τιμωρώ ή διορθώνω;

Ευτυχώς δεν έβαλες τον αριθμό της χρονιας..

 

Εγώ είμαι τόσο άψογο, άμεμπτο και αλάνθαστο υ, που οι τιμωρίες υπάρχουν μόνο ελέω καύλας... 

 

Κάποιες κουτές ερωτήσεις που μου ήρθαν τώρα στο ξεκούδουνο και όποιος/α θα ήθελε, απαντάει.
Δεν φτάνει η προφορική επίπληξη ( τ' απαραίτητα και σταράτα ) ? Ακόμη και κάποιος/α να σηκώσει την φωνή του/της, αν χρειαστεί, για να συνετιστεί το υ του?
Πρέπει σώνει και καλά να το τιμωρήσει, για να του δώσει να καταλάβει ή να για να τ' επαναφέρει στην όποια τάξη?
Που είναι τ' όριο ανάμεσα σε bratoειδή συμπεριφορά ( αδόκιμος όρος και το ξέρω ) και πιθανή ανωριμότητα του υ? ( Εδώ αστερίσκος, όποιος/α γουστάρει τα brat, γούστο και καπέλο του/της. )

Αν θέλετε, κρατήστε σαν δεδομένο, ότι ο/η Κ είναι πάντα ξεκάθαρος/η στα θέλω του/της και προσπαθεί να μην παρεκτρέπεται από τους κανόνες, που ο/η ίδιος/α είχε θεσπίσει ( και το υ είχε αποδεχθεί ).
Εγώ νομίζω, ότι τ' όποιο πλαίσιο το δημιουργούν και το διατηρούν δυο ή περισσότερα ενήλικα άτομα. Που υποθετικά θα ήθελαν ν' αποφύγουν συνειδητά ολισθήματα και που θα είχαν σαν αποτέλεσμα την όποια μεγαλύτερη ή μικρότερη ρωγμή στη σχέση τους.
Τα "τεστάκια" με τα οποία τ' όποιο υ θα δοκίμαζε την πυγμή ή το ενδιαφέρον του/της Κ του/της. Με κάθε σεβασμό σ' όποιον/α θα είχε αντίθετη άποψη, εγώ τα εκλαμβάνω σαν χάσιμο χρόνου και παιδιάρισμα.
Και που να πίστευα στην τιμωρία ( το πως αντιλαμβάνομαι το "ζήτημα" -για μένα πάντα-. Το έχω ήδη αναλύσει στις πρότερες παρεμβάσεις μου ), αν ψυχανεμιζόμουν, ότι το το υ μου θα προσπαθούσε να τεστάρει, το πόσο κρατώ τα λόγια μου ή όχι.
Τουτέστιν, γινόταν ανυπάκουο, μόνο και μόνο για να δει την όποια αντίδραση μου. Την πρώτη φορά θα του έδινα να καταλάβει ( με τα λόγια ) ότι συμπεριφορές του είδους, δεν είναι αποδεκτές. Την δεύτερη φορά, θα γινόταν υ του εαυτού του ή κάποιου άλλου.
Ο καθένας/καθεμία μας έχει τα όρια της υπομονής του/της, τα σκαλιά στα οποία έχει τοποθετήσει τα πάντα στην ζωή του/της καθώς και την όποια ενέργεια θα ήθελε να αφιερώσει σε κάποιον/α/κάτι.

Υ.Γ.

Μια χάρη μόνο θα ζητούσα σε όποιον/α ίσως και ν' απαντούσε. Θα παρακαλούσα ν' απέφευγε την καραμέλα περί αποφυγής των όποιων ευθυνών/υποχρεώσεων του/της Κ ή πιθανής του/της φυγοπονίας.
Επαναλαμβάνω κάτι, που πιστεύω ότι γνωρίζουμε όλοι/ες. Δηλαδή πως ούτε όλοι/ες είμαστε ίδιοι/ες, ούτε τα ίδια πράγματα ψάχνουμε. Ακόμα και όταν στις "περιφέρειες" μας θα μοιάζαμε περισσότερο ή λιγότερο.  

 

Πέραν από το παίγνιον της τιμωρίας, τουτέστιν της καύλας της στιγμής, συμφωνώ.

 

Η χρήση της τιμωρίας σαν παίγνιον για μένα τουλάχιστον θα ίσχυε, μονάχα υπό την προϋπόθεση πως το υ θα γνώριζε ήδη, πως δεν θα ήταν τιμωρία, αλλά όπως έγραψες κι εσύ απλά καύλα.
Αν αυτό δεν θα του ήταν ξεκάθαρο, υπάρχει ο κίνδυνος ( για να μην πω η βεβαιότητα ), αργά ή γρήγορα να πάψει να σε παίρνει στα σοβαρά. Να πέσεις στα μάτια του και ακόμη χειρότερα, να του δημιουργηθούν για σένα αρνητικά συναισθήματα.
Κάτι που θεωρώ παντελώς λογικό, αφού η ασυνέπεια, η αντιφατική συμπεριφορά του/της Κ δεν θα του παρείχε την απαραίτητη ηρεμία/σιγουριά, για να λειτουργήσει σωστά. ( το σου είναι σχήμα λόγου ).

Από δω και κάτω αφήνω γενικότερες σκέψεις μου επί του θέματος και που δεν θα είχαν συγκεκριμένο παραλήπτη...

Κάποιοι/ες ορθότατα ανέφεραν ότι η τιμωρία θα μπορούσε να ήταν και η στέρηση προνομίων. Για μένα ούτε αυτή η τελευταία θα είχε νόημα σαν πρακτική διόρθωσης συμπεριφοράς ενός ενήλικου ατόμου.
Αν βέβαια η όποια τιμωρία θα είχε σαν γνώμονα την αληθινή κατανόηση ( και όχι μόνο την μη επανάληψη ) κάποιας εσφαλμένης συμπεριφοράς.
Σε κάθε περίπτωση ο καθένας/καθεμία μας στ' όποιο D/s του/της θέτει τις περιφράξεις του/της και αφήνει τα όποια χαλαρότερα σημεία βάσει των δικών του/της θέλω.
Η δική μου εμπειρία ζωής ( και όχι μόνο η BDSMική ) μου δίδαξε, ότι για κάποιους ανθρώπους ισχύει το τιμωρώ = επιβραβεύω, όπου επιβραβεύω ισοδυναμεί με το δίνω προσοχή ( αρνητική ή θετική, δεν έχει σημασία ).
Αν όμως δεν δίνω την όποια προσοχή μου σε κάποια που κι εγώ επέλεξα, να έχει ένα αρκετά σημαντικό ρόλο στην ζωή μου ( για όσο καιρό διαρκέσει ), δεν βλέπω γιατί στην ζωή μου να βρισκόταν.
Αν ο βαθμός της προσοχής που θα της έδινα, δεν θα της έφτανε, θα σήμαινε ότι δεν θα την κάλυπτα.
Άρα, απ' το να προσφύγει σε - για μένα - παιδιάστικες συμπεριφορές, που θα είχαν σαν συνέπεια την στέρηση προνομίων, που θα της είχα παραχωρήσει. Θα ήταν καλύτερο να πάρει τον δρόμο της κι εγώ τον δικό μου.
Μετά, πολλά εξαρτώνται και απ' το τι θα θεωρούσε κάποιος/α αξιόποινο.
Π.χ. Να γυρίσει η υ μου κομμάτια απ' την δουλειά της και να μην φέρει εις πέρας όπως θα επιθυμούσα ένα task ή μια εντολή μου, γιατί θα ήταν κουρασμένη.
Ή γιατί είναι κακοδιάθετη, επειδή θα της είχε τύχει κάτι που θα την προβλημάτιζε αρκετά. Αν την τιμωρούσα ( ή για μένα "τιμωρούσα" ), θα ήμουν Κ αλλά του κόπανος, όχι του Κυρίαρχος.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα και θέλει έστω και λίγη τριβή, για να μάθεις να αλληλεπιδράς σε ικανοποιητικό επίπεδο με κάποιον/α.
Δεν είμαστε μηχανές πρώτον και δεύτερον για μένα η τιμωρία ή η επίπληξη για το παραμικρό, θα ήταν μαλακία. Γιατί αν γινόταν για ψύλλου πήδημα, θα έχανε κάθε αξία.
Κλείνοντας το σεντονάκι, αν κάποια στα αρχικά στάδια της γνωριμίας μας μου είχε δώσει δείγματα απείθαρχου, ή επιπόλαιου, ή ανώριμου - για τα δικά μου δεδομένα - ατόμου,
ή αν θα μου ήταν ξεκάθαρο, ότι δεν θα μπορούσαμε να "κάνουμε χωριό", δεν θα προχωρούσα καν μαζί της.
Γι' αυτό δεν έχω εύκολο τ' όποιο D/s πριν θεωρήσω, ότι γνώρισα αρκετά πράγματα για κάποια κι εκείνη για μένα. Να "μπλεχτώ" πρώτα με κάποια και να την "διαβάσω" μετά, θα ήταν σαν να καβαλούσα ποδήλατο, πριν μάθω να περπατώ.
Anyway, όπως πάντα είναι θέμα γούστων, τύχης ( να μας "βγει" η σχέση και ο/η άλλος/η ) καθώς και λογικών αλλαγών που επέρχονται με την πάροδο του χρόνου.  

 

αυτές τις μέρες τιμωρώ τον εαυτό μου με αποτοξίνωση και λιγοφαγία για όλα τα κοψίδια, χοιρινά, πουλερικά, γλυκά ΄που έφαγα....
μόλις τελειώσει ο αγών θα κρατήσω και ενός λεπτού σιγής ως φόρο τιμής προς όλα τα θύματα των Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς....
     

 

το ξερω βρε κουκλίτσα μου πλάκα κάνω

 

NΗστεία και προσευχή

 

 

Ωραία. Λόγω της μετα-πρωινής ώρας, δεν μπορούσα να το anal-ύσω τόσο πολύ, όμως, δράττομαι της ευκαιρίας να μάθω ότι, λέγοντάς σου 2 προτάσεις, μπορείς να κάνεις ένα κείμενο που θα με καλύπτει. Point taken  
 

 

Με το anal-ύσω, όσους μουσαμάδες κι αν έγραψα πριν, μ' έκανες σκόνη. Point taken as well χαχαχα...  

 

τιμωρουμε για να διορθωσουμε καποιον..?? η για επιπληξη η μηπως για ικανοποιηση δικια μας....η ισως ισως και κατι παραπανω.....
στην ζωη αλλα και στο ΒΔΣΜ η τιμωρια ειναι το ευκολο κομματι..... η διορθωση ομως θελει κοπο τροπο και υπομονη.....οπως αντιστοιχα και η εκπαιδευση......