ψυχολογικός μηχανισμός διέγερσης και άγνοια

Απάντηση: ψυχολογικός μηχανισμός διέγερσης και άγνοια

Σ ευχαριστώ πολύ, όντος βοήθησαν να κατανοήσω τι εννοείς και πως το εννοείς, το είχα εκλάβει διαφορετικά.
Θα επανέλθω  

 

Απάντηση: ψυχολογικός μηχανισμός διέγερσης και άγνοια

Διευκρινίζω ότι δεν μιλάω για όλες τις περιπτώσεις κακοποίησης. Δεν μιλάω σίγουρα για όσους όσες, δεν έχουν επιλογή. Μιλάω για τις περιπτώσεις μαζοχιστών, οι οποίοι μέχρι να αποδεχτούν τα μαζοχιστικά τους στοιχεία , οι ίδιοι έβαζαν τον εαυτό τους σε τέτοιου είδους σχέσεις. Μιλάω για αυτές τις περιπτώσεις υπό την προϋπόθεση ότι είχαν επιλογή και κανέναν πραγματικό κίνδυνο.
Ικανοποιώ δεν σημαίνει απολαμβάνω. Μπορεί να σημαίνει ανά περίπτωση "πληρώ", "ολοκληρώνω" "συμπληρώνω" κ.ο.κ.
Η έκφραση δίνει έδαφος, σημαίνει , δίνει την προοπτική. Αυτό δεν σημαίνει οτι ο υποτακτικός όντως ολοκληρώνεται μέσα απο αυτό.

Αναφέρομαι σε αυτούς που οι ίδιοι έχουν αποδεχτεί ότι μέσα απο τέτοιες σχέσεις, προσπαθούσαν να καλύψουν τις υποτακτικές και μαζοχιστικές ανάγκες τους.Δεν αναφέρομαι σε όλα τα θύματα κακοποίησης και σε όλα τα υποτακτικά άτομα.

Θετικά στη συγκεκριμένη πρόταση σήμαινε ότι το βάζουν σε εφαρμογή. Δηλαδή με τις πράξεις τους, διαιωνίζουν τις καταστάσεις αλλά΄και οι ίδιοι διεγείρονται σεξουαλικά.
Άρα περιγράφω αυτούς που τους συμβαίνει όντως αυτό και όχι σε όλους.

ΔΕν είναι βεβαιότητα. Εϊναι παρατήρηση κάποιων περιπτώσεων. Γι αυτο έγραψα: κάποιες φορές αυτή τους η δυσκολία να δεχτούν αυτο που τους ικανοποιεί, τους οδηγεί στο να εισχωρήσουν πιο βαθειά. Κάποιες φορές. Όχι όλες. Οπότε απο τις μερικές περιπτώσεις που κάνουν το παραπάνω, ορισμένες οδηγούνται στην διαιώνιση μέσω τις αντίδρασης.

 

Απάντηση: ψυχολογικός μηχανισμός διέγερσης και άγνοια

Είναι όντως λάθος. Το ερώτημα εδώ είναι, πως, με ποια τεχνική, με ποιο τρόπο, σε ποιο χρόνο αν και εφόσον έχει υπάρξει πλήρης κατανόηση και απο τις δύο πλευρές ξεπερνάμε την άρνηση βιωματικά. Δηλαδη μπορεί εγώ να το έχω καταλάβει αλλα το σώμα μου αντιδράει αλλιώς. Τι κάνω;

 

Απάντηση: ψυχολογικός μηχανισμός διέγερσης και άγνοια

1. Το καλό σενάριο: Τρώγοντας έρχεται η όρεξη.
2. Το κακό σενάριο: Έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια.

 

Απάντηση: ψυχολογικός μηχανισμός διέγερσης και άγνοια

@ MasterM Συμφωνούμε ότι το θέμα αφορά την ευθύνη. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω εντελώς για ποιους λόγους ο καθένας μας δυσκολεύεται να αποδεχτεί τις αναγκες και τις επιθυμίες του. Πιθανόν γιατί η εξήγηση στον καθένα είναι προσωπική και αφορά μόνο προσωπικά βιώματα.


@ ipakouo_skilaki
Δεν ξέρω αν υποθέτω σωστά. Μήπως η περίπτωση σου είναι διαφορετική; Δηλαδη με τους περισσότερους άντρες υποτακτικούς αυτό που έχω συναντήσει είναι ότι ούτως ή αλλως πιστεύετε ότι αυτό το παιχνίδι είναι στο χέρι σας. Οπότε όσο πιο αληθοφανές τόσο καλύτερα. Γιατί πάντα έχετε την πλήρη αντίληψη του παιχνιδιού. Πιθανολογώ ότι αυτό συμβαίνει γιατί 1ον είστε πιο ανοιχτοί στη σεξουαλικότητα σας (συνήθως) και Φυσικά αν θυμώσετε, μπορείτε να επέμβετε άμεσα στην αλλαγή ρόλων και χωρίς συναίνεση.
Η ανάλυση που προτείνω δεν αναφέρεται στον λόγο που συμβαίνει αλλά στην συνείδηση του τι συμβαίνει και πόσο υπεύθυνος/η είμαι για την επιλογή μου.

@Heretic_Angel
Θα μας άρεσε να διαβάσουμε και την δική σου γνώμη για το θέμα εκτός απο την γνώμη σου για την εγκυρότητα της άρνησης.

@Anacreon
Ο καθένας με τον τρόπο του. Σ'ευχαριστώ για την απάντηση.

Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή σας.

 

Απάντηση: ψυχολογικός μηχανισμός διέγερσης και άγνοια

Η άρνηση σε αυτές τις περιπτώσεις τις περισσότερες φορές πηγάζει από την ενοχή. Ένας ενοχικός άνθρωπος είναι λογικό να βρίσκεται σε άρνηση ("in denial") των ίδιων του των ενοχών, κυρίως επειδή η "εικόνα του" δεν τον αντιπροσωπεύει/τον φοβίζει/κτλ, με αποτέλεσμα να κουράζει τον άλλον και να τον "φτάνει στα όριά του", καθώς έτεροι έχουν διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας. Όταν λοιπόν η άγνοια της ενοχής παύει να υφίσταται, ενημερώνοντας ουσιαστικά το έτερο μέρος για την ύπαρξή της, ξεκινάει και το "πρόβλημα".

Ο μεν αρχικά δε θέλει να παραδεχθεί/δει την ενοχή του και έτερος, στην δική του πραγματικότητα, την εντοπίζει άμεσα, καθότι αποτελεί τρίτο παρατηρητή. (π.χ. -Κουράστηκες; -Όχι. -Αφού σε βλέπω δε μπορείς να πάρεις τα πόδια σου. -Όχι μια χαρά είμαι. - άρνηση της κούρασης λόγω ενοχών, με φόβο να χαρακτηριστούμε αρνητικά)

Το θέμα της αντιμετώπισης της ενοχής είναι πολυδιάστατο αλλά νομίζω οτι όλα ξεκινούν από το βαθμό ωριμότητας και ικανότητας των δύο ή περισσοτέρων συμμετεχόντων στην εξελισσόμενη αυτή κατάσταση. Κατά πλειοψηφία, η αδυναμία ταύτισης είναι λογικό (όχι για μένα προσωπικά) να επιφέρει αρχικά δυσφορία και εκνευρισμό, μετέπειτα θυμό και εντέλει βία, οδηγώντας αναπόφευκτα σε καταστάσεις κακοποίησης. Όταν αυτό συμβαίνει, χάνεται ο έλεγχος και η ισορροπία και θεωρώ λογικό να υπάρχουν συμπτώματα σαν αυτά που αναφέρεις στο πρώτο σου μήνυμα, όταν φυσικά οι εμπλεκόμενοι αδυνατούν να διαχειριστούν μια τέτοια κατάσταση.

Χρυσός κανόνας αντιμετώπισης της συγκεκριμένης κατάστασης δε θεωρώ ότι υπάρχει, καθώς εντάσσεται σε ένα πιο ευρύ πλαίσιο κατανόησης της ανθρώπινης ψυχολογίας την συγκεκριμένη στιγμή ή περίοδο. Η σωστή επικοινωνία, ο ανοιχτός διάλογος και η προσπάθεια ανάπτυξης καλύτερης σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στους εμπλεκόμενους, μπορεί να έχει απτά και σύντομα αποτελέσματα, απενοχοποιώντας και συναινώντας ουσιαστικά, ξεπερνώντας έτσι τα εγκεφαλικά "μπλοκαρίσματα" που θέτει καθείς στον εαυτό του.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως κατ' εμέ, είναι πώς αντιμετωπίζεται η ενοχική ανωριμότητα από κάποιον εξίσου ανώριμο στον τρόπο αντιμετώπισής της; Με ωριμότητα, σαφέστατα. Πώς έρχεται όμως η απαιτούμενη ωριμότητα;
Συνήθως την φέρνει ο χρόνος, μέσω προσωπικών βιωμάτων και εμπειριών και πάνω απ' όλα το ανοιχτό μυαλό, η υπομονή, η κατανόηση και η καλή θέληση.

Πάντα φιλικά

 

Uther,
Νομίζω πως όντως κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά ο μηχανισμός είναι παντα κάποιο είδος σύγκρουσης ανάμεσα σε μεικτες επιθυμίες και συναισθήματα. Αν μιλάμε για ανθρώπους που έχουν κάποιου είδους επαφή με τις ανάγκες τους για υποταγή, μπορεί ο μαζοχισμος τους να τακτοποιει κάπως την ανάγκη τους να νικήσουν το φόβο αλλά να μην τακτοποιει την ενοχή που ανέφερε ο Heretic.
Έχω ζήσει μια τέτοια σχέση όπου κακοποιούσα τον άλλον χωρίς να το αντιλαμβάνομαι με κατηγορίες, λεκτικές μομφες και υποτιμησεις του τύπου τι σκουπίδια είναι αυτά που βλέπεις κλπ, μέχρις ότου αντιληφθήκαμε και οι δυο πριν επεκταθεί το φαινόμενο η χρειαστεί να απομακρυνθουμε ότι ενοιωθε ένοχος κάθε φορά που δεν ήταν ευαλωτος και υποτιμημενος ενώ δεν αναγνώριζε αυτή του την ανάγκη στις σχέσεις του.

 

Re: Απάντηση: ψυχολογικός μηχανισμός διέγερσης και άγνοια

...αν ο προηγουμενος και ετουτος ο διαλογος γινοταν δια ζωσης, δεν θα προεκυπτε το (συναισθηματικο) ζητημα της αδυσωπητης ιντερνετικης εκθεσης, που επηρρεαζει τον καθενα μας με την στιγμιαια πιεση που μας κανει να νοιωθουμε κατα την πρωτη αναγνωση.
Αν θεωρησεις πως ο Anacreon εκανε συνοπτικα μια προτροπη, με συγκαταβατικο τροπο γεματο κατανοηση για την αμφισβητηση σου, μπορεις να δωσεις την ευκαιρια στον εαυτο σου να υλοποιησεις την προτροπη του αυτη και να συμμετεχεις στην συζητηση με τον τροπο που συμμετεχουμε και οι υπολοιποι σ' αυτο το νημα με πολυ ενδιαφερον την αναπτυξη του φλεγοντος αυτου θεματος (πολιτιμου δε για παρα πολλους που φανερα η ενδομυχα αντιμετωπιζουν την εσωτερικη τους αρνηση που πραγματευεται). 

Θελω με καθε διακριτικοτητα που μου επιτρεπει το μεσον τουτο να σου εκφρασω την κατανοηση μου για την παραδρομη, που σε ολους μας εχει συμβει πολλες φορες και εχουμε βρεθει στην δικη σου θεση.
Φιλικα
Γι ργος

 

Re: Απάντηση: ψυχολογικός μηχανισμός διέγερσης και άγνοια

...δεν ξερω αν κανω λαθος αλλα κατα τη γνωμη μου σε αλλους αρεσει το ρολ πλεη και σε αλλους η πραγματικη βιωματικη διαδικασια.
Δεν μπορει να εξηγηθει η διαφορετικοτητα των συνειρμων εκατερωθεν, ουτε χρειαζεται να μπει καποιος κανονας ορθοτητας του "ψυχολογικου μηχανισμου σεξουαλικης διεγερσης" Δεν ειναι ζητημα ενοχων, αλλα ασυνηδητων καταγραφων και συνεπως επιλεγμενων "καναλιων" διεγερσης (ομοιως προς την αναγκαιοτητα των φετιχ) που ισως και να μην επιδεχοντα λογικης συνειρμικης διερευνησης.

Το εξαιρετικο θεματακι που μας σχολιασε εδω και χροοονια ο Αρκας με τον κοκκορα να ακυρωνει τον εαυτο του κατα την ασυνεχεια του ηρμου της φαντασιωσης του, καυτηριαζει ακριβως αυτες τις δυο πλευρες. (της αναγκης ή μη, υπαρξης ειρμου για την προκληση και την απολαυση της σεξουαλικης διεγερσης).



Γι ργος

 

Απάντηση: ψυχολογικός μηχανισμός διέγερσης και άγνοια

Υποθέτω δηλαδή ότι όπως προανέφερα στην αρχική μου τοποθέτηση, ο μόνος τρόπος για να μην κακοποιηθεί αυτό το άτομο, είναι να μην του ασκηθεί η βαναυσότητα την οποία επιζητά μέχρι να λυθεί το όποιο σύμπλεγμα ενοχικότητας το οδηγεί σε αυτήν την θέση. Θεωρείς ότι θα μπορούσε με την λύση του συμπλέγματος άρνησης , να πάψει το άτομο να είναι υποτακτικό ή η ενοχικότητα σε αυτή την περίπτωση είναι μόνο η αφορμή για να αφήσει τον εαυτό του να υπάρξει;

@Μαστερ Μ. Πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση. Είχα παρεμφερή εμπειρία και κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα. Αναρωτιέμαι αν το άτομο με το οποίο είχατε σχέση, κατάφερε να ξεπεράσει αυτό το στάδιο και με ποιο τρόπο το ενισχύσατε;

@sw Επίσης πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση. Πολύ πιθανόν να μην επιδέχεται ανάλυσης. Κάθε άποψη όμως μπορεί να εμπλουτίσει την σκέψη μου

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: ψυχολογικός μηχανισμός διέγερσης και άγνοια

Χμ... σωστά. Μάλλον την πάτησα με τον κλασικό τρόπο ("αφού εγώ τη βρίσκω έτσι, γιατί δεν τη βρίσκουν όλοι έτσι;"). Μερσί για τη διόρθωση.

 

Utther,
Δεν ξέρω τι εννοείς να το ξεπεράσει, πάντως ναι κατάφερε να το αναγνωρίζει όταν συνεβενε η έστω να το παραδεχετε εκ των υστέρων, ότι είχε κάποια συμμετοχή σε όλο αυτό. Εγώ μπορούσα μόνο να βοηθήσω επισημαίνοντας το όταν το αναγνωριζα, κάτι που όπως αντιλαμβάνεσαι δεν συνεβενε παντα. Ούτως η άλλως δεν μπορεί εύκολα να βοηθήσει ο άλλος η ευθύνη για τον τροπο που αντιλαμβανόμαστε την εμπειρία μας και άρα οι στάσεις και οι επιλογές μας είναι κατ´ αρχήν δική μας.