το γράμμα

Κάθε φορά που είμαι στα πόδια σου και νιώθω ότι όλος ο ερεθισμός τρέχει από το στόμα μου και ανάμεσα από τα πόδια μου, πως γίνεται ενώ είμαι στις υπηρεσίες σου εκείνη την ώρα να νιώθω την ανάγκη να σου γδάρω τα πόδια ή οποιοδήποτε σημείο του κορμιού σου που φθάνω εκείνη την ώρα με τα χέρια μου και τα δόντια μου... πως είναι δυνατόν να θέλω να σου φιλάω τα πόδια και ταυτόχρονα να θέλω να στα πονάω. Μόνο και μόνο στη σκέψη αυτή πλυμμηρίζω από τα υγρά του κορμιού μου, χωρίς όμως να τολμάω να κάνω την παραμικρή κίνηση όσο και αν το θέλω φοβούμενη μην σε απογοητεύσω. Φοβούμενη ότι δεν θα σου αρέσει και σε κάνω να διασανασχετίσεις. Εκτός και αν έκανα την όποια κίνηση και εκεί έβλεπα τον εαυτό σου άγριο και έτοιμο είτε να μου φωνάξεις ή οτιδήποτε άλλο...(δίλημμα).

Είναι μπέρδεμα του μυαλού μου ή των θέλω μου ή μήπως τα θέλω όλα??? Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει και κυριεύει το μυαλό μου. Αυτό που με κάνει να αισθάνομαι παράξενα είναι οτι εν όσο είμαι σκυμένη και σου φιλάω τα πόδια δεν τολμάω να σηκώσω το βλέμμα ούτε για ένα δευτερόλεπτο πάνω σου, θες από ντροπή ή απο σεβασμό ή από φόβο? Με αποτέλεσμα να χάνω τις εκφράσεις του προσώπου σου και εκεί είναι που χάνομαι.

Μου έδωσες την ευκαιρία να σε δω όσο ξυρίζεσαι. Αν και δεν δε πολυσήκωνα το βλέμμα μου, έπερνα εκείνη την ώρα αυτό που ήθελα. Είναι απίστευτο να βλέπεις ένα πρόσωπο ταλαιπωρημένο από όλη την κούραση της μέρας και μέσα σε μερικά μόνο λεπτά της ώρας να το βλέπεις αναζωγονημένο και ξαναγεννημένο. Έτσι το βλέπω μέσα από τα δικά μου μάτια….
Εχθές όταν ήμουν στα γόνατα και είχες το πόδι σου στο πάτωμα δεν είχα καν στο μυαλό μου ότι είναι πάτωμα και όχι στρώμα κρεβατιού, ότι ίσως και να λερωθούν τα μαλλιά μου το πρόσωπό μου, το μόνο που με ένοιαζε είναι να μην είναι κάτω και λερωθείς εσύ και για αυτό από μόνη μου έβαλα το χέρι μου από κάτω...

Το πρωί μου είπες να σηκωθώ και να γράψω τα συναισθήματά μου και αφού τελειώσω να έρθω στο κρεβάτι και να πάω να ξαπλώσω δίπλα στα πόδια σου. Αυτόματα οι παλμοί της καρδιάς μου έγιναν πιο έντονοι. Μαρέσει που κάθε φορά με εκπλήσσεις και με δυσκολεύεις με τον δικό σου τρόπο. Καθώς έγραφα είχα την ανάγκη να πάω στο μπάνιο να κάνω τα απαραίτητα και κυρίως να πλύνω το πρόσωπό μου και αυτόματα ήρθα να στο πω. Γιατί όμως το έκανα? Σκεπτόμενη το ενδεχομένο να γυρίσεις πλευρό και δεν με έβλεπες εκεί που με άφησες πριν κοιμηθείς ... ένιωσα υποχρεωμένη να το γνωρίζεις άσχετα εαν κοιμόσουν. Και πιστεύω πως καλώς έπραξα.. μπαίνει λοιπόν εδώ το συναίσθημα του σεβασμού ή της αφοσίωσης?

Όταν λοιπόν ξύπνησες και έφερες τα πόδια σου πιο κοντά μου χαμογελούσα από μέσα μου γιατί ένιωσα ότι η παρουσία μου γίνεται αισθητή όλο και περισσότερο. Χαιδεύνοντας το πρόσωπό μου ένιωθα ηρεμία – χαλάρωση και ικανοποίηση. Σα να κατάφερα κάτι.
Με ρώτησες τι αισθάνομαι όσο είμαι στα πόδια σου. Πρώτα απόλα οτι θες και μου δίνεις την ευκαιρία αυτή να ασχοληθώ μαζί τους για όση ώρα θες εσύ και μόνο. Στη συνέχεια βάζω τα δυνατά μου ώστε νασαι περήφανος για την επιλογή σου. Ότι είμαι άξια να τα αγγίζω και να σου τα φιλάω και να τα γλείφω..

Αισθάνομαι αδυναμία και δύναμη ταυτόχρονα. Αδύναμη γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο και δυνατή γιατί το κάνω. Απίστευτο? Το θετικό της όλης κατάστασης είναι ότι μου δείχνεις πάντα με ευγενικό τρόπο το πως είναι και γω το εκλαμβάνω σαν κάτι φυσιολογικό. Δεν γίνεται τίποτα με το ζόρι και αυτό είναι που με κάνει να απολαμβάνω την κάθε στιγμή.

Το βράδυ που είχα ξαπλώσει και σκεφτόμουνα το πόσο ωραία θα ήταν να κοιμόμασταν και να ξυπνήσουμε μαζί αγκαλιά, κάνεις αισθητή την παρουσία σου με ένα μήνυμα, δεν μπορούσα να συνιδητοποήσω ότι σκεφτόμασταν εκείνη την ώρα το ίδιο πράγμα. (Καλά λέω εγώ ότι το απρόσμενο είναι θεικό...) Είχα ανάγκη από μια αγκαλιά την δική σου αγκαλιά μόνο αυτό... Ήθελα την αγκαλιά σου, το χάδι σου , να οσφριστώ το άρωμα που εκρίνει το κορμί σου δίπλα στο δικό μου και να ακούω την ανάσα σου.. είδες τελικά μια αγκαλιά προσφέρει πολλά. Κοιμόσουν και παρακολουθούσα την κάθε κίνηση σου, τίναγμα σου, ακόμα και το ροχαλητό σου. Ήσουν ευάλωτος εκείνη την ώρα και τότε σκεφτόμουν να σε ξυπνήσω με ένα ερωτικό φιλί – άγγιγμα με ένα δάγκωμα ή να σε αφήσω να χαλαρώσεις και να ξεκουραστείς. Προτίμησα το δεύτερο, μια αγκαλιά έχει δύναμη – οντότητα.

Σου μιλάω ανοιχτά ή μάλλον σου γράφω για να μιλάμε και σωστά, λες και τα λέω σε μένα περιμένοντας να κάνω κουβέντα με τον εαυτό μου...

Πόσο δίκιο είχες όταν σου είχα αναφέρει ότι κατά καιρούς γράφω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου, αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν να τις διαβάσει ώστε να μην ξέρουν... και είχες πεί ότι όσο τα κρύβω δεν με μαθαίνουν.. και δε μπορούν να με καταλάβουν, εμένα και τις σκέψεις μου.


Γράφω στο χαρτί και νομίζω πως είναι το σπίτι μου, το σπίτι που όπως εγώ φαντάζομαι και ονειρεύομαι πως θαναι...

Αύγουστος του 2008

 

Το δίλημμα είναι και δικό του. Και θέλει πολύ ανοικτό μυαλό για να νιώσει ότι το BDSM είναι ευχαρίστηση και ηδονή και για τις δύο πλευρές

 

Απάντηση: το γράμμα

 

Απάντηση: το γράμμα

πολυ ομορφο...