11 λεπτά

Εμενα ο Αλχημιστης με βοηθησε παρα πολυ πρεπει να ομολογησω. Μου φαινεται οτι πρεπει να διαβασω και αλλα του Coelho ...

 

Θα μου επιτρέψετε..

"Ανέφερε τον Ντε Σάντ, του οποίου εγώ δεν είχα ακούσει ούτε μια φράση, μόνο τα παραδοσιακά σχόλια περί σαδισμού.
Γνωρίζουμε τον εαυτό μας μόνο όταν βρίσκουμε τα προσωπικά μας όρια, είχε πει, και αυτό ήταν σωστό.Αλλά ταυτόχρονα ήταν και λάθος, επειδή το σημαντικό δεν είναι να μάθουμε τα πάντα για τον εαυτό μας. Ο άνθρωπος δεν φτιάχτηκε μόνο και μόνο για να επιδιώκει την σοφία, αλλά και για να καλλιεργεί την γη, να περιμένει τη βροχή, να φυτεύει το σιτάρι, να τρυγάει, να ζυμώνει το ψωμί.

Είμαι δύο γυναίκες : η μία επιθυμεί να δοκιμάσει κάθε χαρά, πάθος, περιπέτεια που μπορεί να μου δώσει η ζωή. Η άλλη θέλει να είναι δούλα της ρουτίνας, της οικογενειακή ζωής, των πραγμάτων που μπορούν να προγραμματιστούν και να πραγματοποιηθούν.
Είμαι η οικοδέσποινα και η πόρνη.. και οι δύο ζουν στο ίδιο σώμα και η μια αντιπαλεύει την άλλη.
Η συνάντηση μιας γυναίκας με τον εαυτό της είναι ένα παιχνίδι με σοβαρούς κινδύνους. Ένας θείος χορός. Όταν συναντιόμαστε είμαστε δύο θεϊκές ενέργειες, δύο συγκρουόμενα σύμπαντα.
Αν η συνάντηση δεν ενέχει τον απαιτούμενο σεβασμό, το ένα σύμπαν καταστρέφει το άλλο."

 

"Μια φορά και ένα καιρό, ήταν ένα πουλί. Στολισμένο με δυο τέλειες φτερούγες και με γυαλιστερό, πολύχρωμο, υπέροχο φτέρωμα. Μια μέρα, μια γυναίκα είδε το πουλι και το ερωτεύτηκε.

Προσκάλεσε το πουλι να πεταξει μαζί της, και μαζι ταξίδεψαν, πέταξαν, σε μια τελεια αρμονία. Θαύμαζε προσκυνούσε και υμνούσε εκεινο το πουλι. Αλλά μετά σκέφτηκε, και αν θελει να πεταξει μακριά στα βουνα? Και φοβήθηκε φοβήθηκε ότι ποτε δεν θα ενιωθε ξανα το ιδιο για άλλο πουλακι. Τότε σκέφτηκε να βαλει μια παγίδα, όταν το πουλι ξανάρθει δεν θα ξαναφύγει ποτέ.

Το πουλί που ηταν και εκείνο ερωτευμενο μαζι της, επεστρεψε την επόμενη μέρα, επεσε στην παγιδα και κλείστηκε στο κλουβί. Κοίταζε το πουλί κάθε μέρα.

Ηταν εκεί το αντίκειμενο του πόθου της και το εδειχνε στους φίλους της που της έλεγαν. «Τώρα έχεις όλα οσα θα ήθελες». Παρ όλα αυτά μια περίεργη μεταμόρφωση συνέβη, τωρα που είχε το πουλί και δεν χρειαζόταν πια να το κυνηγά, εχασε το ενδιαφέρον της. Το πουλί ανίκανο να πετάξει και να εκφράσει το αληθινο μήνυμα της ζωής του, αρχισε να μαραζώνει, και να χανει την λάμψη του, ασχήμηνε, και η γυναικα πια δεν του εδινε σημασία παρα το τάιζε και καθαριζε το κλουβί του.

Μια μέρα το πουλί πέθανε. Η γυναίκα ένιωσε απιστευτη στεναχωρια και το μονο που εκανε ήταν να το σκεφτεται. Αλλά δεν θυμόταν το κλουβί, σκεφτόταν την μέρα που το ειχε πρωτοδεί, να πετά ελεύθερο αναμεσα στα σύννεφα.

Αν είχε κοιτάξει πιο βαθιά μεσα της, θα καταλάβαινε ότι αυτό που την ελκυε στο πουλί ηταν η ελευθερία του, η ενεργεια που είχαν τα φτερα του εν κινήσει, όχι απλά το σωμα του. Χωρίς το πουλί, η ζωη της έχασε ολο της το νοημα, και ο θανατος ήρθε και της χτύπησε την πόρτα. «Γιατί ήρθες?» τον ρώτησε «Για να μπορέσεις να πετάξεις για άλλη μια φορα μαζί του στον ουρανό» απαντησε ο θανατος. "Αν τον είχες αφήσει ελεύθερο, να ερχεται και να φεύγει, θα τον αγαπούσες και θα τον εκτιμούσες ακόμη περισσότερο, αλλα τώρα χρειαζεσαι εμένα για να τον ξαναβρείς"…"

*Απόσπασμα από τα 11 λεπτα.

 

μια λογοτεχνική παραλλαγή του Txoria Txori είναι θαρρώ.

Το Txoria Txori είναι ενα ποίημα γραμμένο στα βάσκικα από τον Γιοτσεάν Άρτσε και μελοποιημένο από τον Μικέλ Λαμπόα, μέλος του συγκροτήματος Ez Dok Amairu.

Ο Μικέλ Λαμπόα γνώριζε τον Γιοτσεάν Αρτσε από την μεταξύ τους συνεργασία για την παραγωγή τραγουδιών , ωστόσο δεν τον γνώριζε με την ιδιότητά του ως ποιητή.

Το 1968, είχε βγει να δειπνήσει ένα βράδυ με την σύζυγό του σε ένα εστιατόριο του Σαν Σεμπαστιαν. Το ποίημα Txoria Txori του Γιοτσεάν Αρτσε (ο οποίος ήταν, τότε, ηλικίας περίπου 25 ετών), το οποίο δεν είχε εκδοθεί ακόμη, ήταν τυποποιημένο στις σερβιέτες του εστιατορίου. Αποτελούσε μία μορφή αντίστασης ενάντια στην απαγόρευση που είχε γίνει από το καθεστώς του Φράνκο στην χρήση της βασκικής γλώσσας. Όταν επέστρεψαν σπίτι, ο ίδιος το μελοποίησε σε σύντομο διάστημα και το τραγούδι απέκτησε αμέσως πολιτικό νόημα.
Ο συμβολισμός στο ποίημα ήταν προφανής, ο Κοέλιο απλά το έκανε δίφραγκα και έμπλεξε και τον θάνατο ...



Hegoak ebaki banizkio
Neria izango zen
Ez zuen aldegingo.

Bainan horrela
Ez zen gehiago txoria izango.

Eta nik,
Txoria nuen maite.
--------------------------------------------
Άμα του είχα κόψει τα φτερά
Θα ήτανε δικό μου
Δεν θα είχε φύγει

Αλλά τότε
Δεν θα ήταν ένα πουλί


Κι εγώ,
Ήταν το πουλί που αγαπούσα

 

Το διάβασα 15 χρονών θυμάμαι και είχα την καταπληκτική ιδέα να απαγγειλω το επίμαχο κομματάκι με τα μαστιγια στον τότε αμόρε μου δια τηλεφώνου.. τον καυλωσε τόσο πολύ που εχυσε και του έκλεισα το τηλέφωνο στα μούτρα από το ξαφνιασμα χαχαχα
Πέραν τούτου όμως, θεωρώ πως έχει και μπόλικο D/s το συγκεκριμένο βιβλίο και είναι βέβαια η σχέση της με τον καλλιτέχνη. .

 

Αυτός ο Κοέλιος τεσπά είναι ο πιο απίθανος κωλόφαρδος όλων των εποχών...
Τού είπαν κάτι να δει, άλλα κατάλαβε, άλλα έγραψε, άλλα νόμιζαν πως γράφει και ως λήπτες (αναγνώστες) με άλλα καμώθηκαν...
Κωλόφαρδος, ξεκωλόφαρδος, δεν παύει να κατατάσσεται από εμένα στην χορεία των συγκλονιστικώνανε μαλάκηδων ever...
Αν και τα παράπλευρα οφέλη από τις παπαριές του δεν είναι αμελητέα, είπαμε any publicity is good publicity.
(Για τα άτομα που ψάχνουν το κουμπί της Αλέξαινας, ως αντιστάθμισμα στις έωλες χοντροπαπαριές του, κι ας ήταν υψηλό το κόστος).

 

"Νομίζω ότι ίσως ερωτευόμαστε πάντα την στιγμή που βλέπουμε τον άνθρωπο των ονείρων μας για πρώτη φορά, παρόλο που η λογική μας εκείνη τη στιγμή μας λέει ότι κάνουμε λάθος και αρχίζουμε να αντιπαλεύουμε-χωρίς επιθυμία να νικήσουμε-το ένστικτο μας."

 

Tόσο ...βαρειά διαπίστωση άνευ διγιότι και με ένα ίσως, την κάνει και η θειά μου η Αμερσούδα, εφτά βρακιά φορεί...
Λέγεται και το πάρτι του κοινότοπου...
Έχει κι άλο όνομα, αλλά είναι τζίζ..!

 

χαχαχαχα
@cadpmpc μου εισαι απολαυστικότατος.  

 

Πρόσεχε μαρ' συ, μη σ' βγει ξυνό, πανάθεμά σε..!
Με αγάπη σ'το λέω..!
Μας διαβάζουν και ...παιδγιά μεγάλης ως πολύ μεγάλης ηλικίας..!

 

Το ξέρω και με αγάπη τα διαβάζω και τα επεξεργάζομαι και στην πορεία διορθώνω και διορθώνομαι. χαχαχα

 

Ο Κοέλιο είναι ένας από τους δυο συγγραφείς που έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία.  
Μετά από περίπου 18 χρόνια ενασχόλησης με τα γραπτά του, μπορώ να πω ότι είναι ένας εξαιρετικός "white writter" (λογοπαίγνιο με τα white readings).
Ουδέποτε ωστόσο έγραψε το παραμικρό για πραγματικό BDSM, για Κ/υ τουλάχιστον  
Κατά τα λοιπά ό,τι μα ό,τι αποτελεί αφορμή για κάποιους για όμορφες σκέψεις, είναι καλό