150 λέξεις

150 λέξεις όλες κι όλες για να γράψουμε μια BDSM ιστορία.

Εμφανίζεται και εξαφανίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, εδώ και δεκαετίες. Η ίδια γυναίκα παγιδευμένη μέσα σε διαφορετικά σώματα. Βλέπω τα σημάδια που της έχω αφήσει (στην πλάτη, στο στήθος, στους μηρούς) και μου επιβεβαιώνουν οτι πρόκειται για το ένα και μοναδικό κορίτσι που κατάφερε να με αγαπήσει. Το πρόσωπό της είναι διαφορετικό κάθε φορά. Απόψε θα δω αν υπάρχει πραγματικά. Της βάζω φωτιά με φιλιά και γλυκόλογα και τη συγκρίνω με τις προηγούμενες εκδοχές της. Σαν πεπειραμένος παραχαράκτης, βάζει πινελιές που ταιριάζουν με το χρονισμό της τελευταίας συνάντησης μας. Τρώει απ'το χέρι μου. Τη χαστουκίζω όταν με δαγκώνει. Σηκωνόμαστε απ'το κρεβάτι μεσημέρι. Έξω δουλεύουν. Το ήξερα οτι ήσουν εσύ, της λέω. Φεύγω, μου απαντά. Περνώ μήνες περιμένοντάς τη να γυρίσει. Κανείς στην πόρτα. Τρώω μπροστά στην τηλεόραση και διαβάζω βιβλία στο κρεβάτι. Επιστρέφει και με κάνει ευτυχισμένο. Μέχρι την επόμενη φορά. Δεν βγάζω συμπέρασμα.

 

Απάντηση: 150 λέξεις

Πολλές φορές σκέφτομαι πως είναι θέμα timing το γεγονός πως ξαναβρισκόμαστε.Εκείνη επιθυμεί,την ώρα που επιθυμώ και εγώ.Μήπως ,όμως,δεν είναι έτσι;Μήπως κατα βάθος πάντα επιθυμεί και πάντα επιθυμώ,μέχρι κάποια στιγμή αυτό που νιώθουμε αμοιβαία να ατονήσει;Δεν έχει σημασία.Σημασία έχει να μου διαθέσει χρόνο και ικανοποίηση.Άραγε είμαι ο μόνος;Προφανώς όχι,αλλά πάλι δεν έχει σημασία.Πρώτη φορά ένιωσα τι θα πει αντρικό μυαλό σε γυναικείο κορμί.Πρώτη φορά ένιωσα πως μία γυναίκα λειτουργούσε σαν εμένα.Δεν ξέρω αν θα μου άρεσε σε μία πιο μόνιμη κατάσταση,αλλά με τον τρόπο που λειτουργεί με κάνει να την θέλω.Δε μου υπόσχεται ,δε μου ζητάει.Απλά μου δίνει.
Έτσι και σήμερα.Αν και το είχα διαίσθηση,ένιωσα μία έκπληξη όταν με πήρε τηλέφωνο για να συναντηθούμε.Σε πόση ώρα;Άμεσα.Χαμογέλασα και απλά έκατσα πιο αναπαυτικά στην πολυθρόνα μου ,μέχρι που χτύπησε η πόρτα..

(147)




Και πρόσφατα σκεφτόμουν πως είχα καιρό να διαβάσω κάτι δικό σου...Πολύ καλό !!!!
Rep!

(πρέπει να αλλάξει λίγο το θέμα με τα reps,έχουμε περιοριστεί πάρα πολύ)

 

Re: Απάντηση: 150 λέξεις

Ah, yes.

Oι παραξενιές της μ'έβαλαν σε μπελάδες, χωρίς να φταίω καθόλου, πίστεψέ με. Κάποτε έδινε τον κώλο της για πλάκα, από ένα σημείο και μετά άρχισε τα "όχι" και τα "δε μπορώ" και τα "δε θέλω". Εντάξει, όσο να'ναι, μπερδεύτηκα. Έψαξα να βρω τί φταίει. Ένα βράδι έψαχνα στο ντουλάπι της κουζίνας για παγοσακούλες και βρήκα μια πλαστική τσιπούρα απ'αυτές που είναι κολλημένες σε ξύλινα ταμπλώ και έχουν μηχανισμό ανίχνευσης κίνησης και αρχίζουν να σπαρταράνε όταν περνάει κάποιος μπροστά τους τραγουδώντας "I'd like to know where you got the notion to rock the boat". Ακόμα δεν την έχω συνεφέρει, μου αντιπαραθέτει συνεχώς οτι ποτέ το καβλί μου δε θα βγάλει λέπια. Νομίζω οτι θα πάω στο μπαρ και θα τα πιω. Πάλι.

===================================================================================================================

Ήταν η γυναίκα που με έκανε να καταλάβω οτι στο σεξ δε μπορώ να αναζητήσω απαντήσεις σε κανέναν και σε τίποτα πέρα απο τον εαυτό μου. Κάποτε ξημερωθήκαμε στις κερκίδες του Ολυμπιακού Σταδίου το επόμενο πρωί μετά απο ένα ματς ΑΕΚ - Παναθηναϊκός. Είχαμε περάσει όλη τη νύχτα ο καθένας με τις γλώσσες μας στα γεννητικά όργανα του άλλου. Έβρεχε, και το σκέπαστρο δεν είχε ακόμα κατασκευασθεί. Της πίεζα το λαιμό και τα βυζιά στο πλαστικό καθώς την είχα ολόγυμνη χυμένη πάνω σε τέσσερα καθίσματα. Δεκέμβρης. Κρυώναμε και υποφέραμε μαζί, αλλά έπρεπε να ζοριστεί πιο πολύ απ'ότι εγώ. Άναψα ένα σπίρτο και το πλησίασα πολύ κοντά στην κωλοτρυπίδα της. "Λήξ'το το γαμημένο," την άκουσα να φωνάζει καθώς οι μικρές τρίχες γύρω απ'τον πρωκτό της τσουρουφλιζόταν. "Δεκατρείς ώρες είμαστε εδω μέσα!"

"Σκάσε και σφίξου όπως όταν χέζεις," της απάντησα, προσπαθώντας απελπισμένα να χωρέσω στη μικρή της τρύπα.

 

Τελειώνουνε το μπάνιο τους. Εκείνη θα βγει σε λίγο, θέλει να βάλει κρέμα. Σκουπίζεται.. Σκύβει για να βάλει κρέμα στα πόδια της και αισθάνεται μια υγρή πετσέτα στο πίσω μέρος να τη χτυπάει. Φωνάζει πονάει επαναλαμβάνεται η όλη διαδικασία. Της αρέσει. Παίρνει από την κρέμα της και της πασαλείβει όλο το κορμί. Τα χέρα της ακουμπάνε την λεκάνη. Η μάπα της κοιτάει εκείνη. Εκείνος μπαίνει μέσα της και συνεχίζει να της χτυπάει το κορμί με την πετσέτα. Τσούζει. Της τραβά τα μαλλιά. Εκείνη δαγκώνει τα μπράτσα της. Αισθάνεται τον πόνο της πετσέτας, του πέους του στο πίσω μέρος και τα δόντια της. Τον δαγκώνει. Τη χαστουκίζει και της χαϊδεύει το πρόσωπο. Τι γλυκός. Τα πόδια της γλιστράνε από την κρέμα και το βρεγμένο πάτωμα. Επικρατεί αστάθεια. Του αρέσει. Θέλει να λατρέψει το πέος του. Το λατρεύει για ώρα… τη χύνει στο πρόσωπο και της πασαλείβει το λαιμό.

 

Του προσφέρει το πρόσωπό της. Θέλει να τη φιλήσει, έτσι σαν μια "βράβευση". Το επιθυμεί. Μπορεί όμως, έχει την εξουσιοδότηση να επιθυμεί; Τότε τον παρακαλεί. Κάθεται και την κοιτά σα να είναι κάτι ξένο. Στο βάθος όμως των ματιών του υπάρχει η σπίθα που λέει ότι είναι δική του. Αυτή τη βλέπει. Έχει εξασκηθεί σε αυτό. Να βλέπει πίσω από το πραγματικό. Ένα χαμόγελο σκάει δειλά-δειλά στο προσωπό της. Μαζευει τα χύσια του στο στόμα της και, με τον τρόπο της, του λέει ευχαριστώ. Ξέρει ότι το μαστίγιο του θα την περιμένει για το υπόλοιπο της νύχτας και το αντρικό του όργανο πάλι και πάλι θα την ανοίξει. Ξέρει και χαίρεται. Χαίρεται γιατί είναι δική του και με τον τρόπο του την προσέχει. Δεν είναι και λίγο αυτό. Είναι στα τέσσερα και περιμένει εντολές από τον Κύριό της. Σεμνά.

 

Είναι στα τέσσερα και κουνάει το κωλαράκι της πέρα δώθε. Δείχνει τη χαρά της με αυτό τον τρόπο. Το βλέμμα της είναι στραμμένο στο πάτωμα. Αυτό της είπε να κάνει. Κοιτάει την οπή της, είναι τόσο εκτεθειμένη. Νιώθει κάτι αρκετά ζεστό ως και καυτό στα καπούλια της. Και εν συνεχεία στην τρύπα της. Το κορμί της αρχίζει να στάζει. Και συνεχίζει.. Το νιώθει σε όλο το πίσω μέρος του κορμιού της. Δεν το έχει ξαναζήσει είναι η πρώτη της φορά. Δεν ξέρει πώς να αντιδράσει. Και απλά περιμένει. Εκείνος κάθεται δίπλα της και αρχίζει να βγάζει λίγο λίγο το κερί από πάνω της λες και την ξεπετσιάζει. Τα σημάδια γίνονται εμφανές στην άσπρη επιδερμίδα της. Κουνάει το κωλαράκι της. Τελικά της αρέσει. Την χτυπά στον κώλο. Την ξαναχτυπά. Την χαϊδεύει. Αναρωτιέται τι έκανε λάθος. Και το βλέμμα της το κατεβάζει όλο και πιο κάτω. Ακούει τον ήχο του μαστίγιου. Σιωπή…

 

Λάθος; Γιατί θα έπρεπε να έκανε, κατ'ανάγκη, κάτι λάθος; Ίσως έτσι θα ήθελε να ευχαριστηθεί ο Κύριός της. Αυτή η σκέψη τη χαροποιεί. Ακούει τον ήχο του βούρδουλα σα μια όμορφη μουσική. Και αυτοσυγκεντρώνεται. Μετά είναι Αυτός και αυτή. Οι δύο τους. Μια ολότητα που περικλείει τα πάντα. Ο πόνος φεύγει, δεν τον αισθάνεται. Το κορμί της αντιδρά από μόνο του, ενστικτωδώς, Η ψυχή της δέχεται. Μετά η βίτσα, κάποσες φορές, δεν ξέρει πόσο, με ήχο σα σφύριγμα που θα έμοιαζε σαν ένα σινιάλο Του. Κάποια στιγμή σταματά. Σκύβει και φιλά το αναμένο κορμί της. Αγνοεί το μουνί της, όχι γιατί δεν είναι αναμένο, αλλά γιατί θέλει να το ανάψει και άλλο. Αυτός ξέρει πως. Περιμένει. Ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, με στάσεις που τις μαθαίνει όταν σταματά σε αυτές. Είναι σα να ταξιδεύει, χωρίς να κινείται το σώμα της, με το πνεύμα της να τρέχει με δαιμονική ταχύτητα. "Μάλιστα Κύριε" ή "Κύριε", της ξεφεύγουν κάποιες φορές. Δεν είναι αυτή που μιλάει, αλλά η σκλάβα Του. Η Άλλη.

 

...Νόμιζε πως την είχε ξεχάσει. Μα πόσο χαζή ήταν. Είναι δυνατόν? Ποτέ του δεν ξεχνάει και την αγριοκοιτάζει. Εκείνη τραυλίζει.. Στραβώνει τα πόδια της ακουμπάει τα χέρια της στα πόδια. Σα μαθητούδι. Το περιμένει να έρθει χωρίς να ξέρει τι είναι. Την πιάνει από το λαιμό. Πόσο του αρέσει να το κάνει. Δυσανασχετεί. Του πιάνει το χέρι. Της το χτυπάει. Μείνε! Της σκίζει τα ρούχα. Της ψηλαφίζει τα μικρά της στήθη. Οι ρώγες της είναι το δυνατό της σημείο. Τον τρελαίνουν. Τις δαγκώνει. Πονάει αλλά χαμογελάει. Ανασαίνει στην πλάτη της. Αυτό αρκεί για να γίνουν μούσκεμα τα σκέλια της. Της βάζει ένα ομοίωμα στο πράμα της για λίγο. Της το χώνει στο στόμα, θέλει να πάρει τη γεύση των υγρών της. Να δει πως είναι. Το πιπώνει. Της χώνει στο στόμα το πέος του. Μία το ένα μία το άλλο. Τα σάλια της τρέχουν. Από ηδονή ή από μανία?

 

Έτσι έτρεχαν και τώρα τα σάλια της. Αυτή τη φορά όμως επειδή της είχε βάλει ένα ειδικό εργαλείο που κράταγε το στόμα συνέχεια ανοιχτό. Την είχε διατάξει να κοιτάζει προς τα πάνω. Ήταν στα γόντα και τα χέρια της ήταν δεμένα πίσω. Τα βυζιά της είχαν ερεθιστεί και οι ρόγες της είχαν σκληρύνει αρκετά. Βρήκε την ευκαιρία και έβαλε στους δύο κρίκους που είχαν οι ρόγες της μια μικρή αλύσίδα. Εκεί κρέμασε δύο μικρά βαράκια. Φάνηκε να δυσανασχετεί για πολύ λίγο. Μετά άλλα δύο, μέχρι να γίνει ένα όμορφο μπουκέτο που κατέβασε προς τα κάτω τις ρόγες της για να βλέπουν στο πάτωμα. Δεν τον έβλεπε πλέον. Ξαφνικά αισθάνθηκε το μαστίγιο. Πρέπει να ήταν καινούργιο. Ήταν τόσο δυνατό που νόμισε ότι έσχισε τη σάρκα της στα δύο. Έκανε λίγο μπρος, αλλά ένα μικρότερο μαστίγιο χτύπησε τα βυζιά της, αμέσως επανήλθε στη σωστή της θέση. Άντεξε, γιατί έτσι έπρεπε, κάμποσες φορές. Μετά τον ευχαρίστησε. Έβαλε το πέος του μέσα στο στόμα της. Της άρεσε και άρχισε να το περιποιείται. Μετά όμως το έβγαλε και έβαλε ένα πλαστικό για να λειτουργεί σα φίμωτρο. Την σήκωσε και την οδήγησε στο άλλο δωμάτιο. Εκεί όπου μπορούσε άνετα να κάνει μεσαιωνικά βασανιστήρια κάποιος, αν ήθελε. Δεν είχε ξαναπμεί ποτέ, μόνο μια φορά το είχε δει ανοιχτό. Ήταν το απαγορευμένο. Σήμερα θα ήταν η επίσησμη εισοδός της στο χαρέμι του. (Συνεχίζεται, η Didi 

 

Σκοτάδι.. Την τραβά από τα μαλλιά και την ξαπλώνει σε ένα ξύλινο τραπέζι. Είναι τραχύ το ξύλο του, τη δένει χειροπόδαρα. Δεν μπορεί να κουνηθεί. Της δένει τα μάτια. Της χαϊδεύει το κορμί ώστε να ζεσταθεί. Δίνει έμφαση από τη μέση και κάτω. Αρχίζει να τσιμπάει το αιδοίο της, της τραβάει τα χείλη. Πονάει. Κλαίει. Εκείνος ερεθισμένος συνεχίζει να κάνει αυτό που καλά ξέρει. Κρατάει στα χέρια του ένα ξυράφι παλαιού τύπου. Την χαράζει στα μπούτια. Τρέμει. Δεν το αντέχει. Ουρλιάζει. Φρόνημα!!! Συνεχίζει με τις γάμπες της. Νιώθει το αίμα να κυλάει στα πόδια της. Εκείνος το καταπίνει μονομιάς. Παίρνει κάτι δικό της. Το είναι της ολόκληρο. Έλεος Σε παρακαλώ. Φρόνημα! Το ξυράφι κάνει έρωτα με το βελούδινο κορμί της. Έχει φθάσει στην κοιλιά.. Έχει πανιάσει από το φόβο. Την κοιτάει. Το βλέπει. Πάει στο στόμα της. Της δίνει την ανάσα του. Ηρέμησε! Αμέσως ηρεμεί. Γαληνεύει…



(146)

 

Η κοιλιά της μυρίζει όπως μυρίζουν τα μωρά, η πλάτη της μυρίζει όπως θα έπρεπε να μυρίζουν οι άγγελοι. Κάνω να της ανοίξω τα πόδια, με απωθεί. “Υποσχέθηκες οτι θα είσαι κύριος,” μου λέει, και λίγο αργότερα: “Θέλω να με κάψεις.” Την γυρίζω ανάσκελα και της κλείνω τα μάτια. Στο εύθραυστο, μικρό στήθος της, η καρδιά της ένα μικρό σπουργίτι που παλεύει να δραπετεύσει από το κλουβί του. Τη σημαδεύω με τον πυρακτωμένο αναπτήρα. Πνίγει τις στριγγλιές της. “Αυτό έτσουξε,” μου γυρίζει την πλάτη της. Μετά: “Πρέπει να φάω, θα λιποθυμίσω.” Στο ψυγείο μου ένα μισο-άδειο μπουκάλι κρασί και μια σοκολάτα γάλακτος. Την ταϊζω κομμάτια σοκολάτας και καπνίζουμε στο κρεβάτι πίνοντας το κρασί. Τηλεφωνώ για ταξί απρόθυμα. Δε θέλω να φύγει. Λίγες ώρες αργότερα περπατάω προς το γραφείο, πρακτικά άυπνος. Δεν είναι δική μου. Θα ήθελα να είναι. Και είναι καλό που μετά από τόσα χρόνια κάτι θέλω.

 

Φθάνω στο γραφείο. Ο συνδυασμός σοκολάτα με κρασί είναι ύπουλος τελικά. Είμαι μόνος στο γραφείο. Και η ώρα περνάει με το ζόρι. Χτυπά το τηλέφωνο. Είναι εκείνη. Αναβαίνει πάνω. Φορά το παλτό της και το άρωμα της. Με βλέπει και κάθεται στα γόνατα χωρίς να της πω το παραμικρό. Ακουμπά το κεφάλι της στα πόδια μου, τα αγκαλιάζει με τα χέρια της. Νιώθω στα πόδια μου τους παλμούς της. Μου έλειψες. Και σκύβει το κεφάλι χαμογελώντας. Χαϊδεύω τα λαμπερά της μαλλιά. Δεν βγάζω άχνα ζω το τώρα. Την πιάνω από τα χέρια και την ανεβάζω στα πόδια μου. Κουρνιάζει στην αγκαλιά μου. Μαρέσει. Ακουμπά τα χείλη της στο λαιμό μου. Είναι ζεστά και απαλά. Σχόλασα της λέω φεύγουμε…Χαμογελά και λάμπει ολόκληρη. Χαμογελώ γιατί το νιώθω…


ΥΓ: να λείπουν οι κλεψιές..με τις λέξεις!!! (125)