10 Kανόνες για submissives

Και αφού λέτε για καρέκλες και με αφορμή κάτι που γράφτηκε εδώ:

241747271_965415077648936_1996610945438541734_n by gaby_m posted 14 September 2021 at 00:10

 

Γελάει με τραύματα όποιος δεν πληγώθηκε ποτέ.

 

Η αλήθεια είναι πώς χρειάζεστε επιπλέον χρόνο.

Σε σχέση με τον χρόνο που έχετε διαθέσει σίγουρα δεν σας είναι τίποτε ξεκάθαρα ορισμένο.

Οπότε η αλήθεια είναι πώς χρειάζεστε χρόνο.

Πάρτε το χρόνο σας, και εδώ θα Ε/είμαστε να τα λέμε

 

αν πρόκειται περί παρεξηγήσεως, ας το πάρει το ποτάμι.
αλλά φαίνεται να πρόκειται περί κλαψομουνίασης.

υγ: βέβαια γενική καθολική παρεξήγηση είναι.

 

Κάτι σε επίκληση μιας συναισθηματικιάς νοημοσύνης μού κάνει αυτό.
Σε διάλογο νομοκανονιστικού περιεχομένου η, έστω και ελάχιστη παρουσία της, περνά συνηθέστατα απαρατήρητη για προφανέστατους λόγους.

 

Τα "κάτι τέτοια" προς το παρόν βρίσκονται ακόμα στον χώρο του πταίσματος.
Για πιο μετά, θα δούμε "οσονούπω στρατηγέ μου" κιετς...

 

Εξαίρετο.

 

Το πρόβλημα μεγεθύνεται όταν οι ονειρώξεις του ενός μετά την παρακολούθηση των αποχρώσεων, συναντήσουν τις ονειρώξεις δευτέρου, με την αυτή γενεσιουργό αιτία. Δύο ονειρώξεις δημιουργούν για τα υποκείμενά τους μια πραγματικότητα. Εικονική μεν, πραγματικότητα δε.

Όσο μακριά (οφείλει να) είναι το βδσμ από την καθεστηκυία ηθική, τόσο αυστηρά προσηλωμένος (οφείλει να) είναι ο bdsmer στο προσωπικό του ήθος, αναλόγως δε του status T/του, να το υπηρετεί ή να το επιβάλλει.

 

Όχι και τόσο. Περισσότερο σε "κανείς δεν με καταλαβαίνει", το οποίο είναι και οντόπικ στο οφφτόπικ του νήματος.
Ο Ρωμαίος έτσι σχολιάζει την καζούρα του Μερκούτιου για τον έρωτά του για την Ροζαλίνα (Ρ&Ι, πρ. Β', σκηνή 2), αλλά εκτός context είναι πιο δραματικό  

 

Στραπατσίρεν ντι γκεστάλτ.

 

Συγγνώμη, τι στραπατσίρεν;

 

Την μορφή, το σχημα, την φόρμα.