Ἐν ἀνθρώποις Εὐδοκία

~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~
39.4 - Το βλέμμα της λεοπάρδαλης
~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~-~​

Ευδοκία

Η Φανή ήταν σαν θηρίο στο κλουβί, αύριο ερχόταν ο νονός της για τις καθιερωμένες του διακοπές στην Ελλάδα. Ο Harry είχε ερωτευτεί την παραλία του νομού Λαρίσης και είχε αγοράσει δικό του σπίτι, πάνω στην πλαγιά, λίγο μετά τη Βελίκα. Κάθε χρόνο απαρέγκλιτα σύσσωμη η οικογένεια Stolsberg περνούσε εκεί μία εβδομάδα. Λόγω covid πέρσι ο Harry δεν είχε καταφέρει να έρθει οπότε φέτος είχε αποφασίσει να κάτσει 15 ολόκληρες μέρες αντί τις 10 που καθόταν συνήθως.

Οπότε φέτος τις πρώτες 5 μέρες θα πηγαίνανε όλοι μαζί, μετά η Φανή θα πήγαινε στον πατέρα και τη μητέρα του Στέφανου που είχαν σπίτι στα Χανιά, τον τόπο καταγωγής της μητέρας του και όταν Στέφανος και Κατερίνα γύριζαν από τις δικές τους διακοπές θα επέστρεφε Αθήνα. Τόσα χρόνια περνούσε όλο το καλοκαίρι της στην Κρήτη αλλά φέτος είχαμε και ένα Josh με τον οποίον είμαστε ερωτευμένες μέχρι τα μπούνια οπότε μην το παρακάνουμε κιόλας!

Ο Τόμας με τον Μάνθο θα κάνανε φέτος πρώτη φορά μαζί διακοπές και ο Στέφανος είχε αποφασίσει ότι θα κάτσουν με το Harry και τις δεκαπέντε μέρες, κάτι φυσικά για το οποίο ο Harry δεν είχε καμία αντίρρηση.

Ήμασταν στο σπίτι μου, εκείνος στην πολυθρόνα του κι εγώ γονατιστή στα πόδια του.

- «Ο Harry δεν μιλάει ελληνικά…» μου είπε και συνέχισε «επίσης για σένα είναι Sir και όχι Harry. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για την Κατερίνα αλλά εκείνη το κάνει εδώ και 21 χρόνια. Θέλω να σου είναι απολύτως ξεκάθαρο, σε ό,τι σου ζητήσει η μόνη δεκτή απάντηση είναι “Yes, sir”»
- «Μάλιστα» του απάντησα.
- «Εγώ δεν είμαι σαδιστής αλλά εκείνος είναι. Θα γνωρίσεις και το whip και το crop και το cane και ό,τι άλλα μπιχλιμπίδια κουβαλήσει και έχει όρεξη να χρησιμοποιήσει.»

Ξεροκατάπια.

- «Μάλιστα» του απάντησα.
- «Δεν χρειάζεται να φοβάσαι, όχι ότι δε θα σε πονέσει αν το θελήσει, αλλά δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο με υψηλότερο σωματικό IQ από τον Harry, θα καταλάβει πολύ γρήγορα πόσο αντέχεις και τι.»
- «Μάλιστα» του απάντησα ξανά.
- «Δεν έχεις να πεις κάτι;»
- «Όχι» του είπα δείχνοντας το λουκέτο.
- «Δε θα σου είναι εύκολο, Ευδοκία.»
- «Δεν πετάω τη σκούφια μου, Στέφανε, αλλά εφόσον αυτό σε ευχαριστεί, αυτό θα σκέφτομαι όταν σφίγγω τα δόντια μου.»
- «Ναι, θα έλεγα να μην το κάνεις, εννοώ να σφίξεις τα δόντια σου. Όχι ότι θα τα καταφέρεις, ειδικά με το whip…»
- «Θα μου αφήσει σημάδια;»
- «Όχι μόνιμα, αν αυτό με ρωτάς. Βέβαια εξαρτάται και από τις ορέξεις του, όχι στα σημάδια, για το αν θα ασχοληθεί με σένα, εννοώ. After all, υπάρχει και η Κατερίνα και δίνει ο ένας στον άλλον ακριβώς αυτό που θέλουν και οι δύο. Σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται να κάνει τίποτα μαζί σου πριν σου μιλήσει οπότε μην ανησυχείς προκαταβολικά. Θα έχεις όλο τον καιρό να το κάνεις αφού μιλήσετε» μου είπε πειραχτικά.
- «Ο κ. Harrison θα πάει κατευθείαν στο εξοχικό του;»
- «Μεταξύ μας μπορείς να τον λες Harry και η απάντηση είναι όχι, θα κάτσει δυο μέρες εδώ και μετά θα πάει πάνω. Μας ζήτησε να πάμε 2-3 μέρες αργότερα αφού πάει κι εκείνος γιατί το σπίτι ήταν κλειστό δύο χρόνια οπότε καταλαβαίνεις.»
- «Και τι ώρα έρχεται;»
- «Αύριο κατά τις 19:00 και θα πάω να τον πάρω από το αεροδρόμιο με τη Φανή γιατί καταλαβαίνεις τι θα γίνει αλλιώς»
- «Χαχα, Fani is a harsh mistress!» του είπα γελώντας.
- «Αύριο το βράδυ θα του κάνουμε το τραπέζι» μου είπε.
- «Να σου εξομολογηθώ κάτι, ζηλεύω λιγουλάκι» το είπα με ειλικρίνεια.
- «Ο ψωριάρης χώρια δε μου έλεγες; Όλα εδώ πληρώνονται μαδάμ!»
- «Karma is a bitch» του είπα φιλοσοφικά.
- «Είσαι μπουμπούνας!»
- «This is a well-established fact, Sir» το είπα πειρακτικά.
- «Σε τρώει ε;»
- «Λιγουλάκι» του είπα χαμογελαστή.
- «Αργότερα λυσσάρα, από τότε που σου επέτρεψαν οι γιατροί να κάνεις σεξ έχω χάσει τρία κιλά!»
- «Μόνο; Δεν θα προοδεύσουμε έτσι! Πρέπει να συνεχίσεις τη γυμναστική, όχι ότι έχω κανένα συμφέρον!» του είπα κάνοντάς τον να βάλει τα γέλια.
- «Μην ανησυχείς και θα σε ξύσει μια χαρά και ο Harry, είναι αρκούντως προικισμένος.»
- «…»
- «Δεν σε άκουσα;» μου είπε.
- «Του αρέσει το παστίτσιο;» τον ρώτησα κάνοντάς τον να ξεκαρδιστεί.
- «Παστίτσιο θα μας φτιάξεις; Έλεγα να κάνεις αυτή την υπέροχη γαριδομακαρονάδα σου» μου είπε και τον κοίταξα με λαχτάρα στα μάτια.
- «Και γαριδομακαρονάδα θα κάνουμε και τα πιάτα θα πλύνουμε και το σφουγγαρόπανο θα στύψουμε και κωλοτούμπες θα κάνουμε κύριε Πετροχείλο μου!» του είπα με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά κάνοντάς τον να χαμογελάσει.
- «Και το Σάββατο αφού φύγουν τα παιδιά θα κάνουμε το προζέσταμα.»
- «Μάλιστα, σημειώνω παστίτσιο για το Σάββατο!»
- «Ευδοκία σου μιλάω σοβαρά. Ο Harry δεν είναι για καυλάντισμα.»
- «Συγνώμη Στέφανε. Θα γίνει αυτό που επιθυμείς. Έχω καταλάβει τι σημαίνει για εσάς ο Harry και εφόσον μου το ζητήσει θα του δοθώ με όλη μου την ψυχή, όχι διεκπεραιωτικά. Είναι η προσφορά του Αφέντη μου προς ένα φίλο του, αυτό για εμένα αρκεί.»

Την επόμενη μέρα θα πήγαινα στο σπίτι τους κατά τις 18:00 για να ετοιμάσουμε το τραπέζι. Λόγω της επίσκεψης του Harry το αυριανό girls night θα αναβάλλονταν για την ερχόμενη εβδομάδα αλλά με νονό ή χωρίς η Φανή είχε δηλώσει ότι το σημερινό μάθημα θα γινόταν κανονικά ο κόσμος να χαλάσει, το οποίο με τη σειρά του σήμαινε ότι μέχρι και την Πέμπτη το βράδυ θα έπρεπε να τελειώσω την προετοιμασία μου, γιατί στην Τοπολογία και Συναρτησιακή ανάλυση είχαν προστεθεί διαφορική γεωμετρία και άλγεβρα, και τα μαθήματα που της έκανα ήταν μεταπτυχιακού επιπέδου και επειδή… duh, Φανή! ήταν εξαιρετικά απαιτητικά.

Ο Στέφανος έδειξε την σχετική κατανόηση και αρκέστηκε στο στόμα μου και με άφησε για να γυρίσει σπίτι του ώστε να έχω το χρόνο να προετοιμαστώ. Τέλειωσα κοντά στα μεσάνυχτα, τόσο εντατικό διάβασμα είχα να ρίξω από φοιτήτρια.

Ποιος να μου το έλεγε όταν παιδευόμουν ως μεταπτυχιακή στο Stanford με το Λογισμό Μεταβολών ότι μερικά χρόνια αργότερα θα είχα τον άνθρωπο που καταριόμουν από το πρωί ως το βράδυ Αφέντη μου.

Χαμογέλασα, χάιδεψα το λουκετάκι και έπεσα ξερή για ύπνο.

Την επόμενη μέρα γύρω στις 18:00 ήμουν στο σπίτι τους

- «Ευουλίνι μουυυυυυυυυυυ έρχεται ο νονός μου!» μου είχε πει ενθουσιασμένη η Φανή παίρνοντάς με αγκαλιά και δίνοντάς μου ενθουσιώδη ρουφηχτά φιλιά σε όλο το πρόσωπο!
- «Σιγά βρε μαϊμού» θα με ρίξεις κάτω της είπα γελώντας με τον ενθουσιασμό της.
- «Ενθουσιώδης μαϊμού» μου δήλωσε. «Η μαμά είπε ότι θα φτιάξεις γαριδομακαρονάδα σήμερα!»
- «Ε, τι έτσι θα σε άφηνα;»
- «Πολύ-πολύ ενθουσιώδης μαϊμού» μου είπε και άρχισε πάλι να με φιλάει σε όλο το πρόσωπο.
- «Ενθουσιώδη μαϊμού, θα έρθεις να πάμε να πάρουμε το νονό σου από το αεροδρόμιο ή προτιμάς να κάτσεις εδώ να κατσιάσεις την Ευδοκία;» τη ρώτησε ο πατέρας της.
- «Ευουλίνι μου, σε γλίτωσε ο νονός!» μου είπε και μου έσκασε άλλο ένα φιλί και πήγε σχεδόν χοροπηδώντας προς το Στέφανο για να κατεβούν στο γκαράζ.

Πήγα στην κουζίνα όπου ήταν η Κατερίνα και έκοβε λαχανικά για σαλάτα.

- «Καλώς την» μου είπε και πήγα και τη φίλησα.
- «Θέλεις βοήθεια;» τη ρώτησα.
- «Όχι, Εύη μου.»
- «Τι άλλο θα φτιάξουμε εκτός από γαριδομακαρονάδα;»
- «Ο Harry τρελαίνεται για φρικασέ το οποίο γίνεται ήδη.»
- «Ο Στέφανος μου είπε να τον αποκαλώ Sir αλλά αυτό ισχύει και μπροστά στα παιδιά;»
- «Για όλους εκτός από το Στέφανο και τη Φανή ο Harry είναι Sir. Σου εγγυώμαι ότι όταν τον δεις από κοντά δε θα σου περάσει καν από το μυαλό να τον αποκαλέσεις διαφορετικά ακόμα και αν ο Στέφανος σου είχε επιτρέψει να τον λες Harry ή Jay»
- «Jay?»
- «Έτσι τον φωνάζει η Φανή, από το μεσαίο όνομά του, Jethro»
- «Sitting οn a park bench, eying little girls with bad intent» ξεκίνησα να τραγουδάω κάνοντας την Κατερίνα να χαμογελάσει. «Είναι από κοντά τόσο όμορφος όσο δείχνει στις φωτογραφίες;»
- «Δε φαντάζεσαι αλλά μην στέκεσαι στα λόγια μου, σε λίγες ώρες θα το διαπιστώσεις και η ίδια.»
- «Κατερίνα, θα έλεγε κανείς ότι είσαι ακόμα ερωτευμένη!»
- «Δεν σταμάτησα ποτέ να είμαι.» μου είπε η Κατερίνα. «Το να ζητήσω αποδέσμευση ήταν μακράν της δεύτερης η δυσκολότερη απόφαση που έχω πάρει στη ζωή μου. Έζησα ένα όνειρο στα πόδια του ένα χρόνο.»
- «Το μετάνιωσες ποτέ;»
- «Όχι. Μπορεί ο Harry να ήταν ο Ναός μου αλλά ο Στέφανος ήταν και είναι ο Βασιλιάς. Ο Harry είχε και έχει κάτι το υπερβατικό πάνω του… φοβάμαι ότι δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια. Θαρρείς πως το cat people γράφτηκε ειδικά για εκείνον. Θα το καταλάβεις όταν τον δεις. Ο Στέφανος όσο και αν το IQ του αγγίζει το εξωγήινο είναι πιο ανθρώπινος.»

Συνεχίσαμε με την προετοιμασία του φαγητού χωρίς να μιλήσουμε άλλο για τον Harry. Η αλήθεια είναι ότι είχα ιντριγκαριστεί από τις διηγήσεις της Κατερίνας που με είχε διαβεβαιώσει ότι το πρώτο πράγμα που θα προσέξω ήταν ο τρόπος που κινείται και η ματιά του.

Είχαμε στρώσει το τραπέζι όταν γύρω στις 20:00 μπήκαν μέσα ο Στέφανος με τη Φανή και τον Harry. Μου έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα, ο Harry ήταν συγκλονιστικά ωραίος άνδρας, κοντά στα 55 αλλά δεν θα τον έκανες πάνω από 40 άντε 45. Είχε απόλυτο δίκιο η Κατερίνα, το πρώτο πράγμα που πρόσεξα ήταν ο τρόπος που κινούνταν. Είχε τη χάρη της λεοπάρδαλης και οι κινήσεις του είχαν το ρυθμό και την οικονομία αιλουροειδούς.

- «Catherine, Tomas!» είπε και ο Tomas έτρεξε στην αγκαλιά του. Μπορεί να μην ήταν σαν την Φανή αλλά ούτε ο Τόμας ήταν ιδιαίτερα διαχυτικός αλλά η χαρά με την οποία αγκάλιασε τον Harry δεν μπορούσε να κρυφτεί.
- “How are you, my boy?”
- “I am fine, Sir. I really missed you!”
- “I missed you too Tomas.” του είπε χαμογελώντας.
- “My beautiful brunette” είπε χαμογελώντας στην Κατερίνα που επίσης πήρε στην αγκαλιά του και τη φίλησε σταυρωτά στα μάγουλα.
- “We really missed you, Sir” του είπε με μάτια δακρυσμένα η Κατερίνα.
- “Jay, this is Evi, she is my math tutor but more importantly, she is my big sister” του είπε η Φανή.

Χαμογέλασα και άπλωσα το χέρι μου. Συνηθισμένη από την ικανότητά μου να μπορώ να κοιτάξω τον άλλον στα μάτια χωρίς να μου προκαλεί δυσφορία τον κοίταξα στα μάτια.

See these eyes so green
I can stare for a thousand years

Σα να κοίταζα λεοπάρδαλη. Δεν έχω δει ξανά τέτοια απόχρωση πράσινου σε ανθρώπινο πλάσμα. Το βλέμμα του ένιωσα ότι κοιτάζει μέσα στην ίδια μου την ψυχή. Προσπάθησα να κατεβάσω τα μάτια μου κάτω αλλά ήταν αδύνατο ακόμα και να κλείσω τα βλέφαρά μου. Ένιωσα δέος, σα να γινόταν μπροστά μου η αποκάλυψη κάποιου Θεού από έβενο και φωτιά.

Colder than the moon
It's been so long

- “So, I finally meet the young genius mathematician that Stefan admires, and Fani adores.”
- “Evi” του είπα σχεδόν τρέμοντας, βρίσκοντας με μεγάλη δυσκολία τα λόγια μου. “My name is Evi, Sir”. Μου έσφιξε σταθερά το χέρι ενώ ένιωθα τη ματιά του να με διαπερνάει.
- “Evi, that is.”
- “Jay, in half an hour I have my class with Evi, please don’t be mad at me!” του είπε η Φανή με το κουταβίσιο βλέμμα της.
- “I will never be mad at you, little monkey!” της είπε χαμογελώντας της και κάνοντας τη Φανή να λιώσει.

Η καρδιά μου ακόμα χοροπηδούσε στο στήθος μου. Ο Harry ήταν... δεν ξέρω πως να το πω, ήταν σχεδόν απόκοσμος. Σε καμία περίπτωση ο τύπος που εγώ θα μπορούσα να ερωτευτώ αλλά από την άλλη σταμάτησα να έχω την απορία πως η Κατερίνα ήταν ακόμα ερωτευμένη μαζί του 20 χρόνια μετά. Για εκείνη δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Τελεία.

Στο μάθημα συγκεντρώθηκα με τρομερή δυσκολία, μέχρι και η Φανή το παρατήρησε και με ρώτησε αν αισθανόμουν καλά. Χρειάστηκα όλη μου την αυτοπειθαρχία για να μπορέσω να συνεχίσω το μάθημα, αυτή η ματιά των μερικών δευτερολέπτων θαρρείς και μου είχε ρουφήξει την ψυχή.

«Θαρρείς πως το cat people γράφτηκε ειδικά για εκείνον.»

Η Κατερίνα είχε δίκιο και σε αυτό!

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

 

@Arioch είσαι σαδίσταρος!!!  

 

It's a well established fact, ma'am!

 

Αυτό ήταν ότι πρέπει!  

 

Λατρεμένο κομμάτι, το πρώτο που σκέφτηκα διαβάζοντας..

 

Ναι αλλά και ο Harry ε;;;;; 

 

Ευελπιστώ σε συνέχεια.
Εξαιρετικη γραφη.Με μεταφερουν στην εικονα!

 

Σαν το Στέφανο, κανείς  

 

Να πω την αλήθεια, εγώ Harry δαγκωτο!!!  

 

Εγώ σε όλο το στόρυ έχω ερωτευτεί την Κατερίνα, το Κατερινιώ και δεν είμαι καν Bi

*γιατρέ μου  

 

~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~
39.5 - Jupiter’s nymph
~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~-~​

Κατερίνα

Παρά τις διαμαρτυρίες της Φανής γύρω στις 01:00 η Εύη πήγε σπίτι της. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ ήθελα να μείνει σήμερα γιατί δεν ήθελα να αφήσω το Στέφανο μόνο του. Κάθε πρώτη νύχτα του Harry ήμουν δική του και όσο και αν τον Στέφανο δεν τον πείραζε εγώ ένιωθα μέσα μου τύψεις, τύψεις που δεν ένιωθα με κανέναν play partner.

- «Πήγαινε» μου είπε όταν βεβαιωθήκαμε ότι τα παιδιά είχαν πέσει για ύπνο.
- «Στέφανε…»
- «Πήγαινε Κατερίνα μου. Δύο χρόνια περιμένατε.»
- «Εσύ;»
- «Κατερίνα, αυτό που χρωστάμε στον Harry δεν θα μπορέσουμε να το ξεπληρώσουμε ούτε σε τρεις ζωές αλλά ξέρεις πως δεν το βλέπω σα χρέος. Είναι η προσφορά μου στον φίλο μου, η προσφορά μου στον Μέντορά μου. Την αξία του τη μετράω με την αξία του δώρου που προσφέρω και δεν υπάρχει στον κόσμο κάτι που να έχει μεγαλύτερη αξία για μένα από εσένα την ίδια.»
- «Το ξέρω Στέφανε. Αισθάνομαι άσχημα γιατί… εγώ θα είμαι αλλού όλο το βράδυ κι εσύ θα είσαι εδώ μόνος σου. Γιατί δε ζήτησες στην Ευδοκία να κάτσει;»
- «Την ξέρεις την απάντηση, Κατερίνα. Τι έχεις κοριτσάκι μου, τι σε τρώει;»
- «Ο τελευταίος μήνας ήταν δύσκολος για σένα Στέφανε.»
- «Ήταν. Τα κορίτσια μου πονούσαν κι εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα πέραν να τους δώσω τα χέρια μου να κρατηθούν. Μην ανησυχείς για μένα, κοριτσάκι μου. Πήγαινε να λατρέψεις το Θεό σου. Πήγαινε.»

Τον κοίταξα στα μάτια. Μου χαμογέλασε, το βλέμμα του έλεγε «είμαι παρακάτω, τι κάνεις ακόμα εδώ;» Τον φίλησα τρυφερά στο στόμα και κίνησα να πάω κάτω, στον ξενώνα. Ήταν μια ζεστή Αυγουστιάτικη νύχτα και ήμουν ντυμένη με ένα ελαφρύ νυχτικό. Σε λίγο θα ήμουν ντυμένη μόνο με τον ιδρώτα μου. Ανατρίχιασα στη σκέψη. Χτύπησα δύο φορές την πόρτα του, έκανα παύση ενός ακριβώς δευτερολέπτου και χτύπησα άλλες τρεις. Μπήκα μέσα.

Ο Harry ήταν ξαπλωμένος στο κρεββάτι και διάβαζε. Με είδε και μου χαμογέλασε.

- “My beautiful brunette”
- “This brunette has come to serve you as you please, Master.”
- “Come here, lay down next to me.”
- “Yes, Master”

Πήγα και ξάπλωσα δίπλα του. Η ματιά μου χάιδεψε το γυμνό μυώδες στέρνο του. Ο Δίας είχε κατέβει στη Γη να γευτεί την Λήδα του, μεταμορφωμένος όχι σε κύκνο αλλά σε αιλουροειδές με ανθρώπινη μορφή. Σήμερα όσο και αν μου έλειπε δεν θα είχε S/m παιχνίδι αλλά το σώμα μου και η ψυχή μου έτρεμαν από την προσμονή.

- “How are you now, Catherine?”
- “I’m trying to get over the last months, Master.”
- “And?”
- “It’s getting easier and easier, Master.”
- “I see. Yet, looking in your eyes I feel you are still in pain.”
- “It will be difficult without Stefan and Fani, Master. I’m still feeling pangs of jealousy towards Evi and her bond with Fani and I hate myself for feeling so.”
- “Yet, I see neither envy nor resentment in your eyes.”
- “It was very hard to start healing myself, Master. There are some people that are blessed by the Gods. Evi is one of them and I’m not talking only about her intelligence that is comparable to Fani’s. I felt resentment, not for Stefan or Fani but for myself, Master, for not being this smart, for not being in the same league as my Master and his daughter. Stefanos punished me and then I realized that I envied Evi, I envied the very same person that her coming has been a blessing for my own blood. And then reality hit me harder. Fani can no longer stay in Greece, where no one except Evi can teach her and Fani started falling hard for Josh and even if she is the smartest person that walked on this planet, she still is a 15-year-old girl, a 15-year-old girl that hadn’t learn to deal with her feelings and falling hard in love with a young man having the psyche of her father and the appearance of her godfather. How could she not?”
- “Tell me about him”
- “He is a top athlete and excellent student. He worships Fani not in the way Evi or I worship Stefan, but the way Stefan worships us. He is very young, but the dominant traits are obvious to anyone having the ability to see. Fani responds to it though she has no idea why.”
- “And you think that separating them will do any good?”
- “We are not trying to separate them, Master. We are putting distance between them, giving them time to mature, and letting Fani focus her might on mathematics. She will be fifteen and a half in a university full of young men and women in their prime and you‘ve seen her, most of the students are going to fall hard for her. Receiving Evi’s care and having the love for Josh in her mind and her mathematics to focus will ease the transition.”
- “I see” είπε. “This plan screams Stefan… but… it’s Evi’s, isn’t it?”
- “Yes, Master.”
- “What do you think?”
- “It has its risks, but I don’t have anything better to offer. This ship has sailed for me and Stefan, we didn’t listen to your warnings, Master. And yet Gods of fate blessed us with Evi.”
- “It’s never too late my beautiful brunette. I’d have to talk with Evi, sense her, read her, but my instincts tell me she is right.”

Έβαλα τα γέλια.

- “Judging by her look when she met you, she is going to pass out. Evi tends to freeze under heavy emotional load and having you looking in her very soul… She is most definitely going to pass out”
- “Take off your clothes, girl”
- “Yes Master” του είπα και έβγαλα το ελαφρύ νυχτικό που φορούσα και το εσώρουχό μου. Ο Harry σηκώθηκε από το κρεββάτι, σαν ένα ζωντανό εβένινο τοτέμ. Γονάτισα στα πόδια του και έπεσα στα τέσσερα, τα χείλη μου φίλησαν τα δάχτυλα των ποδιών του. Με τη γλώσσα μου και τα χείλη μου λάτρεψα το κάτω μέρος των ποδιών του ανεβαίνοντας σιγά-σιγά προς τα πάνω. Το κορμί μου έτρεμε λες και το διαπερνούσε ρεύμα. Ύψωσα το βλέμμα μου και χάθηκα μέσα στο γατίσιο βλέμμα του, ένιωσα την ψυχή μου να ρουφιέται.
- “I missed you, my beautiful Catherine.” Είπε και μου έκανε νεύμα να σηκωθώ. Μου χάιδεψε απαλά το πρόσωπο και έσκυψε και με πήρε στα χέρια του. Με άφησε απαλά στο κρεββάτι και ένιωσα πάνω μου το βάρος του, κάνοντας σχεδόν το μυαλό μου να σαλέψει από την προσμονή. «You are allowed to climax once, so use it wisely” μου είπε και μπήκε μέσα μου με μια απότομη κίνηση ενώ το χέρι του μου έκλεισε το στόμα πνίγοντας την κραυγή της ηδονής.

Η Λήδα λάτρευε το Δία της και εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε τίποτε άλλο στον κόσμο

Πόσο φτωχή είναι η γλώσσα για να μπορέσει να περιγράψει τέτοιες στιγμές. Με έκανε δικιά του και εγώ είχα βυθιστεί στη δίνη της ματιάς του. Ένιωσα ανάλαφρη σαν πούπουλο, ένιωσα την ψυχή μου να βγαίνει από το σώμα της και να πλανιέται στον αέρα όχι όμως σαν κάποιο οργισμένο φάντασμα αλλά έτοιμη να αναληφθεί στους ουρανούς και να γίνει ένα με το Δία που με την ανθρώπινή του αμφίεση έκανε το λίκνο της δικό του.

Ο Δίας είχε τιμωρήσει τη Σεμέλη με τη φωτιά του κεραυνού του όταν της ζήτησε να του αποκαλυφθεί με όλο του το μεγαλείο. Εμένα μου χαμογελούσε.

Οι κινήσεις του άρχισαν σιγά σιγά να γίνονται πιο γρήγορες, οι ανάσες του πιο κοφτές. Δεν υπήρχε τίποτε άλλο στον κόσμο, οι ανάσες του, τα μάτια του και η πληρότητα ανάμεσα στα σκέλια μου. Συνειδητοποίησα τις κοφτές μου ανάσες, τα αναφιλητά της ηδονής μου. Ανέπνεα τόση ώρα; Ένιωθα να με καίνε οι φωτιές χιλιάδων άστρων αλλά αντί για πόνο ηδονή και πληρότητα.

Και η έκρηξη έγινε μέσα μου με την ένταση που καμιά ανθρώπινη λέξη, καμίας ανθρώπινης γλώσσας δεν μπορεί να περιγράψει. Τον ένιωθα μέσα μου να δονείται και να συσπάται ενώ το χέρι του μου έκλεισε ξανά το στόμα γιατί δε θα έμενε τζάμι όρθιο σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων.

Μου πήρε πολλή ώρα να βρω τις ανάσες μου και ακόμα περισσότερη τη μιλιά μου.

Δεν είχα μετανιώσει για την επιλογή μου. Ήμουν άνθρωπος και ο Harry ήταν ενσάρκωση του Δία, μπορούσα να πάρω όσο άντεχε η ψυχή μου να χωρέσει αλλά θα ήταν ύβρις να ζητήσω κάτι περισσότερο, αργά ή γρήγορα θα γινόμουν η Σεμέλη που θα καιγόταν από την θεϊκή του φωτιά.

Και εγώ ας γινόμουν στάχτη, ας χανόμουν με το πρώτο φύσημα του αγέρα αλλά βαθιά μέσα μου υπήρχε κάτι απρόσιτο ακόμα και από το νεφεληγερέτη Θεό μου.

- “I’m here for you, my beautiful brunette. Come, lay in my arms. Let your emotions flow, let the wind carry away your pain”
- “Thank you, Master. Thank you” του απάντησα και ξάπλωσα στο στέρνο του και έσπασα σε λυτρωτικό κλάμα ενώ το χέρι του με χάιδευε απαλά και πότε-πότε μου σκούπιζε τα δάκρυα.

Η ψυχή μου ελάφρυνε, ένιωσα τα βάρη που κουβαλούσα να φεύγουν, να πετάνε. Η μαυρίλα που υπήρχε ακόμα ζάρωσε τρομαγμένη και ο κόσμος μου άρχισε πάλι να γεμίζει με όλα τα χρώματα της ίριδας.

Πρόσφερα στο Δία σώμα και ψυχή και με αντάμειψε με Λύτρωση.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

 

Αναρωτιέμαι.. πόσο πιο πέρα ακόμα
υπάρχει από την Υπέρβαση…