τι Δεν είΝαι BDSM;

Δεν το ξέρω @Μαντλίν μα παρατηρώ πως εκτελούν υπόγειες και μυστικές αποστολές.

Κι είναι τόοοοσο χειριστικές!

Ενώ ο στόχος! ω ειναι γλυκός!

 

Ο Κλαούζεβιτς, στην θεωρία του πολέμου, αναφέρεται στον εχθρό. Στις σκέψεις, τις πράξεις, τις επιδιώξεις και τις αποφάσεις του "εχθρού", σε σχέση με τον εχθρό του.
Εδώ πού είναι ο εχθρός;
Πού είναι ο πόλεμος;
Πού είναι ο ηττημένος;
Πού είναι ο νικητής;
Στο BDSM δεν διακρίνω εχθρούς!

 

Κατ αρχήν αναφέρεται σε έναν στόχο, έναν σκοπό, μια επιδίωξη σε περιβάλλον αβεβαιότητας. Αυτό που λέει είναι ότι οποιαδήποτε απόφαση λαμβάνεται με συναισθηματικά κριτήρια. Την αβεβαιότητα δηλαδή, δεν την χειρίζεται κάποιος με την λογική γιατί τότε θα είχε στοιχεία να βασιστεί και δεν θα ήταν αβεβαιότητα, την χειρίζεται με πολύ πιο πολυδιάστατα και ισχυρά από τη λογική μέσα όπως το συναίσθημα και η διαίσθηση.

 

Αυτό λέγεται έρανος για τον εξωραϊσμό του ιερού ναού της πάρτης μας...
Οι συνδράμοντες στο θέμα με τον ...οβολό τους είναι ακριβώς το ίδιο...

Επ' ευκαιρία, οι προσδοκίες είναι κακή αριθμητική μαθημένη στο κακό αριθμητήριο που μάθαμε να μετράμε...

 

Φυσικά και υπάρχει στόχος.
Αλλα στην θεωρία του πολέμου ο στόχος είναι η νίκη ή ήττα του εχθρού από τον εχθρό.

Πάντα μου έρχεται στο νου το "'Αν ο εχθρός γνώριζε τι ποιεί ο εχθρός , ο εχθρός θα ενίκα τον εχθρόν". (ή κάπως έτσι)
Η ένσταση μου έχει να κάνει μόνο στο ότι στο BDSM δεν διακρίνω εχθρούς.  

 

Είναι ενδιαφέρον πάντως πως η λογική μας "βαφτίζει" ισχυρότερα όσα εκφεύγουν της ακτίνας δράσης της.
Άρα έχουμε στην πραγματικότηατ δυο "λογικές", λέω εγώ τώρα....
Μια που τα βαφίζει ισχυρότερα και άλλη μια που τα βρίσκει αφορμές για να πάει παρακάτω και να ανακαλύψει τα επόμενα, που έτσι κι αλλιώς πάντα θα υπάρχουν...
Εγώ είμαι με την δεύτερη...
Διγιότι δεν "πατάει" στον φόβο...
Για τον φόβο, ας είναι καλά οι ασκήσεις/βιώματα του σαδομαζοχισμού...
Μερικοί αυτό το προσεγγίζουν και ως βουδουσουμού, n' est ce pas..?
Είναι θέμα πολύ ζόρικιας αισθητικής.
Το Α κεφαλαίο, δεν ασχολιούνται τα καλά παιδγιά με τα πεζά...

 

Η συζήτηση μας, αφορά στα φουμαρα της απειρίας. Το πώς εκφραζεστε μέσα στις σχέσεις σας, είναι κάτι που αφορά εσάς και τον παρτενέρ σας.

Η ανάληψη των ευθυνών για τα λεγόμενα μας καθώς και η ανάθεση τους στην απειρία και σε συναισθηματικές εκφράσεις, είναι σημαντικά θέματα. Τα λόγια και οι πράξεις μας, δεν είναι εν κενώ. Είναι οι επιλογές μας. Σε προηγούμενα ποστ, μίλησα και για συνειδητές επιλογές ενηλίκων. Πολλές φορές, τα λεγόμενα και οι πράξεις μας, είναι καθοριστικές και δεσμευτικές. Αλλιώς, αν λέγονται για να χαθούν, δεν υπάρχει επικοινωνία. Ανακαλύπτουμε τον τροχό κάθε στιγμή.

Δεν μίλησα σε κανένα ποστ για αλάθητο. Ούτε υποστηρίζω κάτι τέτοιο. Το ότι όλοι, όμως, έχουμε δικαίωμα στο λάθος, δεν σημαίνει τίποτε. Δεν σημαίνει ότι μπορούμε να κάνουμε ότι μας κατέβει γτ έτσι θα μάθουμε, γτ είμαστε άπειροι, γτ έχουμε μια συναισθηματική έκρηξη, γτ....
Αν ως υποτακτική, κάθε φορά που ζοριζομαι ζητώ αποδέσμευση και μετά γυρνάω με δήθεν σκυμμένο το κεφάλι, αν κάποια στιγμή βρω "κλειστή την πόρτα", ή εξαντλημένη την υπομονή, τότε τα λόγια μου και οι πράξεις μου, προκάλεσαν δεσμευτικό αποτελεσμα. Αντίστοιχα, αν ένα κ, κάνει κάτι στο υπό του, για το οποίο εκείνο δεν είναι έτοιμο, λόγω συναισθηματικής έκφρασης, μπορείτε να φανταστείτε τα αποτελέσματα...

 

Να γτ το συναίσθημα ''μπλοκάρει'' το BDSM ( μου ) και πάει λέγοντας, μες στο μυαλό είναι όλα πως διαχειριζόμαστε το καθετί.

 

Μιλώ βιωματικά άρα από την στιγμή που θέτω μια άποψη θα θέσω αυτό που βιώνω.. άρα αφορά την συζήτηση. Το τι αφορά εμένα και τον παρτενέρ μου το γνωρίζω πολύ καλύτερα από εσάς, σας διαβεβαιώ. Δεν χρειάζομαι νουθεσίες στον τρόπο που εκφράζομαι , αν δεν σας ευχαριστεί ή σας ενοχλεί, μπορείτε να με αγνοήσετε. Δεν βλέπω το νόημα της έντασης.. για τα "φούμαρα"

Από εκεί και πέρα

Η διαφωνία μας,βρίσκεται σε ένα μπέρδεμα. Στο αρχικό ποστ έθεσα την παράμετρο ότι δεν αναφέρομαι σε χαρακτήρες γιατί εκεί τα πράγματα είναι αυτονόητα. Μιλώ για την κατάσταση απειρίας που κατά την γνώμη μου χωράει ελαστικότητα στα θέματα συνειδητότητας- αυτογνωσίας κτλ.

Δεν ασχολούμαι με τον κακό - ανώριμο- εγωπαθή και δεν ξέρω τι άλλο χαρακτήρα που μπαίνει στο βδσμ. Δεν μιλάω για ευθυνοφοβία ή εκμετάλλευση κτλ.. εκεί συμφωνούμε απόλυτα όχι μόνο για το βδσμ αλλά για την κάθε είδους σχέση με έναν τέτοιο άνθρωπο.

 

σε μένα είναι δυσνόητη η παραπάνω φράση.
- αν νοιώσει; αν επιμόνα αποφεύγει να νοιώσει; αν παλλινδρομεί; αν καταφέρει; τι απ' όλα;
- το "λάθος" ποιό είναι; ότι ένοιωσε; ότι είπε (φούμαρα) χωρίς να νοιώσει; ότι αναζητά περιορισμένη φαντασίωση;
- δεν κατανοώ την έννοια του δικαιώματος έναντι του εαυτού μας. δεν κατανοώ γενικότερα την έννοια του (πολιτικού ή νομικού) δικαιώματος έναντι του εαυτού μας και στον ιδιωτικό χώρο γενικότερα. είναι σιγουρα χρήσιμο να διαπιστώνεις και να εκδηλώνεις δυσκολίες, συγκρούσεις και όρια. να τα δημιουργείς και να τα καλλιεργείς είναι επιπόλαιο και ελαφρύ. με την λέξη «δικαίωμα» εννοείτε κάτι διαφορετικό απ' αυτό που γίνεται αντιληπτό με την κυριολεξία της;
αν το κατανοήσει κάποιος σαν «υπάρχει ή δίνεται η δυνατότητα» απέχει απ' την διατύπωσή σας;

οι διακηρυκτικές εκφράσεις δεν είναι συμβόλαια. συμβόλαια επίσης, δεν μπορεί να υπάρχουν (στερούνται νοήματος) στον προσωπικό χώρο. ανάληψη δεσμεύσεων μπορεί να διαπιστώνεται. η διατύπωση κενών περιεχομένου μεγαλοστομιών (φούμαρων) ονομάζεται ελαφρότητα. μπορεί οπωσδήποτε να είναι εκδήλωση μεγάλου ενθουσιασμού, πηγαίου ή κατασκευασμένου (εκβιασμένου). σε αυτήν την περίπτωση η εμπειρία (η γενικότερη, όχι η στενή) βοηθάει να διαλέξει κανείς την ελαφρότητα ή το περιεχόμενο. εντύπωση μου είναι οτι τόσο η επίρριψη ευθυνών όσο και η άρνηση επιμερισμού τους, συνήθως εκδηλώνει μια αποφυγή ανάληψής τους, που δεν οφείλεται σε απειρία αλλά σε θέση. δεν μου είναι σαφές εδώ σε ποιόν δεν επιρρίπτονται ευθύνες και ποιές ευθύνες.
εννοείτε οτι «συναισθηματικές εκφράσεις στην υπερβολή τους» μπορουν και να μην λαμβάνονται κατά λέξη υπ' όψιν, παρά σαν ποιητικές εκδηλώσεις στιγμιαίας παρόρμησης ή πως μπορούν να χρησιμοποιούνται ανώδυνα, επιπόλαια και φατικά, χωρίς περιεχόμενο, ή με χειριστική επιτήδευση;

υγ: κατανοώ ή υποθέτω ή ελπίζω ότι ο πυρήνας της θέσης είναι πως δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτε ως δύσφορο καθήκον, ως χωρίς περιεχόμενο συμμόρφωση σε πρωτόκολλο. αν ισχύει αυτή η υπόθεση, γίνεται κατανοητή η διατύπωσή σας. αφήνονται όμως περιθώρια να διαβαστεί ως παράδοση σε μίγμα αλληλοαναιρούμενων αποσπασματικών παρορμήσεων. αυτός είναι ο λόγος που ζητώ διευκρίνιση, αν έχετε και θέλετε να κάνετε.

 

νομίζω πως αξίζει να ειπωθεί πως η λογική ανάλυση ειναι ιδιαιτέρως υπερτιμημένη. η ίδια η ανάλυση δεν είναι καν το μόναδικό εργαλείο ούτε καν στα πλαίσια της λογικής επεξεργασίας, η δε λογική επεξεργασία δεν είναι η μοναδική επεξεργασία που έχουμε στη διάθεσή μας. ο περιορισμός σε ένα εργαλείο και μάλιστα η κατάχρηση του είναι ... περιορισμός. επιπλέον, το συναίσθημα δεν είναι το μοναδικό συμπλήρωμα ούτε αντίβαρο στη λογική επεξεργασία, είναι ένα μόνον απ' τα παραπληρώματα.

 

Δεν επιχειρώ να σας νουθετήσω. Νομίζω πως τα βιώματα δεν συζητούνται αλλά μόνον μοιράζονται. Στην συζήτηση κάνουμε την υποχώρηση να ταξινομούμε για να μην κάνουμε μονολόγους.

Δεν μπερδεύτηκα. Ξέρω καλά τι έχω γράψει και για ποιο θέμα. Ακριβώς για αυτή την απειρία. Απειρία που επιτρέπει να πουλάει φουμαρα. Απειρία που επιτρέπει ελαστικότητα συνειδητότητας και αυτογνωσίας. Απειρία πρόφαση. Αλλά μήπως αυτά είναι στοιχεία του χαρακτήρα; χμμ...
Καλό απόγευμα να έχετε και ευχαριστώ για την συζήτηση (περί συζήτησης πρόκειται και όχι περί διαφωνίας).