τιμωρώ ή διορθώνω;

Θα σου πω τη γνωμη μου απ οσα εχω καταλανει ως τωρα, και με επιφυλαξη γιατι η εμπειρια μου ειναι μικρη.

Η τιμωρια δεν ειναι play. Μπορει το Κ να αποφασισει να την κανει play αν ετσι γουσταρει αλλα σε γενικες γραμμες δεν ειναι παιχνιδι. Ταυτοχρονα, δεν ειναι και κατι που εχει σκοπο να δημιουργησει φοβο και bad associations στο υ. Κατα την αποψη μου για να παει μπροστα μια σχεση πρεπει να υπαρχει χαρα, ενθουσιασμος, καβλα και γενικα θετικο κλιμα. Τετοιο κλιμα δεν μπορει να ευδοκιμησει κατω απο ενα καθεστος φοβου, μιζεριας και τιμωριων που σκανε η μια μετα την αλλη.

οποτε τελικα τι ειναι η τιμωρια αφου δεν ειναι ουτε το ενα ουτε το αλλο? ειναι κατ εμε μια υπενθυμιση, δυσαρεστη σιγουρα, με αφορμη καποια παραβαση, που στοχο εχει να σε βαλει καπως στη γραμμη, να σου δειξει ποιος κανει κουμαντο, να σου υπενθυμισει οτι εχεις συναιναισει, δηλαδη να ακους αυτα που σου λεει το Κ και να προσπαθεις στο καλυτερο που μπορεις να τα εφαρμοζεις, παρα να πλεεις και να χανεσαι στα πελαγη τα δικα σου. Μια υπενθυμιση δηλαδη οτι οταν σου λεει κατι πρεπει να εισαι εκει.

ξαναλεω, με επιφυλαξη τα παραπανω...

 

Επειδη ακριβως απο πανω εγω αναφερθηκα σε παιχνιδι να απαντησω για το προσωπο μου ..... εδω την ιδια την Ζωη την βλεπω σαν παιχνιδι στο D/s θα κολησω ...
Αν και για εμενα το D/s μπορει να ειναι ενα ξεκαυλωμα

 

τοτε μαλλον εχεις μπερδεψει την ορολογια και τις εννοιες

btw, καλη χρονια να εχουμε ολοι!

 

εγω ολα μπορει να τα εχω μπερδεμενα .... εσεις που τα εχετε ολα ξεκαθαρισμενα στο μυαλο σας κανονιστε να μας βαλετε και εμας στον ισιο δρομο  

καλη χρονια και ευτυχισμενο το 2016

 

Δε μου φτάνει το λάικ, πρέπει να το πω, είναι υπέροχη διατύπωση. Thanks.

 

To the point  

Καλη χρονια, motherfucker  

 

Η τιμωρια σε ποιον αρεσει; (Οχι το παιχνιδι-τιμωρια)

 

Σου ξαναγράφω το πολύ απλό, που ήδη έγραψα στην προηγούμενη μου παρέμβαση. Για μένα δεν υπάρχει τιμωρία. Και υπογραμμίζω το για μένα. Δεν πιστεύω στην τιμωρία. Για μένα - ξανά - είναι μια τεράστια μαλακία.
Δεν πιστεύω στον BDSMικό σωφρονισμό μιας ενήλικης γυναίκας, ενός ενήλικου ανθρώπου. Σε μένα η μη επανάληψη μιας συμπεριφοράς που θεωρώ λανθασμένη λόγω φόβου ποινής, δεν λέει τίποτε.
Το κόψιμο επαφής όπως προέγραψα, το κάνω για μένα, για να μην παρεκτραπώ, δεν μ' ενδιαφέρει πως θα το πάρει η όποια υ. Αφού όπως ήδη έγραψα, πρώτα θα της μιλούσα.
Αν θα συνέχιζε το "βιολί" της, σημαίνει ότι δεν θα με είχε ακούσει. Και πίστεψε με, όταν μιλάω, το κάνω με περισσή υπομονή, δίχως περιστροφές και δεν μπορεί κανείς να με παρερμηνεύσει.
Αν δεν με καταλάβει, θα ήταν γιατί, δεν θα ήθελε να με καταλάβει. Τουτέστιν, θα μίλαγα στον βρόντο.

Ως προς την γενικότερη εμπειρία ενός υ, γράφεις ότι ήδη είχα γράψει κι εγώ. Αν δεν με διάβασες πριν, κάνε τον κόπο να επιστρέψεις στην προηγούμενη μου παρέμβαση. Αλλιώς, σημαίνει ότι απλά σ' αυτό το σημείο συμφωνούμε.

Ως προς την καύλα-τιμωρία και την τιμωρία-παιχνίδι. Είχα γράψει ότι τις ελάχιστες φορές που με κάποια υ είχα χρησιμοποιήσει τον όρο τιμωρία, της είχα κάνει ξεκάθαρο ότι ήταν απλά τρόπος έκφρασης.
Και της είχα κάνει επίσης ξεκάθαρο ότι δεν θα ήταν τιμωρία, αλλά ότι θα ήταν ικανοποίηση της καύλας μου να την πονέσω.
Τουτέστιν : " Τώρα θα σε τιμωρήσω. Να σου πω την αλήθεια, τιμωρία μάντολες, θα σου ρίξω τόσες, θα σε ταπεινώσω κλπ, επειδή το γουστάρω και με φτιάχνει.
Το τιμωρία στο είπα έτσι ".

Δηλαδή, καθαρός και δηλωμένος σαδισμός, που για μένα και καύλα είναι και με διασκεδάζει όταν τον ξετυλίγω ( στα συμφωνημένα όρια και πάντα με σύνεση, δεν είμαι εγκληματίας ).
Που κολλάει εδώ η Κυριαρχία? Ότι η υ μου έχει προσφέρει την δυνατότητα ( δηλαδή συναίνεση και βάσει προσυμφωνημένων ορίων ) να την σαδίσω, της αρέσει ή όχι ο πόνος ( σωματικός ή ψυχολογικός ).
Επειδή με αντιλαμβάνεται σαν Κ της και για όσο καιρό θα με αντιλαμβανόταν σαν Κ της.

Τα κακώς κείμενα - και το ξαναγράφω - εγώ προσπαθώ να τα λειάνω/εξαλείψω με συζήτηση βάσει των κανόνων μου, όχι με τιμωρίες ή στερήσεις.
Τις "τιμωρίες" ή τις στερήσεις εγώ τις χρησιμοποιώ για την σαδιστική μου ικανοποίηση, γι' αυτό και βάζω εισαγωγικά στο τιμωρίες.
Γι' αυτό και τον όρο τιμωρία τον χρησιμοποιώ σπανίως με την όποια υ μου.

Κλείνοντας, δεκτό και σεβαστό να πιστεύεις στην τιμωρία. Εγώ όχι και οι υ με τις οποίες τσούλησε γι' αρκετό καιρό, δεχόντουσαν αυτό τον τρόπο λειτουργίας μου ή συμφωνούσαν και μαζί μου.
Είπαμε, δεν είμαστε όλοι/ες ίδιοι/ες, δεν αναζητούμε τα ίδια πράγματα. Το σημαντικό είναι να τα βρίσκουν τα μέλη της όποιας "εξίσωσης"...