παιγνίδι vs σχέση

Κλασσικη ατακα εξισωσης θυτη θυματος. Συνηθως εκφερεται απο θυτες.

 

Το γεγονός (θυματοποίηση) δεν φυτρώνει χωρίς συμμετοχή.
Η συμμετοχή σημαίνει ευθύνη (να συμμετάσχω ναι/όχι).
Αν δεν υπάρχει ευθύνη τουλάχιστον το ένα από τα δυο μέλη είναι βλαξ (συνήθως και τα δυο).
Αν υπάρχει ευθύνη και στα δυο μέλη, δεν μας απασχολεί. Μεγάλα παιδιά δεν είναι?
Αν δεν, ομοίως. Ποιος ασχολείται με βλάκες?
Αν υπάρχει συνειδητότητα μόνον από τη μεριά του θύτη, συνιστά ευθύνη, είναι "κακός άρθρωπας".
Αν υπάρχει συνειδητότητα μόνον από τη μεριά του θύματος, το ίδιο...
Εφόσον όμως στην περίπτωσή μας υπάρχει συναινετικό πεδίο, αυτόματα παύει, τουλάχιστον τυπικά, η πιθανότητα μη συνειδητής επιλογής.
Και για βλάκες και για μη βλάκες και για "κακούς" και για "καλούς"......
Οπότε δεν υφίσταται θυματοποίηση...
Πα να πεί δεν υπάρχουν ούτε θύτης ούτε θύμα...
Αυτό θέλει να πει η ατάκα...

Η ερμηνεία της ατάκας (εξίσωση, άρα εξ αντικειμένου θυματοποίηση) συνιστά _ _ _ _ ... ... _ _ !
(Βάλτε ό,τι βολεύει τον καθένα, εκεί θα τα χαλάσουμε?)
Ας πούμε ελικόπτερο, σάμπως παίζει κάποιο ρόλο..?

 

Αυτο που λεει η ατακα το καταλαβα. Εσυ δεν καταλαβαινεις μαλλον την εννοια της εξισωσης μιας και απο το ορθολογικο γεγονος οτι και οι δυο εχουν ευθυνη καταληγεις στη λεξη εξισωση.

 

Ευχαριστώ για τον διάλογο...
Διατελώ μετά τιμής κλπ κλπ...