υπο-σημειώσεις

Κρατάμε ένα κιλό βύσσινα ή και παραπάνω, αναλόγως πόσα βύσσινα έχει το καλάθι... Απ' όλα όμως πρέπει να ξεριζωθεί ο πυρήνας, το κουκούτσι τους. Να φύγει ο,τι τα σκληραίνει και τα κάνει δύσκολα στο μάσημα. Όπως ακριβώς έγινε σ' εμένα με το που με ανέλαβε ο Κύριος. Οτιδήποτε με εμποδίζει από το να είμαι χρήσιμη στον Κύριο, ξεριζώνεται.

Τα βύσσινα είναι από την φύση τους έτοιμα να γίνουν γλυκό. Έτσι κι εγώ στα χέρια του Κυρίου πειθήνια, αφήνω νεύρα, καχυποψία , εμμονές, τείχη αυτοπροστασίας, συστολές, αντιδράσεις. Η φύση μου είναι τέτοια ώστε μπροστά στην δύναμή Του να υποκύπτω.

Αν αφεθούν τα βύσσινα αποβραδίς με ζάχαρη (τόση όσα και τα βύσσινα), δε χρειάζεται κάτι άλλο. Ο Κύριος που με έχει είναι ισορροπιστής. Ακροβατεί με απίστευτη άνεση και Τον ακολουθώ με απόλυτη εμπιστοσύνη. Εκείνος έχει τον έλεγχο και την ευθύνη μου. Έχουν μετατεθεί όλα τα βάρη πάνω Του και εγώ είμαι ανάλαφρη απ' όλα, πίσω Του.

Και το γλυκό δένει ολοένα και περισσότερο. Βράζουν στο ζουμί τους τα βύσσινα και μετατρέπονται στο πιο ωραίο γλυκό κουταλιού.
Καλή Σας όρεξη Κύριε. Είμαι έτοιμη για φάγωμα.

 

Στο βλέμμα Του ποτέ δεν ένιωσα άβολα. Βγήκε τόσο φυσικά να ξεγυμνωθώ απ' την πρώτη στιγμή, μόνο και μόνο επειδή το είπε. Απ' την αρχή ξεγύμνωσα το μέσα και το έξω μου. Κατανόησε το σώμα και την σκέψη μου. Αυτή η αποδοχή είναι ευεργετική. Μ' αρέσει όταν με παρατηρεί, και όσο παρατείνεται αυτός ο χρόνος. Μ' αρέσει που νιώθω οτι τίποτε απ' ο,τι κοιτάζει δεν είναι δικό μου. Είμαι κορμί δικό Του προς χρήση κι ευχαρίστησή Του.

 

Υπέροχο νήμα

 

Ευχαριστώ!

 

Δεν το διάλεξα.
Όπως δε διαλέγουμε ποιον θα ερωτευτούμε.
Διαλέγουν οι ορμόνες για εμάς.
Δεν υπάρχει λογική.
Έτσι και σε αυτό. Δεν υπάρχει μια καθαρή λογική σκέψη και επιχείρημα, υπάρχουν μόνο ένστικτα.
Ενστικτωδώς πάντα με έλκυε να μυρίζομαι και να βλέπω την κυριαρχία.
Με γοητεύει να αισθάνομαι την εξουσία του Κυρίου πάνω μου.
Δεν είναι ερωτικό, δεν είναι σεξουαλικό. Δεν έχει να κάνει με πόνο.
Είναι ένα τρομερό εγκεφαλικό ερέθισμα που δε μοιάζει με τίποτε άλλο. Είναι η ίδια η έκσταση, η ευφορία, το κίνητρο για ζωή.
Αυτά όλα είναι εγωιστικά ίσως. Δε μπορώ να πω οτι η ευχαρίστηση του Κυρίου είναι ο λόγος που είμαι υποτακτική. Ίσως να το έλεγε μια ωριμότερη υποτακτική. Δε με θεωρώ ακόμη ώριμη όντως.
Απλώς μ' αρέσει αυτό που αισθάνομαι, και το λέω.
Με ευχαριστεί να ικανοποιείται ο Κύριος αλλά είναι μάλλον αυτό που με κάνει να νιώθω μαζί Του, το οτι υποκύπτω, και οτι μ’ αρέσει που υποκύπτω.
Μ’ αρέσει όταν με κοιτάει με καμάρι, αλλά μ’ αρέσει κι όταν με κατσαδιάζει. Έχει τον τρόπο Του για όλα.
Μ’ αρέσει που ξέρω ποιον να ρωτήσω, όταν δε ξέρω τι να κάνω. Απ’ το αν πρέπει να κάνω εμβόλιο κορονοιού και ποιο, μέχρι αν πρέπει να βάψω το μπουρί.
Είναι απίστευτη ξεγνοιασιά το να έχεις να ακουμπήσεις, να ρωτήσεις, να μάθεις, να ακούσεις.

 

Εξαιρετικό. Διαβάζω τέτοια δείγματα γραφής τις λίγες φορές που γίνονται διαθέσιμα και σκέφτομαι πως εξακολουθούν να υπάρχουν κι αυτά... αυτά που εμπεριέχουν την ουσία του ζητούμενου.

Το ζεις υγιώς. Είναι σπάνιο. Εύγε.