σαν σήμερα..

 

Σαν σήμερα .... 22η επέτειος της επίσημης αναγνώρισης της "baguette" ( πηγή Google) ,
όπως λένε και οι "φίλοι" μας οι Γάλλοι βεβαίως βεβαίως...

Νόστιμη και ..... γιατί όχι και χρήσιμη...    

 

 
Jimi Hendrix
Πριν από 45 χρόνια: Πεθαίνει ένας μύθος, o Jimi Hendrix…


18 Σεπτεμβρίου, 1970. Ίσως ο πιο καινοτόμος κιθαρίστας που είδε ποτέ ο πλανήτης μας, ο Jimi Hendrix, πεθαίνει, αφήνοντας πίσω του μια αφάνταστη παρακαταθήκη και ένα τεράστιο έργο, σε σχέση μάλιστα και με το πόσο λίγο έζησε.

Ο John Allen Hendrix γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 1942 στο Seattle και ασχολήθηκε από πάρα πολύ μικρή ηλικία με την κιθάρα. Πρώτα γνώρισε τη μαγεία του ήχου των χορδών της κιθάρας από τον πατέρα του και ευτυχώς για αυτόν (και για εμάς φυσικά) κατάλαβε από πολύ νωρίς την ιδιαίτερη κλίση του. Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα από τον αμερικανικό στράτο, περιόδευσε και δούλεψε σε στούντιο με καλλιτέχνες όπως οι Isley Brothers και Little Richard.

Το 1966, ο μπασίστας των Animals, Chas Chandler, παρακολούθησε μία εμφάνιση του Hendrix στη Νέα Υόρκη και τον έπεισε να τον ακολουθήσει στην Αγγλία. Λίγο αργότερα, ο κιθαρίστας ηχογραφεί μία εκδοχή του κλασικού folk κομματιού, ‘Hey Joe’ και κάπως έτσι, αρχίζει να γράφεται η ιστορία του θρυλικού μουσικού. Έπειτα από τρία απίθανα άλμπουμ σε ισάριθμα χρόνια με τους The Jimi Hendrix Experience, ο Hendrix άρχισε να απομακρύνεται από το συγκρότημα και να αναζητάει διαφορετικούς δρόμους για να επεκτείνει τους μουσικούς του ορίζοντες. Ανεξερεύνητους δρόμους που ο θεός της κιθάρας δεν πρόλαβε να διαβεί ποτέ.

Νωρίς το πρωί της 18ης Σεπτεμβρίου του 1970, η φίλη του Hendrix ανακαλύπτει το άψυχο σώμα του. Ο θάνατός του λέγεται ότι προήλθε από υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών που του προκάλεσαν αναρρόφηση στον ύπνο του, με πολλές ιστορίες συνομωσίας να βλέπουν το φως της δημοσιότητας μέχρι και σήμερα. Ένα τραγικό γεγονός και ένα άδοξο τέλος για ένα απίστευτο μουσικό ταλέντο, του οποίου πάντως το άστρο συνεχίζει να ακτινοβολεί, να εμπνέει και να επηρεάζει καλλιτέχνες και κοινό. Για την ιστορία, o Jimi Hendrix ανήκει, όπως και πολλοί άλλοι αξιόλογοι καλλιτέχνες (Kurt Cobain, Janis Joplin, Jim Morrison, Amy Winehouse), στο περίφημο club 27.

 

Πηγή: http://dimartblog.com/2014/09/27/walter-benjamin/
Τη νύχτα της 25ης προς 26 Σεπτεμβρίου του 1940, ο Βάλτερ Μπένγιαμιν αυτοκτόνησε με μορφίνη στο Hotel de Francia, του Portbou, ενός παραλιακού χωριού της Καταλονίας, εγκλωβισμένος μαζί με άλλους Εβραίους που προσπαθούσαν να διαφύγουν στις ΗΠΑ, υπό την απειλή του φρανκικού καθεστώτος ότι θα τους εκδώσει στην ήδη κατεχόμενη από τους Ναζί Γαλλία. Αντί άλλου αφιερώματος, ένα μικρό απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό Τα παιδικά χρόνια στο Βερολίνο το χίλια εννιακόσια (μετάφραση Ιωάννα Αβραμίδου, Άγρα, 2005).
 

* * *

Στα παιδικά μου χρόνια ήμουν δέσμιος της παλιάς και της νέας δυτικής πλευράς της πόλης. Το σόι μου έμενε τότε σ’ αυτές τις δύο συνοικίες με μία συμπεριφορά ανάμεικτη από πείσμα και υπερηφάνεια, γεγονός που τους έκανε να ζουν σ’ ένα γκέτο που το θεωρούσαν φέουδό τους. Παρέμενα κλεισμένος σε αυτή τη συνοικία χωρίς να γνωρίσω άλλη. Για τα πλούσια παιδιά της ηλικίας μου οι φτωχοί ήταν μόνο ζητιάνοι. Είχα κάνει μεγάλη πρόοδο όταν ανακάλυψα πρώτη φορά ότι η φτώχεια αποτελεί το όνειδος της κακοπληρωμένης εργασίας. Ήταν σ’ ένα μικρό κείμενο, το πρώτο που συνέταξα εντελώς μόνος μου, για λογαριασμό μου. Το θέμα του ήταν ένας άνθρωπος που μοίραζε διαφημιστικά φυλλάδια, καθώς και οι ταπεινώσεις που υφίστατο από τους περαστικούς που αδιαφορούσαν γι’ αυτά. Τότε ο φτωχός —έτσι τελείωνα— ξεφορτώνεται κρυφά το πακέτο. Σίγουρα ήταν ο πλέον αναποτελεσματικός τρόπος να τακτοποιήσει την κατάσταση. Όμως, την εποχή εκείνη δεν μπορούσα να σκεφτώ άλλη μορφή εξέγερσης εκτός από τη σκανταλιά. Είναι αλήθεια ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα προσωπικής εμπειρίας. Κατέφευγα σ’ αυτήν όταν προσπαθούσα να ξεφύγω από τη μητέρα μου. Κυρίως όταν έβγαινε για ψώνια, τότε που το πείσμα μου και η επιμονή μου την έφερναν σε κατάσταση απόγνωσης. Συνήθιζα πράγματι, να μενω πάντα μισό βήμα πίσω. Σαν να μην ήθελα σε καμία περίπτωση να πηγαίνω μπροστά, ούτε ακόμα και με την ίδια μου τη μητέρα. Ο λόγος που κατά τις κοινές μας εξόδους στην πόλη αισθανόμουνα αυτή την ονειροπόλο αντίσταση, αποκαλύφθηκε αργότερα, όταν ο λαβυρινθώδης χαρακτήρας της πόλης ξανοίχτηκε στη σεξουαλική επιθυμία. Αλλά αυτή η τελευταία, κατά τις πρώτες ψηλαφήσεις αναζητούσε λιγότερο τη σάρκα και περισσότερο την εντελώς κολασμένη ψυχή, που τα φτερά της έλαμπαν σαπρά στο φως ή λαγοκοιμούνταν ακόμα, αναδιπλωμένα κάτω από τη γούνα που περιέβαλλε αυτήν τη ψυχή σαν κουκούλι. Επωφελούμουν, λοιπόν, από ένα βλέμμα που φαινόταν να μη βλέπει το τρίτο κομμάτι από αυτό που πραγματικά παρατηρούσε. Ωστόσο, ήδη από τότε, όταν η μητέρα μου αποδοκίμαζε την απέχθεια που ένιωθα και τη νυσταλέα περιπλάνησή μου, διέβλεπα αμυδρά τη δυνατότητα να διαφύγω μια μέρα από την κηδεμονία της, χάρη στη συνωμοτικότητα αυτών των δρόμων, μέσα στους οποίους, ήταν προφανές, δεν είχα βρει το δικό μου. Σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αίσθηση —δυστυχώς απατηλή— ότι μπορούσα να ξεφύγω από τη μητέρα μου από την κοινωνική της τάξη και από τη δική μου, εξηγούσε την ακατανίκητη παρόρμηση που μ’ έκανε να πλησιάζω μέσα στο δρόμο μια πόρνη. Αυτό μπορούσε να διαρκεί κάποιες ώρες πριν το αποτολμήσω. Η φρίκη που ένιωθα τότε ήταν η ίδια με αυτήν που θα ένιωθα μπροστά σε ένα αυτόματο, το οποίο αρκούσε να του θέσει κανείς ένα ερώτημα για να αρχίσει να λειτουργεί… Και τότε έριχνα τη φωνή μου μέσα στη σχισμή. Το αίμα βούιζε στ’ αυτιά μου και δεν ήμουν ικανός να συλλέξω τα λόγια που έπεφταν από αυτό το έντονα μακιγιαρισμένο στόμα. Δραπέτευα για να επαναλάβω, την ίδια νύχτα —πόσες φορές ακόμα— την τρελή αυτή προσπάθεια. Όταν, καμιά φορά χαράματα, σταματούσα σε μια αυλόπορτα και παγιδευόμουν χωρίς διέξοδο στα ασφαλτοστρωμένα δεσμά του δρόμου, δεν ήταν και τα πιο καθαρά χέρια αυτά που με απελευθέρωναν.

Βάλτερ Μπένγιαμιν, Τα παιδικά χρόνια στο Βερολίνο το χίλια εννιακόσια, μετάφραση Ιωάννα Αβραμίδου, Άγρα, Αθήνα 2005 (απόσπασμα).

Πηγή: k-m-autobiographies.blogspot.gr/

 

Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, εκτελέστηκε, σαν σήμερα, το 1967...

 

 

Κορίτσια γιορτάστε το: Παγκόσμια μέρα χωρίς… σουτιέν!
Παγκόσμια ημέρα χωρίς σουτιέν! Οι γυναίκες βγάζουν σήμερα τα σουτιέν τους και νιώθουν την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας. Το «NoBraDay» είναι ένας άτυπος θεσμός, που έχει σαν σκοπό την προβολή του Οκτωβρίου, ως μήνα ευαισθητοποίησης κατά του καρκίνου του μαστού.

Η Παγκόσμια Ημέρα χωρίς σουτιέν γιορτάζεται εναλλακτικά και τον Ιούλιο. Εκατοντάδες γυναίκες από όλο τον πλανήτη συμμετείχαν στη σημερινή γιορτή, ανεβάζοντας φωτό στα social media
 

 

 

 
Σαν σήμερα: Η μοιραία πτήση των Lynyrd Skynyrd
October 20, 2015
Editorial, Αφιερώματα

Το άλμπουμ ‘Street Survivors’ αναμενόταν να αποτελέσει το δίσκο εκείνο ο οποίος θα έκανε τους Lynyrd Skynyrd ακόμα πιο λαμπερά αστέρια από ότι ήταν μέχρι εκείνη την περίδο. Κι όλα αυτά, παρόλο που το ‘Sweet Home Alabama’ είχε καταφέρει ήδη να σκαρφαλώσει στο Top 10 των charts το 1974, προσελκύοντας έτσι ένα μεγάλο αριθμό από fans του Νότου των Η.Π.Α. Το ‘Street Survivors’, που κυκλοφόρησε στις 17 Οκτωβρίου 1977, είχε ως στόχο να περάσει σε άλλα επίπεδα και να ανοίξει μια για πάντα στο συγκρότημα την πόρτα του βασιλείου της ροκ.

Τον προηγούμενο χρόνο, οι Lynyrd Skynyrd είχαν προσθέσει τον κιθαρίστα Steve Gaines ο οποίος, επίσης, τραγουδούσε και έγραφε. Τα pop στοιχεία αυξήθηκαν με την προσθήκη αυτή και το συγκρότημα έγινε πιο βαθυστόχαστο. Στις 20 Οκτωβρίου του 1977, οι Lynyrd Skynyrd θα εμφανίζονταν για μία συναυλία στο πανεπιστήμιο της Luisiana. Μία συναυλία που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Το συγκρότημα νοίκιασε ένα μικρό αεροπλάνο για να μεταβεί στην περιοχή, το οποίο όμως κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους έμεινε χωρίς καύσιμα. Οι πιλότοι προσπάθησαν να κάνουν αναγκαστική προσγείωση, όμως δεν τα κατάφεραν και το αεροσκάφος συνετρίβει σε μία δασώδη και βαλτώδη περιοχή στο Gillsburg της πολιτείας του Mississippi. Ο τραγικός απολογισμός: Έχασαν τη ζωή τους ο τραγουδιστής Ronnie Van Zant, ο Steve Gaines, η Cassie Gaines, ο βοηθός του μάνατζέρ τους, Dean Kilpatrick και οι δύο πιλότοι, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και της αποστολής τραυματίστηκαν πολύ σοβαρά.

Αργότερα, οι έρευνες που διεξήχθησαν έδειξαν ότι το αεροπλάνο δεν παρουσίασε μηχανικό πρόβλημα. Η πιο πιθανή αιτία είναι ο μετρητής καυσίμων να μη λειτούργησε σωστά σε συνδυασμό και με την απουσία χειροκίνητου ελέγχου των δεξαμενών καυσίμων από τους πιλότους πριν από την απογείωση.

Το άλμπουμ κατάφερε να φτάσει στο Νο.5, την υψηλότερη θέση που κατέλαβε ποτέ άλμπουμ τους. Το τραγούδι ‘What’s Your Name’ έφτασε την 13η θέση, η δεύτερη υψηλότερη τραγουδιού τους. Ο Gaines είχε γράψει το τραγούδι, στα φωνητικά του οποίου συμμετείχε ο ίδιος με τον Van Zant, όπως και στο ‘You Got That Right’, ενώ συμμετείχε και στο ‘I Know a Little’. Το ‘That Smell’ – από τα πιο δημοφιλή του δίσκου και από τα πιο έξυπνα του Van Zant, αποτελούσε ένα κομμάτι-“προειδοποίηση” κατά των ναρκωτικών, προκειμένου να κρατήσει στη ζωή τα party animals-μέλη της μπάντας. Όμως, ο στίχος “smell of death” δυστυχώς επιβεβαιώθηκε λίγες μέρες αργότερα.

Το αυθεντικό εξώφυλλο του συγκροτήματος, που απεικονίζει τα επτά μέλη της μπάντας να τυλίγονται στις φλόγες, αντικαταστάθηκε γρήγορα μετά το τραγικό δυστύχημα με ένα με μαύρο φόντο. Αργότερα, το αυθεντικό εξώφυλλο αποκαθίσταται ξανά.

 
Lynyrd Skynyrd ‘Street Survivors’

Δείτε εδώ φωτογραφίες από το τραγικό δυστύχημα, αλλά και πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας:

 
 
 
 
Εδώ, μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το άλμπουμ ‘Street Survivors’ των Lynyrd Skynyrd:



Και τέλος, ας θυμηθούμε 3 από τα κορυφαία τραγούδια τους:

 

You were simply the BEST

 

George Best
22/5/1946 - 25/11/2005

 

1979: Ο Νίκος Γκάλης κάνει το ντεμπούτο του στο ελληνικό μπάσκετ με την ομάδα του Άρη και σημειώνει 30 πόντους σε αγώνα της ομάδας του με τον Ηρακλή.

 

Σαν σήμερα πέθανε ο άνθρωπος που μας γνώρισε τον σαδισμό

 

Η διάλυση των Beatles

 

Στις 30 Δεκεμβρίου του 1970 ο Πολ Μακάρτνεϊ αναλαμβάνει μία ακόμα πρωτοβουλία και με αγωγή του σε αγγλικό δικαστήριο ζητά τη διάλυση των «σκαθαριών». Το τέλος έρχεται και με τη δικαστική βούλα 4 χρόνια αργότερα, την ίδια μέρα.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/52#ixzz3vnDNFxbw

 

Home
ΑφιερώματαEditorial
 
Phil Lynott
30 χρόνια χωρίς τον Phil Lynott – 10 πράγματα που δεν ήξερες γι’ αυτόν


Σαν σήμερα, πριν από 30 χρόνια, η παγκόσμια μουσική σκηνή θρηνούσε για τον θάνατο ενός εκ των καλύτερων μουσικών της, του Phil Lynott. Ο θρυλικός Ιρλανδός τραγουδιστής, συνθέτης και μπασίστας των Thin Lizzy έφευγε από τη ζωή στις 4 Ιανουαρίου του 1986 αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στη ροκ που τόσο πολύ αγαπούσε.

Ο θάνατός του προήλθε, όπως και τόσων άλλων αστέρων, από την εξάρτησή του από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Οι καταχρήσεις οδήγησαν στην κατάρρευσή του ανήμερα των Χριστουγέννων του 1985, με την μητέρα του, η οποία δεν είχε ιδέα για τη σχέση του με την ηρωίνη, να τον βρίσκει σε πολύ άσχημη κατάσταση στο σπίτι του. Ο Lynott μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε κλινική, όπου διαγνώστηκε με σηψαιμία. Παρόλο που ανέκτησε τις αισθήσεις του, η κατάστασή του χειροτέρευε όσο περνούσαν οι μέρες, με αποτέλεσμα να συνδέσουν αναπνευστήρα ώστε να μπορέσει να συνεχίσει τη μάχη του. Μια μάχη που τελικά έχασε στις 4 Ιανουαρίου του 1986, αφού η καρδιά του υπέκυψε στο προχωρημένο στάδιο της αρρώστιάς του.

Παρά το γεγονός ότι έζησε μόνο μέχρι τα 36 του (γεννημένος το 1949), η μουσική κληρονομιά του Phil Lynott είναι αδιαπαγμάτευτη. Τόσο με την μπάντα του, τους Thin Lizzy, όσο και ως σόλο καλλιτέχνης, ο Lynott άφησε μια για πάντα το στίγμα του στη ροκ, με την πληθωρική του παρουσία στη σκηνή και το ιδιαίτερο στυλ του να είναι σημεία αναφοράς καθ’ όλη την διάρκεια της καριέρας του.

Ώρα, λοιπόν, να δούμε 10 πράγματα που δεν ξέραμε γι’ αυτόν. Βάλε λίγο ουίσκι στο δοχείο και γνώρισέ τον λίγο καλύτερα…




10. Ασχολούταν με την ποίηση
Οι διορατικοί του στίχοι εξακολουθούν να κρατούν τους fans του “ζεστούς”, ακόμα και 30 χρόνια μετά τον θάνατό του. Στα ’70s δημοσίευσε δύο συλλογές με ποιήματα, βασισμένα κυρίως στους στίχους που έγραφε για τους Thin Lizzy. Αυτές οι δύο συλλογές συνενώθηκαν σε μία νέα, η οποία κυκλοφόρησε μέσα στα ’90s, με τίτλο ‘Songs For While I’m Away’.

9. Ο Jimi Hendrix ήταν ο ήρωάς του
Τα επιτεύγματα που κατάφερε ο Jimi Hendrix ως μαύρος μουσικός ήταν τεράστια πηγή έμπνευσης για τον Phil Lynott, ο οποίος φιλοδοξούσε να σημειώσει αντίστοιχη πορεία. Η επιρροή του Hendrix ήταν έντονη στη μουσική αλλά και στο στυλ που τραγουδούσε ο Lynott. Μάλιστα, ο Lynott τίμησε τον Hendrix στη 10η επέτειο από το θάνατο του δεύτερου, με το κομμάτι ‘Song for Jimi’, παρέα με τους Eric Bell και Brian Downey. Τέλος, όταν πέθανε ο Lynott, υπήρχε μια φήμη πως ίσως υποδυόταν τον Hendrix σε βιογραφική ταινία για τη ζωή του.



8. Είχε δύο αδέρφια για τα οποία δεν γνώριζε
Η μητέρα του Phil Lynott, Philomena Lynott, δούλευε σκληρά, θυσιάζοντας πολλά για να τον μεγαλώσει έτσι όπως ήθελε. Αλλά κρατούσε ένα μυστικό για πάνω από 50 χρόνια. Ο Phil είχε άλλα δύο αδέρφια, τα οποία είχαν δωθεί για υιοθεσία. Στο βιβλίο που έγραψε η ίδια με τίτλο ‘My Boy’, μιλάει για την προσπάθειά της να κρατήσει τον Phil όταν αναγκαζόταν να δώσει τα άλλα δύο παιδιά για υιοθεσία. Ο Phil δεν έμαθε ποτέ ότι είχε αδερφό, αλλά είχε γνωρίσει την αδερφή του, όταν αυτή επικοινώνησε με την μητέρα τους.

7. Η αμυγδαλίτιδα του στέρησε μια θέση εργασίας
Πριν το σχηματισμό των Thin Lizzy, ο Phil είχε μια μπάντα που λεγόταν Skid Row (καμία σχέση με τους γνωστούς), στην οποία ήταν και ο Gary Moore (όπως και στους Thin Lizzy μετέπειτα). Όταν χρειάστηκε να βγάλει τις αμυγδαλές του, δεν πήρε μέρος σε μια προγραμματισμένη συναυλία και η μπάντα τον απέλυσε! Βέβαια, μόνο καλό του έκανε αυτό, αφού μερικά χρόνια αργότερα είδε τον εαυτό του στους Thin Lizzy, με τους οποίους διέπρεψε!

6. Η απροσδόκητη επιτυχία του ‘Whiskey In The Jar’
Το ‘Whiskey In The Jar’ το είχαν υποτιμήσει ακόμα και οι ίδιοι οι Thin Lizzy. Το θεωρούσαν μη αντιπροσωπευτικό του ήχου της μπάντας και διαφωνούσαν με την ιδέα της δισκογραφικής να το κυκλοφορήσουν σαν single, καθώς δεν το προόριζαν για τίποτα παραπάνω από ένα απλό b-side. Ωστόσο, τελικά έγινε αυτό που πρότεινε η δισκογραφική και, τουλάχιστον εμπορικά, ήταν επιτυχημένο!



5. Το μουσικό θέμα της εκπομπής ‘Top of the Pops’ ήταν δικό του για 5 χρόνια
Η σόλο σύνθεση του Phil Lynott με τίτλο ‘Yellow Pearl’ ήταν το μουσικό θέμα της βρετανικής εκπομπής ‘Top of the Pops’ για 5 χρόνια, από το 1981 ως το 1986.



4. Τον είχε “τρομοκρατήσει” ο Bob Dylan
Ο Phil Lynott ήταν συνθέτης, αλλά του φαινόταν ακατόρθωτο να φτάσει τα επιτεύγματα των μεγάλων ονομάτων της εποχής όπως οι Beatles, ο Bob Dylan και ο Van Morrison. Κατάλαβε, ωστόσο, πως είναι στη φύση του ανθρώπου να μην είναι τέλειος. Σε μια συνέντευξή του είχε πει: «Πιστεύω στη θεωρία ότι πρέπει να μαθαίνεις από τα λάθη σου, αλλά δεν μπορείς να γίνεσαι συνεχώς καλύτερος. Γι’ αυτό ξέρω πολύ καλά ότι δεν θα είμαι ποτέ ικανός να γράψω κάτι σαν το ‘Desolation Row’, 12 στροφές, όλες απίστευτες.»



3. Τελείωνε τις συνεντεύξεις του με στυλ
Στη λίστα των αδέξιους τρόπους για να κλείσει μια συνέντευξη, η ερώτηση η οποία παράγει απρόβλεπτα αποτελέσματα είναι αυτή του στυλ «Λοιπόν, τι άλλο έχεις να πεις στους fans;» Ο Lynott κάποτε είχε μια μεγάλη απάντηση:

Κοίτα, μισώ αυτούς τους τύπους που λένε στις συνεντεύξεις “Ελάτε να δείτε την μπάντα και να αγοράσετε όλους τους δίσκους.” Τα πάντα ακούγονται τόσο ανειλικρινή. Γι’ αυτό, θα ήθελα να πω, πραγματικά ειλικρινά, ελάτε να δείτε την μπάντα και να αγοράσετε όλους τους δίσκους.

2. Ήξερε να “κλέβει” από τους καλύτερους
Του άρεσε πολύ η εμπειρία επί σκηνής, αλλά στην τελική ήταν κι αυτός ένας fan της μουσικής. Κάποτε, μιλώντας για μια συναυλία των ZZ Top είχε πει πως τον είχε ενθουσιάσει τόσο που μετά ούρλιαζε στους διαδρόμους. Γι’ αυτό και μετά δανείστηκε στοιχεία από τους ZZ Top για το κομμάτι ‘Leave This Town’, και μάλιστα ήταν τόσο ειλικρινής που παραδέχθηκε ότι η επιρροή του ήταν από τους Τεξανούς.




1. Και, τελικά, ποια ήταν τα “The Boys”;
Το ποια είναι “Τα Αγόρια” που αναφέρονται στο ‘The Boys Are Back In Town’ είναι από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα σχετικά με το κομμάτι. Υπάρχουν φήμες πως είναι για ποδοσφαιρική ομάδα του Manchester, για τον πόλεμο του Βιετνάμ, ακόμα και για τους fans της ίδιας της μπάντας. Ωστόσο, η επικρατούσα άποψη είναι πως το τραγούδι αποτελεί φόρο τιμής σε μια συμμορία που έδρευε στο Manchester και ονομαζόταν Quality Street Gang. Η συμμορία σύχναζε στο μπαρ που είχε η μητέρα του Lynott και έτσι ο Phil αποφάσισε να τους τιμήσει αφιερώνοντάς τους το εν λόγω τραγούδι, αλλά κι ένα ακόμη, το ‘Johnny The Fox Meets Jimmy The Weed’. Όταν το κομμάτι έγινε γνωστό, έδωσε στον “Jimmy The Weed” έναν χρυσό δίσκο, ενώ η μάνα του Phil, αναφερόμενη στον γιο της, είχε πει πως τους πήγαινε πολύ.

 

Σαν σήμερα ,7 Ιανουαρίου 1943 πέθανε ο μεγάλος Νίκολα Τέσλα

http://tvxs.gr/news/san-simera/nikola-tesla-o-promitheas-toy-ilektrismoy-toy-giorgoy-stamkoy