Ἐν ἀνθρώποις Εὐδοκία

ΜπουμπουνοΒρασιδικός Έρωτας!!    

 

~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~
40.01 - The bittersweet blues of the Cosmic Balance
~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~-~​

Κατερίνα

Το σπίτι ήταν άδειο όταν γύρισα. Ο Tomas μετά τα γερμανικά, τα ισπανικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά και φυσικά αγγλικά και ελληνικά είχε βάλει σκοπό να μάθει Φιλανδικά και Ρωσικά και είχαμε βρει κάποιο δάσκαλο και έκανε ιδιαίτερα, σήμερα νομίζω ήταν στα Φιλανδικά.

Ένιωθα πάλι το καθυστερημένο της οικογένειας. Ο Stefan μιλούσε ή μπορούσε να συνεννοηθεί ικανοποιητικά σε 7 γλώσσες και η Φανή σε 5, για να μην αναφέρουμε τα μαθηματικά τους.

Το σπίτι ήταν άδειο, μέχρι να γυρίσει ο Τόμας θα παρέμενε άδειο. Δεν θα άκουγα το Στέφανο να μουρμουράει στο γραφείο του, δε θα άκουγα το ζουζούνισμα της Φανούλας μου, δε θα άκουγα τον ήχο του πιάνου, δε θα έβλεπα τη Φανούλα να κυνηγάει τον πατέρα της με ένα χαρτί στο χέρι, δε θα την βοηθούσα να ετοιμαστεί για να έρθει να την πάρει ο καλός της, δεν θα τους έφτιαχνα το πρωινό τους…

Ο Τόμας είναι μοναχικό παιδί, κλειστό, δε θέλει πολλά-πολλά. Η Φανούλα μου μπορεί να απέφευγε τη σωματική επαφή αλλά ήταν πάντα εδώ γύρω να ζουζουνίζει. Ο Stefan να με παίρνει στην αγκαλιά του το βράδυ για να κοιμηθούμε, να μου γκρινιάζει παιχνιδιάρικα το πρωί που τον κυνηγούσα με τις κάλτσες, να μου φωνάζει ότι πάλι τέλειωσα το ζεστό νερό μετά από μπάνιο και μετά να έρχεται, να γονατίζω μπροστά του, να τον ικανοποιώ, να με κάνει δική του ξανά και ξανά…

Και στο πίσω μέρος του μυαλού μου η Εύη. Ο άνθρωπος που έκανε τη Φανή να αρχίζει να αποζητάει τη σωματική επαφή με τη μητέρα της και τον πατέρα της, που αγαπούσε το κοριτσάκι μου σαν κόρη και σαν αδερφή και λάτρευε τον Stefan και ας ήξερε ότι στη δική του κορυφή ήμουν εγώ. Τσιμπήματα ζήλειας ακόμα και μετά την τιμωρία από το Harry, ακόμα και μετά την αποκάλυψη του τι πραγματικά σήμαινε για τον Αφέντη μου αυτό το «Δῶς μοι πᾶ στῶ»

Στο Stanford ήταν πατέρας, μητέρα και κόρη. Δεν ζήλευα την Ευδοκία, την Εύη ζήλευα. Ώρες-ώρες με στοίχειωναν οι τύψεις, με τρόμαζε το ύψος της ύβρεώς μου. Είχα ό,τι η Εύη δε θα μπορούσε ποτέ να αποκτήσει· την πρώτη θέση στην ψυχή του Stefan και δικό της παιδί. Και όμως ακόμα και έτσι, εκεί στο βάθος, ένιωθα ακόμα το τσίμπημα της ζήλειας.

«Ό,τι είναι στο χέρι μας το ελέγχουμε, ό,τι δεν είναι το διαχειριζόμαστε»

Η ψυχολόγος ήθελε και εκείνη τον ψυχολόγο της αλλά πλέον την χώριζε από Εκείνον ένας ωκεανός. Οι δέκα μέρες στην Αμερική πέρασαν σαν αστραπή. Η Φανούλα μου δεν έφευγε από την αγκαλιά μου… «Σ’ αγαπάω μαμουΐνε μου… μη φύγεις…» και η καρδιά μου για να γίνεται θρύψαλα και να προσπαθώ να αστειευτώ… η εικόνα της στην αγκαλιά της Εύης να κλαίει καθώς τους χαιρετούσαμε στο αεροδρόμιο.

«Κατερίνα συμμαζέψου» μάλωσα τον εαυτό μου.

Μα πως να το κάνω αυτό;

«Όπως το έκανες και όταν πήγες Λονδίνο ενώ ο Stefan είχε μείνει Βοστώνη. Σας χώριζε ένας ωκεανός αλλά ήσουν στη θέση σου, πάντα ήσουν στη θέση σου, ακόμα και όταν προσκυνούσες και λάτρευες τον εβένινο θεό σου»

Αναστέναξα.

Ήμουν θαρρείς πλασμένη για το Harry και ο Harry για εμένα. Με τον ίδιο τρόπο που η Εύη ήταν πλασμένη για το Stefan και ο Stefan για εκείνη. Ο Stefan μας είχε και τις δύο ακριβώς εκεί που επιθυμούσε.

Stefan – Universe 2-0

Δε μπορούσα να διανοηθώ την ύπαρξή μου χωρίς τον Stefan, τόσο απλά. Ακόμα και όταν μου έδωσε το release ο Harry ήμουν μια εβδομάδα δική του. Ήταν η προσφορά του Stefan προς τους Θεούς της μοίρας. Ο Stefan έλεγε τον εαυτό του άθεο αλλά δεν είναι, όχι πραγματικά. Ο Έρλικ του Μελνιμπονέ που τον είχε διαβάσει μικρός τον είχε επηρεάσει βαθύτατα. Δεν πίστευε στο Θεό, πίστευε στην ύπαρξη μιας Κοσμικής Ζυγαριάς, ενός παντεπόπτη οφθαλμού που το μόνο που τον ενδιέφερε είναι να διατηρείται η κοσμική ισορροπία στην αέναη πάλη του Χάους με το Νόμο.

- «Μπαμπά, αυτά είναι ανοησίες» του έλεγε η Φανή. «Η φυσική και οι κοσμολογία είναι ξεκάθαρες.»
- «Η φυσική ήταν ξεκάθαρη και στα τέλη του 19ου αιώνα όταν πίστευαν ότι το μόνο που τους είχε μείνει είναι να κάνουν πιο ακριβείς μετρήσεις. Η επιστήμη, Φανούλα μου, δεν είναι σαν τα μαθηματικά, δεν τελεσιδικεί, αν το κάνει παύει να είναι επιστήμη και γίνεται δόγμα. Ωστόσο αγάπη μου η θεώρηση μου δεν είναι επιστημονική, είναι καθαρά φιλοσοφική. Πρέπει να υπάρχει ισορροπία, το άμορφο χάος είναι το ίδιο άχρηστο με την απόλυτη ομοιομορφία. Μέτρον άριστον… Μηδέν άγαν… αυτές ήταν οι θεμελιώδεις αρχές των Αρχαίων Ελλήνων. »​

Η προσφορά του προς το Harry ήταν ο εξευμενισμός της κοσμικής ζυγαριάς, της πρόσφερε ό,τι πολυτιμότερο είχε.

Βοστόνη, 19 χρόνια πριν

Ένα μήνα μετά από εκείνη τη βραδιά που έβαλα το μαχαίρι στο χέρι του παντρευτήκαμε. Ωστόσο η γαμήλια τελετή ήταν απλά για την οικογένεια και τους φίλους, όσους δεν ήξεραν. Το λουκετάκι ήταν η πραγματική βέρα και όχι το δαχτυλίδι που φορούσαμε στα χέρια μας.

Είχε περάσει σχεδόν ένας χρόνος. Είμαστε στο σπίτι μας. Έχει χαλαρώσει και απολαμβάνει το στόμα μου. Το χέρι του είναι πλεγμένο στα μαλλιά μου. Οι ανάσες του βαθιές. Το στόμα μου γεμάτο μα πιο γεμάτη η ψυχή μου. Προσπαθώ να πάρω ανάσα, δακρύζω αλλά δε σταματάω. Μέχρι το λαιμό, όσο θέλει, όπως θέλει. Ανάσα και ξανά πάλι μέσα μου… και ξανά… και ξανά… οι ηδονικοί του στεναγμοί αυξάνονται, πλησιάζει η κορύφωσή του. Δονείται, σπαρταράει μέσα μου, πλημμυρίζει το λαιμό μου με το νέκταρ του. Καταπίνω αχόρταγα το σπέρμα του, το λατρεύω… Τον λατρεύω. Τραβιέμαι απαλά, τον φιλάω, τον καθαρίζω. Σηκώνω τα μάτια μου πάνω Του. Μου χαμογελάει.

- «Κατερίνα;»
- «Πες μου Αφέντη μου.»
- «Σου λείπει ο Harry?»
- «Μου λείπει…» αναστέναξα. «Γιατί με ρωτάς Stefan αφού ξέρεις την απάντηση;»
- «Γιατί δεν είμαι τυφλός, Κατερίνα. You were meant to be with him, and yet you are on your knees in front of me. You are carrying my locket, my sign, my collar. You are carrying my monogram tattooed on your hip. The Cosmic Balance does not like imbalances.»
- “Why are you telling me this, Stefan?”
- “I talked with Harry, Catherine”
- “Ok” είπα αβέβαιη.
- “From Sunday to Sunday you will be his. No conditions except the locket and your hard limits”
- “Stefan…”
- “I know you are in love with him, Catherine, how idiot do you think I am? I know you long for him. I can’t give you pain; I don’t want to give you pain. But I won’t deny it from you.”
- “Why are you doing this Stefan?”
- “Because the Balance needs to be kept. You need to be balanced.”
- “But I am yours, to serve you as you please.”
- “And this is my way of repaying my debt to the Cosmic Balance. It could be much worse than your bliss, be that just for seven days.”
- “This hurts you, Stefan, I know it does.”
- “It needs to hurt, Catherine. The offering to the Gods needs to be something valuable. I have nothing more valuable than you.”
- “I will do as you command, Master.”
- “You will give nothing less than the whole. You will serve him, as you are serving me. You will worship him, as you are worshiping me. Nothing less. And I need to let yourself loose, to enjoy, to revere it. Because from now on, every year for 7 days you will be his.”
- “Yes, Master.”​

Ρέα, σήμερα

Ήταν όμορφα στη Βελίκα. Ο Harry με είχε δική του αλλά ο Stefan είχε την Εύη. Για 10 μέρες η κοσμική ζυγαριά είχε έρθει στα ίσια της, πριν αρχίσει πάλι σιγά-σιγά να γέρνει, μέχρι να έρθει η νέα χρονιά. Φυσικά δεν πίστευα, όπως δεν πίστευε και ο ίδιος στη φυσική ύπαρξη της κοσμικής ζυγαριάς, ήταν η προσωπική του φιλοσοφία, και όπως ήταν δική του έγινε και δική μου.

Πώς θα έγερνε η ζυγαριά τώρα που εγώ θα ήμουν χωρίς τον Stefan και τη Φανή;

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

 

«…αλλιώς…Καδμεία νίκη..»

 

Έκλαψε λίγο αλλά έκατσε  

 

 

αυτό μένει να το δούμε (παρόλο που γνωρίζουμε το φινάλε)

Το άλλο quote που ήθελα να κάνω, μου το πρόλαβε η @Mystique  

 

@sapfw…πρεπει να το κοιτάξουμε αυτό…
It’s almost creepy..

 

Αρχίσαμε πάλι τα χαρούμενα. Να μας ανεβασει λιγάκι #not   

 

Έχουμε το Μυρσινάκι για αυτή τη δουλειά... Σε λάθος νήμα μπήκες  

 

Μα αφού τα έκανε τουρλουμπούκι. Κι εκεί που περίμενα το μυρσινακι να πιπωσει κανένα Στέφανο να πει ανάποδα τους πληθαριθμους, έχουμε την μάνα κουράγιο που το παιδάκι της, μπου-χου, περνάει χάλια στο στανφορντ. Καλε, ξέρετε τι ωραίο καιρό έχει στο Stanford;Αυτό το ωραίο καλοκαίρι με δροσιά, non stop. Δεν θέλει και ζακέτα.

Κι επίσης μπουχου, έχει και τον Χάρη και τον Στέφανο και έναν άλλον από τα πρώτα επεισόδια που τον ξεχάσαμε . Χαρά στα κουράγια της να στεναχωριέται κιόλας.  

Να αυτά λέω και στις φίλες μου και γλιτώνουν τον ψυχ.  

 

Σ' αγαπώ  

"να πει ανάποδα τους πληθαριθμους"...ΑΤΑΚΑΡΑ!!!    

 

Είσαι λατρεία, έχω γαμηθεί στο γέλιο. Το χρειαζόμουν με τα χουνέρια που έχω φάει σήμερα