΟΝίτης που έγινε βαρόνος. Δε χρειάζονται πολλές συστάσεις. Καναλάρχης, μεγαλοεκδότης, κατασκευαστικές εταιρείες, τα πάντα όλα. Έχει ακόμα μεγάλη αδυναμία στο ΚΚΕ.

Σταύρος Ψυχάρης: Κληρονόμος-Πρόεδρος του ΔΟΛ (Λαμπράκη), Πρόεδρος του Δ.Σ. του mega κ.τ.λ. Από κομμουνιστική οικογένεια, έκανε τα πρώτα του βήματα στο ΚΚΕ.

Μάνια Τεγοπούλου: Εκδότρια Ελευθεροτυπίας, MEGA κ.τ.λ. Κόρη του καπετάνιου του ΕΛΑΣ, Κίτσου Τεγόπουλου, θεωρείται ακροαριστερή.
Κώστας Γιαννίκος: Γνωστός κομμουνιστής, προερχόμενος από την πρώην ΕΣΣΔ.
Για ένα φεγγάρι είχε αγοράσει την διεθνούς φήμης κομματική εφημερίδα «Πράβντα».
Είναι βασικός μέτοχος (και διευθύνων σύμβουλος) του καναλιού Alter, ιδιοκτήτης των ραδιοφωνικών σταθμών John Greek, Oasis, Captain Jack, ιδιοκτήτης της εκδοτικής εταιρείας Modern Times, των τηλεοπτικών περιοδικών Tivo και Avanti, των δισκογραφικών εταιρειών Legend, MBI, Eros, Κίνησις, ΛΥΡΑ κ.λπ.
Αναστασιάδης Θέμος: ΑΝΤ 1, ΚΝΕ.
Στρατής Λιαρέλης: Διευθυντής ειδήσεων του ΑΝΤ 1. ΚΝΕ.
Νίκος Ευαγγελάτος (ή Εισαγγελάτος): ΚΝΕ.

Όλγα Τρέμη…MEGA, ΚΝΕ.

Παύλος Τσίμας: MEGA, πρώην δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, ΚΚΕ.

Μανώλης Αναγνωστάκης: MEGA Σαββατοκύριακο, ΚΝΕ.

Οι του Ιού της Ελευθεροτυπίας: ΚΚΕ εσωτερικού και εν συνεχεία Β’ Πανελλαδική (ακροαριστερή διάσπαση της νεολαίας του ΚΚΕ εσωτ., το 1978, εξέδωσαν το περιοδικό «Σχολιαστής»).
Στην Β’ Πανελλαδική συμμετείχαν επίσης και οι Χρύσανθος Λαζαρίδης, (της λεγόμενης «γενιάς του πολυτεχνείου»), σήμερα πολιτικός σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά.
Παναγιώτης Παναγιώτου, (ή Παν. Παν.): στέλεχος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού του Μπόμπολα (Έθνος κ.α.)

Αλέξης Παπαχελάς: Καθημερινή, ΣΚΑΪ κ.λπ., ο οποίος μάλιστα ήταν Γραμματέας της Β’ Πανελλαδικής στο. Κολέγιο Αθηνών.

Σταύρος Λυγερός: Καθημερινή, της «γενιάς του πολυτεχνείου», ήταν και στην «συντονιστική επιτροπή» του πολυτεχνείου, ΟΣΕ («Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση»).
Τάσος Τέλλογλου: ΣΚΑΪ, ΚΝΕ.
Βασίλης Λυριτζής: (ο επονομαζόμενος «Τρότσκι», λόγω καταπληκτικής ομοιότητος): στην πρωινή «Πρώτη Γραμμή» του ΣΚΑΪ, ΚΚΕ εσωτ.
Δήμος Βερύκκιος: Alpha, ΚΝΕ.
Λάκης Λαζόπουλος: Alpha, Κνίτης, ….το πουλάκι μας.
Γιώργος Κύρτσος: Ο. «φιλελεύθερος» εκδότης και τηλεσχολιαστής, κι αυτός στην ΚΝΕ ήτανε.
Μάκης Τριανταφυλλόπουλος (κοινώς. «Ταρζάν», «Ζούγκλας», ή «Κατακίτρινος»):
Αριστεριστής γενικώς, φίλος των Ξηρών και μόνιμος απολογητής της κόκκινης τρομοκρατίας, «αδέσποτος» σήμερα, άγνωστο αν ήταν κάπου οργανωμένος παλαιότερα.
Γιώργος Βαρεμένος: τηλεσχολιαστής, τελευταίως έχει χαθεί, ΚΚΕ, σπουδές Μόσχα.
Αλέξης Οικονόμου: Ο σημερινός. «αριστερός πατριώτης» του Καρατζαφέρη, προηγουμένως δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη και στέλεχος του ΚΚΕ.
Παντελής Καψής: γιός του υπουργού του ΠΑΣΟΚ, αδερφός του Μανώλη, του
φανατικού. εκσυγχρονιστή του MEGA, Διευθυντής στα ΝΕΑ, νυν εκπρόσωπος Τύπου της Κυβέρνησης Παπαδήμου, ΚΚΕ εσωτ.
Χρήστος Μαχαίρας: Διευθυντής στο Έθνος του Μπόμπολα, ΚΚΕ εσωτ.
Θανάσης Τσεκούρας: ΝΕΤ, ΚΚΕ εσωτ.
Νίκος Μεγγρέλης: έχει περάσει από πολλά κανάλια (MEGA, ΑΝΤ1), τώρα είναι Διευθυντής Διεθνών Τηλεοπτικών Εκπομπών της ΕΡΤ Α.Ε., ΚΚΕ εσωτ.
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου: ΝΕΤ τώρα ΣΚΑΪ, ΚΚΕ εσωτ.
Σεμίνα Διγενή: Έχει χαθεί τελευταία, ΚΝΕ και αυτή.
Γιάννης Λάτσιος: O κύριος, life style του ΑΝT1, ΚΚΕ εσωτ.
Σταμάτης Μαλέλης: Γενικός Δερβέναγας του. κουτσομπολίστικου καναλιού STAR και αναμφισβήτητος. άρχοντας του life style. Ακροαριστερός (τροτσκιστής) στα νιάτα του.
Γιάννης Βλαστάρης: Διευθυντής σύνταξης της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, ΚΝΕ.
Δημήτρης Τσιόδρας: Πρώην διευθυντής του Flash (Κόκκαλης) και νυν υπεύθυνος πολιτικού της Ελευθεροτυπίας, ΚΝΕ.
Ηλίας Θεοφύλακτος: Διευθυντής στην εφημερίδα Ισοτιμία, ΚΝΕ.
Στέλιος Κούλογλου: «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» στην ΝΕΤ (συμμετέχει και στο Δ.Σ. της κρατικής αυτής εταιρείας), TVXS κ.τ.λ. Στο. υπερεπαναστατικό ΕΚΚΕ ήταν ο κύριος (σύντροφος).
Μπήλιω Τσουκαλά: ΝΕΤ, στο ΕΚΚΕ κι αυτή.
Σπύρος Παπαδόπουλος: Ο ακριβοπληρωμένος της ΝΕΤ «στην υγεία μας βρε παιδιά» ή «στην υγεία σας κορόϊδα»), ΕΚΚΕ.
Ανδρέας Μικρούτσικος: Ο big brother. Έχει χαθεί τελευταία, αλλά δεν αποκλείεται να επανεμφανιστεί. Επαναστάταρος του ΕΚΚΕ κι αυτός.
Δημήτρης Ψυχογιός: Βήμα, οργανωτής της αριστερίστικης «20ης του Οκτώβρη».
Επειδή και οι δημοσκόποι έχουν άμεση σχέση με τα ΜΜΕ, ας μπούμε για λίγο στον θαυμαστό κόσμο τους:
Ηλίας Νικολακόπουλος: Ο. πατέρας όλων των δημοσκόπων. Παλιό δραστήριο μέλος αριστερίστικων οργανώσεων σε Ελλάδα και Γαλλία (29η Μάη, Curiel Apparat). Παλιά έγγραφα της ΚΥΠ τον ενέπλεκαν και με την τρομοκρατία. Ωστόσο, δεν αποδείχθηκε τίποτα.
Γιάννης Μαυρής: Γενικός Διευθυντής της Public Issue, ΚΚΕ εσωτ.
Χριστόφορος Βερναρδάκης: Γενικός Διευθυντής της VPRC, ΚΚΕ εσωτ.
Στράτος Φανάρας: Γενικός της Metron Analysis, ΚΚΕ εσωτ.
Τάκης Ρουτζούνης: Γενικός της Κάπα Research, τ. Γραμματέας Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ.
Τάκης Θεοδωρικάκος: Γενικός της GPO, τ. Γενικός Γραμματέας της ΚΝΕ.


Πηγή: Άνεργοι Δημοσιογράφοι: ΙΔΟΥ ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Η θανάσιμη παγίδα του PSI

Μια σκοτεινή διαπραγμάτευση με πολλά… κοράκια


Αν η Ελλάδα δανειζόταν με επιτόκιο 1% τα 100 δισ. από τα 489 που χάρισε η ΕΚΤ στις ευρωπαϊκές τράπεζες θα μπορούσαν σχεδόν να εκμηδενιστούν οι πιέσεις για εξουθενωτικά μέτρα λιτότητας. Και μιλούμε για 100 δισ., διότι αυτό είναι το ποσό-στόχος για το περίφημο κούρεμα του χρέους μέσω του PSI, του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων. Αυτή η σκοτεινή διαπραγμάτευση που διενεργείται μεταξύ Ουάσιγκτον, Παρισιού και Αθήνας, ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση (υπό τη μπαγκέτα του αγαπημένου της Goldman Sachs προέδρου του ΟΔΔΗΧ, Π. Χριστοδούλου) και τη διεθνή των τραπεζών, το IIF, εξελίσσεται σε καταλύτη των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων. Γιατί:
• Χωρίς τη συμφωνία για την ανταλλαγή των ομολόγων δεν μπορεί να υπάρξει νέα δανειακή σύμβαση για τα 130 δισ. ευρώ μέχρι το 2020.
• Χωρίς τη νέα δανειακή σύμβαση αφαιρείται και το τελευταίο πρόσχημα για το «πραξικόπημα» της συγκυβέρνησης Παπαδήμου και η συμμαχία των προθύμων πρέπει να αντιμετωπίσει τις εκλογές.
• Χωρίς την κυβέρνηση Παπαδήμου και χωρίς τον νέο δανεισμό οι «πρόθυμοι» θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τη στάση τους μια ώρα αρχύτερα: το ΠΑΣΟΚ να αποφασίσει με ποιον αρχηγό θα «εκτεθεί», η ηγεσία της Ν.Δ. να αποσαφηνίσει πόσο αντιμνημονιακή παραμένει, ο ΛΑΟΣ να βγει από την κρυψώνα της συναίνεσης. Κι όλοι μαζί να πουν αν διαθέτουν κάποιο ίχνος σχεδίου απέναντι στο ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και άτακτης φυγής από το ευρώ.

Η ισπανική «πεπονόφλουδα»
Το πού βρίσκεται, λοιπόν, η διαπραγμάτευση με το PSI παραμένει μυστήριο. Ο υπουργός Οικονομίας εκπέμπει μηνύματα αισιοδοξίας, αλλά η πλευρά των τραπεζιτών διαρρέει αρνητικές εξελίξεις, με αφορμή την αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις ενός ισπανικού fund, του Vega Asset Management. Πίσω από το επικοινωνιακό μπρα ντε φερ κρύβονται δυο «θανάσιμοι» για την ελληνική οικονομία κίνδυνοι:
• Πρώτον, η επιβολή των επαχθών όρων που απαιτούν οι τράπεζες. Οι όροι συνίστανται σε επιτόκια που θα κλιμακώνονται από 4% έως 5% κατά τη διάρκεια των νέων ομολόγων, σε υπαγωγή των νέων ομολόγων στο αγγλικό δίκαιο, εξ ορισμού δίκαιο του πιστωτή και σε παροχή εγγυήσεων είτε από το ευρωπαϊκό ταμείο EFSF, είτε από το ελληνικό κράτος, έναντι των περιουσιακών του στοιχείων. Οι όροι αυτοί στοχεύουν στο να εγγράψουν οι τράπεζες-κάτοχοι ομολόγων τις μικρότερες δυνατές ζημίες από το κούρεμα των ομολόγων (κι αυτό τη στιγμή που έχουν ήδη σβήσει από τα χαρτοφυλάκιά τους το απαξιωμένο μέρος των ομολόγων), ενώ επ’ ουδενί υπηρετούν τη μείωση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020.
• Ο δεύτερος κίνδυνος αφορά το εύρος της συμμετοχής στο κούρεμα. Η ευρωπαϊκή συμφωνία του Οκτωβρίου αλλά και το ΔΝΤ θεωρούν απαραίτητη τη συμμετοχή του 100% για να υπάρξει ουσιαστική μείωση του χρέους, ο Ευάγγελος Βενιζέλος διαμηνύει ότι αρκεί η συμμετοχή ενός 75% για να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι, αλλά μέχρι στιγμής η ανταπόκριση δεν αφορά ποσοστό πάνω από το 65% των πιστωτών. Μένουν, λοιπόν, ανοικτά τα ενδεχόμενα είτε αποτυχίας και ματαίωσης του PSI, είτε της αποδοχής των πιο δυσμενών όρων που επιβάλλουν οι πιστωτές, είτε της πίεσης στους ασθενέστερους κατόχους ομολόγων, πλην των τραπεζών (όπως τα ασφαλιστικά ταμεία, ή οι φαρμακοβιομήχανοι που έχουν εξοφληθεί με ήδη υποτιμημένα ονόματα, αλλά και απλοί ιδιώτες που αγόρασαν ομόλογα αντί άλλης αποταμίευσης). Το τελευταίο ενδεχόμενο αποτελεί επαρκές πρόσχημα για να θεωρηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους «αναγκαστική» και όχι «εθελοντική» και τελικά «πιστωτικό γεγονός», με την προσφυγή οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου στο ειδικό όργανο εξακρίβωσης του «εγκλήματος» που έχουν συστήσει οι τραπεζίτες και τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, τον ISDA.

Η βόμβα των CDS
Στο τελευταίο αυτό σενάριο φαίνεται ότι επενδύει ένα σημαντικό λόμπι κερδοσκοπικών κεφαλαίων που έχει αγοράσει ελληνικά ομόλογα ακόμη και μετά την ευρωπαϊκή συμφωνία του Οκτωβρίου για το κούρεμα, ποντάροντας ταυτόχρονα σε CDS με στόχο την ενεργοποίησή τους σε περίπτωση επέλευσης του μοιραίου, δηλαδή ενός πιστωτικού γεγονότος (ανάμεσά τους και το ισπανικό VEGA, που έκανε τον «σαματά», με ασήμαντη αξία ομολόγων, αλλά σημαντικά στοιχήματα CDS).
Η παράθεση των δεδομένων παραπέμπει σε μια διπλή παγίδα για την ελληνική κοινωνία: Αν το PSI «πετύχει», αυτό θα σημαίνει πολύχρονη δέσμευση της χώρας, με επαχθέστατους όρους, στο άρμα των πιστωτών, κρατών και τραπεζιτών. Αν αποτύχει, μπορεί να σημάνει ενεργοποίηση των όπλων μαζικής καταστροφής, των CDS, ματαίωση του νέου δανεισμού κι ένα νέο φαύλο κύκλο διαπραγμάτευσης και πιέσεων από τους Ευρωπαίους εταίρους για να αποδεχθούμε νέες οδυνηρές παρεμβάσεις που θα κάνουν βιώσιμο το χρέος και αβίωτο το βίο μας.
Το μόνο παρήγορο στη δεύτερη εκδοχή, της αποτυχίας, είναι πως αυτή κάνει αναπότρεπτη τη διαμεσολάβηση της λαϊκής ετυμηγορίας, των εκλογών. Κι εκεί μπορεί να προσβλέπει κανείς βάσιμα σε θεαματικές ανατροπές και σε πιο ευνοϊκούς για τη λαϊκή πλειοψηφία συσχετισμούς. Εκτός κι αν η συμμαχία των προθύμων αποτολμήσει την παράταση του πραξικοπήματος της συγκυβέρνησης, ή ακόμη και μια κανονική χούντα, με όλα τα μιλιταριστικά αξεσουάρ.

Η θανάσιμη παγίδα του PSI

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Γράμμα από έναν δισεκατομμυριούχο


Αγαπητοί Άνθρωποι

Είναι μία από μοντέρνες τραγωδίες της εποχής μας, η απόγνωση καθενός να ανήκει σε μια ομάδα μισθωτών δούλων, με αρρωσταίνει.
Αλήθεια με αηδιάζει, να βλέπω κάποιον από σας να ικετεύει για μια δουλειά, να ικετεύει για υποδούλωση στις εταιρείες, να ικετεύει να είναι στην ομάδα μου.
Δεν θα έπρεπε η απόγνωσή σας να είναι για την επανάσταση αντί για ποταπές ευκαιρίες;

Δεν θα έπρεπε η ενέργειά σας να συγκεντρωθεί στην επανάσταση εναντίων των δισεκατομμυριούχων φίλων μου και εμένα;
Δεν θα έπρεπε η ψυχή σας να είναι αφοσιωμένη στην αντίσταση αντί στην προσπάθεια να εγκλωβίζετε τους εαυτούς σας σε θαλάμους εταιρικής δουλείας;

Είστε άρρωστοι! Εσύ, μισθωτέ δούλε, είσαι ο άρρωστος, όχι εγώ, είσαι ο άρρωστος γιατί έχεις τυφλωθεί τόσο που χάσει το δρόμο σου.
Έχεις γίνει τόσο δουλικός και τόσο απογνωσμένος για πρόσληψη που έχεις ξεχάσει τις πραγματικές αξίες της ζωής.
Έχεις τυφλωθεί τόσο από τις υλιστικές σου ανάγκες, που μια δουλειά είναι η σωτηρία σου, φυσικά στην σαδιστική εταιρεία μου.

Σηκωθείτε Άνδρες! Σηκωθείτε Γυναίκες! Αντισταθείτε στην καταπίεσή σας!
Φυσικά δεν θα το κάνεις ποτέ, θα καθίσεις στο σπίτι περιμένοντας να ξεκινήσει η αγαπημένη σου εκπομπή.
Είσαι ένα άρρωστο, παθητικό, πλάσμα και γι’αυτό σου αξίζει να κυριαρχείσαι από εμένα και τελικά τα παιδιά μου.
Τίποτα δεν σε ενοχλεί, τίποτα δεν σε κάνει έξαλλο, απλά κάθεσαι και περιμένεις σαν το σκυλί την πληρωμή σου και την φανταστική προαγωγή σου.
Συχνά γελάμε στην λέσχη γκολφ με τους ανθρώπους που περιμένουν προαγωγή, το ανέκδοτο είναι αυτό “- πως αποκαλείς έναν δούλο μισθωτό που πήρε προαγωγή; – δούλο μισθωτό”!

Μερικές φορές βαριέμαι, ειλικρινά, γιατί δεν αποτελείς απειλή, γιατί είσαι τόσο γαμημένα πειθήνιος και ηλίθιος.
Όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου μού μίλησε για την πάλη των τάξεων, και το περίμενα με προσμονή, να συντρίβω τους φτωχούς, αλλά τίποτα δεν έγινε τελικά.
Δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα, απλά κάθομαι στο γραφείο μου συλλέγοντας δισεκατομμύρια από τον ιδρώτα και τον μόχθο σου ενώ εσύ συνεχίζεις να ονειρεύεσαι ότι είσαι ελεύθερος.

Είναι απλό, μισθωτέ δούλε, πολύ απλό, η συνταγή είναι αυτή:
τη μισή σου μέρα την περνάς ως δούλος, και την υπόλοιπη μισή μπροστά στην τηλεόραση να φαντάζεσαι ότι είσαι ελεύθερος.

Σ’αγαπώ, μισθωτέ δούλε, αλήθεια σ’αγαπώ, γιατί χωρίς εσένα δεν θα μπορούσα να συντηρώ έναν τόσο πολυτελή, παρότι δίχως νόημα, τρόπο ζωής.

Ένας δισεκατομμυριούχος


Το παρόν αποτελεί μετάφραση από εδώ.
Your Desperation for Employment Sickens Me: A Letter From a Billionaire « The Activists