τροποι τιμωριας

Ως τιμωρία ....

 

Σατυρεεεεεεε...
Αρνάκι στην σουβλα;;;;   

 

Το ερώτημα που -για μένα- δεν έχει απαντηθεί, και είναι ουσιώδες, είναι ποιος επέλεξε την απουσία.
Γιατί αν μεν μιλάμε για απόσυρση Κυριαρχίας, είμαστε αναπόφευκτα, τελικά, σε αυτά που περιγράφει ο @Stalker , όσο και αν στρογγυλευουμε.
Αν μιλάμε για απόσυρση υποταγής, τότε έχουμε την αυτοτιμωρία, που έχει άλλα αίτια και "στόχους".

 

Ως απουσία.....

Ακόμα και αν δεν ήταν δική του επιλογή. Ακόμα και αν μπορώ να κατανοήσω τους λόγους. Το αποτέλεσμα δεν αλλάζει, έζησα στη "γη των απουσιών".
Η επιστροφή του δεν ξέρω που θα με βρει. Η φυγή και η απουσία του όμως με πέρασε βήμα-βήμα από το μονοπάτι του πένθους της Kübler-Ross.

Καθόλου σαν τιμωρία δεν το βίωσα. Απώλεια ναι. Απουσία ναι. Τιμωρία όχι.

 

Ακόμα και εάν εξαναγκάστηκε σε φυγή και δηλώνει "αυτοεξόριστος" δεν αλλάζει κάτι για μένα. Είναι ακριβώς αυτό που περιγράφει ο @Stalker

Χωρίς στρογγυλεμενες γωνίες. Τις απεχθάνομαι στα προσωπικά μου 

 

Μήνυμα στον τηλεφωνητή του εξαφανισμένου :

Γεια σου είμαι η ..... , όσο και αν παίρνεις τηλέφωνο δεν θα σου απαντήσει για το επόμενο δύωρο.
Είναι μαζί μου και κάνει όλα αυτά που δεν μπορείς να του τα κάνεις εσύ.
Φτιάξτου κάτι καλό να φάει. Θα γυρίσει κομμένος..
Bye....

 

 

Δεν κατανοώ καν το εξαναγκάστηκε.
Όλα επιλογές είναι, με το κόστος της η κάθε μία.
Κόστος διαλέγεις. Επιλογή είναι.
Απλά είπα ότι υπάρχει και η εκδοχή της απόσυρσης της υποταγής, που μπορεί να ενδυθεί πολλές αυτο-αιτιολογησεις και προβολές.
Been there, done that, pleaded guilty...

 

Συμφωνώ σε αυτό που λες. Μόνο που το κόστος κάποιων επιλογών είναι ασήκωτο γι'αυτό ίσως και δεν εξετάζονται καν σαν επιλογές. Δεν προσφέρονται ως τέτοιες λόγο του κόστους τους (σοβαρά προβλήματα υγείας, οικονομική πτώχευση κτλ)

Χμμμμ, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό.

Δεν υπήρξε καν σαν σκέψη στο δικό μου μυαλο, νομίζω ούτε και στο δικό του. Ήταν δεδομένο το τέλος. Μονόδρομος όπως ήταν και το εισιτήριο του one way. Δεν πιστεύω ότι μπορούσε να υπάρξει μέση λύση, δηλωθέντων των δεδομένων που υπήρχαν όποια άλλη λύση θα ευτελιζε αυτό που είχαμε ζήσει.

Εκτός και αν μιλάς γενικά για περιπτώσεις όπου η απόσυρση της υποταγής γίνεται με "προφάσεις εν αμαρτίαις"..... 

 

Με εξαίρεση τα θέματα υγείας, ίσως, και πάλι γίνονται επιλογές, διαχείριση. Και είναι άλλη μια λύση που βολεύει μόνον εμένα (τον κάθε εμένα) και άλλον να προσπαθείς για λύση που συμπεριλαμβάνει και τον άλλον, πιστεύω.

Μιλούσα γενικά για απόσυρση υποταγής, ναι. Και ήθελα να πω ότι η απουσία ενίοτε είναι αποτέλεσμα αυτής. Απλά η συνειδητοποίηση ότι συμβαίνει έτσι, δεν είναι πάντα ακέραιη  

 

Απλά θα ήθελα να εκφράσω την αντίθεση μου σε αυτό

Δεν είναι όλα επιλογές. Μην ξεχνάμε πως συζητάμε για συναισθήματα και καύλα. Πολλές φορές μας έρχονται ή φεύγουν, χωρίς να είναι επιλογή μας. Άνθρωποι είμαστε. Αν ήμασταν ως άνθρωποι μια ευθεία γραμμή ή ήταν καθαρά επιλογή μας με ποιον (άνθρωπο) θα είμαστε καυλωμενοι/ερωτευμένοι, θα τον βρίσκαμε στα 22 μας max όλοι και θα μέναμε μια ζωή μαζί του. Δεν χρειάζεται , θεωρώ, να είμαστε τόσο αυστηροί για πράγματα που συμβαίνουν και δεν φταίει κανείς.

 

Καμία ένσταση, άλλωστε οι άνθρωποι συνήθως τείνουν να επιλέγουν την οικονομικότερη, από πλευράς ενέργειας, για αυτούς λύση.
Πόσο μάλλον όταν έχουν να διαχειριστούν μεγάλες αλλαγές/ ανακατατάξεις στη ζωή τους. Όταν νοιώθουν ότι κάποιος τους τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια. Είτε γιατί εξ αρχής δεν μέτρησαν σωστά τα κουκιά τους είτε γιατί όντως ήταν μη προβλέψιμο το γεγονός.

Life is all about choices... 

Με έβαλες σε μεγάλες σκέψεις!
Ο κύκλος σιγά σιγά κλείνει, η υποταγή αποσύρετε χωρίς πλήρη συνειδητοποίηση......

 

 
aftermath