τιμωρώ ή διορθώνω;

Ορθώς εμίλησες αν και καθήμενη.

 

Ουε ουε, απίστευτο κι όμως θα γράψω μόνο ελάχιστες γραμμές. Για μένα δεν υπάρχει τιμωρία, δεν υπάρχει βελτίωση, δεν υπάρχει σωφρονισμός ( αναφέρομαι στις όποιες ερωτικές σχέσεις BDSMικες και μη )...
Το ευρύτερο πλαίσιο της δικαιοσύνης, οι προβλεπόμενες πράξεις ως ποινικά κολάσιμες, οι ποινές και ο απώτερος σκοπός αυτών των τελευταίων ( καθώς και των κινήτρων τόσο του νομοθέτη όσο και της κοινωνίας ), η αρχή της αναλογικότητας...
Θεωρώ ότι εδώ θα ενδιέφεραν ελάχιστους από εμάς και αυτό από καθαρά φιλοσοφικής πλευράς. Αφού στον "μικρόκοσμο" που θα προσπαθούσαμε να τις "στάξουμε", δεν θα έδιναν τίποτε απολύτως...

Για μένα τιμωρία ή διόρθωση είναι απλά δυο ρουχαλάκια που ενδύουν ένα μονάχα σώμα, εκείνο της σαδιστικής μου όρεξης ( μεγαλύτερης ή μικρότερης ) ή της όποιας εξουσιαστικής μου καύλας...
Με φτιάχνει να το κάνω, μου δίνεται το περιθώριο να το κάνω, το κάνω ( με σύνεση και πάντα προσπαθώντας να μην ξεπεράσω κάποια λογικά και για μένα απαράβατα όρια )...
Δεν προσδοκώ σε καμία διόρθωση ( αφού δεν την θεωρώ εφικτή )...
Δεν πιστεύω ότι θα ήταν δυνατός κανείς σωφρονισμός μέσω της οποιασδήποτε μορφής βίας...
Για βελτίωση δεν το συζητώ καν...
Να πω την αλήθεια μου, απ' την όποια υ κυρίως μ' ενδιέφερε/ενδιαφέρει, να έχω τις υπηρεσίες που θα ήθελα...Και όσο γίνεται πιο κοντά σ' εκείνο που θα ήθελα...
Να την "βελτιώσω" σαν άνθρωπο, να την "διορθώσω" ( πάντα σαν άνθρωπο ), να την "τιμωρήσω", δεν έδινα, ούτε πιστεύω ότι θα δώσω ποτέ δεκάρα τσακιστή...
Αλλά και να το ήθελα, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το κάνω...Όχι εγώ τουλάχιστον...

Έχω ξαναπεί τα ίδια ( πάνω κάτω ) και σ' άλλο νήμα περί τιμωρίας...Η χρήση αυτών των όρων θα είχε το chic της, θα είχε το "θεατρικό" της, αλλά μέχρι εκεί...

Anyway, ίσως και να επανέλθω όταν μου περάσει ο πονοκέφαλος απ' το ξενύχτι και τον λίγο ύπνο...
Επειδή δεν μου έφτανε να βάλω like σ' αυτές τις δυο παρεμβάσεις, τις κάνω quote...

 

εμβ

Συγνώμη που επεμβαίνω, μα θα ήθελα να εκφράσω κι εγώ την άποψή μου στο ερώτημά σου.
Αν λοιπόν ήμουν Κ και η υπακοή του υ μου πήγαινε περίπατο δεν θα την τιμωρούσα.
Πρώτα από όλα θα έψαχνα να βρω τι κάνω εγώ λάθος και αντιδρά έτσι.
Αν έχω κάπου λάθος θα το διορθώσω.
Αν το κάνει από καπρίτσιο θα πρέπει να καταλάβει πως αν θέλει να είναι υ δεν χωράνε καπρίτσια στην συμπεριφορά της.
Πως θα το διόρθωνα;
Μα φυσικά με μια κουβέντα.
Με απογοητεύεις με τη συμπεριφορά σου και φοβάμαι πως αν συνεχίσεις έτσι θα πρέπει να διακόψουμε την σχέση.

 

Και η " τιμωρια " ειναι μερος του παιχνιδιου καποιες στιγμες πιστευω

 

έτσι ακριβώς! του παιχνιδιού  

 

ανέφερα καθαρά πως αν συνεχίσει θα επέλθει ρήξη... αυτό δεν σημαίνει μια στραβή-δεύτερη στραβή.... μπορεί να είναι και τρίτη και τέταρτη,... δεν μου έχει τύχει να επαναλαμβάνεται πολλές φορές.
Αν γίνει από αφέλεια όπως λες άρα η ήταν κουρασμένη ή κάπου αλλού έτρεχε ο λογισμός της... η δεν κατάλαβε σωστά τις εντολές της... και πάλι θα προσπαθήσω να το αναλύσω και όχ απλά να προειδοποιήσω... γιατί αν όντως δεν κατάλαβε σωστά τότε οφείλω να της τα εξηγώ καλύτερα.
ναι το καπρίτσιο εγώ το ανέφερα ως παράδειγμα γιατι υπάρχει από κάποιες υ.
Θέλω να σε ρωτήσω, σε τι είδος τιμωρία αναφέρεσαι;
κι έπειτα αν δεν σου κάνει κόπο να μου πεις που θα ωφελήσει στο να μην το ξανακάνεις;
ο φόβος της τιμωρίας θα σε αποτρέψει να κάνεις το λάθος;
δεν θα ήταν καλύτερα να ην κάνεις το λάθος επειδή γνωρίζεις και αντιλαμβάνεσαι (μετά από συζήτηση) γιατι δεν πρέπει α κάνεις το λάθος αυτό;
ναι διαβάζεις την λέξη παιχνίδι γιατί για πολλούς το s/m ειναι παιχνίδι και όχι τρόπος εκπαίδευσης.
και όχι δεν δέχομαι την αγνόησή ως τιμωρία  

 

@Θρυαλλίς να σου απαντήσω ευχαρίστως. Ίσως να έχω κι εγώ το εκπαιδευτικό παρελθόν του @vautrin του οποίου κάποια παρέμβαση σ' αυτό το νήμα σου άρεσε τόσο, που να την βάλεις στα member's quotes.
Συμφωνώ μαζί σου που το έκανες, ήταν αλήθεια πολύ όμορφος και γεμάτος ο συλλογισμός του και σε πολλά σημεία με βρίσκει απολύτως σύμφωνο μα στο ευρύτερο νομικό πλαίσιο και στην ζωή γενικότερα ( της οποίας τ' όποιο BDSM θα ήταν απλά υποκατηγορία ).
Εδώ μιλάμε για σχέσεις όποιο κι αν είναι το πλαίσιο τους.
Και η "ξερή" νομική αντιμετώπιση τους καθώς και κάποιες αναλογίες/"δάνεια" είναι σίγουρα όμορφες σαν κουβέντα ή σαν ιδέα, αλλά επί του πρακτέου ( της όποιας σχέσεως πρακτέο ) σε μένα τουλάχιστον φαντάζουν πια too much.

Η υ μου κάνει τ' αντίθετα απ' όσα συμφωνήσαμε ή δεν κάνει συνειδητά εκείνα που συμφωνήσαμε. Αρχικά το συζητώ μαζί της βάσει των κανόνων/κωδικών που της είχα προτάξει πριν εμπλακούμε και τους οποίους είχε αποδεχθεί.
Συνεχίζει το ίδιο "τροπάριο" ? Ανάλογα με το τι θα ένιωθα ή δεν θα ένιωθα για κείνη, κόβω επαφή για περισσότερο ή λιγότερο χρόνο ( ή μια και καλή ).
Δηλαδή κόβω κάθε είδους επαφή για κάποιο χρονικό διάστημα ( κυρίως για να μην εκτραπώ εγώ ) και με την ελπίδα ότι κάποια απ' τα λόγια μου θα τα σκεφτεί.
Κάνει κάτι - για μένα - λάθος από απειρία? Επειδή ακόμη δεν με γνωρίζει καλά - παρ' όλη την γενικότερη της εμπειρία - ? Επειδή δεν θα μπορούσε ν' ανταπεξέλθει σε κάποια θέλω μου ?
Ανάλογα την αιτία, συζήτηση πάντα βάσει των κανόνων ή πλήρης απομάκρυνση. Αφού ίσως και να ζητούσαμε διαφορετικά πράγματα ή δεν θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε.

Κι εγώ πάντα για D/s μιλάω, το M/s δεν μ' ενδιαφέρει - παρά μόνο "φιλολογικά" - και δεν σκοπεύω να το δοκιμάσω ποτέ. Αν η υ μου είναι ανυπάκουη, απλά δεν κάνει για υ μου και δεν κάνω για Κ της.
Αν δεν θα με σεβόταν, μάλλον σεβασμό δεν θα είχα καταφέρει εγώ να της τον εμπνεύσω ( τουτέστιν, ρίχνω τ' όποιο "φταίξιμο" σε μένα και όχι σε κείνη ).
Αυτό που λες περί σωφρονισμού με βρίσκει σύμφωνο. Απλά λόγω των νομικών μου "σκαλωμάτων/καταλοίπων" συνεχίζω να διατηρώ κριτικό πνεύμα περί της γενικότερης ιδέας του σωφρονισμού - για μένα πάντα και για κανέναν άλλο/η -.

Ο @vautrin σε κείνη του την γαμάτη παρέμβαση, έγραψε κάτι - αν βέβαια κατάλαβα σωστά -, που είχα γράψει πάνω κάτω κι εγώ σε κάποιο δικό μου νήμα περί τιμωρίας.
Δεν μ' ενδιαφέρει να μην ξανακάνει η όποια υ μου κάτι, μόνο επειδή θα υπήρχε ο φόβος της τιμωρίας από μέρους μου, ή για να μην με απογοητεύσει ξανά.
Ή για να με ικανοποιήσει, ή επειδή εγώ θα θεωρούσα λάθος που το έκανε.
Αλλά θα μου άρεσε, να μην επαναλάμβανε μια συμπεριφορά, γιατί θα έφτανε στο σημείο - κατόπιν συζήτησης μας ή παραδείγματος δικής μου συμπεριφοράς - να θεωρήσει για κείνη σαν λανθασμένη εκείνη την συμπεριφορά της.
Και δεν θα ήθελε για κείνη πάντα και όχι για μένα, να την επαναλάβει.
"Τιμωρία" επειδή δεν έκανε καλά κάποιο task που της ανέθεσα, ή τ' όποιο χ, ψ, ω "πρακτικά βουδουσουμιάρικο", εγώ την θεωρούσα και συνεχίζω να την θεωρώ σαν ιδέα χαζή.
Σε τι θα την "διόρθωνα", "τιμωρώντας" την?
Σαν άνθρωπο να "βελτίωνα" την οποιαδήποτε, έχω γράψει πολλάκις ότι ούτε μ' ενδιαφέρει, ούτε πιστεύω, ότι θα είχα τα φόντα για να το κάνω και που να το ήθελα.
Θα μπορούσα να συνεισφέρω μέχρι κάποιου σημείου, αν εκείνη μου το ζητούσε και κυρίως από μόνη της θα ήθελε, κάπου σαν άνθρωπος να διορθωθεί/βελτιωθεί.
Αλλά το "χοντρό" αυτής της δουλειάς, θα ήταν δικό της και μόνο δικό της.

Δεν μίλησα ποτέ για εκδίκηση. Μίλησα για καύλα μου.
Τις ελάχιστες φορές που "σαδίζοντας" κάποια υ μου χρησιμοποίησα τον όρο τιμωρία.
Της είχα κάνει ξεκάθαρο ή ότι τον χρησιμοποιούσα είδη "αστείου" ή σαν απλή έκφραση.
Και ότι απλούστατα και ξεκάθαρα γούσταρα να την πονέσω ( επειδή ικανοποιούσε την εκάστοτε σαδιστική μου όρεξη ) και τίποτ' άλλο.

Μεταγενέστερο edit:

Ο πόνος στον οποίο αναφέρομαι, θα μπορούσε να είναι τόσο σωματικός, όσο και ψυχολογικός.

Υ.Γ.

Αφαίρεσα και ξανάβαλα εδώ αυτή μου την παρέμβαση. Γιατί πρόσθεσα 2/3 σημαντικά πραγματάκια για τον συλλογισμό μου. 

 

@Θρυαλλίς ευχαριστη εκπληξη η αλλαγη που βλεπω στον τροπο που σκεφτεσαι