"υποταγή με εσωτερικό κίνητρο"

οπως το διαβαζα, μου εκανε "κλικ"

 

"Κυριαρχία δεν σημαίνει απλώς δίνω διάφορες διαταγές. Ένας καλός Αφέντης θα βρει ένα τρόπο να κάνει την υποτακτική του να θέλει να τον ευχαριστήσει. Ένας Αφέντης είναι ο προστάτης, ο δάσκαλος, και ο εραστής της υποτακτικής.

Σαν προστάτης, θα πρέπει να είναι (α) πιο δυνατός απο την υποτακτική, και (β) πιο δυνατός απο τα άλλα άτομα στην ζωή της υποτακτικής. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να είναι σωματικά πιο μεγάλος ή δυνατός. Μιλάμε για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα."

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Οδηγός-για-αρχάριους-πάνω-στο-bdsm.4790/


Με βάση τον "οδηγό για αρχάριους" , καταλαβαίνω την υπεροχή και τον λόγο που θα πρέπει να υπάρχει, όταν μιλάμε για Κυριαρχία.
Είναι ο λόγος που δεν μπορεί το κάθε γοριλόπαιδο από το πουθενά να λύσει το ζωνάρι του και να με προσεγγίσει για να αναλάβει τον έλεγχο μου ή ο παντόφλας που βαρέθηκε την κυρα Κούλα του και παπαγαλίζει Κυριαρχικά τσιτάτα για να ρίξει μοναχικές σούμπες και τόσα άλλα είδη. Υπάρχει λίστα "Κ" που επίσης δεν δέχεται ο διάολος και θα είχε ενδιαφέρον νομίζω να φτιάξουμε μια κάποια στιγμή.

Θεωρώ πως το ανώτερο - κατώτερο με ότι συνεπάγεται αυτό για τον καθένα μας, πρέπει να μπορούμε να το αντιλαμβανόμαστε όταν μιλάμε για ασυμμετρία ακομπλεξάριστα, χωρίς να πιστεύουμε ότι απειλείται η αδιαπραγμάτευτη ισοτιμία.
Ακόμα και σε φιλική σχέση πρέπει να υπάρχουν στοιχεία που να μπορούμε να εκτιμήσουμε και να θαυμάσουμε, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για Κυριαρχία.
Έχω παρηγορήσει σουμπίτσες που έκαναν το "σφάλμα" να κάνουν εκπτώσεις ως προς αυτό και ταλαιπωρήθηκαν πολύ.

Έχω κάνει έναν κόπο να διαμορφώσω μια χ,ψ προσωπικότητα, έχω κάνει μια "δουλίτσα" για να καλλιεργήσω τον εαυτό μου στην εκάστοτε ποιότητα που με ικανοποιεί και γι αυτό είμαι σε θέση να μπορώ να αναγνωρίσω τον κόπο αυτό και σε άλλους ανθρώπους ειδικά τα σημεία που υπέρ- έχει σε σχέση με εμένα και όσο περισσότερα, τόσο το καλύτερο για μένα, γιατί μπορώ να τα απολαύσω και να ωφεληθώ. Όπως και έχει συμβεί.

Όμορφο!...<3

 

ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΩ.

Υ.Γ. νομιζω ομως οτι ειναι "το αδαές" εκει πιο πανω.

 

χαχαχαχα.. και ο κόπος εξακολουθεί! Ευχαριστώ  

 

Δεν διαφωνώ πρακτικά σε τίποτα από ότι λες ,ούτε με τον @Libertine SD διαφωνώ όταν εξηγεί.

Η θέση η δική μου σαν kinsha ειναι απλά το τελευταίο που μου έκανες quote . Δεν έχει σημασία!. Δεν είναι δηλαδή κάτι που θα με ταλαιπωρήσει εγκεφαλικά να ανακαλύψω, αν δλδ έπαθα έρως με Τον που μιλάω ή αν θαυμάζω την Υπέροχη του ή αν θα μπω σε D/s για αυτά.

Η θέση η δική μου είναι ότι με πάει...και η δουλευει η οχι.

Τώρα...στο κατάλληλο Κ. Για εμένα πάλι, πέρα από να μου αρέσει, Υπεροχη κτλ που γίνονται ασυναισθητα ναι κοιτάω κάτι ακόμα που δεν βλέπω γραμμένο στη θεωρια περί έρωτος και Υπεροχής.
Ταίριασμα. Σαν Κ και υ. Δεν εννοώ να μου κάνει χατηρια η να καλύπτει κενά και ψυχολογικά. Όχι . εννοώ ότι σαν Κ έχει μια φιλοσοφία μια τακτική; Να το πω απλοϊκά, μια μέθοδο έναν τρόπο να Κυριαρχεί .αν εμένα αυτό δεν μου κάνει, και εξηγώ...δεν μου γίνεται αντιληπτό δεν μπορώ δλδ να καταλάβω ούτε τι εννοεί κάθε φορά ούτε μου φαίνεται αξιόλογος ο τροπος, λέει Α και εννιά στις δέκα πχ καταλαβαινω Β .η επικοινωνία είναι meh

Τότε
Δεν θα μπλεξω, δεν θα γουστάρω καν, ή θα λήξει σύντομα όπως λέω πιο πάνω.

Η ιδιοτητα του σαν Κ είναι κατι που με ελκύει, πέρα από το τι θα με τραβήξει εμφανισιακά, χαρακτηριστικά και σαν άνθρωπο, είναι ακόμη ένα γνώρισμα Του το πώς έιναι σαν Κ. Όσο δεν υπάρχει αυτός ο παραγοντα στην θεωρία Ερως και Υπεροχή, δεν μπορώ να την ασπαστω.

Ταίριασμα και Χημεία. Το πρωτο αφορά τις θεσεις μας, το δεύτερο τους χαρακτήρες μας.

 

Ομολογώ ότι θεωρούσα αυτονόητο ότι:

αποδεχόμενη ότι το αντίστοιχο ισχύει για τα εσωτερικά κίνητρα που ωθούν στην Κυριαρχία. Ο ένας έχει αυτές τις ανάγκες, ο άλλος τις αντίστοιχες, βρίσκουν τρόπους να απολαμβάνουν την κάλυψη των αναγκών τους και να είναι ισορροπημένοι και ευτυχισμένοι.
Απλά δεν θεωρώ πως αυτό είναι χειριστικό είτε από τον ένα είτε από τον άλλο απαραίτητα, αλλά μπορεί να γίνει και απ τις δύο πλευρές.
Οπότε στο ερώτημα:

απαντώ για μένα, ότι δεν είναι απαραίτητα πρόβλημα. Ακόμα και απόλυτη επίγνωση να μην υπάρχει και απλά να υπάρχει ταίριασμα, τι άλλο να ζητήσει κανείς. Αναρωτιέμαι αν το του το «βγάζει» συνδέεται με την ικανότητα επικυριαρχίας του Κ.

Πολύ κοντά στην δική μου κοσμοθεωρία το:

Την έννοια της απόλυτης ελευθερίας μπορεί να την ορίσει ο καθένας διαφορετικά. Για μένα η αναζήτηση της ελευθερίας ήταν το κίνητρο που με οδήγησε στα 13 χρόνια σκλαβιάς. Αλλιώς όριζα βέβαια τότε την Ελευθερία κι αλλιώς τώρα. Αλλά κάθε περίοδο της ζωής μου προσπαθούσα να είμαι όσο πιο ειλικρινής άντεχα και μπορούσα, με το γιατί βρίσκομαι εκεί που βρίσκομαι. Και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, εμένα αυτή η διαδρομή όντως με απελευθέρωσε. Συνεπώς καλή επιλογή για μένα και τις δικές μου διαδρομές ζωής. Δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να φοριέται αυτή η συγκεκριμένη επιλογή από όλους, ούτε καν ότι πρέπει να φοριέται πάντα ακόμα κι από μένα την ίδια, αν δεν μου πέφτει πλέον όμορφα  

Πριν κάποια χρόνια είχα δει ένα όνειρο, πως βγήκα εκτός της φυλακής μου, και χάθηκα μες την πόλη και με έτρωγε το άγχος ότι δεν θα προλάβω να επιστρέψω στην ώρα μου και έτρεχα σαν τρελή ψάχνοντας τον δρόμο….. Γιατί δεν ένιωθα ελεύθερη μέσα στην πόλη, αλλά ούσα στην ασφάλεια της φυλακής μου. Αν έβρισκα εκεί την ισορροπία και ευτυχία και ελευθερία μου, θα έμενα και θα την απολάμβανα και δεν θα έψαχνα, τι άραγε να υπάρχει στην άκρη ενός ολοστρόγγυλου ουράνιου τόξου. Θα σήμαινε αυτό, ότι θα απέκλεια την ύπαρξη άλλης πορείας και διαφορετικού πλαισίου για όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, επειδή σ εμένα ταίριαξε ένα συγκεκριμένο σε μια συγκεκριμένη περίοδο; Όταν νιώθεις τις επιλογές σου να σου ταιριάζουν γάντι, λένε πως τόσο πιο ανεκτικός γίνεσαι συνήθως προς την διαφορετικότητα και την δυνατότητα ύπαρξης πολλών διαφορετικών μονοπατιών που να οδηγούν στην Ρώμη κι παραδοχή πως δεν σημαίνει σώνει και καλά πως έχει χαθεί, εκείνος που βρήκε κάποιο άλλο μονοπάτι. Και δεν υπάρχει ανάγκη σύγκρισης του πόσο μεγάλη την έχουμε, μπορούμε να έχουμε ο καθένας το μέγεθος του και δεν θα σου μικρύνει αν εγώ καυλώνω και αντιλαμβάνομαι διαφορετικά κάποια πράγματα.

Σήμερα για μένα Ελευθερία είναι η ικανότητα όχι κάλυψης αλλά υπέρβασης των αναγκών εκείνων που εδράζονται στα όσα μου συνέβησαν στο παρελθόν, για να μην με ορίζουν τα τραύματα και τα ανεπίλυτα σύνδρομα και η αδυναμία και ο φόβος ή η τεμπελιά και μαζοχιστική αυτοκαταστροφικότητα. Και επειδή δεν άντεχα άλλο τον Φόβο.

Δεν θέλω να φοβάμαι τίποτα, να ελπίζω σε τίποτα, να προσδοκώ από άλλους πράγματα που η ίδια είμαι ανίκανη να προσφέρω στον ίδιο μου τον εαυτό, όχι από έλλειψη ικανότητας, όχι από ειλικρινή αδυναμία, αλλά από φόβο. Φόβο εκεί, φόβο εδώ, ε μα αρκετά πια! Για πολλά χρόνια ζούσα νιώθοντας μια δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι μου και όταν ανακάλυψα ότι με όλο μου το είναι, προτιμώ να μου κοπεί το κεφάλι μια κι έξω, από το να ζω με τέτοιο φόβο, εξαφανίστηκε και η σπάθη και όλα όσα την συντηρούσαν.

Το Ιδεατό, ΓΙΑ ΜΕΝΑ, όπως το αντιλαμβάνομαι ΣΗΜΕΡΑ, θα είναι να μην υπάρχει εσωτερική ανάγκη που να με καθιστά ανελεύθερη και εξαρτημένη και εξαναγκασμένη να καλύψω. Συμπεριλαμβανομένου του καπνού.
ΙΔΕΑΤΗ και η κάλυψη αυτών των αναγκών που δεν μπορώ και δεν χρειάζεται ίσως να υπερβώ, αλλά να καλύψω με τρόπους απολαυστικούς. Η ανάγκη για αυτοπραγμάτωση το απαιτεί αυτό από μένα.

Εκείνα τα κίνητρα που με οδήγησαν στην υποταγή δεν υπάρχουν πλέον.
Είμαι ικανή να διάγω αυτεξούσιο βίο.
Δεν υπάρχει μέσα μου ανάγκη να με καθοδηγούν, να μου λένε τι είναι καλύτερο για μένα, γιατί μόνο εγώ διαθέτω όλα όσα χρειάζονται για να ληφθεί ενημερωμένη απόφαση επί όλων των θεμάτων που με απασχολούν, δεν χρειάζομαι πόνο είτε φυσικό είτε σωματικό, δεν χρειάζομαι έρωτες, δεν χρειάζομαι σχέση, δεν χρειάζομαι σύζυγο ή παιδιά, δεν χρειάζομαι τίποτα.

Επιθυμώ όμως αρκετά πράγματα κι ας δεν τα χρειάζομαι. Όπως ένα εκατομμύριο turnover τον χρόνο.  
Δεν έχω εσωτερικό κίνητρο να με οδηγεί στην υποταγή. Συνεπώς αν επιθυμώ να υποταχθώ, από δώ και πέρα, ούσα αυτή που έγινα, η υποταγή θα εδράζεται σε άλλα πράγματα που δεν αφορούν την κάλυψη αναγκών τις οποίες περιμένω να καλύψει το Κ, αλλά σε κάτι άλλο.

Τι ΄και ποια θα μπορούσαν να είναι αυτό, δεν γνωρίζω ακόμα. Το ψάχνω έχοντας πάντα στο μυαλό όχι απλά to think outside of the box, αλλά ότι there is no fucking box. Πολλά που έχουν γραφτεί εδώ, μου έδωσαν τροφή για σκέψη πάντως και σ αυτή την διαδικασία βρίσκομαι ακόμη.

Όσο για τον Έρωτα –και όχι τον έρωτα- που εδράζεται στον θαυμασμό, το δέος και η απόλαυση της αλληλεπίδρασης με ένα Κ που επικυριαρχεί όχι γιατί του το επιτρέπω προς κάλυψη των αναγκών που είμαι εξαναγκασμένη/εξαρτημένη να καλύψω, αλλά γιατί διαθέτει εκείνα τα χαρακτηριστικά/ιδιότητες/δυναμικό τα οποία εγώ αποδέχομαι ως συμβατά με το δικό μου χάος, πως να μην γεννηθεί, αν γεννιούνται τα άλλα;

Χωρίς αναγνώριση κάποιας ανωτερότητας, δεν αναγνωρίζω ανώτερα κατώτερα. Αναγνωρίζω διαφορετικότητα.Και αναγνωρίζω πως δεν έχει δοθεί το ίδιο κομμάτι "γης" σε όλους. Κάποιος έχει εκτάρια και κάποιος μισό οικόπεδο.

Από κει και πέρα, και μόνο αναφερόμενη πάντα σε μένα και στο σήμερα, ασπάζομαι πλέον την φιλοσοφία ότι αν δεν καταφέρνω μόνη μου να κολυμπήσω, μου αξίζει να πνιγώ να μην χαραμίζω χώρο και αέρα κι αν δεν έμαθα τόσα χρόνια με τόσες εμπειρίες να καταφέρνω μόνη να πλοηγώ το καράβι μου και άνευ καπετάνιου, του αξίζει του καραβιού να βουλιάξει.Χωρίς φόβο πάντα. Όχι άλλο φόβο. Ούτε καν για τον θάνατο τον ίδιο.

Λιγουλάκι απόλυτη, αλλά τα μέσα και τα μέτρια πάντα τα απέφευγα στις περιπτώσεις όπου είναι αποτελεσματικότερα και με κινητοποιούν τα άκρα και πάντα βάζω το Ιδεατό μπροστά για να έχω κάτι να με σπρώχνει να προχωρώ, γνωρίζοντας πως τα Ιδεατά είναι απλά Φάροι.

 

Μια προσωπικότητα ικανή να επιβληθεί, δεν ταλαιπωρεί εγκεφαλικά στην ανακάλυψη της. Γοητεύει άμεσα και αδιαπραγμάτευτα.

Ο ακατανόητος φανφάρας "Κ" μπαίνει επίσης στην λίστα. Δεν υπερέχει κάποιος επειδή λέει μεγάλες δύσκολες λεξούλες, έχει σημασία να μπορεί να επικοινωνεί.
Σε αντίθεση με το άτομο που μπορεί να χειρίζεται επάξια τον λόγο και να γίνεται κατανοητός σε όσους τον/την ενδιαφέρει να επικοινωνεί. Δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία (προφανώς), αλλά απολαμβάνω πάντα ένα καλογραμμένο κείμενο.

Η θέση σου δεν διαφωνεί με την δική μου, δεν υπάρχει όμως ένας "μηχανισμός" στο βάθος? Για να μας πάει όπως πολύ σωστά λες, για να συμβεί η επιβολή - παράδοση. Και μάλιστα όταν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε αυτόν τον μηχανισμό, και αναρωτιόμαστε "πως", σίγουρα βρισκόμαστε στα χέρια ενός ανθρώπου που γνωρίζει καλά την "τέχνη" και μπορεί να κυριαρχήσει χωρίς επιτήδευση.
Το ταίριασμα και η χημεία ισχύει για όλες τις σχέσεις. Το ιδιαίτερο κομμάτι της ασυμμετρίας, εμπεριέχει κάποια ζητούμενα- κριτήρια για την θέση Κυριαρχίας. Η συμβατότητα ή μη δεν μπορεί να τα αναιρέσει, σαφώς όμως καθορίζει την ύπαρξη και το μέλλον της σχέσης.

 

Εκει είναι νομιζω το σημειο που πιθανόν δεν μπορω να εξηγησω επαρκως για να τονίσω την "διαφωνια μου" .
Το ταίριασμα για εμενα αφορα τις θέσεις μας. Την θεση Του ως Κ και την θεση μου ως υ Του.

Δεν συμβαινει σε ολες τις σχέσεις από την άποψη πως οπως λες η ασυμμετρία εμπεριεχει άλλα κριτήρια. Τα κριτήρια τα δικά μου που αφορούν το ταίριασμα, δεν καλυπτονται μόνο από την Υπεροχη Του και τον θαυμασμό μου και τον Ερωτα. Πρεπει ο τυπος του, το λέω χοντρικά, να γίνεται κατανοητος.

Ο τύπος αφορά την Κυριαρχία Του. Ο,τι έχω διαβάσει μέχρι τώρα σχετικά με την Υπέροχη αφορά τον ανθρωπο και μετά, σύμφωνα με αυτά που κατάλαβα πως διάβασα και εξαιτίας αυτής, έρχεται η υποταγη / καθυποταξη ( ο,τι αρέσει στον καθένα να την λέει )

Εγώ θεωρώ ότι ο τύπος Κυριαρχίας είναι κομμάτι ίσο με τον Ερωτα και την Υπέροχη ωστε να.. πάμε παρακατω από πλευράς μου τουλαχιστον.

Πραγματικά δεν μπορώ να με εξηγήσω πιο απλα, σορρυ!!!!

 

Κανένας λόγος για απολογία ή ότι.. it was a pleasure.

 

Always *******

 

Σκηνοθετικά μαέστρος ο Εξαποδω αλλά υπάρχει έστω 1/1.000.000 να πιστέψει πως έστω και ένα πραμα σε αυτή την οικουμένη γίνεται χωρίς εσωτερικό κίνητρο;
Τεράστια εντύπωση θα μου έκανε τόση αφέλεια..

 

Δηλαδή οτιδήποτε κάνει ο καθένας μας είναι αυτοαναφορικό. Ο καθένας μας ενεργεί μέσα σε ένα μικρό δικό του σύμπαν στο οποίο είναι η αρχή και το τέλος και αυτό το μικρό σύμπαν εντελώς τυχαία αλληλεπιδρά με άλλα μικρά τυχαία σύμπαντα όπου αρχή και τέλος είναι άλλοι τυχαίοι άνθρωποι που δεν παίζει για μας κανένα ρόλο τι θέλουν, πώς το ζητούν, ποιοι είναι, αν είναι γνώριμοι, αγαπημένοι, αδιάφοροι κλπ. Αυτό μας λέτε;

Χθες το απόγευμα διάβασα ένα κεφάλαιο από ένα βιβλίο που με ενδιαφέρει, μου άρεσε που μάθαινα από αυτό που έκανα. Απολάμβανα, το δίχως άλλο.
Μετά πότισα μερικά φυτά που έχω, πάλι απολάμβανα αλλά αν δεν είχα ποτήσει θα έπαυα σύντομα να έχω φυτά και συνέχιζα να τα θέλω. Επίσης ήξερα ότι έπρεπε να τους ρίξω νερό και όχι κρασί π.χ. ακόμα κι αν εμένα θα μου άρεσε.
Αργότερα, το βράδυ, έστω ότι πήρα μια πίπα. Και πάλι απολάμβανα. Θα ήταν o.k. αν δεν είχε για μένα καμία σημασία τι ήθελε ο άλλος άνθρωπος, πώς το είχε επιδιώξει απέναντί μου, ποιος είναι για μένα; Αν είτε ήταν εκεί είτε δεν ήταν ήταν το ίδιο και το αυτό για μένα διότι την πίπα την έπαιρνα για να καλύψω ένα εσωτερικό κενό μου; Επειδή θα θεωρούσα πχ ότι δεν μου αξίζει κάτι άλλο, επειδή δεν θα είχα άποψη έτσι και αλλιώς, επειδή θα ένιωθα ένοχη για κάτι τελείως άσχετο, επειδή θα μου άρεσε η επιβεβαίωση που έπαιρνα από τις ενέργειές μου πάνω στον άλλο, και ούτω καθ' εξής; Τι περιθώριο να ασκήσει Κυριαρχία θα είχε τότε ο άλλος άνθρωπος;

Μου κάνει εντύπωση, γιατί όσες φορές έχει ειπωθεί έστω και υπαινικτικά, εδώ, ότι ένα υ μπορεί στην πραγματικότητα να υποταχθεί στον οποιονδήποτε πει τα σωστά πράγματα και κάνει τις σωστές κινήσεις, έχει προκληθεί επίσης ένας μικρός σάλος από την πλευρά των υ - βασικά είναι κάτι που δεν λέγεται, δεν είναι ούτε ελαχιστότατα δημοφιλές. Έχω την εντύπωση ότι αυτή θα ήταν, σχηματικά, η κατάληξη της υποταγής με εσωτερικό κίνητρο.

____________

Γενική σημείωση: Αναγόμενο το θέμα σε γενικά αποδεκτές αρχές, όπως είναι εξάλλου tres comme il faut να γίνεται, κατά ορισμένους, αφορά την εφαρμογή της αρχής της ηδονής βέρσους την αρχή της πραγματικότητας. Την επιμέλεια εαυτού και την ανάληψη ατομικής ευθύνης για ό,τι κάνω για την απόλαυσή μου.

Διάβολος: Πανανθρώπινο σύμβολο ενδοβολής. "Δεν φταίω 'γω, μπήκε ο διάβολος μέσα μου και μ έβαλε να το κάνω".
Θεός: Πανανθρώπινο σύμβολο προβολής. "Το κάνω επειδή το θέλει ο θεός."