τιμωρώ ή διορθώνω;

+1

 

Έχω την εντύπωση πως παίζουμε με τις λέξεις. Η διόρθωση, η οποία μπορεί να προκύψει οπουδήποτε (σε session, στο παζάρι ή αλλού) και από οποιονδήποτε (του εαυτού μας συμπεριλαμβανομένου) και εφόσον υπάρχει η καλή προαίρεση οδηγεί ιδανικά στην εξέλιξη, η οποία εάν στεφθεί από επιτυχία πιθανόν να οδηγήσει με την σειρά της στην βελτίωση (όπως και αν την εννοεί ο καθένας). Η τιμωρία το μόνο που διδάσκει είναι το «κόστος». « Μου έσπασες τα νεύρα και θα τιμωρηθείς». Αν είσαι σκύλος ή τύπος που αγαπάει τις εύκολες λύσεις, ίσως να μην το ξανακάνεις. Διαφορετικά όμως απαιτείται μια διαδικασία που αφορά στην διάθεση για κατανόηση των σφαλμάτων, στην επιθυμία και στην προσπάθεια για αλλαγή. Διαδικασία που δεν μπορεί να επιβληθεί.

 

Απάντηση: Re: τιμωρώ ή διορθώνω;

έγραψες ακριβώς ό,τι σκεφτόμουν να συμπληρώσω στο post μου:

πάντα με δική τους βούληση

 

Απάντηση: Re: τιμωρώ ή διορθώνω;

Πολύ ορθή η όλη σκέψη, και βέβαια (γιά όποιον με ξέρει) εννοώ κυρίως περισσότερο γιά εκτός bdsm, παρά εντός...

Η αρχική σου διαπίστωση όμως αγαπητή μου Neeva, είναι μάλλον περιττή. Ο νηματοθέτης τουλάχιστον, γιά παιχνίδι λέξεων κυρίως κάνει λόγο, και όχι γιά την ουσία των πραγμάτων...

 

Δεν αμφισβητώ καθόλου την «παιχνιδιάρικη» διάθεση του, τουναντίον. Απάντησα όμως με τρόπο που θεώρησα κατάλληλο δεδομένης της τροπής που πήρε η κουβέντα στο νήμα.
Κατά τα άλλα όπως βλέπω συμφωνούμε, αλλά προς τί ο διαχωρισμός εντός και εκτός πλαισίων βδσμ;  

 

Απάντηση: Re: τιμωρώ ή διορθώνω;

Ναι, συμφωνούμε, και όπως τα λες θα έπρεπε να είναι τα πράγματα, εντός και εκτός πλαισίων bdsm. Η άποψή μου όμως (παλαιόθεν)
είναι ότι η έννοια της "βελτίωσης" εντός bdsm πλαισίων, διακρίνεται από μιάν υποκειμενικότητα που μπορεί να την κάνει διφορούμενη...

 

Μικροί ορισμοί για μεγάλες λέξεις

τιμωρία = κάκωση ή καταναγκασμός που επιβάλλεται για αξιόμεμπτη πράξη, με σκοπό τον σωφρονισμό ή την εκδίκηση. ποινή, κολασμός // θεία δίκη // βάσανο, ταλαιπωρία
τιμωρός = [,αρχ.επίθ.τιμωρός , τιμή + ώρα (=φροντίδα)] που τιμωρεί, που επιβάλλει τιμωρία: τιμωρός θεότητα // εκδικητής.
τιμωρώ = [,αρχ.τιμωρέω-ω , τιμωρός (=που φρουρεί την τιμή)] επιβάλλω τιμωρία, κολάζω // εκδικούμαι // (συνεκδ.) βασανίζω, ταλαιπωρώ

από το Ελληνικό Λεξικό, Τεγόπουλος-Φυτράκης, 1991.

Ο τιμωρός είναι εκείνος που φροντίζει την τιμή, άρα εξ ορισμού η τιμωρία έχει ηθικοκανονιστική βάση. Εκείνος που είναι θεματοφύλακας της τιμής είναι και εκείνος που ανανεώνει τον προσδιορισμό της σημασίας της. Παράδειγμα:οι ιστορικές μεταλλάξεις των λόγων για τους οποίους μπορεί να προκληθεί μια βεντέτα στην Κρήτη. Με αυτή τη σημασία, ο τιμωρός επέχει θέση νομοθέτη και ως γνωστόν, η νομοθετική είναι ύψιστη εξουσία. Ο τρόπος ανάθεσης αυτής της εξουσίας ποικίλει ιστορικά σε ένα μεγάλο φάσμα, από το ελέω θεού, ελέω ισχύος έως τη σύμβαση της δημοκρατικής εκλογής (μαζική συναίνεση και εκούσια απονομή αυτής της εξουσίας σε ορισμένους).

Ας δούμε τώρα τις δύο θεμελιώδεις προσεγγίσεις των στόχων της τιμωρίας:

Η τιμωρία ως σωφρονισμός
Ο τιμωρός / θεματοφύλακας της τιμής / νομοθέτης παρεμβαίνει πάνω στις αποκλίσεις από την ενδεδειγμένη συμπεριφορά, προκειμένου να επαναφέρει τον παραβάτη στο πλαίσιο των αποδεκτών συμπεριφορών. Παραδείγματα αυτής της προσέγγισης: η ρητορική του χριστιανισμού σχετικά με το προπατορικό αμάρτημα και τους τρόπους υπέρβασής του, η κλασική συμπεριφορική / παβλοφική παιδαγωγική.

Η τιμωρία ως εκδίκηση
Ο τιμωρός επιχειρεί να αποκαταστήσει την τάξη των πραγμάτων ακυρώνοντας ηθικά ή πιο συχνά σωματικά τον παραβάτη. Αν αφανιστεί ο παραβάτης αποκαθίσταται και η παράβαση. Παραδείγματα αυτής της προσέγγισης: ο εβραϊκός νόμος «οφθαλμός αντί οφθαλμού», η επιβολή της θανατικής ποινής για σοβαρά αδικήματα.

Αν αναλύσουμε αυτές τις δύο προσεγγίσεις θα δούμε ότι παραπέμπουν σε ριζικά διαφορετικά φιλοσοφικά συστήματα και κατ’ επέκταση κοσμοθεωρίες. Κατά τη γνώμη μου, πολλά ψυχοκοινωνικά δεινά του σύγχρονου κόσμου προέρχονται από την δυσφορία των κοινωνικών συστημάτων απέναντι στην ανάγκη για μια σαφή επιλογή, με αποτέλεσμα την δημιουργία ενός υβριδικού συστήματος τιμωρίας που αποπροσανατολίζει το υποκείμενο και το τροφοδοτεί με διαρκές άγχος. Φυσικά, υπάρχει και τρίτος δρόμος. Και τέταρτος, και βάλε. Απλώς, δεν είναι υπό συζήτηση γιατί ανήκουν σε άλλον γαλαξία αναφορικά με την ανθρώπινη κατάσταση όπως τη γνωρίζουμε.

Εκτιμώ ότι όποιος παίζει με τη φωτιά και με κάθε άλλο επικίνδυνο εργαλείο, οφείλει πρώτα να το μελετά και να αποκτά ξεκάθαρη εικόνα για την φύση του και τις δυνατότητές του. Η προσφιλής στο BDSMικό πλαίσιο «τιμωρία», μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ανώδυνο παιχνιδάκι καύλας, και καλά θα έκανε καθένας μας να την ορίσει για τον εαυτό του.

Λίγα λόγια τώρα για τα γλωσσικά τερτίπια των γάλλων. Πράγματι, στην ελληνική δεν μπορώ να «διορθώσω έναν άνθρωπο», εκτός αν είμαι γενετιστής του τρίτου ράιχ. Μπορώ να διορθώσω την κακή συμπεριφορά του, τη στραβή μύτη του, τις εσφαλμένες απόψεις του, αλλά όχι τον ίδιον. Ωστόσο, όταν τιμωρούμε λέμε καμιά φορά «θα δεις τώρα πώς θα διορθωθείς». Όχι «θα σε διορθώσω», αλλά «θα σε κάνω να διορθωθείς». Η γλωσσική αυτή επιλογή σημαίνει ότι η τιμωρία δεν είναι εν τέλει μια άμεση ενέργεια, αλλά μια δράση διαμεσολάβησης μεταξύ του νόμου και της αντίληψής μας γι’ αυτόν. Σοφά, η γλώσσα αναγνωρίζει ότι οι μέθοδοι (π.χ. ο πόνος) δεν έχουν άμεσο αποτέλεσμα προς την αλλαγή, αλλά αποτελούν μέσα προς αυτήν. Η αλλαγή μπορεί να προκύψει μόνο ως επεξεργασία των ερεθισμάτων από το ίδιο το υποκείμενο κι όχι ως «ορφανή» εξωγενής παρέμβαση επί του υποκειμένου.

Όσο για τη «βελτίωση», δεν θα επεκταθώ γιατί ανοίγει από μόνη της μια νέα κουβέντα. Απλώς θα ήθελα να επισημάνω ότι καλό θα ήταν να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις λέξεις, καθώς με αυτές έχουν στηθεί αμέτρητα ικριώματα. Η βελτίωση πατάει με το ένα πόδι στο είδος της διόρθωσης που θα έκανε ο προαναφερθείς γενετιστής του τρίτου ράιχ και με το άλλο πόδι στην φαιδρή σύλληψη της ανθρώπινης ύπαρξης ως γραμμικό γεγονός.

 

Απάντηση: τιμωρώ ή διορθώνω;

Η τελευταία παράγραφος, ορθότατη!

 

Tιμωρώ ή διορθώνω;

Tιμωρείς για να διορθώσεις.. Η διόρθωση έρχεται (αν έλθει κιόλας),μέσα από την τιμωρία..

Τι διορθώνεις όμως; Μπορείς να διορθώσεις μια κατάσταση,να την φέρεις δλδ στα δικά σου μέτρα,αλλά μόνον αν η τιμωρία είναι αποτελεσματική.Αλλιώς βράσε όρυζα!




​

 
​

 

Οι Μάστερς των χειρισμών δεν συμπεριλαμβάνουν την τιμωρία στο ρεπερτόριό τους, όταν σκοπός είναι η διόρθωση της συμπεριφοράς του αντι-κειμένου. Η τιμωρία έχει στόχο μόνο την ανακούφιση του αντι-κειμένου από ενοχές ή αποτελεί απλά έκφραση Κυριαρχίας, για τους εν λόγω Μάστερς. Ακόμη και όταν πρόκειται για γουρούνια. Που συνήθως, πρόκειται.

 

Όταν ένας ενήλικος άνθρωπος αποζητά τη «βελτίωσή του» (ως άνθρωπος, όχι ως υποτακτικός) στα πρόσωπα και τις διδαχές άλλων έχουμε να κάνουμε με μια πραγματικά θλιβερή κατάσταση.

Αποδεικνύει (τουλάχιστον) ανικανότητα για αυτοβελτίωση.



Αν βέβαια πρόκειται για «παιχνιδάκια» του bdsm, τότε ίσως να είναι μια ευχάριστη και διασκεδαστική διαδικασία  

 

Βγάλαμε άχρηστο και τον Κούντερα;;; Sancta simplicitas! Tσέχος το είπε κι αυτό, αλλά τον έκαψαν...