τιμωρώ ή διορθώνω;

Πρέπει να το δεις μόνος σου  

 

Τιμωρθώνω.

 

ή δεν μπορεί  

 

Aν δεν πετάξεις ταβανόπροκα
δε μπορείς  

 

Υποθέτω, να μην είσαι ικανός ούτε για κουβέντα ( με τον όποιο τρόπο σου ) αλλά ούτε για τιμωρία ή "τιμωρία".
Αλλά να μένεις αδρανής, έχει σαν αποτέλεσμα και στα μάτια του/της άλλου/ης να πέφτεις.
Και να τον/την χάνεις ( λογικό ) και να μένεις με το "μόριο/κουνελάκι" στα χέρια, περιμένοντας ένα θαύμα.

 

Κι εγώ αυτό κατάλαβα, αλλά προτίμησα να μην το σχολιάσω.
Εξ άλλου, όταν ο κ έχει ήδη χάσει το παιχνίδι, ούτε οι τιμωρίες ούτε τα λόγια έχουν αποτέλεσμα.

 

Το ζήτημα είναι να μην φτάσει στο σημείο, να χάσει το παιχνίδι. Και αρκετοί/ες δυστυχώς "ροκανίζουν" την θέση τους αργά και σταθερά.
Τώρα θα μου πεις - και με το δίκιο σου -, γίνεται ο/η όποιος/α Κ, να είναι μονίμως "ατσαλάκωτος/η" και "κολλαριστός/η" σαν το φρεσκοπλυμένο πουκαμισάκι?
Εδώ μας θέλω κάβουρα.  

 

H μαγκιά είναι να τσαλακώνεσαι σαν τον Ιντιάνα Τζόουνς και να παραμένει ατσαλάκωτο το κυριαρχιλίκι σου.
Ακόμα και το τσαλάκωμα θέλει τρόπο...χαχαχα

 

Μόνο με το τσαλάκωμα εγκαθιδρύεις μια ίσως "γεμάτη" Κυριαρχία σε κάποια ( σε κάποιον δεν ξέρω, δεν απαντώ ).
Δεν ξέρω αν πολλοί/λίγοι ξεχνούν, ότι πρώτα έχουν να κάνουν με μια γυναίκα και μετά με μια υπό.
Αν δεν λένε να το καταλάβουν ( ή δεν θέλουν ), ας το ξανασκεφτούν ( με ότι αυτό συνεπάγεται ).
Η όποια Κυριαρχία έχει ανάγκη αντανάκλασης για να υπάρχει, τ' όποιο Κυριαρχιλίκι όμως, είναι πηγαίο και δεν έχει ανάγκη "παρέας".
Τα "τέλεια" είναι μόνο στα παραμύθια και οι μάσκες έχουν ένα κουσούρι.
Αν τις χρησιμοποιείς πολύ, όταν αρχίσουν να θρυμματίζονται, παρασύρουν και την μάπα από κάτω τους.  

Τεσπα, ηλίθιες σκέψεις ενός απ' τους σίγουρα πολλούς/ες μαλάκες/ισμένες, που με την πάρτη του "χτυπήθηκε" και συνεχίζει να "χτυπιέται",
από τότε που οι δεινόσαυρες περπατούσαν στην γη.
Πως να τιμωρήσω ή να διορθώσω κάποια, όταν ακόμη και σήμερα γνωρίζω, ότι δεν θα ήμουν ούτε αλάνθαστος, ούτε παντογνώστης?
Είπαμε, μπορώ κάπου να συνεισφέρω στην όποια εξελικτική πορεία κάποιας, αλλά τους άμβωνες, τα γαλόνια και τις απόλυτες αλήθειες,
τις αφήνω σ' όποιον/α θα τις γούσταρε. Δεν είναι θέμα ευθυνοφοβίας, αλλά ταπεινοφροσύνης.
Τα μυαλουδάκια σε αντίθεση με τα λάστιχα του αυτοκινήτου, λειτουργούν καλά, αν δεν έχουν πολύ αέρα.   

 

Ανακεφαλαίωση:
1. Έχουμε τους fans της συμπεριφοριστικής μεθόδου για τροποποίηση συμπεριφορών ή στάσης (πχ ξύλοοοο! αλλά οχι μόνο).
2. Τους fans της γνωστικής μεθόδου για τροποποίηση συμπεριφορών ή στάσης (συζήτηση και πάλι συζήτηση).
3. Έχουμε αυτούς που αμφισβητούν την δυνατότητα τροποποίησης συμπεριφορών και στάσης.
4. Και έχουμε και αυτούς που (παρόλο που δεν αμφισβητούν τη δυνατότητα) δεν επιθυμούν να μπουν στην οποιαδήποτε διαδικασία τροποποίησης συμπεριφορών ή στάσης.

4.1. Είτε γιατί θέλουν να βρουν κάτι έτοιμο που να μη χρειάζεται τροποποιήσεις.
4.2. Είτε λόγω αρχών.​

5. Πάντα θα έχουμε και τους οπαδούς της μέσης οδού (όλα παίζουν μέχρις ενός ορίου το καθένα)

[*στάση= θέση, οπτική, τρόπος αντίληψης και αντιμετώπισης εαυτού και κόσμου και καταστάσεων]

Σωστά αντιλαμβάνομαι τη "διαμάχη"; Παρέλειψα κάτι;

 

@soutzoukakia

έχουμε επίσης αυτούς που θεωρουν καλύτερες μεθόδους αυτές που περιλαμβάνουν την παρέμβαση στο "εγώ" της σκλάβας. Υπάρχει ακόμα η σχολή σκέψης των κινήσεων ακριβείας και η άποψη ότι μπορεί μια τιμωρία άλλο να επιδιώκει και άλλο να πετυχαίνει. Και μια παρεμπίπτουσα σκέψη ότι το Κ μπορεί να μην έχει απαραίτητα δίκιο.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε την θέση του νηματοθέτη, η οποία ήταν άλλωστε η μοναδική σαδικού χαρακτήρα σε όλη τη συζήτηση.

 

 

Μετά από αυτή την παρέμβαση και την προσθήκη της @gaby , δεν υπάρχει τίποτα να ειπωθεί.
Παρακαλώ τους διαχειριστές να κλείσουν το νήμα...