το σκληρό όριό της: να μην της δίνουν τη σημασία που της αξίζει

Πάει καιρός που ήμουν μέλος σ ένα διεθνές BDSM φόρουμ με συγκεκριμένο προσανατολισμό και σκοπό. Διαμορφώναμε προφίλ στο οποίο, μεταξύ άλλων, γράφαμε ποια ήταν τα σκληρά μας όρια.

Δυστυχώς, από αυτά που θυμάμαι ότι είχαμε γράψει, όλοι φαντασιακά αντιμετωπίζαμε το θέμα. Δεν θυμάμαι κανέναν να είχε γράψει κάτι που είχε κάνει τον ίδιο να τα βροντήξει και να πει ότι δεν αντέχει άλλο, όλοι γράφαμε για σκατά, ούρα, αίμα, ζώα. Κανείς υποψιασμένος να γράψει για δημόσια ταπείνωση, δεν θυμάμαι να κυκλοφορούσε.

Εκεί που όλοι γράφαμε τα τετριμμένα περί σκατών και λοιπά, μια Καναδή, αν θυμάμαι σωστά, υποτακτική, όμορφη και νέα, γράφει στα σκληρά της όρια, επί λέξει:

"Σιχαίνομαι να μη μου δίνουν τη σημασία που μου αξίζει."

Είχα μείνει άναυδη, από την αμεσότητα της έκφρασης μιας τέτοιας απαίτησης και κάπου με είχε γοητεύσει, πάντως με είχε βάλει σε σκέψεις.

[Οι σκέψεις, για μένα τουλάχιστον, σκοτώνουν την έκφραση της επιθυμίας. Ουσιαστικά αυτό σημαίνει, στην καλή περίπτωση, σκέψεις στο BDSM, αξιολόγηση και έλεγχο της επιθυμίας.]

Ενδόμυχα, χώρισα τη δήλωση σε τρία τμήματα πρώτα το "σιχαίνομαι" για το οποίο δεν έχω κανένα σχόλιο, μετά το "να μη μου δίνουν σημασία" το οποίο για μένα δεν είναι τραγικό και καμιά φορά είναι πολύ γλυκό και εντάξει και τέλος το "που μου αξίζει". Για το τελευταίο, αν είναι για υποτακτική έχει καλώς αν και δεν το βρίσκω του γούστου μου, αν είναι για σκλάβα, το βρίσκω κακή είδηση.

Παρατήρησα επίσης την απρόσωπη σύνταξη, γενικώς να μην της δίνουν τη σημασία που της αξίζει, όχι ο Κύριός της, για παράδειγμα.

Θα ήθελα λοιπόν, τις απόψεις υποτακτικών και Κυρίαρχων, του καθενός από την οπτική του, για την περίπτωση που σε μια υποτακτική δεν δίνεται "η σημασία που της αξίζει". Πώς νιώθουν και πώς αντιδρούν.

Και τέλος, θα ήταν ποτέ σκληρό όριο για κάποια υποτακτική; Και αν ναι, θα είχε τα κότσια να βγει να το δηλώσει; Αν αντί για υποτακτική ήταν σκλάβα; Θα την εμπόδιζε το στάτους της να νιώσει και να πει αυτό που νιώθει;  

 

Απάντηση: το σκληρό όριό της: να μην της δίνουν τη σημασία που της αξίζει

Προφανώς γνώριζε και η ίδια αυτά που ανέφερες. lool


Σε κάθε περίπτωση... η ζωή είναι πολύ μικρή. Και οι επιθυμίες και η υπομονή των υποτακτικών-μαζοχιστών κλπ, συνήθως διαθέτουν κι αυτές συγκεκριμένα χρονικά όρια. Σκληρά πολλές φορές  

 

Απάντηση: το σκληρό όριό της: να μην της δίνουν τη σημασία που της αξίζει

Πολύ ωραίο θέμα, κρινάκι,..μεγάλη κουβέντα, σίγουρα.
Με εντυπωσιάζει,παρομοίως, που είχε το θάρρος να το δηλώσει, αν λάβουμε υπόψιν πως η 'ταπεινότητα' είναι μία απ' τις εκφράσεις της υποτακτικότητας.
Από την άλλη μεριά ποιος/α νοιώθει πως δεν αξίζει; Αν υπάρχει πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι δώρον άδωρον όχι μόνο η ασύμμετρη σχέση μα κάθε σχέση, το παιχνίδι είναι από πριν χαμένο.
Προσωπικά, τετοια δήλωση δεν θα έκανα, από φόβο μη με χαρακτιρίσουν ψωνάρα, αλλά η ουσία είναι πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αν δεν παίρνω τη σημασία που χρειάζομαι, παιρνει τέλος και η αλληλεπίδραση.

 

Ίσως να είχε κακοπεράσει η Καναδή και να ήξερε γιατί το έγραφε  .

Γενικά τη σημασία που αξίζει μια σκλάβα τη γνωρίζει και τη δίνει ο Αφέντης της. Εκείνη είναι το αντικείμενο ιδιοκτησίας, πώς αλλιώς να γίνει; Δεν γίνεται η σκλάβα να μετράει την αξία της ως αντίτιμο για την σημασία που θα λάβει ή που περιμένει να λάβει.

Υπάρχει βέβαια κι ένα όριο πέραν του οποίου αναπόφευκτα αρχίζουν οι κλυδωνισμοί. Το σημείο εκείνο περαν του οποίου η σχέση γίνεται δυσλειτουργική και παύουν να καλύπτονται πολύ βασικές ανάγκες. Αυτό είναι το σκληρό όριο, όχι η σημασία που περιμένει εκείνη να λάβει γενικώς και αορίστως. Από κει και πέρα, θεωρώ πως έχει καθήκον η ίδια να εκφράσει το πώς νιώθει στον Αφέντη της - δεν έχει νόημα και ούτε είναι ειλικρινές από μέρους της να κρύβει τα όποια συναισθήματά της από Εκείνον.

 

Απάντηση: το σκληρό όριό της: να μην της δίνουν τη σημασία που της αξίζει

Η σημασια που αξιζει να δινεται στον καθενα
(στην προκειμενη περιπτωση την υποτακτικη η σκλαβα)
αλλιως μετραται και αξιολογειται απο αυτον που την εισπραττει
κι αλλιως απο εκεινον που την δεινει.
οταν υπαρχει λοιπον ισορροπια σ αυτο το δουναι - λαβειν ολοι ειναι ικανοποιημενοι ,
το προβλημα αρχιζει οταν αυτη η ισοροπια δεν υπαρχει εις βαρος της υποτακτικης ,
(δεν νομιζω να υπαρχει τοσο τελεια υποτακτικη/σκλαβα που να στεναχωρεθει γιατι της εδωσαν περισσοτερη σημασια απ οτι αξιζε   )
αυτο βεβαια συμβαινει απο λαθος εκτιμηση της "αξιας" της υποτακτικης
ειτε απο την ιδια ειτε απο τον Κυριο της ,
(ναι μπορει να μιλαει απροσωπα η Καναδη αλλα αν δεν αναφεροταν στονΚυριο της δεν θα μιλουσε για ορια και μαλιστα σκληρα)
εδω λοιπον χρειαζεται επαναπροσδιορισμος αξιων ανεξαρτητως ειδους σχεσεως.

αυτα για την ουσια ,
ομως η μειωμενη ληψη σημασιας της υποτακτικης εκ μετους του Κυριου της
ειναι μερος της σχεσης Κ/υ , ειτε σαν εκπαιδευση,
ειτε σαν "σπασιμο υπερεγω" ,
ειτε σαν μερος ωριμανσης της υποτακτικης
δηλ της εξελιξης της
απο μεσηλικη μπεμπεκα που νομιζει οτι ειναι το κεντρο του κοσμου
σε ωριμη θηλυκη υπαρξη ..
ειτε για αλλον χ λογο που θεωρει ο Κυριος η Αφεντης ..

καθαρα προσωπικη αποψη απο την εμπειρια μου:
η σημασια του Κ/υ προς πρεπει να ακολουθει ημιτονοειδη πορεια
ουτε ολο πανω ουτε ολο κατω ...
τουλαχιστον στην δικη μου περιπτωση
αυτη η ολο κατω πορεια
(δηλ. μηδενικη εως ελαχιστη σημασια συνεχως ,
κι οταν ζητησα περισσοτερη η απαντηση ηταν
την αξιζεις αλλα "δεν μπορω")
αυτη λοιπον ηταν που μ εκανε οχι απλως να φυγω απο την σχεση Κ/υ
αλλα και απο το bdsm επι ενα χρονο

σκληρο οριο λοιπον για μενα οχι η ελλειψη
αλλα η ΣΥΝΕΧΗΣ ελλειψη σημασιας
που ξεκαθαρισμενα,αποδεδειγμενα
και συμφωνημενα αν θελετε αξιζω ...

 

Απάντηση: το σκληρό όριό της: να μην της δίνουν τη σημασία που της αξίζει

Όμορφη και νέα και να μην της δίνουν την σημασία που της αξίζει το βλέπω λίγο δύσκολο, εκτός αν οι παρέες της Καναδής είναι gay ή τυφλοί... 

 

Απάντηση: το σκληρό όριό της: να μην της δίνουν τη σημασία που της αξίζει

Δηλαδη αν καποιος εχει μια υποτακτικη ή σκλαβα λιγοτερο ομορφη και νεα την γραφει στα........του? 
Καθε ανθρωπος που επιλεγουμε να εχουμε διπλα μας αξιζει την προσοχη και την σημασια που του πρεπει, γιατι αυτο τιμαει κι εμας και τις επιλογες μας. 
Αν και νομιζω οτι αλλο ειναι το νοημα που πραγματευεται το νημα. 

Την καλημερα μου φιλτατε beach master.... 

 

Απάντηση: το σκληρό όριό της: να μην της δίνουν τη σημασία που της αξίζει

Δέν είπε και καμμιά σοφία η Καναδή.
Δεν εξέφρασε καμμιά επαναστατική άποψη.
Μιά αυτονόητη γενικολογία είπε,που ταυτόχρονα αποτελεί και θεμελιώδη προϋπόθεση για την δυνατότητα ύπαρξης μιάς σχέσης. .
Το θέμα είναι πως εξειδικεύεται κατά περίπτωση αυτή η πρόταση ,τι σημαίνει γαι τον καθένα η "σημασία" που απαιτεί από τον άλλον και από ποιόν και πόσο αποτιμάται η "αξία" του.
Το στάτους δεν θεωρώ πως έχει σημασία.
Σημασία έχει να βρεθεί ενας κοινός τόπος συνεννόησης.

 

Απάντηση: το σκληρό όριό της: να μην της δίνουν τη σημασία που της αξίζει

Αγαπητή μου Astrovroxi, σου απαντάω με τα δικά σου γραπτά.

Απλά πιστεύω ότι δεν κατάλαβες τι εννοούσα στο ποστ μου, ήθελα λοιπόν να πω, ότι δεν μπορεί ποτέ μια όμορφη και νέα κοπέλα να περνάει απαρατήρητη και να μην της δίνουν την ανάλογη σημασία που της αξίζει έστω και μόνο λόγω ομορφιάς.

Την καλημέρα μου, και πιστεύω να πέρασες όμορφα στο πάρτι μας!  

 

Πολύ καλό το θέμα. Μου θυμίζει εκείνο το παλιό νήμα "Γιατί εσείς μου αξίζετε, Κύριε". Με την ίδια νοσταλγία θυμάμαι τις εκθέσεις μου από το δημοτικό, με τίτλους όπως "Ήρθαν τα χελιδόνια...", "Η δασκάλα μου" κλπ. 

Θα συμφωνήσω με αυτό.

Κλασική περίπτωση ανασφάλειας και ανωριμότητας. Καλά που υπάρχουν κι αυτές, για να ψιλογαμάει και κανένας βλαμμένος που την είδε Μάστερ.

Θεωρώ ότι πρόκειται για θέμα το οποίο πρέπει να λύνεται κατά την εφηβεία. Πρώτη φορά που κατάλαβα ότι κάτι παίζει με τις "αξίες" (δηλαδή την αυτοεκτίμηση) του καθενός ήταν όταν ήρθα στο οργανωμένο BDSM. Ίσως να πρόκειται για αποτέλεσμα του ηθικού μαζοχισμού, ίσως για την αιτία του.

Η προσωπική αυτοεκτίμηση μιας σκλάβας είναι σε κλίμακες που δεν επιτρέπουν το ερώτημα να είναι έγκυρο - είτε αυτή είναι αδέσποτη είτε όχι. Αυτή είναι η άποψή μου τουλάχιστον.

Πιστεύω ότι μιλάς για τη χρήση, όχι για τη σημασία. Χρήση χρειάζεται η σκλάβα και την αίσθηση της χρησιμότητας. Τη σημασία τί να την κάνει; Όταν είναι ξεκάθαρα τα καθημερινά της καθήκοντα, γιατί να ανησυχήσει για οτιδήποτε;

 

Απάντηση: το σκληρό όριό της: να μην της δίνουν τη σημασία που της αξίζει

Εμένα δεν με απασχολεί και δεν θα το έβαζα σε κανένα όριο, δεν έχω πρόβλημα να μη μου δίνεται προσοχή ούτε την αποζητώ όταν αυτό συμβαίνει. Καμιά φορά είναι πάρα πολύ γλυκό να είμαι εκεί και να μη βρίσκομαι πουθενά, να νιώθω τη στιγμή και την Παρουσία που ασχολείται με κάτι άλλο. Νομίζω ότι η επιβεβαίωση έρχεται από μέσα μας και καμία σχέση με την αξία του καθενός, αν υποτεθεί η ύπαρξη τέτοιου πράγματος ή η έλλειψή του.

Όμως, μερικές φορές θυμάμαι εκείνο στο βιβλίο του Καζαντζάκη για τον Ζορμπά - νομίζω στο έργο δεν είχε μπει: "Μα, να μην έρθει να δει εκείνη την πέτρα!" Ο Ζορμπάς τον είχε προσκαλέσει να κάνει ταξίδι από το Βερολίνο ως την Κρήτη για να δει μια πέτρα και αυτός δεν είχε πάει.

Είναι οι χαμένες στιγμές που με στενοχωρούν, μερικές από αυτές έχουν ουσία. Καθότι - υποτίθεται - ο Έτερος επιθυμεί πάρα πολύ να γνωρίζει πολύ καλά το πλάσμα στο οποίο κυριαρχεί ή είναι καθ οδόν για να κυριαρχήσει. Οι άνθρωποι περιμένουν, κάνουν υπομονή, μένουν ακίνητοι και σιωπηλοί αν απαιτηθεί, μπορεί και να τους αρέσει. Ο χρόνος όχι.

Δεν ήρθε να δει την πέτρα και μπορεί να Τον είχε φωνάξει στ αλήθεια για να δει την πέτρα και όχι για να δει την ίδια, γιατί η πέτρα άξιζε και Αυτός δεν το ήξερε, γι αυτήν ήταν ολοφάνερο. Και τώρα, το πράγμα σκαλώνει, γιατί η μια έχει δει εκείνη την πέτρα και ο Άλλος όχι.

Αν μαζευτούν πολλές τέτοιες χαμένες στιγμές, γίνονται λίγο σαν τον σκώρο, αρχίζει το ύφασμα να γεμίζει τρύπες και μετά δεν ζεσταίνει και είναι για πέταμα...

 

Απάντηση: το σκληρό όριό της: να μην της δίνουν τη σημασία που της αξίζει

Δεν με ενοχλει να μην μου δινει σημασια οταν ετσι κρινει.
Λατρευω να νοιωθω καποιες στιγμες στο περιθωριο της προσοχης του,μα πιο πολυ οταν παρατηρει τις αντιδρασεις μου.
Δεν θεωρω απαραιτητο ουτε μου κανει καλο να ασχολειται συνεχεια μαζι μου.
Αφηνοντας με στην αορατη κατασταση της ανυπαρξιας,μου δινει το περιθωριο να σκεφθω και να ειμαι ετοιμη αμεσα για καθετι που επιθυμει.