το τρίλεπτο των συνειρμών

Η πρώτη συνεδρία πήγε πολύ καλά

Αρχικά θα ήθελα να Σας ευχαριστήσω που σχεδόν κρατήσατε την υπόσχεσή σας για τα σημάδια. Και λέω "σχεδόν" γιατί αυτά τα λίγα που έχω στο κορμί μου, γνωρίζω πως έγιναν χωρίς δόλο, όμως τα νιώθω σαν δώρο Σας στο κορμί μου.
Δεύτερον, ένιωσα απέραντι ανακούφιση αφού μου δώσατε αυτή Σας την εμπιστοσύνη, συστατικό βασικό για εμένα, για να μπορέσω να αφεθώ στα χέρια Σας. Σας ευχαριστώ ιδιαίτερα γι αυτό Κύριε.
Τρίτον, μαζί Σας ήμουν αυτή που θέλω να είμαι κι όχι αυτή που πρέπει. Σκέφτομαι με λεπτομέρεια τη στιγμή που με βγάλατε ξυπόλητη για πρώτη φορά στον κήπο του γείτονα... Πόσο μοναδική αυτή η αίσθηση: Να με οδηγείτε με τα μάτια κλειστά, να νιώθω τα ξερά κλαδιά στα πόδια μου, ενώ πρώτα με τόση φροντίδα καλύψατε με το σεντόνι το γυμνό μου κορμί...Και μετά, δεμένη στο δοκάρι κι εκτεθειμένη μπροστά σας, να ακούω τις βουρδουλιές - αυτές που θα έπρεπε να καταλήγουν στο κορμί μου - να πέφτουν βροχή κάπου αλλού προκειμένου να μην αθετήσετε την υπόσχεσή σας. Σας είμαι ευγνώμων...
Δε θα ξεχάσω το ηλιοβασίλεμα Κύριε... Την αίσθηση ελευθερίας που μου προσφέρουν τα δεσμά Σας, το δέρματινο περιδέραιο στο λαιμό μου, κι αυτά των χεριών μου, που με τόση επιμέλεια με το σκοινί με δέσατε στο φαναράκι. Αυτή η απέραντι θέα καθώς ο ήλιος έφευγε πια, εκεί δεμένη, με το καλώδιο που κατέληγε πάνω μου, η ανάγκη να το νιώσω πιο δυνατά (νομίζω και δική σας ανάγκη), να με φέρνει σε τέτοια "πληρότητα", τόσο που αναρωτιέμαι γιατί δε Σας ζήτησα να με αφήσετε περισσότερο εκεί...
Τα χέρια σας πάνω μου Κύριε, αυτά σας τα χέρια να χτυπάνε το κορμί μου, ενώ τα δεμένα μου μάτια να μου ξυπνούν ακόμη περισσότερο τις αισθήσεις...
Σας ευχαριστώ Κύριε.

Όχι μόνο που δεν με εκμεταλευτήκατε και νιώθω ότι με σεβαστήκατε στο έπακρο. Μα πιο πολύ γιατί μου δείξατε τον δρόμο. Δε θα σας πω ότι απελευθερώθηκα τελείως (θα ήταν ψέματα και δε θέλω να ψεύδομαι απέναντί Σας), μα νιώθω πιο ελεύθερη, πιο κοντά σε αυτό που θέλω, σε αυτό που το κορμί κου λαχταρά με πάθος, σε όσα θέλω να βιώσω και δεν είχα την ευκαιρία, σε αυτά που φαντασιώνομαι και δεν μπορούσα να εκφράσω, αυτή την κρυφή επιθυμία να με "χρησιμοποιούν".
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο, την υπομονή μα και την επιμονή σας, το σεβασμό που μου δείξατε.

Αυτή η μοναδική αίσθηση της απελευθέρωσης της ηδονής, πόσο γαλήνια αίσθηση Κύριε, πόσο ανακουφιστική όταν επιτέλους μπορεί κανείς να τη βιώσει και να τη ζήσει όπως θέλει...

 

και η δευτερη συνεδρία πήγε καλά


Κύριε...
Θα ήθελα να Σας πω ότι αυτός ήταν ένας από τους λίγους αξιομνημόνευτους 15Αύγουστους.
Είμαι σίγουρη πως κάθε φορά που θα έρχεται η εν λόγω ημερομηνία, θα Σας ανακαλώ στη μνήμη μου και θα γελάω πονηρά...
Δε Σας κρύβω πως από χθες κοιτάζω τα σημάδια Σας στο κορμί μου με κρυφό, σχεδόν σκανδαλιστικό χαμόγελο.
Πόσο ευρηματικός είστε Κύριε!
Πόσο λυτρωτική η αίσθηση του να κατανοεί κανείς τις ανάγκες του: την λαχτάρα του πόνου που προκαλεί απέραντη ηδονή στο κορμί και στο μυαλό μου.
Δε θα σταθώ αναλυτικά σε κάθε δέσιμο, κάθε ένα ξεχωριστό μα όλα μου άρεσαν, όλα τα απόλαυσα Κύριε.
Θα σταθώ στην απροσδόκητη αίσθηση της γαλήνης που μου προσφέρατε, στην αναπάντεχη οικειότητα κι εμπιστοσύνη που καταφέρατε με το πείσμα (και τα τεχνάσματά Σας) να χτίσετε, τον αμέριστο σεβασμό Σας απέναντί μου.

Μέσα από Εσάς γνωρίζω και κατανοώ (έστω ακόμη σε αυτόν τον μικρό βαθμό) τις καλά κρυμμένες ανάγκες μου, την ανοχή και την αντοχή μου στον πόνο και στο πόσο ηδονιστικός είναι αυτός, μία κάποιου είδους ανεξήγητη απελευθέρωση, χωρίς ντροπή απέναντί σας.
Σας ευχαριστώ Κύριε.
Όμως, το ίδιο απόλαυσα χθες και την παρέα σας, την περιποίηση σας, την προσοχή σας.
Είναι εξαιτερικά όμορφο να προσφέρει κανείς απλόχερα και με ιδιαίτερη ενσυναίσθηση την φροντίδα του στον άλλον, σας είμαι ευγνώμων γι αυτή σας την φροντίδα, την απόλαυσα το ίδιο ηδονικά!

 

Καποια στιγμή μου εξομολογήθηκε ότι ήθελε να την χτυπήσω.....να δοκιμάσει τα όρια της.....

Κύριε...
Χθες ήθελα να μην περάσουν γρήγορα τα λεπτά για να φτάσω στο σπίτι Σας.
Κοντοστάθηκα σχεδόν 2 λεπτά στην εξώπορτα Σας πριν χτυπήσω το κουδούνι.
δεν ήμουν σίγουρη για το αν θα ήθελα να βιώσω τελικά την υποταγή σας σαν σκλάβα, όπως εγώ σας το ζήτησα.
Ήξερα τι με περίμενε στο περίπου...
Είστε πολύ καλός στο να με χαλαρώνετε στην αρχή.
Χθες Κύριε ήθελα να δω τα όριά μου.
Θα ξεκινήσω από την αρχή και θα είμαι απόλυτα ειλικρινής απέναντί Σας.
Τα χέρια Σας Κύριε στο χθεσινό μασάζ τα αισθανόμουν σα να με πιέζουν. Ήταν και η δική Σας διάθεση διαφορετική εχθές. Πιο ανυπόμονος, πιο κυριαρχικός...
Τα δεσίματα ήταν ενδιαφέροντα, μου άρεσε πολύ αυτό με το πόδι και ήταν πραγματικά κρίμα που δεν με "εκμεταλλευτήκατε" κι άλλο σε αυτή τη στάση. Καταβάλετε ιδιαίτερο κόπο γι αυτά τα δεσίματα (εξάλλου αυτό ανήκει στα καθήκοντά Σας) και το εκτιμώ.
Και μετά το ξύλο. Οι βουρδουλιές. Κάποια στιγμή είπα στον εαυτό μου: Τώρα δες πόσο μπορείς να αντέξεις. Σα να δόθηκε εντολή στο μυαλό να νοιώθει τον πόνο πιο λίγο απ'ότι ήταν. Οι 2 τελευταίες όμως ξυλιές ήταν σχεδόν αβάσταχτες. Μάλλον δεν είδατε την κλεφτή ματιά που Σας έριξα σε αυτές τις βουρδουλιές. Το απολαμβάνατε Κύριε, όμως το πρόσωπό σας, συγκεκριμένα η έκφρασή σας ήταν παντελώς διαφορετική, άγριο.
Εάν μου επιτρέπεται να γίνω λιγάκι ποιητική, είδα στην έκφραση σας το "σκοτεινό" σας πρόσωπο.

Μου χαρίσατε ακόμη 2 τσουχτερές βουρδουλιές. Άραγε την επόμενη φορά θα μου χαρίσετε παραπάνω από 2;;; Πώς έβιωσα; Πραγματικά δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Νιώθω Κενό, δεν ξέρω γιατί, μα κενό.
Το⁶ σίγουρο είναι πως αν δεν ήμουν δεμένη θα έφευγα απευθείας.
Διχάζομαι για το αν μου άρεσε...

 

εκεινη την ημερα καποια στιγμή μου ζητησε να σταματησω να την χτυπάω
Να σε λύσω?
Οχι Ασε με ετσι.....επί τρία λεπτα

την επόμενη μερα που μιλήσαμε μου εξομολογηθηκε ότι ήταν περίεργη η αίσθηση εκεινο το τρίλεπτα . ότι ήθελε να τιμωρήσει τον εαυτό της οτι ήταν μια εμπειρία πολύ δυνατη

Είναι κατι που δεν θελω ακομη να μοιραστω μαζι σου.Δεν θα θελα προς το παρόν να σου αναλυσω καποια πραγματα.....Καποια πραγματα θα σου πω αφου επιμενεις….

Θεωρω ότι για όλα αυτά που δεν εγιναν που ηθελα να γινουν όλα αυτά που επελεξα και αποφασισα να κανω επρεπε να τιμωρήσω τον εαυτό μου.....Για όλα οσα δεν εκανα στη ζωή μου
Δεν μπορω να στο εξηγησω ακριβως.


με φοβίζει αυτό....μην χάσω τον ελεγχο και παρασυρθώ.Μου ηρθαν όλοι οι συνειρμοί στη ζωή μου>μου γύρισε όλο αυτο στο συναισθημα.....Και εαν σου ανοιχτώ επικινδυνα και μου αρέσει ? Μετα αρχιζεις και ερωτευεσαι τον αλλον.....Ηταν το πιο εποικοδομητικό τριλεπτο της ζωής μου.....


Γιατι στα ειπα όλα αυτά τωρα? Δεν επρεπε να στα πω.......

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 

Στην επόμενη συνάντηση μας ξεπέρασε τις προσδοκίες μου

Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων που μαθαίνω από Εσάς και τον τρόπο Σας Κύριε.
Αυτό μου έλειπε: το παραπάνω, το περισσότερο, ο τρόπος να ενισχύσει κανείς αυτό που κάνει για να βιώσει μεγαλύτερη απόλαυση!
Σήμερα Κύριε το απόλαυσα!!!
Ήταν ξεκάθαρο στο χαμόγελό μου, όπως καταλάβατε, ήταν ολοφάνερο στην έκφρασή μου, δεν μπορούσα να κρύψω άλλωστε ότι το απολάμβανα!
Έχω πια την απαραίτητη οικειότητα μαζί Σας.
Σήμερα δεν υπερέβαλα των ορίων μου. Ήθελα από Εσάς αυτόν τον ραβδισμό ......
Αισθάνθηκα ότι δυσκολευτήκατε κάποιες φορές να με χτυπήσετε ή να με τιμωρήσετε, σα να Σας έλειψα λίγο παραπάνω αυτή τη φόρα

Σας ευχαριστώ που Είστε τόσο εξικιωμένος με την αίσθηση του πόνου στο κορμί μου, με την ύπαρξη του ρυθμού που έχετε κατά τη διάρκεια των χτυπημάτων,
με βοηθάει να απολαμβάνω τα χτυπήματά Σας σε μεγαλύτερο βαθμό (δεν θα πω ακόμη στο μέγιστο).
Πόνος και απόλαυση...
ΑΠΟΛΑΥΣΗ!!!

συνεχιζεται