... υπό - Λαγνεία.

Αμ δεν μπορώ να σου στείλω, δεν με αφήνει  

 

η κληση σας δεν ειναι εφικτη αυτη την στιγμη ... ο αριθμος που καλεσατε δεν υπαρχει    

 

Ξέχασες να βάλεις κι εκείνες που, ενώ είναι καβαντζαριστές (μην τις πουν και αγάμητες οι υπόλοιπες), στέλνουν "σήματα Μορς" από καιρού εις καιρόν
σε διάφορους άλλους (είτε από τερτίπι - να δουν πόση πέραση έχουν - είτε γιατί ότι ο καβαντζωτής τους είναι το προσωρινό 'αχυρένιο σκυλί' για τα
μάτια του κόσμου). Χαχα. Αθάνατα Σκοτεινά Μουσουλμανικά Βαλκάνια.

 

Όλες αυτές είναι εδώ;   

 

Αυτό, διάολε.  

 

Ενίοτε

 

Είτε είναι συναίσθημα, είτε BDSM , είτε σεξουαλική ενέργεια/πείνα/δίψα κλπ, πως το διαχειρίζεστε, ( ; ) απευθύνομαι σε υπό περισσότερο.

 

Ίσως δεν είμαι καλό δείγμα @Madeleine Rk , αλλά θα προσπαθήσω να απαντήσω γιατί το θέμα είναι εξόχως ενδιαφέρον!  

Προσωπικά μπορώ να νιώσω ότι θέλω το BDSM, ότι μου λείπει το BDSM μόνο παρουσία κάποιου που με εμπνέει ως Κυρίαρχος. Εκεί που μπορεί ίσως να νιώσω την έλλειψη είναι να έχω μια κάποια επαφή με έναν τέτοιο άνθρωπο, να τον έχω γνωρίσει έστω και λίγο αλλά να μην υπάρχει κάτι μεταξύ μας. Τότε ίσως ναι νιώσω την επιθυμία μου να το ζήσω, νιώσω να μου λείπει.

Αν αυτός ο άνθρωπος δεν υπάρχει, δεν μου λείπει. Ίσως είναι ένας εαυτός μου που κοιμάται. Ή που λειτουργεί "μαγνητικά", χωρίς τον άλλο πόλο δηλαδή δεν ενεργοποιείται.

Σε μια περίοδο λοιπόν μετά την πρώτη μου Κ/υ σχέση, που δεν είχα κάποια τέτοια σχέση, ούτε καν σαν πιθανότητα, θεωρούσα ότι εκείνος ο εαυτός μου είχε μείνει σε εκείνο το σπίτι, εκείνου του άνδρα και ότι εκεί θα έμενε, σαν ανάμνηση. Θυμάμαι ότι του είχα αφήσει ό,τι toys είχα τότε και δεν ήθελα να τα πάρω από εκείνο το μέρος, εκεί ταίριαζαν να είναι. Και δεν μου έλειπαν, δεν είχα τι να τα κάνω... Ε, το ίδιο και με εκείνον τον εαυτό μου.

Άλλες σχέσεις ερωτικές, κίνκυ είχα σε αυτό το διάστημα. Και ένιωθα πολύ πολύ ωραία με αυτές. Καθεμία στο μέτρο της, μια "σκληρότητα" που είχα πάντα αν και ονειροπαρμένο από κούνια είναι να ξέρω πού μπορεί να πάει κάθε σχέση, τι μπορεί να μου δώσει και τι μπορώ να της δώσω. Έτσι, εν γνώσει των εκάστοτε περιορισμών, πολύ τις απολάμβανα. Και δεν ένιωθα να μου λείπει κάτι.

Όταν μετά από σχεδόν ένα χρόνο γνώρισα έναν άνθρωπο με τον οποίο ένιωσα ότι θα ήθελα να το προσπαθήσω πάλι όλο αυτό, τότε κάποιες στιγμές, πριν υπάρξει η σχέση μεταξύ μας, άρχισα να νιώθω κάποια κομμάτια εκείνου του εαυτού να αναπηδάνε μέσα μου. Πιο πολύ ως "τεντώματα" όμως. ΟΚ, ίσως αν ήταν πιο μεγάλο το διάστημα μέχρι να γίνει η σχέση να γίνονταν κάτι άλλο αλλά δεν το ξέρω.

Γνωρίζοντας τον Κύριο μου, δεν ένιωσα κάποια νοσταλγία για κάτι παλιό, δεν ένιωσα πως μου είχε λείψει κάτι. Απλά ένιωσα ότι ήθελα να πάω... Εκεί... Σε Αυτόν. Και απλά ξεκίνησα να πηγαίνω. Και όταν μου έκοψε πολλά από τα παιχνίδια που έκανα ενδιάμεσα και μου άρεσαν πολύ, δεν μου έλειψαν, καθόλου, δεν ένιωσα τίποτε για αυτές τις... περικοπές. Απλά θέλω να πηγαίνω προς τα Εκεί.

Ελπίζω να μην είμαι εντελώς off topic  

 

     
Μερσί  
Σεξάκι, φαγάκι, υπνάκι, τα λατρεύω τόσο που αρνούμαι να έχω απαρέσκειες και να αποκλείω απολαύσεις από το τρίδυμον αυτό της ευδαιμονίας (μου) 

 

Thanks για την απάντηση, το τρίπτυχο της ''υπό - λαγνείας'' .