"υποταγή με εσωτερικό κίνητρο"

Αγαπητέ @Libertine SD πιάσατε "βαρύ" θέμα. Σε ένα φόρουμ που έχει κατηγορηθεί ότι έχει καταντήσει "αγάπες και λουλούδια" αρχίσετε να μιλάτε για Έρωτα και θα πέσουν πολλοί να σας φάνε.

Back to basics ξαναματα προτείνω εγώ αλλά κάτι μου λέει ότι μόνη μου τα λέω και μόνη μου τα ακούω. Ζητώ και προκαταβολικά συγνώμη για το ολίγων off topic της απάντησης.

 

Πολύ απολαμβάνω το νήμα αυτό και των διάφορων απόψεων που ακούστηκαν, είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ προσωπικά, απόλαυσα τις διαδρομές αυτών των σκέψεων.

Αυθόρμητα ακούστηκε μέσα μου μια φωνή να απαντά πως εκεί ΠΟΘΕΙ και η ίδια να βρεθεί.  
Αν ήθελα απλά τον Παράδεισο, έχει πολύ γρηγορότερους και ευκολότερους τρόπους να τον κερδίσω.
Τα άδυτα της κολάσεως ενός Διαβόλου ικανού να επικυριαρχήσει αντί να περιμένει να υποκρίνομαι ότι επικυριαρχεί και να γίνομαι λιγότερα απ όσα μπορώ για να διατηρήσω την παραίσθηση επικυριαρχίας επειδή την έχω αναγκη, και ο αυτονόητος Έρως που θα γεννήσει αυτό απ την άλλη, θέλει άλλες διαδρομές. Κι αν φτωχική την βρω κι εκείνη την κόλαση, ξαναμπαρκάρω. Έμαθα πλέον να πλοηγώ το δικό μου καράβι.

 

Η υποταγή της (όπως κι ο έρωτάς της), αποδίδεται σε εκείνον που του αναλογεί, και είναι και εύκαιρος.

Η υποταγή (όπως κι ο έρωτας), χρειάζεται απαραιτήτως ένα όπως λέτε "εσωτερικό κίνητρο", μιά λειτουργικότητα, δεν έρχεται απ' τον θεό εν είδει περιστεράς. Αναγνωρίζω την ικανοποίηση του εσωτερικου κινητρου στο «πρόσωπο» του κυριαρχικου και υποτάσσομαι, ερωτεύομαι, γουοτεβερ. Ειδάλλως θα ερωτευόμουν ελέφαντα, επιβλητικότατο και με αδιαμφισβήτητη "υπεροχή", ή χρωματιστό παπαγάλο. Πλατωνικά όμως, για λόγους ασφαλείας.

Ο κ χρησιμοποιεί την υποταγή της (είτε τον έρωτά της), όπως αυτός επιθυμεί, όπως χρησιμοποιεί και την υπόλοιπη. Και το απολαμβάνουν και οι δύο. Δεν βαφτίζουν το κρέας ψάρι. Ξέρουν τι κάνουν. Η κυριαρχία δεν είναι τιμωρία. Αν είναι να του πω εγω τι μου αρεσει και τι δεν μ' αρεσει κυριαρχούμαι και μόνη μου. Γνωρίζω και τον εαυτόν μου έτσι.

Καύλα!
Αλλά για να είναι όλ' αυτά τα ωραία, χρειάζεται να ξέρει τι θέλει, όχι να του πω εγώ τι δεν θέλω.

 

Φοβάμαι πως δεν το έκανες.

Ίσα ίσα Θα έλεγα ότι μετά την διευκρίνηση σου διέγραψα ότι είχα ονομάσει ως κατανόηση του ισχυρισμού σου,

Ίσως τελικά να πρόκειται για ένα σημείο ενός πολύ πιο βαθύ σκεπτικού από αυτό που ενδεχομένως να είχα την ικανότητα να καταδυθώ.

Ωστόσο εάν τελικά όλο αυτό αναφέρεται μέσες άκρες στην καθαρά συναισθηματική και μόνο υποδούλωση μιας υποτακτικής έχω να πω ότι τα πράγματα είναι μακράν πιο περίπλοκα από το απλά "αυτή με ερωτεύτηκε, ωραία τώρα δεν μπορεί να κάνει χωρίς εμένα, ωραία τον δέσαμε τον γαίδαρο τώρα κάνω κουμάντο εγώ". Ακριβώς επειδή μία τέτοια υποτακτική μπορεί να λειτουργήσει τυφλά ως προς την εξυπηρέτηση αυτών των ισχυρών συναισθημάτων της και πολύ πιθανόν χωρίς λογική σε αντίθεση με την συνειδητή υποταγή που έχει αναγνώσιμη και χρήσιμη κυριαρχικά λογική, επειδή και το μαστίγιο και το καρότο προέρχονται από την ίδια πηγή, τα ερωτικά της συναισθήματα και επειδή πολλές φορές σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η χρήση της πιο σκληρής μορφής βίας, της συναισθηματικής βίας.

Είσαι καλό κορίτσι? πάρε την δόση σου, δεν είσαι καλό κορίτσι ? μείνε λίγο ακόμη στην στέρηση να μάθεις άλλη φορά να είσαι καλό κορίτσι.
Πικρή συναίνεση με αντάλλαγμα γλυκά συναισθήματα, θα έλεγα.

 

Εκκινεις απο κατι που οχι μονο δεν ειπα (οπως ισχυριζεσαι) αλλα και στο οποιο εναντιωθηκα καθ ολην τη συζητηση!!
Τι να σχολιασω..;

Η ταυτιση του "υποτσσσομαι και του ερωτευομαι γουετεβερ" που κανεις, ειναι τοσο ακριβης οσο η ταυτιση της πουτσας με τη βουρτσα.... Ενίοτε και η βουτσα μπορει να χρησιμοποιηθει σαν "πουτσα" αλλα σε καμια περιπτωση δεν ταυτιζονται...

 

Μου φαίνεται πως μερικές τοποθετήσεις διατρέχονται από αγωνία, διερώτηση, αναλογισμό, διάθεση αποενοχοποίησης, επιβεβαίωσης, διασαφήνισης στο πλαίσιο της κατ' ελάχιστον, έστω, διασφάλισης του όποιου ζητουμένου...
Υπάρχουμε και χωρίς να σκεφτόμαστε, ναι..?
Παρά τα περί του αντιθέτου κατά καιρούς λεχθέντα...
Το λέει κι η Τέχνη..!

 

Όταν ανακτήσει το πληκτρολόγιο σας την ψυχραιμία του κι επανέλθετε στον πληθυντικό ίσως βρείτε κάτι να σχολιάσετε, εκτός απο βουρτσάκια.

 

Όταν κάποιος θεωρησει ότι με τον έρωτα έχει δέσει γαίδαρο, τότε πιστεύω ότι δεν κατανοει το τι σημαίνει έρωτας.

Ούτε με τον έρωτα θολωνεις κι έχεις το ακαταλογιστο (άρα και το ελεύθερο) να κάνεις καφριλες. Αυτό είναι ο έρωτας ως δικαιολογία για τις κακές μου αποφάσεις.

Για μένα ο έρωτας στο D/s (και όχι μόνο) με κινεί να γίνομαι ολοένα καλύτερη για να στεκομαι δίπλα του και να με χαίρομαι και να με χαίρεται. Λίγο μελο, I know, mea culpa.

 

Συμφωνώ !!!! και παίζει να είμαι από τους πιο θερμους υποστηρικτες του έρωτα ΜΕΣΑ και ΑΦΟΥ υπαρχει D/s. Φωτιζουν όλα *-*+*+

Ωστοσο, είναι διαφορετικο από την δημιουργία D/s λόγο έρωτα και μόνο. Εκει ειναι η ένσταση μου. Στην δεύτερη περίπτωση απλά δεν εχει μελλον, χαλάει από μόνο του.

 

Συμφωνώ κι εγώ με την πρώτη παράγραφο.
Με την δεύτερη δεν νομίζω να λέει αυτό.

Αν έχω καταλάβει σωστά οδηγείται από έρωτα και την αναγνώριση της υπεροχής Του στον Κ αποφορτισμενη από βαρίδια όπως αυτά του αρχικού νήματος, όσο το δυνατόν, καθώς αυτά ξεκινούν από εκείνη και οδηγούν σε εκείνη, και έπειτα αφήνεται να κυριαρχηθεί με την όποια δεκτικοτητα και ικανότητα έχει ως άνθρωπος, όχι λόγω έρωτα πλέον (αλλά και μαζί με αυτόν), σε συνδυασμό με την δύναμη της παρουσίας Του επάνω της.

Έτσι το έχω καταλάβει εγώ με απλά λόγια τουλαχιστον. Μπορεί και να κάνω λαθος.

 

Τι να σου πω.. .εγώ πάντως δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι είναι αυτή η υπεροχή μαζί με έρωτα.
Εγώ έγραψα αυτό που έγραψα για να τοποθετηθώ ως προς το ποιόν έρωτα, εγώ, θεωρώ χαρά και ποιόν πρόβλημα ...

Τώρα...υπεροχή, καλύτερος χειρότερος δεν καταλαβαίνω γιατί δεν καταλαβαίνω πια πως εννοεί ο καθένας τι.

Για εμένα είναι απλά,
βλέπω Κ που ο τρόπος του να κυριαρχεί ή τέλοσπαντων όσο μπορώ να καταλάβω, με τραβάει, με γοητεύει δεν με κάνει να λέω " πωωω γάμησε μας και εσύ " ανά πέντε λεπτά .

Το Κ αυτο έχει και γοητεία; ( ο,τι θεωρώ εγώ γοητεία ) και έχει και τρόπο να με κανει να νοιώθω μπισκοτάκι για τον καφε; Χωρίς πολλά πολλά πολλά και φαμφάρες;

Καλά έχουμε και σεξουαλική χημεία;;; Ε κόλλησα!

Αν είμαι τυχερή και μπω σε Ντι/ες μαζί Του και τον ερωτευτώ κιόλας, ε θα είμαι και ευτυχισμένη.

Τώρα είναι αυτό υπεροχή, είναι ζύγιασμα, ταίριασμα, έχω μπαγκαζια ή δεν έχω δεν ξέρω...

Για εμένα δεν έχει καμία σημασία. Καμιά γιατί ο,τι είναι θα φανεί. Αν κυριαρχηθώ, αν υποταχθώ με συνοχή και συνέπεια θα φανεί, αν ακολουθώ ή κάνω τα δικά μου θα φανεί, αν πάω να χρησιμοποιήσω το Κ ή το κάνω όντως δεν θα είναι Ντι/ες.

Γενικότερα δεν με ενδιαφέρουν τα κίνητρα και τα παρασκήνια. Με ενδιαφερει ή πράξη .

Με έχει; Με έχει όπως θελει; Τηρουμε και σεβόμαστε τις θέσεις μας; Είμαστε χαρούμενοι με αυτό ή προσποιούμαστε; Δουλεύει; Αντέχουμε στο χρόνο; done!

 

Επ'αυτου δεν έχω άποψη διότι όπως ανέφερα και σε προηγούμενη απάντηση, οι τάσεις υπήρχαν απλώς περίμενα τον κατάλληλο Κ για να βγάλουν πολλά πράγματα νόημα.

Κατά τα άλλα με κάλυψε η αγαπητή @Seras Victoria