ταπεινή και υποταγμενη

Η εντολή ήταν απλη... έπρεπε να είμαι έτοιμη στις 10 με το λουρί μου τον δονητή κ τα μανταλάκια στην θέση τους.....
Ξεκινησα από τα ευχάριστα και αγαπημένα...
Ήθελα να γίνω λίγο ευχάριστα άτακτη για τον Κύριο οπότε αντί για δονητή έβαλα τις μπάλες δονήσης και έναν δονητη μικρό ακούμπησα στην κλειτοριδα μου....
Τα δύσκολα τώρα...
Τα μανταλάκια στις ρωγες...
Ρίγος σε όλο το κορμί μου ...
Ενιωθα ήδη το μουνι Του να τον ψάχνει...
Και θέλαμε αρκετή ώρα να έρθει...
Έβαλα το φόρεμα που ζήτησε με τις κόκκινες γόβες κ πέρασα το λουρί από το κολάρο...
Σε κάθε τράβηγμα από το λουρί θα τραβούσε κ τα μανταλάκια..
Ήρθε...
Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω χαμογέλασε ήξερε ότι κάτι είχα κάνει...

Λεγε.... Τι;;...

Σήκωσε το φόρεμα σου να δω...

Τα υγρά μου έτρεχαν στα μπούτια μου...

Πουτανα........

Άνοιξε τα πόδια μου.....
με έστησε.... με ρούφηξε
τράβηξε δυνατά το λουρί....... ουρλιαξα!!
Με κοίταξε......

Βρωμιαρα, πορνη, πιο δυνατά...

Στα μάτια Του είχε την λάμψη που με μαγεύε...

σπαραζα από τον πόνο....

κάθε φορά που τραβούσε το λουράκι μου

αναφιλουσα κοβοταν η ανάσα μου...

Ενιωθα το κεφάλι μου να καίγεται.....

ήθελα ξανά πιο δυνατά κι αλλο....

Έκλαιγα και εχυνα......

Τον ένιωθα μόνο δικό μου.....

τα μάτια Του μου μαρτηρουσαν αλήθειες

το κλάμα μου του χάριζε τον έρωτα μου

την απόλυτη υποταγή μου

πόνος...... ηδονή...... λατρεία.....

και εγώ ταπεινή και υποταγμενη μπροστά Του