... το δείπνο

Η ακόλουθη ιστορία αποτελεί μια από τις καλύτερες αναμνήσεις και εμπειρίες μου. Το σκηνικό διαδραματίστηκε στην Αθήνα πριν από μεριά χρόνια. Εκείνη, τελείωνε το μεταπτυχιακό της και θα έφευγε για την ιδιαίτερη πατρίδα της. Γνωριζόμασταν ήδη 4 μήνες και εκπαιδευόταν το τελευταίο τρίμηνο. Ήθελε περίπου μήνα μέχρι να το πάρει απόφαση να μπει σε αυτή την διαδικασία.

Σε κάποια, σχεδόν ανύποπτη στιγμή, της αναφέρω πως η εκπαίδευση της έφτασε στο τέλος και ότι θα ακολουθήσει η επίσημη πλέον τελετή του κολάρου της. Είχα ήδη εντοπίσει ένα ωραιότατο μεταλλικό κολάρο και πάνω του χάραξα το όνομά της ως ... σκυλίτσα, δεν το γνώριζε η ίδια, ήταν όμως ένα όνομα που την χαρακτήριζε απόλυτα με αναδρομή από την αρχαία Ελλάδα. Για ευνόητους λόγους, δεν θα το αναφέρω.

Της όρισα μια συγκεκριμένη ημέρα και ώρα. Όπου θα πέρναγε μια τελευταία δοκιμασία ως εκπαιδευόμενη και εάν την ολοκλήρωνε με επιτυχία θα γινόταν η τελετή του κολάρου. Η δοκιμασία ήταν η προετοιμασία και η παροχή του τέλειου δείπνου. Σε ένα γράμμα της έδωσα αναλυτικές οδηγίες της οποίες και ακολούθησε κατά γράμμα.

Εκείνο το πρωί έπρεπε μόλις ξυπνήσει να φορέσει της γόβες και το κολάρο της. Κατόπιν να πάρει το πρωινό της στο πάτωμα ως σκυλίτσα. Ύστερα, θα έπρεπε να βγει για να ψωνίσει τα πράγματα που χρειαζόταν με στρινγάκι μέσα της, φορώντας το κολάρο της και από πάνω ένα φουλάρι. Μόλις θα επέστρεφε σπίτι της θα έπρεπε να συμμαζέψει το σπίτι, να αλλάξει το νερό της και να ξεκινήσει το μαγείρεμα. Και όλα αυτά γυμνή μόνο με γόβες και κολάρο.

Στο τέλος, θα έκανε μπάνιο, πλήρη αποτρίχωση, κρέμες κτλ. Την ώρα που θα πήγαινα στο σπίτι της, θα την έβρισκα, σκυμμένη στην γωνιά της, φορώντας μαύρα εσώρουχα, κάλτσες και μπότες κολάρο φυσικά και δεμένη με το λουράκι της στο καλοριφέρ. Η λεπτομέρεια ήταν, ότι στο κωλαράκι της θα υπήρχε ένα κερί. Σβηστό.

Μόλις μπήκα σπίτι της, την είδα να με περιμένει ακριβώς όπως της το είχα ορίσει. Στο τραπέζι του σαλονιού με περίμενε το κρασί μου, έτοιμο παγωμένο, το τασάκι μου και έπαιζε μια απαλή μουσική. Κάθομαι αναπαυτικά στον καναπέ, γεμίζω ένα ποτήρι με κρασί, πίνω λίγο και ... κατόπιν ανάβω το κερί πάνω της. Έκανα δύο τσιγάρα απολαμβάνοντας το κρασί και βέβαια το απαλό φως από το κερί που ήταν μέσα της.

Στην συνέχεια, ετοίμασα το τραπέζι του δείπνου. Την έλυσα από το καλοριφέρ, την έβαλα στα τέσσερα μπροστά από τον καναπέ. Από το στοματάκι της κρέμασα μια μικρή ψωμιέρα (που να ήξερε όταν της την πήρα, γιατί την πήρα), αφαίρεσα το κερί από πίσω της και πρόσθεσα εκεί έναν μεταλλικό γάντζο όπου κρέμασα από εκεί τις χαρτοπετσέτες. Πάνω στην πλάτη της έβαλα τον δίσκο που είχε ήδη ετοιμάσει πριν φτάσω, με το φαγητό μου.

Το πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν σε ένα μπολάκι να κόψω μπουκίτσες και να το γεμίσω ώστε να την ταΐσω αργότερα. Αφού το ετοίμασα, το έβαλα στο πάτωμα δίπλα από το νερό της. Και απόλαυσα το φαγητό μου. Πέρασε πάνω από μια ώρα από την στιγμή που είχα μπει σπίτι της, είχα ήδη φάει, ήπια το κρασί μου και δεν ανταλλάξαμε κουβέντα, ούτε καν μια κλεφτή ματιά. Τίποτα.

Στο τέλος, αφού έκανα ένα τσιγάρο ακόμα. Μεταφέρω τον δίσκο πάνω στο τραπέζι του σαλονιού και αφαιρώ από το στόμα της την ψωμιέρα και από πίσω της τον γάντζο. Την γονατίζω μπροστά της και την κάνω νόημα να με πάρει στο στόμα της. Λίγο πριν τελειώσω, της έδωσα εντολή να τα κρατήσει στο στόμα της μέχρι να της πω τι θα τα κάνει. Δεν απόρησε όταν της είπα ότι θα έπρεπε να τα αφήσει πάνω στο φαγητό της. Αυτό θα ήταν η ιδιαίτερη σως!!!

Τελικά απόλαυσε και αυτή το φαγητό της στο πάτωμα, σαν σκυλίτσα με ιδιαίτερη χαρά και ευχαρίστηση. Την φωνάζω κοντά μου. Σηκώνομαι, εκείνη γονατιστή. Της αφαιρώ το πρόχειρο κολάρο της και της προσθέτω το επίσημο πλέον κολάρο της με χαραγμένο το όνομα της. Δεν άντεχε από ανυπομονησία να το δει, έτρεξε αμέσως στον καθρέφτη και επέστρεψε με τεράστιο χαμόγελο και χαρά και με αγκάλιασε. Μου είπε, δεν θα το βγάλει στιγμή μέχρι να φύγει από Αθήνα. Πράγμα το οποίο και τήρησε. Φρόντιζε απλά να το καλύπτει, είτε με φουλάρι, είτε με ζιβάγκο κτλ.

... ακόμα και τώρα όταν δεν νοιώθει καλά, το φοράει και κοιμάται με αυτό!!!