ποίηση

Και εξαπλώνεται...
Δεν σταματάει πουθενά
Παρασύρει ό,τι βρίσκει μπρος της
το τσακίζει
αφανίζει εξαπλώνεται και
Ασταμάτητη Ασταμάτητη Δεν υπάρχει
περίπτωση
ποτέ να
Σταματήσει.

-Πολυάννα κορίτσι μου,τι;
-Mαμά,πότε θα σκάσεις για πάντα;
-Γιατί δεν παίζεις με τη νέα σου κούκλα;
-΄Ολες ακέφαλες,εσύ είσαι η νέα μου κούκλα.(Γδουπ)

Εξαπλώνεται.
Δεν σταματάει πουθενά.

-Αγαπώ αυτό που δεν κινείται.
-Αγαπώ τα μικρά κοριτσάκια! Πιάσε χρυσούλι μου εδώ.
-Κύριε κινείται,δεν το αγαπώ.
-΄Ετσι σκροφίτσα μου,έτσι.....
-(Γδουπ)

Παρασύρει ό,τι βρίσκει μπρος της
το τσακίζει
αφανίζει εξαπλώνεται και

-Σ' αγαπώ γιατί δεν μοιάζεις με καμιά.
Ξέχνα τα περασμένα αγάπη μου.
-Και τι εννοείς;
- Βασανισμένο μου...Ορφανό και αναμορφωμένο μου!
Σκληρή σαν τσιμέντο,μαλακιά σαν πέτρα.
-Τσιμέντο να γίνεις.
-Και τι εννοείς;
-Παντρέψου με!

Και Ασταμάτητη Ασταμάτητη Δεν υπάρχει
περίπτωση
ποτέ να
Σταματήσει.

-Πολυάννα,δεν αντέχω.
-Χμμ.
-Δεν αντέχω άλλο!
-Αχά....
-Είσαι η κόλασή μου.
-Να σε απαλλάξω από αυτήν την κόλαση; (Γδουπ )

Εξαπλώνεται.
Δεν σταματάει πουθενά.

-Συλλυπητήρια !
-Ναι.
-Ήταν καλός σύζυγος.
-Λίγο μαλάκας ήταν.
-Είστε κάπως αναπάντεχη.
-Δεν με γνωρίζεις μάλλον καλά.

Παρασύρει ό,τι βρίσκει μπρος της

-Μαμά,πότε θα πεθάνεις κι εσύ;
-Nομίζω μου έμοιασες γιέ μου!
-Μαμά σ' αγαπώ. Πότε κι εσύ ;
-΄Οχι πριν από σένα (Γδουπ)

το τσακίζει
αφανίζει εξαπλώνεται και
-Μόνη επιτέλους!

Ασταμάτητη Ασταμάτητη

-Κυρία μου λυπάμαι... Καρκίνος στο συκώτι.
-Αποκλείεται.
-' Εχετε...
-Αποκλείεται να λυπάσαι.

Δεν υπάρχει
-Δεν υπάρχω πια,ναι

Περίπτωση ποτέ να σταματήσει.

-Κανείς εδώ,ευτυχώς...!
Κανείς εδώ,ευτυχώς,φοβάμαι.
Φοβάμαι!Κανείς εδώ...
Α
'Όμως
Να
Κι ένας καθρέφτης μπρος
Μου (Ε
γώ 

Εξαπλώνεται.
Δεν σταματάει πουθενά
Παρασύρει ό,τι βρίσκει μπρος της
το τσακίζει
αφανίζει εξαπλώνεται και
Ασταμάτητη Ασταμάτητη Δεν υπάρχει
περίπτωση
ποτέ να

-(Γδουπ)
-(Γδουπ)
-(Γδουπ)
-(Γδουπ)
-(Γδουπ)
-(Γδουπ)
-(Γδουπ)
-(Γδουπ)

ποιητική συλλογή "Τριαντατρία", Βασίλης Αμανατίδης

 

πολύ μου άρεσε!

 

Ξεκουδουνο και παλιακό, χαζοχαρούμενο και κάπου χαζοαθώα μπανιστιρτζίδικο και γερομπαμπαλίδικο...
Αλλά μιαν επικαιρότητα την έχει γενικά...


Τα Μουνάκια
(Το τελευταίο ποίημα του Κώστα Βάρναλη)


Μουνάκια φλογισμένα σαν τα ρόδα
Σαν του νεοφούρνιστου ψωμιού τη θραψερή ζεστοβολιά
Μες τα τρεμόπαχα μεριά σας
που ονειρεύεστε νυχτιές οργιακές
Παρθενικά μουνάκια!
αργοσαλεύουν τα χειλάκια
τα χνουδωτά!
Σαν γαρούφαλλων ανεμόσειστα φυλλάκια
Σαν στοματάκια διψασμένα
από ποια δίψα;
Και κάπου κάπου αργοκυλά
στων διακαμένων σας χειλιών την άκρη
της βαρβατίλας καβλομύριστο ένα δάκρυ!

 

Σατυρικὰ γυμνάσματα»

Στ᾿ ἀκάθαρτα κυλῆστε μας τοῦ βούρκου,
καὶ πιὸ βαθιά. Πατῆστε μας μὲ κάτι
κι ἀπὸ τὸ πόδι πιὸ σκληρό του Τούρκου.
Διαβασμένοι, ντοτόροι, σπιρουνάτοι,
ρασοφόροι, δασκάλοι, ρουσφετλῆδες,
οἰκοπεδοφαγάδες, ἀβοκᾶτοι,
κομματάρχηδες καὶ κοτζαμπασῆδες,
καὶ τῆς γραμματικῆς οἱ μανταρίνοι
καὶ τῆς πολιτικῆς οἱ φασουλῆδες,
ταρτούφοι, ραμπαγάδες, ταρταρίνοι!
-Ἀμάν! Ἀγά, στὰ πόδια σου! ἄκου! στάσου!
Βυζαντινοὶ — Γασμοῦλοι — Λεβαντίνοι.
Ρωμαίικο, νά! Μὲ γειά σου, μὲ χαρά σου.

Οἱ βωμοὶ συντριμμένοι καὶ σβησμένα
τὰ πολυκάντηλα ὅλα τῆς λατρείας.
Οὔτ᾿ ἡ Ἀθηνᾶ, πολεμικὴ παρθένα,
καὶ μήτε ἡ εὐλογία τῆς Παναγιᾶς.
Σ᾿ ἀρχαῖα καὶ νέα, παλάτια καὶ ρημάδια
τ᾿ ἄδειο παντοῦ· τὸ κρύο τῆς ἀθεΐας.
Σὰν ἀγριμιῶν καὶ σὰν ἀρνιῶν κοπάδια
ζοῦν οἱ ζωές, τρῶν, τρώγονται καὶ πᾶνε.
Κι ἀπάνου ἀπ᾿ ὅλα τῶν θεῶν τὰ βράδια
ὑπέρθεα ξωτικὰ φεγγοβολᾶνε
μακριὰ ἀπὸ μᾶς Ἰδέα καὶ Ἐπιστήμη.
Βάρβαροι σὲ ναοὺς τὶς προσκυνᾶνε.
Τ᾿ ἄτι σου ἀκόμα μᾶς πατᾷ, Μπραΐμη!

Σκύλος κοκκαλογλύφτης φέρνει γύρα
κράκ! τάκ! τῆς γειτονιᾶς τοὺς τενεκέδες.
Ὁ ποσαπαίρνης μὲ τὸ θεσιθήρα
γιὰ τὴν πατρὶς καυγᾶ στοὺς καφενέδες.
Οἱ γάτοι λυγεροὶ στὰ κεραμίδια
ταιριάζουν ἐρωτόπαθους γιαρέδες.
Φαγοπότι, ξαπλωταριό, τὰ ἴδια.
Τὰ θέατρα, τὶς ταβέρνες, τὰ πορνεῖα,
φάμπρικες, μπάνκες, σπίτια, ἀποκαΐδια,
τ᾿ ἀνταμώνει ἀττικώτατη ἁρμονία.
Καὶ κοιμισμένη στὰ ὄνειρά της βλέπει
μουρλὴ γλωσσοκοπάνα Πολιτεία
τὸν Περικλῆ. Μὰ ὁ Χασεκὴς τῆς πρέπει.

Κ. Παλαμάς

 

Οἱ λύκοι.

Βοσκοί, στὴ μάντρα τῆς Πολιτείας οἱ λύκοι! Οἱ λύκοι!
Στὰ ὅπλα, Ἀκρῖτες! Μακριὰ καὶ οἱ φαῦλοι καὶ οἱ περιττοί,
καλαμαρᾶδες καὶ δημοκόποι καὶ μπολσεβίκοι,
γιὰ λόγους ἄδειους ἢ γιὰ τοῦ ὀλέθρου τὰ ἔργα βαλτοί.

(Ἀπ᾿ τῆς μαυρίλας τῆς ἀραχνίλας τὴν ἀποθήκη
σὲ σκονισμένα γυαλιὰ κλεισμένο, παλιὸ κρασί,
τῶν ἑκατό σου χρονῶν ἀνοίγω τὸ ἀρχοντιλίκι
στοῦ ἡλιοῦ τὸ φέγγος, τί σὲ προσμένουν οἱ δυνατοὶ
ξανὰ σὰν πάντα καὶ γιὰ τὴ μάχη καὶ γιὰ τὴ νίκη
νὰ τοὺς φτερώσεις τὸ πάτημά τους ὅπου πατεῖ.
Σ᾿ ἐμὲ -κελλάρης λυράρης εἶμαι,- σ᾿ ἐμένα ἀνήκει
νὰ τὸ κεράσω στὰ νέα ποτήρια τὸ ἀρχαῖο πιοτί).
Βοσκοὶ καὶ σκύλοι, λῶβα καὶ ψώρα. Τ᾿ ἀρνιά; Μουζίκοι.
Ὁ λαός; Ὄνομα. Σκλάβος πλέμπας δούλα κ᾿ ἡ ὀργή,
Δίκη ἀπὸ πάνω θεία τῶν ἀστόχαστων καταδίκη
καὶ λογαριάζει καὶ ξεπλερώνει ὅσο ἂν ἀργεῖ.
Τραγουδημένη κλεφτουριά, Γένος, ἀρματολίκι,
τὰ ξεγραμμένα καὶ τὰ τριμμένα ψέματα, ἀχνοί,
Ἰδέα βυζάχτρα τῶν τετρακόσιων χρόνων, ἡ φρίκη
τώρα, τὸ μάθημα τῶν Ἑλλήνων ὡς χτές, ἐσὺ
τοῦ ραγιᾶ μάνα βιβλικό, πλάσμα ὀρφικό, Εὐρυδίκη,
τοῦ πανελλήνιου μεγαλονείρου χρυσοπηγή,
μᾶς τὸν καθρέφτιζες μέσ᾿ στῆς Πόλης τὸ βασιλίκι
τὸν ξυπνημένο Μαρμαρωμένο, κυνηγητὴ
τοῦ Ἰσλάμ. Ἡ Θρᾴκη προικιό του, ὢ δόξα! Καὶ ἀπανωπροίκι
μιὰ Ἑλλάδα πάλε στὴν τουρκεμένην Ἀνατολή,
τῆς Ἰωνίας γλυκοξημέρωμα.... Οἱ λύκοι! Οἱ λύκοι!
κ᾿ οἱ βοσκοὶ ἀνάξιοι, λύκοι καὶ οἱ σκύλοι κ᾿ οἱ ἀντρεῖοι δειλοί.
Στῆς Πολιτείας τὴ μάντρα οἱ λύκοι! Παντοῦ εἶναι λύκοι!
Ξανὰ στὰ Τάρταρα ἴσκιος, τοῦ ψάλτη λατρεία κ᾿ ἐσύ.
Ψόφια ὅλη ἡ στάνη. Φέρτε νὰ πιοῦμε, κούφιο νταηλίκι,
γιὰ τὸ ἀποκάρωμα ποὺ μᾶς πρέπει, κι ὅποιο κρασί.

Κ. Παλαμάς

 

Ἕνας δόκιμος στὴ γέφυρα ἐν ὥρᾳ κινδύνου
Στὸ ἡμερολόγιο γράψαμε: «Κυκλὼν καὶ καταιγίς».
Ἐστείλαμε τὸ S.O.S μακριὰ σὲ ἄλλα καράβια,
κι ἐγὼ κοιτάζοντας χλωμὸς τὸν ἄγριον Ἰνδικὸ
πολὺ ἀμφιβάλλω ἂν φτάσουμε μία μέρα στὴ Μπατάβια.

Μὰ δὲ λυπᾶμαι μία σταλιὰν - Ἐμεῖς οἱ ναυτικοὶ
ἔχουμε, λένε, τὴν ψυχὴ στὸ διάολο πουλημένη.
Μία μάνα μόνο σκέφτομαι στυγνὴ καὶ σκυθρωπή,
ποὺ χρόνια τώρα καὶ καιροὺς τὸ γιό της περιμένει.

Τὸ ξέρω πὼς ἡ θέση μας εἶναι ἄσχημη πολύ.
Ἡ θάλασσα τὴ γέφυρα μὲ κύματα γεμίζει,
κι ἐγὼ λυπᾶμαι μοναχὰ ποὺ δὲν μπορῶ νὰ πῶ
σὲ κάποιον, κάτι ποὺ πολὺ φριχτὰ μὲ βασανίζει.

Θεέ μου! Εἶμαι μοναχὰ δεκαεννιὰ χρονῶν,
κι ἔχω σὲ μέρη μακρινὰ πολλὲς φορὲς γυρίσει.
Θεέ μου! Ἔχω μίαν ἄκακη, μία παιδικὴ καρδιά,
ἀλλὰ πολὺ ἔχω πλανηθεῖ, κι ἔχω πολὺ ἁμαρτήσει.

Συχώρεσέ με ... Κάποτες ὁπού ῾χα πιεῖ πολὺ
καὶ δὲν ἐκαταλάβαινα τὸ τί ἔκανα, στὸ Ἀλγέρι,
γιὰ μίαν μικρὴν Ἀράπισσα, ποὺ ἐχόρευε γυμνή,
ἐπέταξα κατάστηθα σὲ κάποιον τὸ μαχαίρι.

Συχώρεσέ με... Μία βραδιὰ θολὴ στὸ Σάντα Φέ,
καθὼς κάποια μὲ κράταγε σφιχτὰ στὴν ἀγκαλιά της,
ἐτράβηξα ἀπ᾿ τὴν κάλτσα της μία δέσμη ἀπὸ λεφτὰ
ποὺ ὅλη τὴ μέρα ἐμάζευεν ἀπ᾿ τὴν αἰσχρὴ δουλειά της.

Κι ἀκόμα, Κύριε... ντρέπομαι νὰ τὸ συλλογιστῶ,
(μὰ ἤτανε τόσο κόκκινα κι ὑγρὰ τὰ ὡραῖα του χείλια
καὶ κάποια κάπου ὁλόλυζε κιθάρα ἱσπανική...)
κοιμήθηκα μ᾿ ἕνα μικρὸν ἑβραῖο στὴ Σεβίλλια.

Κύριε... ἐτοῦτο τὸ κορμὶ τὸ τόσο ἁμαρτωλὸ
σὲ λίγο στὶς ὑδάτινες εἱρκτὲς νεκρὸ θὰ πέσει...
Μὰ τέσσερα ὅμως σκέφτομαι γαλόνια ἐγὼ χρυσὰ
κι ἕνα θλιμμένο δόκιμο, ποὺ δὲ θὰ τὰ φορέσει ...

Ν. Καβαδίας Μαραμπού

 

Στην Κ - 1978

Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
Και κείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
μα θα `ναι αργά μεσάνυχτα και θα `χεις κουραστεί

Όταν θ’ αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
Στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου,
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε θ’ αγγίξεις το κορμί σου
και το βρεις τσακισμένο απ’ τις πληγές
Και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες ν’ ακούσουν τη φωνή σου
κι οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές

 

Χρήζει επανάληψης...

Θερινό Ηλιοστάσι, Θ΄ Σεφέρης Γιώργος

Mιλούσες για πράγματα που δεν τά 'βλεπαν
κι αυτοί γελούσαν.

Όμως να λάμνεις στο σκοτεινό ποταμό
πάνω νερά·
να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο
στα τυφλά, πεισματάρης
και να γυρεύεις λόγια ριζωμένα
σαν το πολύροζο λιόδεντρο -
άφησε κι ας γελούν.
Kαι να ποθείς να κατοικήσει κι ο άλλος κόσμος
στη σημερινή πνιγερή μοναξιά
στ' αφανισμένο τούτο παρόν -
άφησέ τους.

O θαλασσινός άνεμος κι η δροσιά της αυγής
υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανένας.

(από τα Ποιήματα, Ίκαρος 1972)

 

Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι —
η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.

Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
Aυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.

Κ. Καβάφης
 

 

 

Απολογισμός της μοναξιάς

Σπασμένες μέσα μου εἰκόνες ἀνταπόκρισης,
ρήμαγμα μέσα σὲ ξένες ἀγκαλιές,
ἀπελπισμένο κρέμασμα ἀπὸ λαγόνια ξένα.
Πέσιμο ἐκεῖ ποὺ μοναχὰ ἡ μοναξιὰ ὁδηγεῖ:
νὰ ὑποτάξω ἀκόμη καὶ τὸ πνεῦμα μου,
νὰ τὸ προσφέρω σὰν τὴν ἔσχατη ὑποταγή.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

Τυρρανική ψευδαίσθηση του ανέφικτου
Θα κρυφτώ ξανά πίσω απ’ την αλήθεια προδομένη,
Στήνει παγίδες η ειμαρμένη.

Θα ζω, θα γελώ, θα παρατηρώ
Θα πνίγω τον άλλο μου εαυτό.
Δεν είναι ακόμη η ώρα για το εφικτό.

Δεν είναι η ώρα της παραδοχής
Δεν είναι η ώρα της αποδοχής
Είναι μόνο η ώρα της άρνησης.


Ανοίγω το κουτί της παραμόρφωσης
κοιτάω στον καθρέπτη του
το πρόσωπο της μεταμόρφωσης.

Ιδρώσατε πολύ για τη μορφή μου
Ζοριστήκατε πολύ για την αποδοχή μου
Πήρατε την απαξίωση μου.

Πλήρωσα το τίμημα με το κορμί μου
Βλέπω μέσα σας την ανοχή μου.
Δεν είναι η ώρα για την κραυγή μου.

Νιώθω την παραίτηση σας
Βλέπω την απόγνωση σας
Βιώνω την παθητική επίθεση σας.

Με κλείνετε στο δωμάτιο της απόγνωσης σας
Εισπνέω τον απελευθερωτικό αέρα στο κλουβί σας
Κραυγή απόγνωσης η φωνή σας

Δεν είμαι εγώ για το καλούπι που ορίσατε
Δεν με αγγίζουν τα τείχη που μου χτίσατε
Δεν με ακουμπάει η αλαζονεία που με ποτίσατε.

Σας χαρίζω τον χαρακτήρα που μου χτίσατε
και την λάθος εκδοχή στην οποία βαυκαλιστήκατε
Καθρεφτιστείτε σε ότι ονειρευτήκατε.

Τελευταία η ευκαιρία που σας δίνετε
Για κάθε απεχθή πράξη σας πριν κρίνετε
Χαιρετίστε τα μαύρα πουλιά της ανοχής μου
Παίρνουν μακρυά μου τα ψεύτικα κομμάτια της ζωής μου

 

"Να λείπεις- δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα
που γι' αυτά έχεις λείψει,
θα 'σαι για πάντα
μέσα σ' όλο τον κόσμο."

Γιάννης Ρίτσος.
«Γειτονιές του Κόσμου»