το ροζ ξενοδοχείο...

Καιρό δεν έχετε να με δείτε? ?

Καιρό είχε να με δει…

σκαμπανεβάσματα…?
ας το πούμε έτσι…είχα κ κάπου στη μέση ένα ταξίδι στο Βερολίνο, αναψυχής, προγραμματισμένο από καιρό. Πριν φύγω για το ταξίδι, πίστεψα ότι…τελείωσε…ότι με άφησε…

Άλλωστε το τελευταίο sms που είχα από αυτόν, μάλλον με κατέτασσε σε μια απεχθή κατηγορία γυναικών, αλλά ταυτόχρονα με απογοήτευε αυτό που είχε γράψει, επειδή μου έδινε την εικόνα ότι η Μ/s σχέση για αυτόν ήταν μόνο ένας τρόπος φυγής από μια πραγματικότητα που δεν τον ικανοποιούσε κ την επέλεγε σαν σχέση μόνο για να μην του "σπάει τ' αρχίδια η άλλη" όπως
δήλωσε χαρακτηριστικά.

Για μένα η M/s σχέση είναι αυτό που περιγράφω εδώ
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=8907

αλλά ένιωσα ακόμα μια φορά ότι αυτό είναι μια...ουτοπία...κάτι ανέφικτο...κάτι που μόνο στο μυαλό μου, μπορεί να υπάρξει....

Και νομίζω ότι καταλαβαίνετε ότι δεν έχει να κάνει με το αν θα με πάρει στην τουαλέτα...μπορεί να είναι κ ανέφικτο άλλωστε, που να αφήσεις τα πράγματά σου, στο τραπεζάκι σε κεντρική καφετέρια!!! Αλλά το πνεύμα, η σκέψη μου είναι / ήταν αυτή....


Γυρνώντας από το Βερολίνο, αρχίσαμε να μιλάμε, κράταγε αποστάσεις, έντονες, φανερές, που έμοιαζαν αδύνατο να καλυφθούν...

Δεν ήξερα που βρισκόμουν μαζί του, ούτε αν βρισκόμουν κάπου μαζί του...

Κουβάρι ένιωθα...έφτασα οριακά να του στείλω «αντίο»...έγραψα κ ένα πικρόχολο κείμενο, αλλά δεν το ήθελα αυτό στην πραγματικότητα, το έσβησα...

Παράλληλα με όλα αυτά, προέκυψε κ η επανεμφάνιση ενός μικρο-προβλήματος υγείας μου, κ το μυαλό μου ήταν αλλού, αλλά κ σε αυτόν, το ίδιο έντονα.

Μου έστειλε μήνυμα να βρεθούμε...δεν το πίστευα....το κοίταγα, ξανά κ ξανά, κ ξανά...

Πόσο χάρηκα...θα πηγαίναμε για φαγητό....ανέλπιστο...πρώτη φορά...οι δυο μας έξω...χμμμ....


Όλα άνω-κάτω...μέσα μου...τόσο μπερδεμένα συναισθήματα....τόση ανάγκη να τον νιώσω ειδικά εκείνη την μέρα...αν μπορούσα να διακτινιστώ σπίτι του, εκείνη τη στιγμή...θα το έκανα...

Βρεθήκαμε, στην γειτονιά μου, στις 21.00. Τελικά το φαγητό – κανείς δεν είχε διάθεση για φαγητό– έγινε ποτό, στο αγαπημένο μου μπαράκι.

Εννοείται ότι είχα ντυθεί σύμφωνα με τις εντολές του...

Ένιωθα αμήχανα, στην αρχή...πολύ αμήχανα... Χαλάρωσα σιγά σιγά. Βοήθαγε το ποτό, αλλά επέλεξα να μην πιω πάνω από ένα...ήθελα να είμαι νηφάλια. Ήθελα τόσο πολύ να το νιώσω, σε όλη του την ένταση, πάνω στο πετσί μου.

Μου...αρέσει. Αυτός. Νιώθω αμήχανα που το παραδέχομαι. Ήθελα να μιλήσουμε. Έτσι για πιο γενικά θέματα. Έχουμε κοινούς αγαπημένους τραγουδοποιούς, κοινούς αγαπημένους συγγραφείς κ θαυμάζουμε απεριόριστα τον Γούντυ Άλλεν...

Χαζά πράγματα, θα μου πείτε, μπορεί κ να είναι έτσι...είναι όμως κοινά σημεία, κ έξω από την κρεβατοκάμαρα...που εγώ τα έχω ανάγκη...εξίσου αν όχι κ περισσότερο...

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται...κ ας μοιάζει αναρχικός σε σχέση με μένα, σε πολλά πράγματα! ! ! Με γοήτευσε...

Οι ώρες πέρασαν, γρήγορα...κάτσαμε 21.00 κ κάτι κ φύγαμε από το μπαράκι μετά τις 01.00...
Κατευθυνθήκαμε στο αγαπημένο μου -πλέον- ροζ ξενοδοχείο!!
Είναι κυριολεκτικά ροζ ! ! ! Βαμμένο απ’ έξω ροζ....κ μέσα προφανώς έχει δει πολλές ροζ ιστορίες...

Η δική μας ιστορία δεν είναι ροζ...είναι πολύ έντονη για να θεωρηθεί ροζ...ίσως να την έλεγα κόκκινη, παθιασμένη...ή μπλέ σκούρα, έντονα δραματική.

Δεν υπάρχει λόγος να σας πω τι έγινε μέσα στο δωμάτιο...είναι λίγο πολύ γνωστά...

Μου αρέσει, να τον νιώθω. Με τρελαίνει ο τρόπος που κάθε φορά επιλέγει να με πάρει...

Κάποια πράγματα με ξενίζουν, με κάνουν να αντιδρώ μέσα μου αρνητικά, άσχημα, να θέλω να σηκωθώ να φύγω...αλλά επιλέγω – τουλάχιστον προς το παρόν – να μένω εκεί...



ΥΓ εννοείται ότι μου έχει δώσει το ελεύθερο, να εκφράζω χωρίς «λογοκρισία» εδώ, τις σκέψεις μου...

 

αυτό μου άρεσε ,ότι έγραφες ελεύθερα  

 

Πόσο χαίρομαι που επέλεξες να μη μας πεις, τι έγινε μέσα στο δωμάτιο.
Επιτέλους, λίγος χώρος να αναπνεύσουμε και να φανταστούμε...
Πιστεύω ότι χρειάζεται δεξιοτεχνία και ο χρόνος να δουλευτούν μέσα μας, αυτές οι στιγμές, ώστε να αποτυπωθούν στη διάσταση που επιθυμούμε να τις δώσουμε στον αναγνώστη.
Είναι κρίμα, προσωπικές στιγμές που σημαίνουν τόσα πολλά για τους συμμετέχοντες, να περιγράφονται με το γνωστό και μη εξαιρετέο τρόπο, σαν από καρμπόν βγαλμένες, τόσο βαρετές και τελικά προβλέψιμες!

 

Une liaison pornographique

 

Απάντηση: το ροζ ξενοδοχείο...

μου φτανει που εισαι καλα..

 

Αε ευχαριστουμε kiss_me που το μοιραστηκες μαζι μας.
Και ευγε που εγραψες τοσο ελευθερα και αυθορμητα.

 

το τελευταίο αντίο...έγραψε πριν χρόνια ο Βασιλικός.
το δικό μου εδώ σε σας...


δεν θα γράψω τις πρώτες μου σκέψεις, επειδή είναι σκληρές, πολύ σκληρές κ στάζουν κακία...άλλωστε πιστέψτε με, ότι δεν μου κόλλησαν τυχαία οι φίλοι μου το παρατσούκλι "μεσαίωνας"...καθόλου τυχαία...

θα σας πω απλά, ότι έχετε κ εσεις δρόμο μπροστά σας...κ σας εύχομαι καλές διαδρομές.
λυπάμαι, που δεν θα συνταξιδέψουμε σε κάποιο κομματι του.
Επιλογή σας κ σεβαστή.


Δεν το διεκδικώ άλλο, όπως έκανα πριν.
Θέλω κ μένα μια φορά να με διεκδικήσουν...όχι εγώ πάλι...όχι εγώ άλλο...

να προσέχετε, να περνάτε όμορφα...αλλά ΜΗΝ με ξανα-ματα-θυμηθείτε....pleeeeeeeease....


_________
με τρελαίνει να μου λενε ότι ξερουν τι θέλω, τι χρειάζομαι, τι ειναι καλυτερο για μένα...

μα ΔΕΝ γινεται αυτό! απλά ΔΕΝ γίνεται...

 

ποτέ δεν την μίσησα ,αλλά σαν ένας σκληρός αυτοκαταστροφικός μαζοχισμός ,θέλω να μαθαίνω νέα της άρα και για το κάθερ αγόρι της ,και εγώ μέσα από τη στασιμότητα να χτυπάω το κέφαλι μου στο τοίχο .