φόβος

Πέρασε το πρώτο σαββατοκύριακο μας, μου κάλεσε ταξί να γυρίσω σπίτι και μου έδωσε άδεια δύο μέρες από την δουλειά. Πήγα σπίτι, πλήθυκα και δεν σταμάτησα να παίζω στο μυαλό μου όλα που έγιναν σαν ταινία. Δεν πίστευα ακόμα τι είχε συμβεί, αλλά τα σημάδια στο κορμί μου μαρτυρούσαν άλλα.

Ξημέρωσε Δευτέρα. Σηκώθηκα, έκανα μπάνιο. Πήγα λίγο στο σούπερ, μαγείρεψα ρύζι, έφαγα κι έκατσα να κοιμηθώ λίγο ακόμη. Δεν κατάλαβα πόσες ώρες κοιμόμουν μέχρι που άκουσα το κουδούνι στη πόρτα. Είχε νυχτώσει, στο θυροτηλέφωνο άκουσα την φωνή του. Ένιωσα την γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν σκεφτόμουν, μόνο γδύθηκα και περίμενα να φθάσει το άσανσερ.

Τον είδα στη πόρτα μου, ήμουν γυμνός. Έπεσα στα γόνατα. Φαινόνταν άγριος, θυμωμένος, αμίλητος. Έβγαλε τη ζώνη του από το παντελόνι του και μ' έκανε μαύρο. Στην κυριολεξία μαύρο. Έχωσε ένα σεντόνι στο στόμα μου και με έδειρε παντού. Μελάνιασε όλο το κορμί μου. Σταμάτησε και με πήρε πρωκτικά. Με προφυλακτικό. Σαν ζώο.

Τέλειωσε και ξανά από την αρχή. Δεν κουράζονταν. Έκλαιγα και δεν απολάμβανα τίποτα. Με έπιασε από το λαιμό και με πήγε στο καθρέφτη στο μπάνιο
''κοίτα πώς είσαι, εγώ τέτοια θέλω από εσένα;''

Φοβόμουν, έκλαιγα με άφησε από τα χέρια. Έτρεξα στο δωμάτιο έφερα την ζώνη του, γονάτισα και την πρόσφερα. Από εκείνη την στιγμή άρχιζε το για παντα.