πολιτική αντιπαλότητα των φύλων

Να δουμε ποιος θα βγει χαμενος απο αυτην τη μαχη.... Το αποτελεσμα της μεχρι στιγμης το βλεπουμε: Υπογεννητικοτητα σε επιπεδο θανασιμης απειλης για τον δυτικο πολιτισμο.

 

@Stilvi
το προεφηβικό παιγνίδι της «μάχης των φύλων», που περιγράψατε, το γνωρίζω. είχε και τραγουδάκια.
την αναμέτρηση, που περιγράφει η σύμβαση, το ένα φύλο εναντίον του άλλου, δεν γνωρίζω. γι αυτήν ζήτησα πληροφορίες.
εξακολουθώ, μέχρι νεωτέρας, να την συνδέω με καλλιεργημένη φοβικότητα. με πουριτανισμό και φονταμενταλισμό.

 

Πάνε κάτι λιγότερο από 30 χρόνια που είχε σκάσει η ποσόστωση.

Ποσόστωση πα να πει, η θεσμοθετημένη ελάχιστη γυναικεία συμμετοχή σε αιρετά σχήματα από συνδικαλιστικά σχήματα έως εκπροσώπηση σε θεσμικά όργανα κάθε επιπέδου.
Με μπροστάρισες (άτσατις η μαλλιαρή δημοτικιά) κάτι Καλλιόπες, κάτι Σού(δες), κάτι Σοφίες και ακολούθους από μεγαλομουνάρες -που λέει και μια ψυχή- έως εκ πεποιθήσεως αξύριστες (τση μοδός τότε, αχ, τι ριζοσπάστρια είστε χρυσή μου) και από μπρουταλομαιτρέσες έως ακαδημαϊκές κοσμοπολίτισες (ονόματα δεν λέμε, φαμίλιες δεν θίγουμε, να ξέρετε όμως πως είναι αποτελεσματικότατες τα τελευταία είκοσι χρόνια, πιο "πουτάνα όλα" πακέτο, δεν ξανάγινε).

Η υποδοχή στην παρουσία τους έγινε με μια κάποιαν αμηχανία, το κράξιμοκαι το ξεμπρόστιασμα έπεσε επί της ουσίας από γυναίκες, διακεκριμένες προσωπικότητες της εποχής με έργο και προσφορά και με τσαγανό και με βαρειά κατάρτιση και παιδεία, με διακριτική, αλλά ζουμερή συνδρομή κάποιων σερνικών παλαιάς πολιτικής κοπής της τότε εποχής. Κάτι σερνικά τσόλια που ψέλλισαν κάποιες ξύλινες παρόλες προς υποστήριξή τους, απλώς επιβεβαίωσαν πως καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς, όπερ και αργότερα επαληθεύτηκε τρανά.

Στο εύλογο ερώτημα "ποια δυναμική παρήγε τις "μπροστάρισες", θα σας απαντήσω: η ίδια που ήθελε να χρησιμοποιήσει τις μεγαλομουνάρες, τις μπρουταλομαιτρέσες και τις ακαδημαϊκές κοσμοπολίτισες εναντίον αυτών που δυναμικά και ουσιαστικά αντιτάχτηκαν.
Στο ακόμα πιο εύλογο ερώτημα "και ποια παιδγιά φτιάκανε την δυναμική, σερνικά ή θηλυκά" η απάντηση είναι ακόμα πιο εύκολη: δεν έχει φύλο η δυναμική μάνα μ' σ' λέω...!

Τις πιο πολλές φορές είναι και ανώνυμη.
Διγιότι ακόμα και ταυτότητα να σου δείξει, το χέρι που θα την κρατάει θα κοιτάμε, ιφ γιου νόου χουάτ άι μιν, ντίαρ...

Προς τι η έκπληξη...
Αλήθεια πόσοι θυμάστε τη νομοθεσία για την σεξουαλική παρενόχληση το 2005/6..?
Φυσικά και είχε κάποιες επιπτώσεις... Στη μαύρη οικονομία..!

 

Πλεον εχουμε προοδευσει. Η ποσοστωση σε θεσεις εργασιες στις "προοδευτικες" χωρες γινεται με αναλυση..... DNA. Δηλαδη βασει identity politics παιρνουν ατομα. Π.χ. θελουν συγκεκριμενα ποσοστα γυναικων, τρανς, γκει, μαυρων, ασπρων, κιτρινων, ροζ, ΑμεΑ, και ο,τι αλλο βαλει ο νους αναφορικα με διαχωρισμο ατομων βασει φυλου, φυλης, αναπηριας, σεξουαλικου προσανατολισμου κτλ. Πληρης παρανοια. Το 1984 εχει μολις ξεκινησει και θα ειναι πολυ χειροτερο στην πραγματικοτητα απο οτι στη νουβελα του Οργουελ. Η αξιοκρατια δεν παιζει ρολο. Αν εισαι "Minority Status" κερδιζεις εξτρα μπονους!

 

Σας είπα ότι δεν θεωρώ ότι περιγράφεται στην σύμβαση και σας είπα με ποιό τρόπο εννούσα την φράση.
Εάν μένετε σε stand by mode μέχρι να πάρετε την απάντηση που να σας καλύψει σε όρους της δικής σας θεώρησης επί των πραγμάτων θα σας απογοητεύσω i'm afraid.

 

Τα κουκιά είναι μετρημένα. Έχουμε μια αδικία την οποία έχουμε ως κοινωνία όλη την καλή διάθεση να την αποκαραστήσουμε. Η ενοχικότητα της κοινωνίας οδηγεί σε υπερδιόρθωση το οποίο μας στέλνει συλλογικά στο διπλανό χωράφι με τις πατάτες.

Και επειδή το χωράφι δεν είναι δρόμος όταν πατήσουμε το γκάζι chances are ότι θα πάρει το σασί.

Ξαναμπαινουμε στο δρόμο μέχρι να έρθει η ώρα να πρέπει να αποκατασταθεί μια άλλη αδικία οπότε ο κύκλος επαναλαμβάνεται.

Η ζημιά ωστόσο θα συσσωρεύεται μέχρι που κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα πάρουμε το αμάξι στο χέρι.

 

Εσύ ρε παιδάκι μου είσαι πιο αισιόδοξος κι από μένα, σταδιάλα...

 

1. Το να λέμε αξιοκρατία και να εννοούμε πως βάλαμε το κατάλληλο παιδί στην κατάλληλη θέση είναι αποτύπωση ενός τεχνικού αιτήματος.
Το ότι σε μερικές γειτονιές του πλανήτη υπάρχουν ωριμότερες οικονομικές συνθήκες για αποτελεσματικότερες επιλογές είναι γεγονός που αποσκοπεί στην διαφύλαξη των συνθηκών, και καλά κάνει και παράγει την αντιλαμβανόμενη διαφορά/υπεροχή τους.
2. Το να λέμε αξιοκρατία την δυνατότητα να επιλέγουμε τους άξιους αποτελεί παραμύθα, π.χ δες κοινοβούλια, διεθνείς οργανισμούς κλπ κλπ...
Απλώς ιδεολογικοποιούμε τις κάθε είδους προσχηματικές μπαλαφάρες που στηρίζονται σε κάποια φυτεμένα ιδανικά...
Η ιστορία έχει πολύ περισσότερα παραδείγματα συνεπειών συνθηκών αναξιοκρατίας απ' ό,τι το ανάποδο.

Το κόλπο είναι να καταλάβουμε τι πα να πει το (1) και τι το (2) και αν έχουν ...φιλικές σχέσεις μεταξύ τους!
Σαντ μπατ τγου...

_____________
Τροφή για σκέψη:
Αν υπήρχε αξιοκρατία θα υπήρχαν συρράξεις..?

 

πολλές φορές το είπατε ότι δεν θεωρείτε. η επίμονη επανάληψη δεν αλλάζει το περιεχόμενο. έχει γίνει κατανοητή η θέση σας οτι δεν θεωρείτε.
«ευκολάκι», καθώς λέτε, τα διάφορα modes, stand by, denial of service κοκ. δεν αποδίδουν διευκρινίσεις.

μην απογοητεύεστε. δεν έχετε, προσωπικά, το καθήκον να εξηγήσετε τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνω, εσείς που το χρησιμοποιήσατε ή όποιος άλλος το καταλαβαίνει θα μπορούσε να κάνει τον κόπο. αυτό ζήτησα.

 

ποιά αδικία εννοείτε; ποιά καλή διάθεση; ποιά ενοχικότητα;

αν υπάρχει ενοχικότητα προφανώς ο δρόμος θα γλυστράει, αυτό το κατανοώ, είναι σύμφυτο με τις -ότητες το διαρκές γλύστριμα, φοβικότητα, αντιπαλότητα, κι άλλες δυσφορίες.

δεν ξέρω τι άλλο προκαλεί ενοχικότητα. μιά συγκεκριμένη, εκ των υστέρων, στοχευμένη μεταγλώττιση σε "αδικία" καλλιεργεί την ενοχικότητα. και οδηγεί σε «γλυστρίματα» ή εκδικητικότητα. απαραίτητη η θεώρηση με εξωπραγματικούς και ανιστόρητους όρους, αποσπασμένα.

 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η πολιτική αντιπαλότητα των φύλων ή το οποιοδήποτε νομοσχέδιο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι δεν ακούνε/διαβάζουν σωστά, δεν ρωτάνε ή ακόμη και αν ρωτάνε απορρίπτουν όταν δεν λάβουν τις απαντήσεις που τους κάνουν, βγάζουν συμπεράσματα και τα υπερασπάζόνται μέχρι θανάτου.

Καλός ο διάλογος αλλά έφτασα σε σημείο να πιστεύω ότι χαλάω λόγια και ενέργεια. Καλή συνέχεια σας εύχομαι στο νήμα σας.

 

Την $αδικία$ της $εποχής$ στην $κοινωνία$

Βάλε όποια θες, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Υπάρχει λόγος που η ιστορία επαναλαμβάνεται: Δεν αλλάζουμε, απλά φοράμε τα ρούχα αλλιώς.